Η ΑΓΙΑ ΥΠΟΜΟΝΗ ΤΟΥ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΟΥ ΑΜΦΙΣΣΑΣ

Παράδειγμα η Αγία Υπομονή του Νοσοκομείου Άμφισσας

Μέσα σε όλα τα δύσκολα  υπάρχει κι ένα πολύ θετικό στοιχείο στο Γενικό Νοσοκομείο Άμφισσας.

Αναφερόμαστε στο εσωτερικό εκκλησάκι που υπάρχει μέσα στο κτήριο του Νοσοκομείου και είχε  λειτουργήσει πριν  κτιστεί  η εξωτερική μικρή εκκλησία της Παναγίας της Γοργοεπηκόου.

  

Το εκκλησάκι βρίσκεται στον πρώτο όροφο του Νοσοκομείου και είναι αφιερωμένο στην Αγία Υπομονή.

 Αποτελεί   ένα  κόσμημα  στον μικρό χώρο που στεγάζεται αλλά περισσότερο αποτελεί μεγάλη ευλογία και  καταφύγιο για τους ασθενείς και τους συγγενείς τους.

 Από την πρώτη στιγμή της λειτουργίας του έχει αποδειχθεί πολύτιμη βοήθεια κυρίως για τους χειρουργημένους ασθενείς  ή όσους μπορούν να μετακινηθούν μόνο  με καροτσάκι πράγμα που καθιστά αδύνατη την μεταφορά τους  στον εξωτερικό Ναό.

  Το γεγονός ότι και το προσωπικό του Νοσοκομείου φροντίζει τον χώρο είναι εκτός από ευχάριστο και παρήγορο για τον τρόπο που αντιμετωπίζονται οι  ασθενείς από τους Νοσηλευτές και τους Γιατρούς μας. Και φυσικά και από την Διοίκηση.

Μακάρι όλες οι ενέργειες να είναι στο μέλλον  τόσο εμπνευσμένες  και  αποτελεσματικές. Με την χάρη της Αγίας Υπομονής…

Η Αγία Υπομονή, κατά κόσμον Ελένη Δραγάση, ήταν  σύζυγος του Μανουήλ Β' Παλαιολόγου, «Ελένη η εν Χριστώ τω Θεώ αυγούστα και αυτοκρατόρισσα των Ρωμαίων η Παλαιολογίνα», συγκέντρωνε πολλές και μεγάλες αρετές, και ψυχική δύναμη. Έδειξε ότι είχε απόλυτη συναίσθηση τόσο της θέσης της και των περιστάσεων, όσο και του ρόλου που αυτές της υπαγόρευαν, σε όλα τα επίπεδα. Αγαπούσε το λαό. Ήταν η μεγάλη μάννα που ο καθένας μπορούσε να προστρέξει. Συμμεριζόταν τις αγωνίες του και ανησυχίες του ενώπιον των φοβερών εθνικών κινδύνων και προσπαθούσε πάντοτε με την προσευχή, με την πραότητά της και με γλυκά και παρηγορητικά λόγια και έργα να τον ενισχύσει.

Τελεύτησε  στις 13 Μαρτίου 1450, έχοντας διανύσει 35 χρόνια ως Αυτοκρατόρισσα και 25 ως ταπεινή μοναχή.

  * Πρέπει να επισημάνουμε ότι είναι αρκετές οι εμφανίσεις της αγίας Υπομονής τα τελευταία χρόνια σε ευσεβείς και μη χριστιανούς. Επιλεκτικά καταχωρούμε ένα συμβάν που περιγράφει την θαυμαστή εμφάνισή της και θεραπεία κάποιου ασθενή.
       «Η αγία Υπομονή εμφανίσθηκε ως μοναχή σε κάτοικο των Αθηνών που εργαζόταν σε ταξί. Το σταμάτησε και ζήτησε να κατευθυνθεί προς το Λουτράκι. Ο ταξιτζής είχε καρκίνο του δέρματος στα χέρια του και βρισκόταν σε μεγάλη απελπισία. Καθ' οδόν η μοναχή που φορούσε ένα κουκούλι με κόκκινο σταυρό τον ρώτησε.

       Γιατί είσαι μελαγχολικός;

       Και εκείνος δεν εδίστασε να ομολογήσει όλη την αλήθεια. Μετά τον ρώτησε αν θέλει να τον σταυρώσει για να γίνει καλά και εκείνος δέχθηκε. Σε λίγο όμως τον έπιασε υπνηλία και παρεκάλεσε την μοναχή να σταθούνε λίγο για να μην σκοτωθούνε. Είχαν φθάσει κοντά στα διόδια και εύκολα θα έβρισκαν άλλο ταξί αν εκείνη βιαζόταν. Κάθησε στην άκρη του δρόμου και τον πήρε ο ύπνος. Όταν ξύπνησε διαπίστωσε ότι τα χέρια του είχαν γίνει καλά, αλλά η μοναχή είχε εξαφανιστεί. Ρώτησε τους ανθρώπους των διοδίων μήπως είδανε καμμιά μοναχή εκεί κοντά, αλλά κανείς δεν την είχε δει. Τότε συγκλονισμένος γύρισε στο ταξί του και κατάλαβε ότι κάποια αγία ήταν κι' έγινε άφαντη. Κατευθύνθηκε μετά στον γιατρό του και του διηγήθηκε το περιστατικό. Την στιγμή εκείνη έπεσε το μάτι του σε μια εικόνα που ήταν κρεμασμένη στον τοίχο του ιατρείου. Πετάχθηκε απ' το κάθισμά του και φώναξε : ‘Αυτή ήταν'.
       Σημειωτέον ότι η εικόνα ήταν της αγίας Υπομονής. Έτσι έμαθε ποια ήταν εκείνη που τον θεράπευσε και τον γλύτωσε και απ' την απελπισία. Το κουκούλι με τον κόκκινο σταυρό έδειχνε την καταγωγή πριν γίνει αυτοκρατόρισσα του Βυζαντίου και με αυτό το μοναχικό σχήμα τελείωσε και την επίγεια ζωή της. Εκ των υστέρων γίνηκε γνωστό ότι η ημέρα που έγινε  το θαύμα ήταν 13 Μαρτίου, ημέρα που η αγία γιορτάζει».

ΠΗΓΗ: ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΦΩΚΙΣ