Ο μεγάλος Έλληνας σκηνοθέτης άφησε την τελευταία του πνοή σε ηλικία 89 ετών στο νοσοκομείο «Ευαγγελισμός», όπου είχε εισαχθεί πριν μερικές ημέρες με αναπνευστικά και καρδιολογικά προβλήματα.Πρωτοπόρος του μεταπολεμικού ελληνικού σινεμά και στη συνέχεια σκηνοθέτης διεθνών επιτυχιών, ο πατέρας της «Στέλλας» και του «Ζορμπά», αρνήθηκε το Χόλυγουντ για τον κινηματογράφο και το θέατρο της ποιότητας. Ένα πλούσιο καλλιτεχνικό έργο και ένα κοινωφελές ίδρυμα για τη μελέτη και διάδοση των δύο τεχνών είναι η παρακαταθήκη, που ο Μιχάλης Κακογιάννης υπηρέτησε με λατρεία και πάθος.
Γεννημένος στη Λεμεσό της Κύπρου τον Ιούλιο του 1922, έζησε στις πρωτεύουσες του κόσμου «ως πλάνητας με προίκα και εφόδιο την ελληνικότητα, που έφερα μέσα μου, αρετή όντως», όπως περιγράφει ο ίδιος στη βιογραφία του με τίτλο «Σε πρώτο πλάνο», που έγραψε ο δημοσιογράφος Χρήστος Σιάφκος.
Σπούδασε Νομική στην Αγγλία και πήρε το δίπλωμά του. Εκεί, όμως, έβαλε τις ρίζες για τη μετέπειτα καριέρα του. Τα πρώτα χρόνια του Β' Παγκόσμιου Πόλεμου, ο νεαρός Κακογιάννης εργαζόταν στο BBC εμψυχώνοντας με τις εκπομπές του τους υπόδουλους Έλληνες, ενώ διδασκόταν σκηνοθεσία θεάτρου στο Ολντ Βικ. Παράλληλα, άρχισε να δουλεύει επαγγελματικά ως ηθοποιός με κορύφωση την εμφάνισή του στον πρωταγωνιστικό ρόλο του «Καλιγούλα», ρόλο για τον οποίο τον επέλεξε ο ίδιος ο Αλμπέρ Καμί και τον σκηνοθέτησε ο Αλέξης Σολομός, που επίσης τότε ζούσε στο Λονδίνο. Ήταν οι συμπτώσεις εκείνη την εποχή, που καθόρισαν τη ζωή του. Το γεγονός ότι γνωρίστηκε με τον Δημήτρη Χορν, που φιλοξένησε στο Λονδίνο κι ακόμα ότι ο Νάνος Βαλαωρίτης του υπέβαλε την ιδέα να γράψει το πρώτο του σενάριο με βάση την «Ερόικα» του Κοσμά Πολίτη, που έγινε ταινία πολύ αργότερα. Η γνωριμία του με τον Χορν και η σχέση τους, που συνεχίστηκε και στην Αθήνα, τον έφερε κοντά και στην Έλλη Λαμπέτη. Έτσι «γεννήθηκε» το «Κυριακάτικο ξύπνημα».
Η προβολή της ταινίας στις Κάννες και η επιλογή να ανοίξει αυτή το φεστιβάλ του Εδιμβούργου έβαζαν παράλληλα τις βάσεις για τη διεθνή καριέρα. Ακολούθησε η «Στέλλα» με τη Μελίνα, ταινία - μύθος στην οποία, όμως, οι κριτικές τότε δεν χαρίστηκαν (ειδικά από την Αριστερά), όπως δεν χαρίστηκαν στο «Κορίτσι με τα μαύρα» με τη Λαμπέτη, για την οποία όμως στο Λονδίνο το κοινό έκανε ουρές.
«Όταν τα ψάρια βγήκαν στη στεριά»Η ταινία είναι εμπνευσμένη από ένα πραγματικό γεγονός που συνέβη στις Παλομάρες στην Ισπανία. Η δράση λαμβάνει χώρα στο μέλλον σ ένα φανταστικό, απομονωμένο Ελληνικό νησί, την Κάρο. Ένα Αμερικανικό αεροπλάνο συντρίβεται στις ακτές της Κάρου ενώ οι δύο πιλότοι μόλις και μετά βίας καταφέρνουν ν' αδειάσουν το επικίνδυνο πυρηνικό φορτίο στο νησί και να σωθούν. Παριστάνοντας τους ταξιδιωτικούς πράκτορες, άνδρες του Αμερικανικού στρατού καταφθάνουν στο νησί για ν ανακτήσουν το φορτίο και να αποτρέψουν την καταστροφή. Η άφιξή τους προκαλεί το παγκόσμιο ενδιαφέρον και η ξεχασμένη Κάρος πλημμυρίζει από τουρίστες. Κι ενώ όλοι περνούν ξένοιαστα τον καιρό τους, ένας βοσκός που βρήκε το κιβώτιο με τα πυρηνικά υλικά, το πετά στη θάλασσα, με καταστροφικές συνέπειες.
Σημείωση “ΚΑΡΤΕΡΙΑ”
Η διεθνούς παραγωγής ταινία γυρίστηκε στο Γαλαξίδι και σε αυτή πήραν μέρος πολλοί συμπατριώτες μας ως κομπάρσοι. Μεγάλη ήταν η προβολή της περιοχής μας λόγω των γυρισμάτων που κράτησαν πολλές ημέρες.
Μπορείτε να δείτε τη ταινία με ελληνικούς υπότιτλους, στη παρακάτω διεύθυνση:
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου