"ΜΑΚΡΑΝΙΚΟΛΑΣ" Το Μοναστήρι του Κρισσαίου Κόλπου

Αναφορά στο "Μακρυνικόλα"


Από την κ. Ιωάννα Μαναίου, κάτοικο του Μακρυνικόλα :
Απο τη χαραγμενη σε πετρα χρονολογια 1743 συμπεραινουμε και την ηλικια της μικρης εκκλησιας.
Οι αγνωστοι κατασκευαστες της την αφιερωσαν στον Αγιο Νικολαο, αφου μονον αυτος μπορει να δαμασει τ αγρια κυματα του απατου Κορινθιακου, οταν φυσαει εκει μα ιστρος.
Στο εκκλησακι λοιπον αυτο εβρισκαν καταφυγιο οι κατατρεγμενοι απ τον καιρο, οι κατατρεγμενοι επι Τουρκοκρατιας, οι τσοπανηδες και οι γεωργοι της περιοχης και γυρω στο 1935, ο ξεριζωμενος απο την καταστροφη του 1922,
Αϊδινης Μιχαηλ, ο μετεπειτα Γαβριηλ, ο Καλογερος μας !

Οι πρωτοι που φροντισαν το Μοναστηρι ηταν οι Αϊνικολαϊτες.
Ενδεικτικα αναφερω τις οικογενειες Μαναιγαιοι, Μαργαρτιαδες, Μοσχαιοι, Παπαδμαιοι......
Ενδιαφερον εχει μια πληροφορια μου πως καποτε γιορταζαν τη μνημη του Αγιου στις 6 Δεκεμβριου, προσφεροντας στους προσκυνητες φασολαδα αλλα, επειδη ηταν χειμωνας και οι συνθηκες αγριες, μετεφεραν τη γιορτη στις 9 Μαϊου, του Αγιου Νικολαου του Νεου και παντα βεβαια με το παλιο ημερολογιο.
Μισον αιωνα εζησε και μεγαλουργησε στο Μοναστηρι ο Γαβριηλ και αφιερωθηκε ψυχη τε και σωματι σ αυτο.
Συντηρησε το εκκλησακι,διαμορφωσε τον περιβαλλοντα χωρο, επεκτεινε τα βοηθητικα κτισματα, εφταξε το χαγιατι, τσιμεντοστρωσε τον προαυλιο χωρο και το φιδωτο δρομακι που οδηγει στην παραλια, εφτιαξε τον προδεχτη και τις καρουτες για την αποθηκευση του βροχινου νερου και αλλα πολλα.

Ολα τα εργα περασαν απ τα χερια του και τα υλικα του τα προμηθευαν πιστοι απο Απεναντι, απο τη Δεσφινα, απο την Αντικυρα, την Ιτεα, απο παντου.

Τα μοναδικα του εσοδα ηταν ο,τι αφηναν οι προσκυνητες για το κερακι τους,
ο,τι μαζευε στο πανηγυρι και καποιες φορες ο,τι συγκεντρωνε απο ερανο κυριως στη Δεσφινα.
Απ οταν ο Καλογερος, λογω προχωρημενης ηλικιας, προβληματων υγειας και ανασφαλειας μεσα στην ερημια, εφυγε, το Μοναστηρι αρχισε να ερημωνει.

Τα γιδια, το χειμωνα, κατασκηνωναν εκει, τα ποντικια περνοδιαβαιναν παντου, ασυνειδητοι περαστικοι αφηναν τις βρωμιες τους, καποιοι βανδαλισαν κιολας κι ο λυσσασμενος μαϊστρος εφθειρε τα παντα. Δυο τρεις καλογεροι, που κατα καιρους εμειναν, δεν ηταν αξιοι συνεχιστες του εργου του Γαβριηλ. Ετσι η ερημωση συνεχιζοταν κι ουτε αρκουσε η φροντιδα απο τους Αϊνικολαϊτες.
Και τοτε τη λυση την εδωσε ο Γιαννης ο Μαργαριτης. Με δικα του εξοδα το Μοναστηρι ανακαινιστηκε εκ βαθεων και γλιτωσε απ τη φθορα του χρονου και την εγκαταλειψη. Το ποσο των λιγοτερα απο 1000 ευρω, που συγκεντρωνεται στη γιορτη του Αγιου, καλυπτει μερικες απο τις τρεχουσες αναγκες του Μοναστηριου. Ακομα τα πλακακια του δαπεδου στον ξενωνα προσφερθηκαν σε πολυ οικονομικη τιμη απο το καταστημα ειδων υγιεινης του ΠΑΠΑΠΟΛΙΤΗ, καταγομενος απο την Ιτεα και συναισθηματικα δεμενος απο τα μικρατα του με το Μοναστηρι. Τελευταια προστεθηκε και το πετρινο καμπαναριο,δωρεα των αδερφων Ελενης, Φανης και Ιωαννας Μαναιου, εις μνημη των γονιων τους, που εζησαν τα καλυτερα τους χρονια στο Μακρανικολα.

Αξιζει να σημειωθει πως καθε χρονο στη μνημη του Αγιου οι Αϊνικολαϊτες σπευδουν να καθαρισουν το Μοναστηρι για να ειναι ετοιμο να δεχτει αξιοπρεπως τους προσκυνητες. Εχουν εξοπλισει πληρως την κουζινα και μπορουν να εξυπηρετησουν πανω απο 100 ατομα, προσφερουν πλουσια και παραδοσιακα φαγητα και εχουν εξοπλισει και τα δυο κελια με κρεβατια και ρουχισμο και φιλοξενουν τον ιερεα, τους ψαλτες και αλλους. Ο,τι προσφερουν το προσφερουν με πολλη αγαπη και σεβασμο στην παραδοση. Μεγαλοι ευεργετες ειναι και οι ψαραδες, με πρωταγωνιστη τον καπετανιο Αλεκο αλλα και προσκυνητες!

Το Μοναστηρι ειναι πανεμορφο και θα συνεχισει να ειναι, αν παραμεινει οπως ειναι αγριο, παρθενο, καθαρο και ιερο. Γι αυτο πρεπει οσοι το αγαπουν να φροντισουν να μη χαλασει η φυσιογνωμια του και η ιδιαιτεροτητα του! Μεχρι τωρα, νομιζω, το εχουμε καταφερει. Βοηθηστε ολοι να το συνεχισουμε!!!!.....

ΜΑΝΑΙΟΥ ΙΩΑΝΝΑ, γεννημα θρεμμα στο Μακρανικολα
26/11/2011

ΠΗΓΗ: http://maneou.pen.io/