ΙΤΕΑ... ΠΕΡΙ ΣΥΜΠΕΡΙΦΟΡΑΣ ΠΟΛΙΤΩΝ (του Σαράντη Μιχαλόπουλου)

Διάβασα πρόσφατα μία σειρά σχολίων συμπολιτών με αφορμή μία αναφορά στο πρόβλημα με ακαθαρσίες κατοικίδιων που εμφανίζονται συχνά σε διάφορα σημεία της πόλης.

Η εστίαση των σχολίων ήταν η συμπεριφορά κάποιων άλλων συμπολιτών, στους οποίους αποδίδεται το παραπάνω φαινόμενο εξ αιτίας της «αδιαφορίας» των τελευταίων να περισυλλέξουν τις ακαθαρσίες των δικών τους κατοικίδιων, όταν τα βγάζουν περίπατο.

Για μία ακόμη φορά θα πω ότι η ευαισθητοποίηση πολιτών για θέματα που αφορούν το ευρύτερο κοινωνικό σύνολο είναι κάτι πολύ θετικό, όμως, για να υπάρχει ουσιαστικό αποτέλεσμα, θα πρέπει η σχετική συζήτηση να γίνεται με ψύχραιμη θεώρηση των πραγμάτων.

Οι «αντικοινωνικές» συμπεριφορές κάποιων πολιτών εκδηλώνονται με πολλούς τρόπους και σε πολλές επίσης περιπτώσεις. Είναι πράγματι, όχι μόνο αντιαισθητικό αλλά ίσως και κακό για τη δημόσια υγεία να βρίσκονται εδώ και εκεί γενικά ακαθαρσίες, είτε από ζώα, είτε από ανθρώπους (πλαστικά μπουκάλια, κύπελα καφέ, κλπ.). Όμως, δεν είναι κατά τη γνώμη μου μικρότερης σημασίας άλλες μορφές επιβάρυνσης των πολιτών, όπως π.χ. η ηχορύπανση με τα αυτοκίνητα και τις μοτοσυκλέτες τις βραδινές ώρες.

Για όλα αυτές τις παραβατικές συμπεριφορές, σίγουρα ένας διοικητικός έλεγχος και κάποια πρόστιμα μπορούν να βοηθήσουν στον περιορισμό τους. Όμως όλοι συμφωνούν ότι το κύριο βάρος πρέπει να δοθεί στη βελτίωση αυτών των συμπεριφορών, είτε με ένα πρόγραμμα ευρείας ενημέρωσης, είτε με ένα πρόγραμμα εκπαίδευσης. Σε κάθε περίπτωση, ακόμη και αυτά τα προγράμματα προϋποθέτουν μία διάθεση των συμμετεχόντων να «αποδεχθούν» τα όσα τους μεταδίδονται. Και νομίζω ότι οι πλέον δεκτικές ομάδων είναι τα παιδιά.

Πριν από καιρό, είχα παραστεί σε ένα ποδοσφαιρικό αγώνα μεταξύ του τοπικού ΑΣΤΕΡΑ και της ομάδας της γείτονας Άμφισσας, του ΦΩΚΙΚΟΥ. Δυστυχώς, η συμπεριφορά των «οπαδών» ήταν τραγική, από την πλευρά «μένους» εκατέρωθεν και φυσικά των βωμολοχιών με τις οποίες αυτό το μένος εκδηλωνόταν. Το χειρότερο όμως ήταν ότι μεταξύ αυτών των οπαδών, οι περισσότεροι ήταν νεαρά παιδιά.

Εκείνο που σκέφθηκα ήταν ότι τα παραπάνω παιδιά ήταν τα «δικά μας» παιδιά. Και αυτό έπρεπε να προβληματίσει, όχι μόνο τους γονείς τους, αλλά και επίσημους φορείς της περιοχής (Συλλόγους Καθηγητών, Συλλόγους Γονέων, Τοπικές Αρχές, κλπ.).

Έγραψα μία επιστολή στον Αντιδήμαρχο Ιτέας. Δεν πήρα απάντηση. Κυρίως όμως δεν έμαθα να πάρθηκε κάποια πρωτοβουλία στην κατεύθυνση αυτή. Μία πρωτοβουλία που στην απλούστερη περίπτωση θα μπορούσε να είναι κάποιες ομιλίες στους μαθητές για το αληθινό πνεύμα του αθλητισμού που πρέπει να επικρατεί σε όλες τις εκδηλώσεις, για το πνεύμα της ευγενούς άμιλλας, για το πνεύμα της ειρηνικής συνύπαρξης των ανθρώπων, για το πνεύμα του σεβασμού κάθε ανθρώπινης ύπαρξης, κλπ.

Δεν ξέρω αν αδικώ κάποιους ανθρώπους, αλλά προσωπικά θεωρώ πολύ μεγάλη την ευθύνη αυτών που εκλέγονται να μας εκπροσωπούν σε διάφορα όργανα, όταν αυτοί δεν κάνουν αυτονόητα πράγματα και απλώς περιμένουν να προκύψει, είτε το πρόβλημα, είτε μία οργανωμένη αντίδραση για να κινητοποιηθούν.

Η ευπρέπεια λοιπόν μίας κοινότητας, είτε λέγεται καθαριότητα, είτε λέγεται σεβασμός του άλλου ανθρώπου, είτε λέγεται διαρκής μέριμνα για βελτίωση των όρων διαβίωσης, είτε οτιδήποτε άλλο, πρέπει να αποτελεί μόνιμη έννοια, και των μελών της κοινότητας, αλλά κυρίως αυτών που εκπροσωπούν την κοινότητα.

Υπό την έννοια λοιπόν αυτή, χαιρετίζω τον «διάλογο» που αναδείχθηκε με αφορμή τη μη περισυλλογή των ακαθαρσιών των κατοικίδιων ζώων, αλλά ταυτόχρονα περιμένω και περαιτέρω πρωτοβουλίες για ενέργειες, και όχι μόνο στην κατεύθυνση της «επιβολής» κάποιων συμπεριφορών.

Υστερόγραφο: Δεν θα συμφωνήσω με μία παρατήρηση ότι «εγώ έχω δει μόνο μία κυρία να έχει και να χρησιμοποιεί σακουλάκι για τα κακά του σκύλου της». Εγώ έχω δει πολύ περισσότερους ανθρώπους να το κάνουν αυτό. Την ίδια όμως στιγμή έχω δει και αρκετά ελεύθερα σκυλιά να κυκλοφορούν χωρίς συνοδεία.