Κολλημένοι στα ίδια και τα ίδια

Επαναλαμβανόμενα, μίζερα και επομένως αφόρητα βαρετά είναι όσα δυστυχώς συμβαίνουν στη χώρα μας σε πολιτικό και μηντιακό επίπεδο.

Τα ίδια κόμματα, τα ίδια πρόσωπα λένε τα ίδια πράγματα, έχουν τις ίδιες και απαράλλακτες συμπεριφορές στα ίδια μήντια, στους ίδιους δημοσιογράφους, που τα χειρίζονται με τον ίδιο πάντα τρόπο και απευθύνονται στο ίδιο κοινό. Όλα σχεδόν λαϊκίστικα και κακόγουστα με την σφραγίδα του αθάνατου "αλά γκρέκα".

Μα, θα πει κάποιος, στην Ελλάδα βρισκόμαστε, ελληνική είναι η κοινωνία, έλληνες οι πρωταγωνιστές, εκείνοι που έχουν δεύτερους ρόλους και οι κομπάρσοι στην ελληνική πολιτική σκηνή, ελληνικό το ακροατήριο και ελληνικά είναι τα θέματα που τους απασχολούν. Πώς αλλιώς θα έπρεπε να συμπεριφέρονται και να τα αντιμετωπίζουν δηλαδή, αφού μάλιστα από τα ίδια σχολεία προέρχονται όλοι λίγο - πολύ και τα ίδια πράγματα έμαθαν. Μήπως λοιπόν στην αντίδραση της αποστροφής υπάρχει και βαθμός αλαζονείας;

 

Δεν αποκλείεται, αλλά από την άλλη πλευρά πρέπει να παραδεχτούμε ότι η γκρίνια, η κλάψα, ο λαϊκισμός, η μιζέρια έχουν μπει βαθιά μέσα στο πετσί μας και επηρεάζουν καταλυτικά την επικοινωνία και τη συμπεριφορά της πολιτικής τάξης, των μήντια και φυσικά, της ελληνικής κοινωνίας. Ακόμη περισσότερο, δυστυχώς έτσι δεν πάμε πουθενά, ούτε βγαίνουμε από τον βάλτο. Θυμηθείτε το...

 

Τούτων λεχθέντων, εκτός από τα προφανή, των δυσκολιών της Ευρώπης, της απειλής που συνιστούν οι τζιχαντιστές στη Συρία και το Ιράκ, της κρίσης στην Ουκρανία και των επιπτώσεών της, ιδιαίτερα στην Ευρώπη αλλά και του ρόλου που παίζουν οι ΗΠΑ, δημιουργούνται και άλλα με πιθανές άμεσες συνέπειες για μας. Το πολύ σοβαρό ενδεχόμενο της ανεξαρτητοποίησης της Σκωτίας, ας πούμε, είναι κάτι που μπορεί να δημιουργήσει προηγούμενο για αναταράξεις σε ολόκληρη την Ευρώπη. Είναι φανερό ότι το Λονδίνο τρέμει μήπως βγει το "ναι" στο επερχόμενο δημοψήφισμα, το ίδιο πρέπει λογικά να συμβαίνει στη Μαδρίτη που έχει το πρόβλημα της Καταλωνίας και φυσικά όλα αυτά δεν ακούγονται καλά και στην Κύπρο.

 

Ειδικά στην Κύπρο, οι απανωτές επισκέψεις τούρκων ανώτατων αξιωματούχων, τις προάλλες του Ερντογκαν, σε μερικές μέρες του Νταβούτογλου, δεν αφήνουν καμία αμφιβολία ότι η Άγκυρα δεν πρόκειται να κάνει πίσω από τη δημιουργία ενός τουρκοκυπριακού κρατιδίου, άμεσα εξαρτημένου από αυτήν. Άλλωστε, όπως στη Σκωτία, έτσι και στην Κύπρο παίζονται και ενεργειακά συμφέροντα, μεταξύ άλλων. Και βεβαίως, να δούμε τι θα ξημερώσει και με τους Κούρδους του Ιράκ.

 

Με λίγα λόγια όλα αυτά είναι δίπλα μας και κάνουν τζιζ. Ενώ όμως ο κόσμος αλλάζει, όπως και οι ισορροπίες, όχι μόνον οι γεωπολιτικές, αλλά και οι κοινωνικές, τα εργασιακά, η τεχνολογία, η παγκοσμιοποίηση, εμείς παραμένουμε αγκυλωμένοι σε φρασεολογία, διατυπώσεις, ρητορική και συμπεριφορά του παρελθόντος. Οποιος έχει αντίρρηση ότι αυτό συμβαίνει, να σηκώσει το χέρι του...

 

Άγγελος Στάγκος

astagkos@reporter.gr