Σάββατο 13 Ιανουαρίου 2018

ΑΧΙΛΛΕΑΣ ΜΕΝΤΖΟΣ : Ο άρχοντας με το τσιμπούκι...

Ο Αχιλλέας Μέντζος δεν μένει πια εδώ και ο Βασίλης Σκουντής τον κατευοδώνει σε αυτό το μεγάλο ταξίδι...  


Ο άρχοντας με το τσιμπούκι...




Σε νεκροταφείο μας βρήκε το έβγα του 2017, σε νεκροταφείο μας πετυχαίνει και το έμπα του 2018 για να αποχαιρετήσουμε φίλους που φεύγουν από αυτό τον μάταιο κόσμο: φεύγουν, πηγαίνουν στον Παράδεισο και από εκεί θα μας βλέπουν και θα μας στέλνουν τους χαιρετισμούς τους...
Σαν να μην έφυγαν ποτέ, σαν να είναι ακόμη εδώ, γύρω μας, ο Απόστολος Τασούλας, ο Τάσος Στεφάνου, ο Φρεντερίκ Φορτέ, ο Γιώργος Κάβουρας και από σήμερα το πρωί, που μαθεύτηκε το δυσάρεστο μαντάτο (ταυτόχρονα με το φευγιό του πληρέστερου Έλληνα ποδοσφαιριστή όλων των εποχών, του Νεοτάκη Λουκανίδη) ο Αχιλλέας Μέντζος.
Όχι απλώς ο Αχιλλέας ο Μέντζος, αλλά ο άρχοντας ο Αχιλλέας ο Μέντζος!
Τούτο δεν εμπίπτει στη συλλήβδην απενοχοποίηση όλων εκείνων που εκδημούν και θεωρούμε ότι ως νεκροί δεδικαίωνται, άλλωστε για την αρχοντιά, για το κιμπαριλίκι, για την αγνότητα, για την τιμιότητα, χώρια τα μπασκετικά προσόντα του, ο Μέντζος είχε δικαιωθεί προ πολλού.Δεν δικαιώθηκε στην κεντρική σκηνή, σε πρώτο πλάνο και με τη φωτολουσιά της δημοσιότητας, αλλά δικαιώθηκε από αυτούς που τον γνώρισαν, τον ήξεραν, τον εκτίμησαν και σήμερα νιώθουν σαν να έχουν φάει μια γερή μπουνιά στο στομάχι...
Ο Αχιλλέας έφυγε για τον απάνω κόσμο περήφανος και παλικαράς. Αρνήθηκε να ακολουθήσει άλλον έναν κύκλο χημειοθεραπείας και είπε «γαία πυρί μειχθήτω», βυθίζοντας σε βαθιά θλίψη την οικογένεια του, τους φίλους του και ολάκερη την ελληνική μπασκετική πιάτσα: ανείπωτο το πένθος για όλους μα πιο πολύ για τη σύντροφό του, τη Νάντια (κόρη του παλαιστή Καμπαφλή), τον γιο του Νάσο που βάδισε στα καλαθοσφαιρικά χνάρια του, την κόρη του Αφροδίτη, τον γαμπρό του, σπουδαίο πρωταθλητή του στίβου Περικλή Ιακωβάκη και τα εγγόνια του, που μάλιστα πάντοτε τα άφηνε να τον νικάνε στο ποδόσφαιρο με το ίδιο σκορ...
Με 10-9!!!

Ήταν πράγματι ένας άρχοντας ο Μέντζος. Ούλος του άρχοντας που λέμε και στην Κρήτη. Αυτό θυμόμουν από την παλιά γνωριμία μας, το ίδιο μου επισήμαναν σήμερα όλοι όσοι μίλησα μαζί τους και εκείνοι που έσπευσαν να γράψουν μια αποχαιρετιστήρια κουβέντα στις θλιμμένες αναρτήσεις στο Facebook…
Γεννημένος το 1952, Ηπειρώτης από τη Θεσπρωτία, ο Μέντζος σπούδασε στην Ιταλία και παράλληλα με το μπάσκετ ασχολήθηκε επαγγελματικά και με τη φυσικοθεραπεία, έχοντας ως έδρα την Καλλιθέα.
Όταν το 1970 εντάχθηκε στον Μίλωνα «κόλλησε» με τον Γιάννη Σγουρό, τον Θεόφιλο Καταλειφό και τον Τάσο Γιάνναρο και αποτέλεσαν την «αγία τετράδα» του νεοσμυνιώτικου συλλόγου, που προσπαθούσε να αποτελέσει το αντίπαλον δέος του Πανιωνίου. Ο Καταλειφός και ο Γιάνναρος κάποια στιγμή αποχώρησαν από τον Μίλωνα και ασχολήθηκαν διοικητικά με τον Πανιώνιο, ο Σγουρός ενεπλάκη με την Ομοσπονδία Άρσης Βαρών και με την πολιτική και ο Μέντζος έμεινε τελευταίος να φυλάει τις Θερμοπύλες, μέχρι που υπέκυψε κι αυτός στον πειρασμό...
Άφησε για έναν χρόνο τον Μίλωνα και μετακόμισε στον Πανιώνιο για να γευθεί το νέκταρ της συμμετοχής του στην Α’ Εθνική. Τιμής ένεκεν, ένα προνόμιο που ο ίδιος το όφειλε στον εαυτό του, ένα απωθημένο το οποίο εκπλήρωσε...
Θα μπορούσε να το έχει εκπληρώσει νωρίτερα, τόσο με τον Μίλωνα που πάντοτε έχανε την άνοδο στην Α’ Εθνική στο τσακ (πότε με τον Έσπερο, πότε με το Περιστέρι, πότε με τον Πανιώνιο), όσο και με τον... Ολυμπιακό, όταν τον κάλεσε να κατηφορίσει προς Πειραιά μεριά ο Φαίδων Ματθαίου, αλλά αυτή η μεταγραφή δεν έγινε ποτέ.
Η έξοχη ομάδα του Μίλωνα που ωστόσο δεν κατάφερε να κάνει το μεγάλο βήμα απαρτιζόταν από τον Γιάννη Σγουρό (ο οποίος υπήρξε και προπονητής της), τον Aχιλλέα Μέντζο που φορούσε το Νο 4 Γιώργο Κατσίνη, τον Πέτρο Πουλίδη, τον Στέλιο Φενέκο, τον Παναγιώτη Μαγγίνα, τον Κώστα Ρόκεμπουκ, τον Νίκο Σαραντάκο, τον Δημήτρη Αποσκίτη και τον Παναγιώτη Πολυχρονάκο.
Σε αυτή την ομάδα ο Mέντζος ήταν αυτό που πολύ αργότερα έμελλε να λανσαριστεί ως μεταμοντέρνος μπασκετικός όρος: point forward! Eνα τεσσάρι με πολύ υψηλό δείκτη ευφυίας, μανούλα στο να διαβάζει το παιχνίδι, με εξαιρετικά τελειώματα, με μεγάλη ικανότητα στην πάσα και στα διαγώνια κοψίματα μέσα στη ρακέτα.

Ο Μέντζος ήταν σε όλη τη διαδρομή του στα γήπεδα και στον βίο του μια αυθεντική και cult φυσιογνωμία, που λόγω των χαρακτηριστικών του παρέπεμπε κιόλας σε βιβλική φιγούρα!
Ο Μέντζος ήταν πάντοτε εκεί: στους προμαχώνες του Μίλωνα, ως παίκτης, ως προπονητής, ως πατέρας του Νάσου, ως φίλαθλος. Πάντοτε μειλίχιος, καλότροπος, ευγενής, αξιοπρεπής. Πάντοτε άρχοντας...
Θυμάμαι τη χρονιά που έπαιξε στην Α’ Εθνική με τον Πανιώνιο και είχα την τύχη να τον γνωρίσω καλύτερα και να τον ζήσω περισσότερο στο γήπεδο και στα ξενοδοχεία: ειδικώς στα ξενοδοχεία, διότι δεν θα ξεχάσω που αρίβαρα αξημέρωτα τα Σάββατα στη Θεσσαλονίκη για να μεταδώσω τους αγώνες του Αρη, του ΠΑΟΚ και του Ηρακλή με τον Πανιώνιο και έτυχε να μένω στο ίδιο ξενοδοχείο με τους Νεοσμυρνιώτες, στο «Ολύμπιον»...
Έμπαινα μέσα, με υποδεχόταν ο Μήτσος ο ρεσεψιονίστ και αμέσως μου έδινε σήμα: «Τα παιδιά είναι στο γνωστό σημείο». Το γνωστό σημείο ήταν η καφετέρια που είχε ήδη ντουμανιάσει από τα Marlboro του Φάνη, τα άφιλτρα Pall Mall του Μάκη και το τσιμπούκι του Αχιλλέα

Ναι, μα το Θεό, ο μουστακαλής Μέντζος (όπως ο αείμνηστος γενικός αρχηγός της ΑΕΚ, Δημοσθένης Πασχαλίδης) κάπνιζε τσιμπούκι και μάλιστα κουβάλαγε κιόλας σε ένα τσαντάκι με όλα τα απαραίτητα σύνεργα!
Το παλιό παρεάκι του Μίλωνα δεν χώρισε ποτέ αυτά τα σαράντα πέντε χρόνια. Έμελλε να χωρίσουν σήμερα με την εκδημία του Αχιλλέα..
Πριν από μερικές εβδομάδες ο Μέντζος κάλεσε τους υπόλοιπους «σωματοφύλακες» από την εποχή της νιότης και της αθωότητας και πήγαν σε μια ταβέρνα στη Νέα Σμύρνη, Έφαγαν και ήπιαν τον... άμπακο, θυμήθηκαν τα παλιά, γέλασαν, πέρασαν υπέροχα. «Θα ξαναέμπαινε μετά από μια δυο μέρες στο νοσοκομείο και μάλλον είχε συνειδητοποιήσει ότι αυτός ο δρόμος δεν είχε γυρισμό. Δεσμευτήκαμε ότι θα ξαναβρεθούμε μόλις βγει από το νοσοκομείο και είπε «μακάρι». Τότε κατάλαβα ότι αυτό το reunion ήταν το αποχαιρετιστήριο μας. Ήξερε, είχε καταλάβει ο δόλιος ότι έσβηνε το καντήλι του» μου είπε πριν από λίγη ώρα ο Γιάννης Σγουρός.
«Ενας υπέροχος άνθρωπος. Ξεχωριστός, ντόμπρος και άντρας με τα όλα του» τον περιέγραψε ο Τάσος Γιάνναρος. Ας είναι ελαφρύ το χώμα που θα τον σκεπάσει αύριο στις 15: 30 στο κοιμητήριο της Νέας Σμύρνης και ας κρατήσουμε ζωντανή τη θύμηση του Αχιλλέα Μέντζου...
Του άρχοντα του Αχιλλέα Μέντζου... 

http://www.gazzetta.gr/basketball/psak/article/1184158/o-arhontas-me-tsimpoyki

Δεν υπάρχουν σχόλια: