Πέμπτη 24 Οκτωβρίου 2019

Δανία: Φάρος 120 ετών μεταφέρθηκε σε ράγες για να σωθεί από το έδαφος που υποχωρεί

Ένας φάρος 120 ετών στις απόκρημνες ακτές της Γιουτλάνδης μεταφέρθηκε αυτούσιος ώστε να σωθεί από την υποχώρηση του εδάφους



Ένας φάρος ηλικίας 120 ετών, στη νοτιοδυτική Δανία, τοποθετήθηκε πάνω σε ράγες και μεταφέρθηκε από το σημείο που είχε ανεγερθεί ώστε να σωθεί από την υποχώρηση του εδάφους. 


  

Όταν ο φάρος Rubjerg Knude χτίστηκε το 1900, απείχε περίπου 200 μέτρα από την χείλος του γκρεμού στην απόκρημνη ακτή της Γιουτλάνδης. Μέχρι και πριν τη μεταφορά του η απόσταση αυτή είχε μειωθεί στα έξι μέτρα. 



Ο δήμαρχος της περιοχής, Arne Boelt, ανέφερε ότι πολλά μπορούσαν να πάνε λάθος κατά τη μεταφορά του φάρου, που έχει βάρος 1000 τόνων και βρίσκεται σε έναν γκρεμό ύψους 200 μέτρων από το επίπεδο της θάλασσας. «Αλλά άξιζε το ρίσκο. Η εναλλακτική θα ήταν η αποσυναρμολόγησή του», πρόσθεσε. 
Η επιχείρηση διήρκεσε δέκα ώρες. Ο φάρος μετακινήθηκε με ταχύτητα οχτώ μέτρων ανά ώρα.  



  Η Lea Wermelin, η 35χρονη υπουργός Περιβάλλοντος της Δανίας χαρακτήρισε τον λευκό φάρο ως «εθνικό θησαυρό» ώστε να εξηγήσει γιατί το υπουργείο της ξόδεψε πέντε εκατομμύρια κορώνες, περίπου 670.000 ευρώ για τη διάσωσή του. Στα έξοδα αυτά συνέβαλε και η πόλη του Hjoerring.   



Ο φάρος σταμάτησε να λειτουργεί το 1968 και μετατράπηκε σε μουσείο που περιλάμβανε και ένα έκθεμα για τη μάχη του κτιρίου ενάντια στο έδαφος που υποχωρούσε. Το μουσείο έκλεισε ωστόσο καθώς η άμμος κάλυψε τα δύο βοηθητικά κτίρια. Ο φάρος, ωστόσο, εξακολουθεί να προσελκύει 250.000 επισκέπτες τον χρόνο

 

  Η περιοχή είναι γνωστή για το αμμώδες έδαφος και την ακτογραμμή που διαβρώνεται. Το 2008 μία εκκλησία αποσυναρμολογήθηκε ώστε να μην βρεθεί στον γκρεμό. Η εκκλησία είχε χτιστεί το 1250 και εκεί είχαν γυριστεί σκηνές της ταινίας "Η Γιορτή της Μπαμπέτ". Το 1987 "Η Γιορτή της Μπαμπέτ" έγινε η πρώτη δανέζικη ταινία που κέρδισε το όσκαρ καλύτερης ξένης ταινίας.    



Με πληροφορίες από Reuters  
Πηγή: www.lifo.gr

1 σχόλιο:

Ανώνυμος είπε...

Σε αυτό το μοναδικο και ανεπανάληπτο μνημείο της Δανίας, δεν βλέπω κάπου κοντά ανεμογεννητριες. Στην Ψαρομύτα, ένα απο τους δέκα ομορφότερους φάρους της Ελλάδας, μόνο που δεν γκρέμισαν τον φάρο για να βάλουν και στην θεση του μια. Όχι πως τωρα που το διαπιστωνουν και οι ποιο αγράμματοι, και οι πιο ημιμαθεις θα βγάλουμε τις ανεμογγενήτριες για να αποκαταστησουμε το παραλιακο τοπιο της Ερατεινης. Αλλά ας το παρατηρήσουμε ολοι μαζι όσοι μπορούμε, διότι δυστυχώς υπάρχουν πολλοί πνευματικά ανάπηροι στα κοινά που αδυνατούν να καταλάβουν την διαφορά του "βαζω ανεμογεννητριες όπου με συμφέρει" με το "βάζω ανεμογεννητριες παντού". Αδυνατούν να καταλάβουν ότι αυτοί που τις πουλάνε ψάχνουν ψόφιες κοινωνίες και διεφθαρμένους πολιτικού για να βάλουν ανεμογεννήτριες παντού. Αν το δεχτούμε, θα μας τις βάλουν και στα πιο ιδιαίτερα σημεία μας και θα μας τις παινεύουν κιόλας. Το ερώτημα είναι πως όποιου του αρέσουν τόσο πολύ , ας τις βάλει στα δικά του ιδιαίτερα σημεία και ας μην αποφασίζει για όλους μας. Εάν επιμένει να μην βλέπει ότι οι Δανοί σε αυτό το μοναδικό και ανεπανάληπτο τοπίο δεν έχουν πουθενά ανεμογεννήτριες (κάτι που κάποιοι παπαγάλοι υποστηρίζουν και αγράμματοι και ημιμαθείς το αναπαράγουν), τότε κάνει κάτι που ακριβώς το ίδιο κάνουν και αυτοί που λαδώνονται και αντε τώρα να καταλάβεις εάν είναι τόσο ανόητοι ή τόσο διεφθαρμένοι. Έχει νόημα όμως να το ψάχνεις αυτό. Το αποτέλεσμα για εμάς δεν είναι το ίδιο; Και καθόμαστε και τους ακούμε ακόμα;