ΙΤΕΑ 1947 - ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΒΕΒΑΙΟΤΗΤΑ ΣΤΗΝ ΕΛΠΙΔΑ

Ιτέα 1947: Δυο κοριτσάκια, δυο αδελφούλες 11 και 9 ετών περιδιαβαίνουν στον κεντρικό δρόμο της πόλης, με φόντο το βουνό της Δεσφίνας (στο βάθος). Τα πρώτα μετακατοχικά χρόνια υπήρξαν ιδιαίτερα αντίξοα για τη νέα γενιά του τόπου μας, καθώς τα παιδιά ήρθαν αντιμέτωπα με τις επιπτώσεις ενός αδελφοκτόνου εμφυλίου πολέμου. Στη Φωκίδα, τα πολιτικά πάθη ήταν ιδιαίτερα οξυμμένα, αντανακλώντας όλες τις κοινωνικοοικονομικές διαφορές της προπολεμικής εποχής.

Κατά τη διάρκεια της Κατοχής (1941-1944) η Ιτέα γνώρισε πολλαπλές στερήσεις, ωστόσο το σθένος των κατοίκων της (το ένα τρίτο των οποίων αποτελούσαν πρόσφυγες της Μικρασίας) και η αποφασιστικότητά τους για επιβίωση, σε συνδυασμό με τις δυνατότητες εξεύρεσης τροφής που παρείχαν τόσο το υδάτινο όσο και το χερσαίο περιβάλλον, απομάκρυναν την πιθανότητα μιας ολοκληρωτικής ανθρωπιστικής τραγωδίας.

Μετά την Απελευθέρωση τα πράγματα φάνηκαν αρχικά να ομαλοποιούνται, όμως σύντομα ξέσπασε η θύελλα της εμφύλιας διαμάχης, που σώρευσε επιπλέον δεινά στην ήδη επιβαρυμένη περιοχή. Οι συγκρούσεις μεταξύ στρατού, χωροφυλακής και παρακρατικών συμμοριών της άκρας δεξιάς από τη μία και των κομμουνιστικών ανταρτικών σχηματισμών από την άλλη υπήρξαν εδώ ιδιαίτερα σκληρές, προκαλώντας θύματα εκατέρωθεν, με συνέπεια το διχασμό της τοπικής κοινωνίας. Ολόκληρη η επαρχία Παρνασσίδος μετάτράπηκε σε θέατρο σκληρότατης αντιπαράθεσης, εντονότερο ακόμη και από την παλλαϊκή αντίσταση του ντόπιου πληθυσμού εναντίον των κατακτητών στα χρόνια που είχαν προηγηθεί.

Η συντριβή της Αριστεράς το καλοκαίρι του 1949, σηματοδότησε τη μετάβαση σε μια νέα περίοδο. Για τους περισσότερους άνοιγε μια διέξοδος ανοικοδόμησης και δημιουργίας, αφού η πλειοψηφία του κόσμου, εξαντλημένη από τις κακουχίες και την αφαίμαξη σχεδόν μιας δεκαετίας, αναζητούσε την ευκαιρία για πολιτική και κοινωνική ανάταση. Υπήρξαν φυσικά και εκείνοι που υποχρεώνονταν να αντιμετωπίσουν τα πράγματα με τροχοπέδη της κληρονομιά του ηττημένου, κάτι που σήμαινε ότι θα έπρεπε να παλαίψουν διπλά για διάκριση, κάτω από συνθήκες ιδιαίτερα δυσμενείς.

Η ελπίδα, ωστόσο, για ένα ειρηνικό και ανέφελο μέλλον, δεν μπορούσε να απουσιάσει από εκείνο το νέο ξεκίνημα μιας γενιάς που υπέφερε τα πάνδεινα αλλά και διατηρούσε προσδοκίες, βασισμένη στη δύναμη των νιάτων της. Στο χαρακτηριστικό στιγμιότυπο του 1954 (δεξιά), το γέλιο ανθίζει στα πρόσωπα δυο νέων κοριτσιών, που φωτογραφίζονται γεμάτες αισιοδοξία στην κάτω πλατεία της Άμφισσας, μπροστά στο "Κορδώνειο" θέατρο.




Νίκος Δημ. Νικολαΐδης.

 

ΠΗΓΗ: http://astiriteas.blogspot.gr/