«Η αιμοδιψής Γερμανία και το κανιβαλιστικό τραπεζοπιστωτικό σύστημα»
Πρωτοπρεσβύτερου Δημητρίου Θεοφίλου, M.D, Student Ph.D E
Ένα "προφητικό" άρθρο που δημοσιεύτηκε για πρώτη φορά το 2013
Είναι γνωστό, το ότι στην ιστορία του ανθρώπου, έχει αποδειχθεί, πως λάθος πολιτικές επιλογές, καταδικάζουν τους λαούς, σε οδυνηρές συνέπειες και τελικά καταστροφή.
Μια ημερομηνία σταθμός, για την δημιουργία της «λεγόμενης» νέας Ευρώπης, υπήρξε αναντίρρητα η 3η Οκτωβρίου 1990, ημέρα επανένωσης της Γερμανίας. Το γεγονός αυτό αποτέλεσε μια ολέθρια πολιτική επιλογή, τόσο της καπιταλιστικής δύσης όσο και του καταρρέοντος «υπαρκτού σοσιαλισμού». Για μια Ευρώπη που είχε πληρώσει στο «πετσί» της, παρόμοιες αποφάσεις αμνηστίας και «αμνησίας», για μια χώρα Killer (δολοφόνο), η οποία αιματοκύλησε στη διάρκεια τριάντα ετών δύο φορές την ανθρωπότητα, με τους δύο παγκοσμίους πολέμους που προκάλεσε, θα έπρεπε να είναι τουλάχιστον αδιανόητο, να ληφθεί μια τέτοια απόφαση το 1990. Μα δυστυχώς τα συμφέρονται που κυριαρχούν, συνήθως αλέθουν τους λαούς και μαραίνουν τα όνειρα της νιότης πριν αυτά καλά – καλά ανθήσουν. Έτσι λοιπόν φτάσαμε στο σήμερα, 23 χρόνια μετά την επανένωση αυτού του μνησίκακου και ρεβανσιστικού έθνους, να καλούμαστε να πληρώσουμε σε «αίμα» εκείνη την πολιτική επιλογή.
Σε τούτη τη συγκυρία η Γερμανία επέλεξε άλλο τρόπο να αποκαταστήσει το κύρος της που απωλέσθηκε, μέσα από τις δύο ήττες της, στους αντίστοιχους δύο μεγάλους πολέμους που ξεκίνησε, έτσι επέλεξε να ξεκινήσει και το 3ο ευρωπαϊκό πόλεμο, τούτη τη φορά όχι με στρατιωτικά μέσα και όπλα, αλλά με οικονομικά. Συγκεκριμένα, η Γερμανία σήμερα, κάνει ευρεία χρήση, του «κανιβαλισμού» που έχει σαν βασική «αξία» του ο καπιταλισμός και κατά συνέπεια το αγαπημένο του «παιδί» το χρηματοπιστωτικό σύστημα. Με αυτό τον τρόπο οι τράπεζες αντικατέστησαν, τα τανκς, τα κανόνια, τισ βόμβες, τα εκτελεστικά αποσπάσματα. Με μια λέξη αποφασίστηκε η γενοκτονία της Ευρώπης και η επιστροφή της στη δουλοκτητική εποχή. Μέσα από τις τράπεζες λοιπόν, η Γερμανία ελέγχει απόλυτα της εθνικές ευρωπαϊκές οικονομίες και διαμέσου αυτών, τις ζωές και τις τύχες των ευρωπαϊκών λαών.
Η στοχοποίηση είναι διαρκής, συνεχής και εξακολουθητική, πρώτη ήταν η Ελλάδα, ακολούθησε η Ισλανδία, η Ιρλανδία, η Ισπανία, η Πορτογαλία, η Ιταλία στη πρώτη φάση του σχεδίου της να αποικιοποιήσει την Ευρώπη, και αφού δεν συνάντησε αντιστάσεις και αντιδράσεις, αλλά εισέπραξε μόνο «ναι» από τις δοσιλογικές και γερμανόδουλες κυβερνήσεις που διοικούν δυστυχώς την Ευρώπη στη πλειοψηφία της, με χαμηλών τόνων λαϊκές αντιδράσεις απόλυτα ελεγχόμενες από το σύστημα, προχωρεί τώρα ανεμπόδιστα στη δεύτερη φάση, που είναι ο πλήρης «εξανδραποδισμός» και η «εξαθλίωση» των λαών. Προχωρεί πέρα από τη λήψη εξοντωτικών οικονομικών μέτρων, στην «εκτέλεση» λαών, όπως στη περίπτωση της Κύπρου, κάτι για το οποίο διαθέτει τεράστια πείρα, μέσα από τη δολοφονική της δράση, στους δύο προηγούμενους πολέμους.
Το ερώτημα που αυτονόητα τίθεται είναι το εξής: μπορεί να σταματήσει αυτή η πορεία των ευρωπαϊκών λαών προς τα «κρεματόρια»; Η απάντηση είναι φυσικά το «ΝΑΙ ΕΙΝΑΙ». Φτάνει να αποφασίσουμε να συνεργαστούμε, να ομονοήσουμε και να προσανατολιστούμε προς τον οικονομικό θάνατο του δημίου μας. Συγκεκριμένα:
α) Να αναγκαστεί η Γερμανία να βγει από το ευρώ ή να βγουν όλες οι άλλες χώρες από το ευρώ, επιστρέφοντας στα εθνικά τους νομίσματα, αφήνοντάς την μόνη
β) Να επιχειρηθεί νέα ευρω-αφρικανική ένωση σε μεσογειακό αρχικά επίπεδο
γ) Να επιχειρηθεί ευρω-ασιατική ένωση με τη συμμετοχή της Ρωσίας και άλλων ασιατικών χωρών
δ) Να σταματήσουν άμεσα όλες οι εμπορικές συναλλαγές όσων χωρών έχουν πληγεί από τον γερμανικό ιμπεριαλισμό, με τη χώρα αυτή
ε) Να ψηφιστεί, στα κοινοβούλια των ήδη χρεοκοπημένων και των υποψηφίων προς χρεοκοπία κρατών , μονομερής διαγραφή, του χρέους προς το ΔΝΤ (διεθνές νομισματικό ταμείο) που ελέγχουν οι ΗΠΑ και την ΕΚΤ (ευρωπαϊκή κεντρική τράπεζα) που ελέγχει η Γερμανία
Η παρούσα ευρωπαϊκή ένωση αποδείχτηκε μια τραγική φάρσα και το ενιαίο νόμισμα το ευρώ, ένα εργαλείο χειρισμού, καθυπόταξης και εξαθλίωσης των ευρωπαϊκών λαών, γυρίζοντας την Ευρώπη πολύ πίσω από το 1789, στην εποχή της δουλοκτητικής φεουδαρχίας.
Η Γερμανία στην ανάλγητη και μισάνθρωπη αυτή πολιτική της, διαμέσου της οποίας επιχειρεί να «εκτελέσει» έθνη και λαούς, έχει ένα βασικό τόσο ιδεολογικό όσο και θρησκευτικό υπόστρωμα. Έχει την ιδεολογία, του ιδεατού γερμανικού έθνους των «αρείων», που είναι φυλετικά ανώτερος των άλλων, με αυτή τη παράνοια να συμπληρώνεται από το θρησκευτικό υπόβαθρο, ενός ηθικιστικού προτεσταντισμού, έτσι δημιουργείται ένα παραληρηματικό μίγμα, εθνικισμού και ηθικιστικής δεοντολογίας, μέσα από μια άτεγκτη αυστηρότητα..
Δυστυχώς οι Γερμανοί το Θεό τον αντιλαμβάνονται σαν εκδικητή – τιμωρό που θυμίζει πολύ περισσότερο, κάποια θεότητα από τις Ούνικες καταβολές τους.
Ιστορικά δείγματα παρόμοιας "γραφής", έδωσε πολύ νωρίς ο πρόγονός των γερμανών, ο Καρλομάγνος, μέσω των πρωτοεμφανιζόμενων τότε γερμανικών φύλων, στο ευρωπαϊκό «γίγνεσθαι» με «αντάξιους» συνεχιστές του τον Κάιζερ (Α΄ Παγκόσμιος Πόλεμος), τον Χίτλερ (Β΄ Παγκόσμιος Πόλεμος) και τη Μέρκελ (Γ΄ …… Πόλεμος).
Μια ημερομηνία σταθμός, για την δημιουργία της «λεγόμενης» νέας Ευρώπης, υπήρξε αναντίρρητα η 3η Οκτωβρίου 1990, ημέρα επανένωσης της Γερμανίας. Το γεγονός αυτό αποτέλεσε μια ολέθρια πολιτική επιλογή, τόσο της καπιταλιστικής δύσης όσο και του καταρρέοντος «υπαρκτού σοσιαλισμού». Για μια Ευρώπη που είχε πληρώσει στο «πετσί» της, παρόμοιες αποφάσεις αμνηστίας και «αμνησίας», για μια χώρα Killer (δολοφόνο), η οποία αιματοκύλησε στη διάρκεια τριάντα ετών δύο φορές την ανθρωπότητα, με τους δύο παγκοσμίους πολέμους που προκάλεσε, θα έπρεπε να είναι τουλάχιστον αδιανόητο, να ληφθεί μια τέτοια απόφαση το 1990. Μα δυστυχώς τα συμφέρονται που κυριαρχούν, συνήθως αλέθουν τους λαούς και μαραίνουν τα όνειρα της νιότης πριν αυτά καλά – καλά ανθήσουν. Έτσι λοιπόν φτάσαμε στο σήμερα, 23 χρόνια μετά την επανένωση αυτού του μνησίκακου και ρεβανσιστικού έθνους, να καλούμαστε να πληρώσουμε σε «αίμα» εκείνη την πολιτική επιλογή.
Σε τούτη τη συγκυρία η Γερμανία επέλεξε άλλο τρόπο να αποκαταστήσει το κύρος της που απωλέσθηκε, μέσα από τις δύο ήττες της, στους αντίστοιχους δύο μεγάλους πολέμους που ξεκίνησε, έτσι επέλεξε να ξεκινήσει και το 3ο ευρωπαϊκό πόλεμο, τούτη τη φορά όχι με στρατιωτικά μέσα και όπλα, αλλά με οικονομικά. Συγκεκριμένα, η Γερμανία σήμερα, κάνει ευρεία χρήση, του «κανιβαλισμού» που έχει σαν βασική «αξία» του ο καπιταλισμός και κατά συνέπεια το αγαπημένο του «παιδί» το χρηματοπιστωτικό σύστημα. Με αυτό τον τρόπο οι τράπεζες αντικατέστησαν, τα τανκς, τα κανόνια, τισ βόμβες, τα εκτελεστικά αποσπάσματα. Με μια λέξη αποφασίστηκε η γενοκτονία της Ευρώπης και η επιστροφή της στη δουλοκτητική εποχή. Μέσα από τις τράπεζες λοιπόν, η Γερμανία ελέγχει απόλυτα της εθνικές ευρωπαϊκές οικονομίες και διαμέσου αυτών, τις ζωές και τις τύχες των ευρωπαϊκών λαών.
Η στοχοποίηση είναι διαρκής, συνεχής και εξακολουθητική, πρώτη ήταν η Ελλάδα, ακολούθησε η Ισλανδία, η Ιρλανδία, η Ισπανία, η Πορτογαλία, η Ιταλία στη πρώτη φάση του σχεδίου της να αποικιοποιήσει την Ευρώπη, και αφού δεν συνάντησε αντιστάσεις και αντιδράσεις, αλλά εισέπραξε μόνο «ναι» από τις δοσιλογικές και γερμανόδουλες κυβερνήσεις που διοικούν δυστυχώς την Ευρώπη στη πλειοψηφία της, με χαμηλών τόνων λαϊκές αντιδράσεις απόλυτα ελεγχόμενες από το σύστημα, προχωρεί τώρα ανεμπόδιστα στη δεύτερη φάση, που είναι ο πλήρης «εξανδραποδισμός» και η «εξαθλίωση» των λαών. Προχωρεί πέρα από τη λήψη εξοντωτικών οικονομικών μέτρων, στην «εκτέλεση» λαών, όπως στη περίπτωση της Κύπρου, κάτι για το οποίο διαθέτει τεράστια πείρα, μέσα από τη δολοφονική της δράση, στους δύο προηγούμενους πολέμους.
Το ερώτημα που αυτονόητα τίθεται είναι το εξής: μπορεί να σταματήσει αυτή η πορεία των ευρωπαϊκών λαών προς τα «κρεματόρια»; Η απάντηση είναι φυσικά το «ΝΑΙ ΕΙΝΑΙ». Φτάνει να αποφασίσουμε να συνεργαστούμε, να ομονοήσουμε και να προσανατολιστούμε προς τον οικονομικό θάνατο του δημίου μας. Συγκεκριμένα:
α) Να αναγκαστεί η Γερμανία να βγει από το ευρώ ή να βγουν όλες οι άλλες χώρες από το ευρώ, επιστρέφοντας στα εθνικά τους νομίσματα, αφήνοντάς την μόνη
β) Να επιχειρηθεί νέα ευρω-αφρικανική ένωση σε μεσογειακό αρχικά επίπεδο
γ) Να επιχειρηθεί ευρω-ασιατική ένωση με τη συμμετοχή της Ρωσίας και άλλων ασιατικών χωρών
δ) Να σταματήσουν άμεσα όλες οι εμπορικές συναλλαγές όσων χωρών έχουν πληγεί από τον γερμανικό ιμπεριαλισμό, με τη χώρα αυτή
ε) Να ψηφιστεί, στα κοινοβούλια των ήδη χρεοκοπημένων και των υποψηφίων προς χρεοκοπία κρατών , μονομερής διαγραφή, του χρέους προς το ΔΝΤ (διεθνές νομισματικό ταμείο) που ελέγχουν οι ΗΠΑ και την ΕΚΤ (ευρωπαϊκή κεντρική τράπεζα) που ελέγχει η Γερμανία
Η παρούσα ευρωπαϊκή ένωση αποδείχτηκε μια τραγική φάρσα και το ενιαίο νόμισμα το ευρώ, ένα εργαλείο χειρισμού, καθυπόταξης και εξαθλίωσης των ευρωπαϊκών λαών, γυρίζοντας την Ευρώπη πολύ πίσω από το 1789, στην εποχή της δουλοκτητικής φεουδαρχίας.
Η Γερμανία στην ανάλγητη και μισάνθρωπη αυτή πολιτική της, διαμέσου της οποίας επιχειρεί να «εκτελέσει» έθνη και λαούς, έχει ένα βασικό τόσο ιδεολογικό όσο και θρησκευτικό υπόστρωμα. Έχει την ιδεολογία, του ιδεατού γερμανικού έθνους των «αρείων», που είναι φυλετικά ανώτερος των άλλων, με αυτή τη παράνοια να συμπληρώνεται από το θρησκευτικό υπόβαθρο, ενός ηθικιστικού προτεσταντισμού, έτσι δημιουργείται ένα παραληρηματικό μίγμα, εθνικισμού και ηθικιστικής δεοντολογίας, μέσα από μια άτεγκτη αυστηρότητα..
Δυστυχώς οι Γερμανοί το Θεό τον αντιλαμβάνονται σαν εκδικητή – τιμωρό που θυμίζει πολύ περισσότερο, κάποια θεότητα από τις Ούνικες καταβολές τους.
Ιστορικά δείγματα παρόμοιας "γραφής", έδωσε πολύ νωρίς ο πρόγονός των γερμανών, ο Καρλομάγνος, μέσω των πρωτοεμφανιζόμενων τότε γερμανικών φύλων, στο ευρωπαϊκό «γίγνεσθαι» με «αντάξιους» συνεχιστές του τον Κάιζερ (Α΄ Παγκόσμιος Πόλεμος), τον Χίτλερ (Β΄ Παγκόσμιος Πόλεμος) και τη Μέρκελ (Γ΄ …… Πόλεμος).
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου