Θα πηγαίναμε στο χαζοπάρτυ ενός φιλικού μας ζευγαριού. Φόρεσα ένα χαζομπλουτζήν,ένα χαζοσακάκι και κάτι χαζοπάπουτσα. Δεν πολυήθελα να πάω. Σκεφτόμουν να πω στην Μπέσυ ότι προτιμούσα να κάτσω σπίτι και να δω την εκπομπή του Πρετεντέρη για να μου σπάσουν λίγο τα νεύρα, όταν παρουσιάστηκε μπροστά μου ξαφνικά, σαν τον VforVendetta.
Φορούσε ένα άσπρο πουκάμισο με φρου-φρου, μαύρο, δερμάτινο γιλέκο, μαύρη φούστα μέχρι κάτω από το γόνατο, στενή επάνω και φαρδιά κάτω και μαύρες ψηλοτάκουνες μπότες.Με τα τακούνια με περνούσε 5 πόντους κι έμοιαζε με Ισπανίδα δόνα του 1910.
Άπλωσε το χέρι της κι έσπρωξε απότομα το χέρι το πηγούνι μου προς τα πάνω. Το στόμα μου έκλεισε μ’ ένα ξερό κρότο.
«Θα χορέψω τάνγκο», δήλωσε. «Πήρα μαζί μου το cd του Κάρλος Γαρδέλ».
Στο πάρτυ η Μπέσυ άστραφτε. Ομορφιά, χάρη, στυλ. Εγώ σκυλοβαριόμουνα. Είχα ξεμοναχιάσει την οικοδέσποινα και της μιλούσα για τον Γουλιέλμο Α΄ τον Κατακτητή και την μάχη του Χέιστινγκς. Έπινα το έβδομο ουίσκι μου και ψεύδιζα λίγο, όταν είδα την Μπέσυ να χορεύει άλλο ένα αργεντίνικο τάνγκο. Μαζί της χόρευε ένας μελαχρινός νεαρός. Ψηλός, λεπτός, όμορφος, γεμάτος χάρη.
Γενικά δεν ζηλεύω. Όμως ήταν ο τέταρτος ή ο πέμπτος χορός της
Μπέσυς με τον, περί ου ο λόγος, νεαρό και μου φάνηκε ότι ο, περί ου ο λόγος, νεαρός την χούφτωνε!
Ανοιγόκλεισα τα μάτια μου για να αραιώσει η θολούρα του οινοπνεύματος και κοίταξα πιο προσεκτικά. Μάλλον την χούφτωνε, αλλά δεν ήμουν εντελώς σίγουρος. Ήπια μια γερή γουλιά, πλησίασα παραπατώντας ελαφρά, έγειρα μπροστά με προσοχή και μισόκλεισα τα μάτια. Δεν υπήρχε καμμία αμφιβολία, πλέον. Ο αλήτης χούφτωνε την Μπέσυ μου!
Κατάβασα το ουίσκι μου άσπρο πάτο.
Ποτέ δεν τα κατάφερνα στο χορό, αλλά στην πρώιμη νεότητά μου είχα κάνει πυγμαχία.Έτσι, τράβηξα ένα ντιρέκτ στη μύτη του όμορφου νεαρού.
Ο νεαρός πέταξε μισό μέτρο και ξαπλώθηκε βαριά. Η μύτη του στράβωσε, φούσκωσε, μάτωσε και κραυγές ακούστηκαν ένα γύρω. Η Μπέσυ άρχισε να μου φωνάζει κάτι και ξεχώρισα τις λέξεις «άξεστος», «τρωγλοδύτης» και, νομίζω, «ουρακοτάγκος».Προέβαλλα αντιρρήσεις. Έδειξα τον ξαπλωμένο νεαρό και δήλωσα με παρρησία ότι,τώρα, είχε αποκτήσει την μικρή ασσυμετρία που χαρακτηρίζει την αληθινή ομορφιά,όπως έλεγε ο Έντγκαρ Άλλαν Πόε.
Μάταια.Με έσπρωξαν, με τράβηξαν, με ζούληξαν και με πέταξαν έξω.
Όταν έφθασα στο σπίτι είχα ξεμεθύσει. Έκανα ένα ζεστό μπάνιο, έφτιαξα ένα μεγάλο σάντουιτς με μπόλικο μπέικον και τυροσαλάτα κι έβαλα να δω την «Σιωπή των αμνών» στο DVD.
Πριν τελειώσει η ταινία κατέφθασε η Μπέσυ. Τα μεγάλα, καστανά της μάτια είχαν μαζέψει όλες τις φλόγες, όλων των ματιών, όλων των Μπεσών, όλου του κόσμου και τις ξερνούσαν καταπάνω μου. Με έβρισε, με λοιδότισε, με οικτήρισε, με περιφρόνησε. Εγώ άκουγα με ένα μισοκακόμοιρο ύφος και χαμογελούσα κρυφά επειδή ήξερα ότι, μέσα της, χόρευε από την χαρά της.
Βλέπετε,την είχα διεκδικήσει.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου