Το Εxpedia Canada συγκέντρωσε μερικούς από τους πιο συναρπαστικούς θρύλους για τον ήλιο από πολιτισμούς απ’ όλο τον κόσμο και τους παρουσιάζουμε με τις εκπληκτικές εικονογραφήσεις τους.
1. Αζτέκοι (Μεξικό)
Οι Αζτέκοι πίστευαν ότι ζούσαν στην περίοδο του πέμπτου ήλιου, καθώς οι τέσσερις προηγούμενοι ήλιοι είχαν καταστραφεί από τα τζάγκουαρ, τους τυφώνες, τις βροχές και τη μεγάλη πλημμύρα αντίστοιχα. Ο θεός που θυσιάστηκε για να γίνει ο πέμπτος ήλιος ονομάστηκε Ναναουατζίν, ή «ο τρελός» ή «ο σκονισμένος». Έπεσε στην φωτιά και ο θεός του ανέμου Εχεκάτλ τον μετέφερε στον ουρανό.
2. Αρχαία Κίνα (Κίνα)
Στην αρχαία Κίνα, πίστευαν ότι αρχικά υπήρχαν 10 ήλιοι και όλοι τους ήταν γιοι της θεάς Σίνο. Κάθε μέρα θα μετέφερε έναν απ’ αυτούς στον ουρανό με το άρμα της. Ωστόσο, μια μέρα βαρέθηκαν και αποφάσισαν να διασχίσουν τον ουρανό όλοι μαζί, με αποτέλεσμα να κάψουν τον πλανήτη με τη ζέστη τους. Έτσι ο θεός Ντιτζούν προσέλαβε έναν τοξότη για να διδάξει στους ήλιος ένα μάθημα. Σκότωσε τους εννιά με τα βέλη του και χάρισε τη ζωή στον τελευταίο επειδή ένα παιδί έκλεψε το βέλος του.
3. Αρχαία Αίγυπτος
Ο θεός του ήλιου, ο Ρα, διαδραμάτισε σημαντικό ρόλο στην αρχαία Αίγυπτο, γι ‘αυτό και εμφανίζεται τόσο συχνά στα ιερογλυφικά με τη μορφή γερακιού. Ο θρύλος λέει ότι αυτός μαζί μ’ ένα πλήθος άλλων θεών έπλεαν κάθε μέρα στον ουρανό με ένα ένα καράβι και τη νύχτα πήγαιναν στον Κάτω Κόσμο για να φέρουν το φως στους νεκρούς. Το ταξίδι στον Κάτω Κόσμο ήταν επικίνδυνο, καθώς ο θεός με τη μορφή φιδιού, Apep, προσπαθούσε να σταματήσει τον Ra καταβροχθίζοντας τον. Πίστευαν ότι οι ηλιακές εκλείψεις έγιναν όταν ο Apep πήρε το πάνω χέρι αλλά τελικά ο Ra κατάφερε να ξεφύγει και ο ήλιος βγήκε ξανά για πάντα.
4. Αρχαία Ελλάδα
Οι αρχαίοι Έλληνες πίστευαν ότι ο ήλιος ταξίδευε στον ουρανό μ’ ένα ιπτάμενο άρμα που οδηγούσε ο γιος του Δία, Απόλλωνας, και το έσερναν άλογα που έβγαζαν φλόγες. Ο Απόλλωνας ήταν σημαντικός στον αρχαίο ελληνικό πολιτισμό όχι μόνο επειδή εκπροσωπούσε τον ήλιο, αλλά κι επειδή ενέπνεε τη μουσική και το λόγο. Έφερε λογική και τάξη στην ανθρωπότητα και έδωσε στους ανθρώπους το φως και τη ζεστασιά του ήλιου.
5. Ινουίτ (Γροιλανδία)
Σε πολλές μυθολογίες ο ήλιος και το φεγγάρι είναι αδέλφια και αυτό ισχύει και για τον θρύλο των Ινουίτ. Η Μαλίνα ήταν η θεά του ήλιου και ο Ανίγκαν ο θεός του φεγγαριού. Ενώ υπάρχουν πολλές εκδοχές της ιστορίας τους, όλες συμφωνούν ότι οι δύο τους είχαν μια διαμάχη και η Μαλίνα έφυγε στον ουρανό. Ο αδελφός της την ακολούθησε, όπως ακολουθεί η νύχτα τη μέρα. Πίστευαν ότι οι εκλείψεις συνέβαιναν όταν την έπιανε, αλλά ήταν μια προσωρινή παύση στο αιώνιο κυνηγητό τους.
6. Μαορί (Νέα Ζηλανδία)
Οι Μαορί πίστευαν ότι ο ήλιος δεν ακολουθούσε πάντα μια σταθερή τροχιά στον ουρανό, έτρεχε πολύ γρήγορα στον ορίζοντα αφήνοντας πολύ λίγο χρόνο στους ανθρώπους για να κάνουν τις δουλειές τους. Μέχρις ότου ένας τοπικός ήρωας, με το όνομα Μάουι, αποφάσισε να πάρει την κατάσταση στα χέρια του. Έφτιαξε αρκετό σχοινί για να τυλίξει τον ήλιο και στη συνέχεια το έδεσε στη γνάθο ενός από τους προγόνους του, μέχρι να τον επιβραδύνει αρκετά ώστε να δώσει σε όλον τον κόσμο το φως της ημέρας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου