Η αλήθεια είναι ότι όλοι οι λαοί έχουν προτερήματα και ελαττώματα, όπως συμβαίνει, άλλωστε, και με κάθε πολίτη αυτού του κόσμου. Σημασία έχει, όμως, να φροντίζουμε τα θετικά μας χαρακτηριστικά να καλύπτουν τα αρνητικά. Αντ' αυτού αφήνουμε τα... μελανά μας σημεία να κυριαρχούν, κάτι που έχει αρνητικές συνέπειες, όπως είναι φυσιολογικό, όχι μόνο για την χώρα, αλλά και για τον καθένα μας ξεχωριστά.
Μελετώντας κανείς την ελληνική ιστορία, διαπιστώνει ότι υπάρχουν, πραγματικά, εκατοντάδες λόγοι για τους οποίους θα έπρεπε να νιώθουμε όχι μόνο περήφανοι για την καταγωγή μας, αλλά και υποχρεωμένοι να πετύχουμε για να αποδείξουμε, κυρίως, στους εαυτούς μας ότι οι θυσίες που έκαναν οι πρόγονοί μας για εμάς δεν έγιναν χωρίς λόγο.
Αντί, όμως, να είμαστε δυναμικοί, να αναλαμβάνουμε τις ευθύνες μας και να πονάμε έμπρακτα την πατρίδα μας, αναλωνόμαστε σε ανούσιες κόντρες, τύπου «αριστεροί vs δεξιών» και ψάχνουμε (όχι όλοι φυσικά) τρόπους να βολέψουμε τον εαυτούλη μας, ενώ δεν συνειδητοποιούμε ότι το συνολικό συμφέρον συνδέεται άρρηκτα με το ατομικό, αφού το δεύτερο είναι αποτέλεσμα του πρώτου.
Εν ολίγοις, αφού καταλαβαίνουμε ότι κάτι κάνουμε λανθασμένα, αντί να το διορθώσουμε, συνεχίζουμε να το κάνουμε με τον ίδιο τρόπο, περιμένοντας η λύση να έρθει πάντα από κάπου αλλού, από κάποιον άλλον, λέγοντας το χαρακτηριστικό «έχει ο Θεός μωρέ». Αυτό που δεν καταλαβαίνουμε είναι ότι αυτή ακριβώς η νοοτροπία μας είναι αν όχι η γενεσιουργός αιτία, σίγουρα ένας σημαντικός παράγοντας των προβλημάτων που αντιμετωπίζει η χώρα μας. Είναι, πράγματι, εντελώς αλλόκοτο να παρατηρείς μερικούς να... υπεραγαπούν υποτίθεται την πατρίδα τους, αλλά να περιμένουν τη λύση μονίμως από αλλού, είτε από τους πολιτικούς και την κυβέρνηση είτε το εξωτερικό και να μην προσπαθούν οι ίδιοι από μόνοι τους για κάτι. Ιδίως τώρα, με την εκλογή Τραμπ και τις υποσχέσεις του, γίνεται όλο και πιο αποδεκτή η πεποίθηση ότι ο Τραμπ σε συνεργασία με τον Πούτιν θα... «πατήσουν» Μέρκελ και Ερντογάν και θα σώσουν την χώρα μας από τα δεινά που αντιμετωπίζει. Βέβαια, οι τύποι αυτοί δεν είναι σε θέση να απαντήσουν στο ερώτημα «Πότε μάς βοήθησαν οι... έξω για να μάς βοηθήσουν τώρα και γιατί να το κάνουν;». Τι ακριβώς θα κερδίσουν, λοιπόν, αν βοηθήσουν την Ελλάδα; Ξεχνάμε εύκολα. Ξεχνάμε πώς πιάσαμε πάτο. Ξεχνάμε ποιες πολιτικές και ποιες συμπεριφορές μας μάς οδήγησαν εδώ που είμαστε σήμερα.
Δεν λέω, είναι βολικό να τα ρίχνεις όλα στους Γερμανούς, το ΔΝΤ, τη Λαγκάρντ, την Τρόικα ή Κουαρτέτο, τη Μέρκελ και τον Σόιμπλε. Εννοείται ότι όλοι αυτοί έχουν μεγάλη ευθύνη. Αλλά δεν είναι αυτοί που δημιούργησαν το πρόβλημα, αλλά αυτοί που εκμεταλλεύτηκαν την κατάσταση για να κερδίσουν όσα περισσότερα μπορούν από αυτήν. Το ποιος τους έδωσε αυτή την ευκαιρία, νομίζω, το ξέρουμε όλοι, έτσι;
Και πάλι, όμως, γιατί εναποθέτουμε συνεχώς την ευθύνη μας στους άλλους; Όχι, δεν μπορείς να λέγεσαι πολίτης, μόνο επειδή ψηφίζεις στις εκλογές. Αν θες να λέγεσαι πολίτης, πρέπει να αποδεικνύεις έμπρακτα και καθημερινά γιατί αξίζεις αυτόν τον τίτλο. Πρέπει να είσαι σωστός με τους συνανθρώπους σου, να είσαι σωστός στα φορολογικά σου, να συμμετέχεις σε δράσεις/ οργανισμούς/ ομάδες που μπορούν να ασκήσουν πιέσεις στους κυβερνώντες για διάφορα θέματα και, γενικά, να είσαι ενεργός και πολιτικοποιημένος στην καθημερινότητά σου.
«Γίνε η αλλαγή που θέλεις να δεις στον κόσμο», όπως έχει πει ο Μαχάτμα Γκάντι. Εκτός αν είπε «Βασίσου στους υπόλοιπους. Αυτοί θα βρουν τη λύση για σένα, όσο εσύ χαλαρώνεις και φωνάζεις πόσο... αγαπάς της πατρίδα σου» και κάνω λάθος.
Τα περί νοοτροπίας τα ξέρουμε. Τα έχουμε αναλύσει πολλάκις. Όσο αποφεύγουμε, συνειδητά, να κατανοήσουμε την αληθινή αιτία των προβλημάτων μας, αυτά θα συνεχίσουν να υπάρχουν. Με το να αντιμετωπίζουμε απλά τα συμπτώματα, δεν λύνουμε το πρόβλημα. Η Ελλάδα είναι «άρρωστη» και το φάρμακο λέγεται αλλαγή νοοτροπίας, αυτογνωσία και δουλειά, πολλή δουλειά.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου