ΔΗΜΟΣ ΔΕΛΦΩΝ-ΒΩΞΙΤΗΣ ΚΑΙ ΤΟΥΡΙΣΤΙΚΗ ΑΝΑΠΤΥΞΗ-ΑΝΑΔΡΟΜΗ ΣΤΙΣ ΠΕΡΙΟΔΟΥΣ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗΣ ΚΑΤΑ ΤΗΣ ΜΕΘΟΔΕΥΜΕΝΗΣ ΑΠΑΞΙΩΣΗΣ ΤΟΥ ΤΟΠΟΥ.

Γέννημα της μετακίνησης πληθυσμών της ενδοχώρας στην θάλασσα κατά το δεύτερο ήμισυ του 19^ου αιώνα η Ιτέα το νέο λιμάνι των Δελφών και  η φυσική απόληξη της κοιλάδας του Παραδοσιακού ελαιώνα της Άμφισσας ,  στον Κρισσαίο Κόλπο.

Θεωρήθηκε στις αρχές της δεκαετίας του '60  σαν κύριος μοχλός για την προσδοκώμενη ανάπτυξη  της ευρύτερης περιοχής που εκτός από λιμάνι, αποτελεί τον ενδιάμεσο σταθμό τουριστικών προορισμών  όπως του Γαλαξιδίου , των Δελφών και της Αράχωβας. 

Το 1981 με την  απόφαση που χαρακτήριζε προστατευτέα  την ευρύτερη περιοχή των Δελφών ως

 « Δελφικό Τοπίο»  μία εκ των εντολών του Π.Δ.  προς τους συνυπογράφοντες Υπουργούς ήταν :

Τις επόμενες δεκαετίες, οι νευραλγικότεροι εκ των πέντε οικισμών , ήτοι , οι Δελφοί και η Ιτέα,   καταστρέφονταν ως παραδοσιακοί  μεθοδικά , από διαδοχικά  «λάθη» και «αβλεψίες» της Πολιτείας και των τοπικών αρχόντων.  Το μοναδικό σε όλη την Ελλάδα και σπάνιο παγκοσμίως χαρακτηριστικό, να είναι Παραδοσιακοί πέντε στους πέντε οικισμούς   σε ένα τόπο  με βουνό  κάμπο και δαντελωτή παραλία, με έκταση  από το Γαλαξίδι μέχρι την Αράχωβα, χανόταν για πάντα.

Ο τόπος όμως ήταν και είναι  ευλογημένος και διέθετε  και πολλά άλλα μοναδικά χαρακτηριστικά οπότε για την εκδίωξη του Τουρισμού   δεν αρκούσε μόνο αυτό. Κάποιοι έβγαζαν πολλά λεφτά από την περιβαλλοντική «τύφλα» των πεινασμένων και υποταγμένων ιθαγενών τις προηγούμενες δεκαετίες και ο πόλεμος  ήταν ανοιχτός και τότε όπως και σήμερα, 33 χρόνια μετά.

Από το 1972 με το παράνομο μπάζωμα στο Λαρνάκι και πλήθος αυθαίρετων κατασκευών στην συνέχεια,  η ασφυκτικά  γεμάτη τουρίστες παραλία των Δελφών αποκτούσε σιγά σιγά και ύπουλα αντιτουριστικό χαρακτήρα οδηγώντας στο θλιβερό  παρόν .

Το 1983 όμως  κάποιοι τόλμησαν να αντισταθούν συλλογικά και ανοιχτά.  Οι εξορίες, οι μεταθέσεις και οι διώξεις του παρελθόντος , όσων αντιδρούσαν στην καταστροφή του μετέπειτα Δελφικού Τοπίου έμοιαζαν μακρινοί. Το ΠΑΣΟΚ έδινε την μάχη με τον κακό εαυτό του , αυτή που θα έχανε τελικά οδηγώντας το κάθε «Δελφικό Τοπίο» και όλη την Ελλάδα στον οικονομικό μαρασμό  για να μας λανσάρουν σήμερα της λύση της εθελούσιας υποδούλωσης.

για περισσότερα κάνε κλίκ εδώ :

---Ιούνιος 1983 .Το «δημοκρατικό», «σοσιαλιστικό» ΠΑΣΟΚ, βρίσκεται στην εξουσία. Για πρώτη φορά στην νεότερη ιστορία η εξουσία έχει βρεθεί σε «άλλα» χέρια και η κοινωνία της Ιτέας αντιδρά οργανωμένα στο έγκλημα του 1972. Ο τότε πρόεδρος της Λιμενικής Επιτροπής , ο εκλιπών Γ. Στάικος απευθύνεται στα αρμόδια υπουργεία και ζητά την ακύρωση της απόφασης του 1972 και την άμεση διακοπή των εργασιών εγκαταστάσεως νέας μονάδας θραύσεως  κοσκινίσεως μεταλλεύματος μέσα στο Λαρνάκι, την άμεση καθαίρεση και απομάκρυνση των δεξαμενών υγρών καυσίμων από την ζώνη λιμένος, την εντός τακτής και ευλόγου προθεσμίας απελευθέρωση της παραχωρηθείσης εκτάσεως και την επικύρωση της παραπάνω απόφασης της Λιμενικής Επιτροπής από το Νομάρχη.»

Τα Υπουργεία ζητάνε την απόφαση επικυρωμένη από το Νομαρχιακό Συμβούλιο και  τον Νομάρχη.

---Φεβρουάριος 1984 . Συνεδριάζει το Νομαρχιακό Συμβούλιο Φωκίδας. Εισηγητής της πρότασης του Λιμενικού Ταμείου για διακοπή της επέκτασης και απομάκρυνση των εγκαταστάσεων βωξίτη δίπλα από την Ιτέα είναι ο Πρόεδρος Λιμενικής Επιτροπής κ. Στάικος. Το Νομαρχιακό Συμβούλιο εγκρίνει την πρόταση κατά πλειοψηφία. Ο διορισμένος Νομάρχης κ. Καλκανδής της «δημοκρατικής» κυβέρνησης του «Δημοκρατικού – Σοσιαλιστικού» ΠΑΣΟΚ ασελγεί έναντι της τοπικής κοινωνίας. Δεν επικυρώνει ποτέ την απόφαση και με αυθαίρετη δική του απόφαση μετά από 10 μήνες (1680/14-11-1984), εκτός Συμβουλίου, ακυρώνει την αίτηση ανάκλησης της Λιμενικής Επιτροπής προς τα Υπουργεία και καταδικάζει την Ιτέα για τα επόμενα χρόνια.

 

Το άρθρο του 1983   κατέληγε:

«Αλήθεια, φανταστήκατε τι θα συνέβαινε αν ο Νομάρχης Φωκίδας της ΑΛΛΑΓΗΣ συμφωνούσε με την Λιμενική Επιτροπή κι επικύρωνε την πράξη της 29/83;»

Θα μπορούσε να λέει βέβαια «αν ο Νομάρχης … συμφωνούσε …με την Λιμενική Επιτροπή, και το Νομαρχιακό Συμβούλιο και την κοινωνία της Ιτέας …»  που για τα λίγα εκείνα   χρόνια της ελπίδας εκφράζονταν πράγματι μέσω των εκλεγμένων εκπροσώπων  της. Πριν γίνει κατανοητό ότι ο φασισμός δεν έχει χρώμα , κόμμα και ιδεολογία, ότι είναι απλά ο πολιτικός μανδύας μιας νοοτροπίας που μπροστά στην επικράτηση του ατομισμού και του ιδίου συμφέροντος με την διαπλοκή καταστρέφει και διαφθείρει την κοινωνία. Τότε που κανείς δεν είχε καταλάβει ότι το «διαίρει και βασίλευε» δεν ήταν άλλης εποχής ή άλλου τόπου αλλά ένα όπλο με το οποίο η διαπλοκή και η διαφθορά κατέστειλε και τότε όπως και σήμερα την ικανότητα των "πολλών" αλλά και "ικανών"να υπερασπίσουν τα κοινά τους συμφέροντα. 

Τίποτα δεν είναι τετελεσμένο εάν μια κοινωνία δεν μπορεί να επιβιώσει πλέον με τις πρακτικές του παρελθόντος. Πόσο μάλλον όταν το μέχρι χθες "τετελεσμένο" και "ενδεδειγμένο" έχει αποδειχτεί μεγάλη «απάτη» και  «φούμαρα».

Η αναγέννηση της περιοχής των Δελφών έχει δρομολογηθεί και αυτό το έχουν καταλάβει όλοι. Αν κάτι είναι σε εκκρεμότητα, είναι το εάν αυτό θα γίνει αργά , άρα οδυνηρά για  εποχή οικονομικής  κρίσης, ή ακαριαία και αποφασιστικά με την κοινωνία απλά να εκφράζει την ανάγκη της για επιβίωση  και τους εκπροσώπους της να σέβονται και να προωθούν  την απόφαση αυτή. 

Περιθώρια λάθους δεν υπάρχουν. Όχι μόνον ο λάθος δρόμος αλλά και  η κατ ελάχιστον καθυστέρηση θα προσφέρει πλεόνασμα φτώχειας και πόνου. Όπως και να έχει οι καλύτερες μέρες περιμένουν  απλά....  να τους  το πούμε και θα  έρθουν. 

άρθρο αναγνώστη για την "ΚΑΡΤΕΡΙΑ"