… ή εκβιαζόμεθα;
Δε δύναμαι να καταλάβω!!!
Βομπαρδιζόμεθα από παντού με πληροφορίες… η καραντίνα τελειώνει (τελείωσε;) αλλά μας αφήνει άφραγκους και πτωχούς, αν όχι άνεργους. Τα πάντα γύρω μας υπολειτουργούν. Κι όμως, μόνο η πολιτική – πολιτικοί και οι δημοσιογράφοι δεν επήραν άδεια, από δουλειά, ίντριγκα και μακροπρόθεσμους σχεδιασμούς, πάντα για το καλό μας.
Καθώς οι εργαζόμενοι και οι μικρό- επιχειρηματίες βγαίνουμε στο φως της ελευθερίας, με άδειες τσέπες και φορτωμένοι με υποχρεώσεις που ένας θεός ξέρει πως θα πληρωθούν. Βρίσκουμε μόνη παρηγοριά στο Θεό, που πλέον εκπροσωπείται επάξια από τα μοναστηριακά κανάλια του YouTube. Όπου γνωστός πρωτοσύγκελος μας «καθοδηγεί», μέσω προφητειών, οικονομικών αναλύσεων, συγκλίσεων, αφορισμών και συγχωρήσεως πάντων των αμαρτιών και ανομημάτων. Καταθέτει γνώμες κι απόψεις επί παντός επιστητού, από την πανδημία, το εμβόλιο, το μπικίνι, το σεξ εκτός γάμου, μέχρι την οικονομική κρίση και τις βλέψεις της Τουρκιάς στα σύνορα με την Ελλάδα.
Συμπέρασμα: ΕΠΙΒΑΛΛΕΤΑΙ για την σωτηρία, σώματος και ψυχής, να μείνουμε όλοι μας α-συνουσιαζόμενοι, γονυπετείς στης εκκλησιάς την πόρτα ακούγοντας στα μεγάφωνα τον Τήλε- παπά μας και προσφάτως τη δεύτερη λειτουργία της Αναστάσεως!
Στους Δελφούς δεν ημπορούν πλέον να ζήσουν από τον τουρισμό, και θα πρέπει πλέον οι κάτοικοί τους να βρουν κάτι άλλο να κάνουν– πτώχυα κι ανέχεια παντού, άδεια ξενοδοχεία κλειστά μαγαζιά, απλήρωτοι και απολυμένοι υπάλληλοι. Η πόλη πρέπει να κηρυχθεί σε κατάσταση εκτάκτου ανάγκης, διότι εκεί, δεν υπάρχουν μεταλλεία και ψάρια, όπως λίγο αφελώς επισημαίνει, δημοτική σύμβουλος. Σκέψου αναγνώστη μου, πως μια πόλη που έχει τουρισμό από το 1890 όταν τα σύνορα της χώρας ήταν στη Λαμία, δεν μπορεί να αντέξει μια η και δυο κακές χρονιές. Που είναι τα λάθη, οι αστοχίες, πια συμφέροντα εξυπηρετούνται για χρόνια;;;
Στα μεταλλεία γίνεται της «πουτάνας» μεταξύ σωματείου και εταιρείας. Οι εργαζόμενοι, από ότι διαβάζω στα μέσα, κατηγορούν την εργοδοσία ότι τους αντιμετωπίζει με αποικιοκρατικές μεθόδους, δηλαδή σαν σκλάβους. Γι αυτό μάλιστα, ζητούν στον αγώνα τους, αν έχω καταλάβει σωστά, την ευρύτερη συμπαράσταση της κοινωνίας. Τώρα εγώ που είμαι κακός άνθρωπος, θυμούμαι κάτι εποχές που βγαίναμε κάποιοι τρελοί αιθεροβάμονες και φωνάζαμε, για το περιβάλλον, τα νταμάρια που δεν τα κλείνει κανείς, τα βουνά, τα νερά που χάνονται και την πολύπλευρη ανάπτυξη. Μας έρχονταν λοιπόν τότε κάτι μπιλιετάκια, από αγνώστους, ότι αν δεν σταματούσαμε θα μας έβρισκαν κρεμασμένους στα έλατα να κάνουμε κούνια! Αχ! Όμορφες εποχές αλησμόνητες!!!
Η ακτή στην Τολοφώνα χάνεται και έχει ξεσπάσει διαμάχη και τσακωμός για το αν υπάρχει η όχι άδεια για αμμοληψία από κοντινό χείμαρρο, ή αν θα πάρει αντισταθμιστικά το διπλανό χωριό που του ανήκει ο ξεροπόταμος. Άλλα λόγια ν’ αγαπιόμαστε. Οι παραλίες πάντα άλλαζαν σχήμα από την κίνηση της θάλασσας και τα φερτά υλικά που έφταναν σε αυτές από τα ρέματα. Τώρα τα ρέματα έγιναν σπίτια και οικόπεδα και η παραλία δρόμος που εξυπηρετεί τα παραθαλάσσια. Θα ανοίξουν τα ρέματα ή θα δοθεί ο απαιτούμενος χώρος στη θάλασσα για να κάνει η φύση μόνη της τη δουλειά της. Προφανώς όχι! Οπότε τι το ψάχνουμε, χρειαζόμαστε επειγόντως μπάζα!
Παρακαλούνται οι λουόμενοι κατά την άφιξή τους στην πλαζ να μεταφέρουν μαζί τους έναν κουβά χώμα…
Ο βουλευτής, μας έχει τρελάνει στα δελτία τύπου και στις ερωτήσεις στη Βουλή. Μόνο για τον καιρό δεν έχει ρωτήσει ακόμη. Ο τοπικός ΣΥ.ΡΙΖ.Α προφανώς για του μπει στο μάτι και διότι μπορεί, το έχει ρίξει στις τηλεδιασκέψεις και τα δελτία τύπου επίσης. Κουβεντιάζει δε, όλα τα θέματα που δεν έλυσε σαν κυβέρνηση, αλλά τώρα απαιτεί οι άλλοι να τα λύσουν επί τόπου. Αποτέλεσμα μηδέν, μόνο κούραση και κορωνοϊός. Αλλά τι τα θες αγάπη μου, αν είσαι στέλεχος με μισθό και καριέρα, κάπως πρέπει να τον δικαιολογήσεις.
Στο Γαλαξίδι έγινε ο κακός χαμός με ένα δρόμο, που θα είναι τελικά λίγο πάρκινγκ, λίγο κρασί, λίγο θάλασσα και λίγο αγόρι. Αποκορύφωμα του δράματος ήταν η παράσταση γνωστού ντόπιου τραγωδού με τίτλο «η παραίτησή μου».
Στην Ιτέα, η μαρίνα επιτελούς βρήκε αγοραστή – επενδυτή. Ο ίδιος από ότι λένε τα δουλοκάναλα, ενδιαφέρεται και για τους γαλλικούς μώλους και επίσης έχει βάλει το χέρι του και για την κατασκευή «water airport». Έρχονται τα υδροπλάνα στο λιμάνι των Δελφών. Θα ζήσουμε μεγαλεία κι αν γίνει και το γήπεδο γκολφ στη Δεσφίνα με το ανάλογο spa ο νέος ηγούμενος στη μονή Τιμίου Προδρόμου Δεσφίνας δεν θα προλαβαίνει να μετρά προσκυνητές. Με δουλεύει κανείς;;;;
Στην Οίτη μαζεύτηκε κόσμος να σώσει το βουνό από τις ανεμογεννήτριες. Πρέπει να μιλάμε, να φωνάζουμε κι ας είναι τα λεφτά βουνά κι ας μας έχουν πουλήσει οι κυβερνήσεις, κι ας μην καταφέρνουμε πολλά. Αλλιώς, θα μας βιάζουν ….και δεν θα μας ακούει κανείς…
Τα μπουρδέλα παραμένουν κλειστά. Τρόμος επικρατεί στους εργάτες και στις εργάτριες του σεξ. Δεν υπάρχουν ολόσωμα προφυλακτικά, που θα εξασφαλίζουν εργαζόμενους και πελάτες. Δύσκολες καταστάσεις. Αν ξαναρχίσουν οι παντρεμένοι να τη βρίσκουν με τις γυναίκες τους, θα επέλθει οικονομικός μαρασμός στον κλάδο… Η κυβέρνηση πρέπει να λάβει άμεσα μέτρα στήριξης.
Τελικά δεν μας σώζει κανείς, ούτε η αριστερή κυβέρνηση με τα στελέχη του ΠΑ.ΣΟ.Κ, ούτε η δεξιά με τον Κούλη. Άσε που από τότε που ανέλαβε μας βρήκαν σχεδόν τα πάντα, σεισμοί, λοιμοί – κορονοϊος, οι Τουρκιά στον Έβρο κι ακόμη έχουμε μέλλον. Μόνη μας ελπίδα ο ενορατικός πρωτοσύγκελος και οι γραφές.
Κουράστηκα, θα κλείσω ιντερνέτ και τηλεόραση, θα πάρω γάντια, μάσκα απολυμαντικά και θα πάω παραλία να διαβάσω ένα βιβλίο. Να μιλήσω με αγνώστους.
Προσέχω, δεν θα πει απομόνωση,
η μάσκα δεν πρέπει να μου κλείσει το στόμα,
το απολυμαντικό δεν ξεπλένει την σιωπή και την συνενοχή,
δεν θέλω να αλλάζει ο κόσμος χωρίς εμένα…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου