Έτσι έγινε μια πειρατεία σε πλοίο ελληνικών συμφερόντων που κράτησε 250 μέρες

-Με λένε Λεόν. Γράψτε το όνομα μου, Λεόν.

Lima, Echo, Oscar, November, είμαι ο διαπραγματευτής!

Η άγνωστη φωνή από τον γνώριμο τηλεφωνικό αριθμό δεν βρήκε απροετοίμαστο τον υπεύθυνο της ναυτιλιακής εταιρίας, καπετάν Βαγγέλη Σπαθή. Μόλις τέσσερις ημέρες νωρίτερα η συνομιλία με τον Mario, τον έμπειρο καπετάνιο του φορτηγού, είχε διακοπεί με βία, πειρατές είχαν μπουκάρει και είχαν καταλάβει το πλοίο!

Για τη σύγχρονη πειρατεία ακούγονται μισόλογα, σπάνια τα στόματα των εμπλεκόμενων ναυτικών, σε θάλασσα και στεριά, δίνουν πληροφορίες και για λεπτομέρειες ούτε λόγος! Αποφεύγουν τις περιγραφές των δραματικών γεγονότων κι όταν κάποιος σκαλίζει δραματικές μνήμες, πέφτει σε αδιάτρητους τοίχους σιωπής και μοιάζει να βρίσκεται σε ένα δωμάτιο πανικού, από εκείνα που έχουν τα πλοία κάπου κρυμμένο και οι ναυτικοί, αν προλάβουν, κλειδώνονται στις περιπτώσεις μιας κατάληψης.

Πέμπτη, 26 Γενάρη 2012.

Ένα 180 μέτρων φορτηγό, 28.000 τόνων, ελληνικών συμφερόντων και σημαίας Λιβερίας, με 23 μέλη πλήρωμα, όλοι τους Φιλιππινέζοι, αφού φόρτωσε 20.000 τόνους συρματόσχοινο, έλυσε κάβους και αναχώρησε από το λιμάνι της Αταμπίγια, στην Αίγυπτο. Με πορεία ανατολικά, είχε προορισμό την Ταιλάνδη.

Έπιασαν ταχύτητα περίπου 12-13 κόμβους, το πλήρωμα προετοίμασε το πλοίο για το πέρασμα από την επικίνδυνη ζώνη στα νερά της Σομαλίας, σύμφωνα με τους διεθνείς κανονισμούς (BNP 4). Τοποθέτησαν αγκαθωτά σύρματα στα έξαλα, που ήταν γύρω στα 5 μέτρα, για να αποτρέψουν μια ενδεχόμενη εισβολή και ο καπετάνιος μοίρασε βάρδιες στο πλήρωμα.

Όσο διέσχιζαν την καυτή ζώνη και έβλεπαν τα πολεμικά πλοία που έκαναν περιπολίες κοντά τους ανησυχούσαν λιγότερο.

Τρίτη, 7 Φλεβάρη 2012, το πλοίο έβγαινε από το επικίνδυνο θαλάσσιο πέρασμα, ήταν πια μονάχο στο πέλαγος. Στη πρύμνη έκανε «σκοπιά» ένα από τα πιο νέα παιδιά, ήταν μεσημέρι, αναφέρθηκε πάχνη και χαμηλή ορατότητα, σε μια στιγμή βρέθηκε αντιμέτωπο με την κάνη ενός καλάσνικοφ, ο πειρατής που το κρατούσε ήταν έτοιμος να τον καθαρίσει.

Δεν υπήρχε περίπτωση για μαγκιές ή βίαιες αντιδράσεις, σύντομα στο πλοίο είχαν σκαρφαλώσει 17 οπλισμένοι άντρες που έτρεξαν στη γέφυρα, κατέλαβαν το πλοίο και αμέσως άλλαξαν πορεία. 
Η ειρωνεία, τη στιγμή που οι πειρατές μπούκαραν στη γέφυρα ο 55χρονος πλοίαρχος μιλούσε με τον υπεύθυνο της εταιρίας, πριν προλάβει να πει μια κουβέντα τράβηξαν την τηλεφωνική συσκευή και έκοψαν κάθε επικοινωνία.

Ο καπετάν Βαγγέλης Σπαθής άκουσε θόρυβο και φασαρία, το μυαλό του αμέσως πήγε στο κακό. Ειδοποίησε όλους τους εμπλεκόμενους, το πλοίο είχε περάσει στα χέρια πειρατών, περίμεναν λοιιπόν την επόμενη κίνηση.

Kαπετάν Βαγγέλης Σπαθής

Κυριακή 12 Φλεβάρη 2012. Επικοινωνία με τους πειρατές.

- ...Με λένε Λεόν. Γράψτε το όνομα μου Λεόν.

Lima, Echo, Oscar, November, είμαι ο διαπραγματευτής.

- κ. Λεόν, απάντησε ο καπετάν Σπάθης, πως είναι ο καπετάνιος και το πλήρωμα;

- Όλα στο πλοίο είναι οκ. Το πλήρωμα είναι εντάξει, δεν υπάρχει κανένας χτυπημένος.

Έδωσαν τηλεφωνικό ραντεβού για την επομένη το πρωι, όμως ο καπετάν Σπαθής ζήτησε να μιλήσει με τον καπετάνιο του πλοίου και εκείνος του επιβεβαίωσε ότι όλα τα μέλη του πληρώματος ήταν καλά.

Η σύντομη κουβέντα έκλεισε με τις φράσεις του Λεόν:

- Μην ανησυχείτε, έχω κάνει 15 διαπραγματεύσεις! Θα φροντίσω το πλήρωμα και το πλοίο σας, κανείς δεν θα τραυματιστεί.

Έτσι ξεκίνησε μια πειρατεία που κράτησε 250 μέρες!

Τα 23 μέλη του πληρώματος ζούσαν όλοι μαζί στη γέφυρα του πλοίου φρουρούμενοι και με εξαίρεση ένα χτύπημα στο πρόσωπο του καπετάνιου, γιατί έφερε αντίσταση στο άνοιγμα του χρηματοκιβωτίου, δεν αναφέρθηκε άλλος βασανισμός ή τραυματισμός.

Μετακίνησαν το πλοίο στην περιοχή Καρακάτ και από εκεί οι πειρατές μπαινόβγαιναν με βάρκες, έφερναν πόσιμο νερό, που συνήθως μύριζε πετρέλαιο. Από την αρχή της κατάληψης αφαίρεσαν όλες τις προμήθειες φαγητού (υπήρχα τρόφιμα που έφταναν περίπου για δυο μήνες), έπειτα δυο φορές τη βδομάδα φρόντιζαν να ανεβάσουν από ένα ζωντανό κατσικάκι ή πρόβατο στο πλοίο, στη συνέχεια το έσφαζαν και κρατούσαν κάποια κομμάτια του ζώου, που έβραζαν για τους εαυτούς τους, το υπόλοιπο κρέας το έδιναν στους αιχμάλωτους για μαγείρεμα. Σε τακτά χρονικά διαστήματα άφηναν τα μέλη του πληρώματος να τηλεφωνούν στις οικογένειές τους, για να πιέζουν την εταιρία να βρεθεί λύση, δηλαδή να πληρώσει τα λύτρα.

Η ομηρία του πλοίου κρατούσε την οικονομική διαπραγμάτευση ολοζώντανη!

Η ελληνική εταιρία προσέλαβε μια ειδική ομάδα διαπραγματευτών από την Αγγλία, που σύστησε η ασφάλεια και είχε συμβουλευτικό χαρακτήρα, όμως στην πορεία φάνηκε ότι οι νοοτροπίες, αλλά και οι απόψεις, για το χειρισμό του θέματος, ήταν πολύ διαφορετικές!

Λεόν, καπετάν Σπαθής και ο... Alex. Το 8μηνο παζάρι.

Ο καπετάν Σπαθής συνέχισε να έχει την εποπτεία και την ευθύνη, όμως ως τέχνασμα, χρησιμοποίησαν ένα δεύτερο πρόσωπο. Ο Alex, μπήκε στις διαπραγματεύσεις, έτσι ώστε κάθε φορά που παρουσιαζόταν πρόβλημα και κάποια εμπλοκή, τότε να υπήρχε δυνατότητα για μια νέα τηλεφωνική παρέμβαση και λύση. 
Οι πειρατές ξεκίνησαν από τα 12 εκατομμύρια!

Τόσα ζητούσαν για να απελευθερώσουν το πλήρωμα και να αφήσουν το πλοίο. Και η άμεση αντιπρόταση, από πλευράς εταιρίας, αρχικά δεν ξεπερνούσε τα 3,5 εκατομμύρια!

Έτσι συνέχισαν τα πονταρίσματα και η διαπραγμάτευση πήγαινε βήμα-βήμα, ένα δύσκολο παζάρι ψυχών, που μπορεί να δυσκολεύει ακόμη και τη σκέψη, όμως είναι πέρα για πέρα αληθινό.

Ο καπετάν Σπάθης δεν έκρυψε την αγωνία και τη στεναχώρια που πέρασε, όμως δεν επιτρεπόταν να φανερωθεί κανένα συναίσθημα, αντίθετα έπρεπε να βρεθούν άπειρες δικαιολογίες, να κερδηθεί χρόνος και έτσι να πεισθούν (ή απλά να βαρεθούν) οι πειρατές, ώστε να κατεβάσουν το ποσό των λύτρων, να συμφωνήσουν σε λιγότερα και να δώσουν τέλος στο βάσανο της ένοπλης κατάληψης του πλοίου.

Οι μέρες και οι μήνες περνούσαν, ώσπου κάποτε έφτασαν να συμφωνήσουν και να κλείσουν τη διαπραγμάτευση στα 6 εκατομμύρια δολάρια, τότε έπρεπε να στηθεί μια επιχείρηση στον αέρα!

10 Οκτωβρίου 2012. Η λήξη του δράματος.

Οι πειρατές απαίτησαν δυο πακέτα, το ένα είχε 400.000 δολάρια και θα πήγαινε σε μια συγκεκριμένη τοποθεσία, κάπου στην έρημο της Σομαλίας, εκεί από το αεροπλάνο θα έβλεπαν ένα αυτοκίνητο, με ένα άσπρο σταυρό στην οροφή, αυτό ήταν το σινιάλο! Στις 08.00, τοπική ώρα, πέταξαν το σάκο με τα δολάρια. Το πιθανότερο ήταν ότι τα χρήματα δόθηκαν σε εκείνον ή εκείνους που φρόντιζαν τις οικογένειες των πειρατών.

Τα υπόλοιπα 5.600.000 δολάρια μπήκαν σε ένα μεγάλο μπαούλο, το αεροπλάνο τα έριξε κοντά στο πλοίο και οι πειρατές τα «ψάρεψαν».

Στη συνέχεια τα μέτρησαν χαρτονόμισμα-χαρτονόμισμα και την κοπάνισαν από το πλοίο χωρίς να πουν λέξη σε κανέναν! Νωρίτερα είχαν στείλει φωτογραφίες όλου του πληρώματος, για να βεβαιωθούν στην Αθήνα ότι όλοι οι ναυτικοί ήταν ζωντανοί.

Στο φορτηγό ανέβηκαν φρουροί, ενώ με ρυμουλκά μετακινήθηκε σε ασφαλή κοντινό λιμάνι. Από τους πρώτους που ανέβηκαν ήταν ο καπετάν Σπαθής, μαζί του και ένα τιμ ειδικών ερευνητών και αστυνομικών, καθώς και ενός ψυχολόγου.

Το πλοίο έμοιαζε σα να βρέθηκε στη μέση ενός άγριου τυφώνα!

Κρεβάτια, ερμάρια, ακόμη και ντουλάπια, είχαν βίαια ξηλωθεί και ήταν πεταμένα δεξιά κι αριστερά του καταστρώματος, σχεδόν όλα τα αντικείμενα ήταν σπασμένα και παντού υπήρχαν υπολείμματα από το φυτό khat!

Το khat είναι ψυχοτρόπο φυτό, για την ακρίβεια ένας θάμνος με όνομα Catha Edulis, που χρησιμοποιείται φρέσκο, κυρίως ως ναρκωτικό, λέγεται «φυσική κοκαϊνη» και ευδοκιμεί σε περιοχές της Ανατολικής Αφρικής και της Αραβικής χερσονήσου.

Τα φύλλα του khat μασιούνται με τον ίδιο τρόπο που μασιέται ο καπνός και προκαλεί χαλάρωση, φέρνει μια αίσθηση ευφορίας, εκείνος που το μασάει λένε ότι αποκτά ενέργεια.

Εντύπωση έκανε και το πλήρωμα, που υπέφερε 8 μήνες! Η Αγγλίδα ψυχολόγος δεν δυσκολεύτηκε να καταγράψει, την καλή ψυχολογική κατάσταση, παρά την 8μηνη πειρατεία! Ενώ οι ειδικευμένοι πράκτορες, Ευρωπαίοι και Αμερικάνοι, συνέλεξαν στοιχεία και μεγάλο όγκο πρωτογενούς υλικού από το εσωτερικό του πλοίου για το αρχείο και τις μελέτες τους.

Σύμφωνα με πληροφορίες που έφτασαν στον καπετάν Σπαθή, εκείνη την εποχή (2012) στη Σομαλία υπήρχαν 4 φυλές, που πραγματοποιούσαν επιδρομές στα πλοία. Οι διεθνείς ομάδες ασφαλείας είχαν ήδη καταφέρει να πιάσουν 200 μέλη αυτών των συμμοριών και είχαν στοχοποιήσει αρκετούς πειρατές! Ένας από αυτούς ήταν και ο διαπραγματευτής Λεόν. Αξίζει να αναφέρουμε ότι ανάμεσα στο 2009 και το 2011, ο Λεόν ή Loyan ή Ali έκανε 20 παρόμοιες διαπραγματεύσεις!

Η πειρατεία στο πλοίο Ελληνικών συμφερόντων έκλεισε ευτυχώς δίχως θύματα. Η ασφάλεια πλήρωσε τον λογαριασμό και όλοι είχαν σοβαρούς λόγους να ξεχάσουν!

Οι μνήμες, από βίαιες ναυτικές ιστορίες, σπάνια γίνονται λόγος όμως δε λένε να σβήσουν.

Η πειρατεία, έχει μειωθεί, αλλά δεν έχει εξαλειφθεί. Παρά την εντατικοποίηση των μέτρων, με ελέγχους και περιπολίες πολεμικών πλοίων, αλλά κυρίως με το μέτρο των ένοπλων φρουρών, που ανεβαίνουν στα εμπορικά πλοία το φαινόμενο είναι ζωντανό.

Την περασμένη χρονιά η παγκόσμια πειρατεία έφθασε στο χαμηλότερο επίπεδο από το 1998 κι όμως το 2016 περισσότεροι ναυτικοί έπεσαν θύματα απαγωγής μέσα στη θάλασσα από ό, τι σε οποιοδήποτε από τα προηγούμενα 10 χρόνια! 62 ναυτικοί απήχθησαν το 2016, σε σύγκριση με 19 το 2015 και 9 το 2014. Αυτό αναφέρεται στην ετήσια έκθεση του Διεθνούς Γραφείου Ναυσιπλοΐας, (International Maritime Bureau), για την πειρατεία στη θάλασσα.

Στην έκθεση του IMB για το 2016, συνολικά καταγράφονται 191 περιστατικά πειρατείας και ένοπλης ληστείας στις θάλασσες του κόσμου.

Πιο συγκεκριμένα, παγκόσμια αναφέρθηκαν 150 πλοία στα οποία ανέβηκαν πειρατές, ενώ 12 πλοία πυροβολήθηκαν κατά τον πλου, σε επτά εκδηλώθηκε πειρατεία, ενώ σε 22 πλοία έγιναν απόπειρες πειρατείας. Ο αριθμός των ομήρων μειώθηκε σε 151.

Πάνω από το μισό των περιπτώσεων συνέβησαν στα ανοικτά της Δυτικής Αφρικής, ενώ 28 είχαν απαχθεί από ρυμουλκά, φορτηγίδες, αλιευτικά σκάφη, και πιο πρόσφατα από εμπορικά πλοία, γύρω από τη Μαλαισία και την Ινδονησία.

Το απαγορευμένο αρχιπέλαγος Σούλου, βρίσκεται νοτιοδυτικά από τις Φιλιππίνες ανάμεσα από μια αλυσίδα νησιών στον Ειρηνικό Ωκεανό.

Το IMB συμβουλεύει την αποφυγή του θαλάσσιου δρόμου από τη θάλασσα Σούλου και προτείνει τη δρομολόγηση πλοίων δυτικά της Καλιμαντάν.

Το Alert χτυπά στη Νιγηρία

Ο Κόλπος της Γουινέας παραμένει ζόρικος!

Υπήρξε μια αξιοσημείωτη αύξηση στις επιθέσεις: 36 περιστατικά για το 2016, έναντι 14 το 2015. Μερικά από αυτά σημειώθηκαν σχεδόν 100 ναυτικά μίλια από τις ακτές.

Στη θαλάσσια περιοχή της Ινδονησίας τα περιστατικά πειρατείας μειώθηκαν, από 108 το 2015 σε 49 το 2016. Στην συντριπτική πλειοψηφία στην περιοχή καταγράφονται μικροκλοπές.

Σομαλία, ο φόβος που δε σβήνει

Στο IMB για την περασμένη χρονιά καταγράφηκαν δύο περιστατικά στα ανοικτά της Σομαλίας. Πειρατές προσπάθησαν να επιτεθούν σε ένα πλοίο μεταφοράς εμπορευματοκιβωτίων στον Κόλπο του Άντεν το Μάιο, και τον Οκτώβριο έβαλαν φωτιά σε ένα δεξαμενόπλοιο, περίπου 300 ναυτικά μίλια από την ακτή, Σύμφωνα με το IMB, η περιοχή της Σομαλίας εξακολουθεί να παρουσιάζει κινδύνους.

Στις θάλασσες του κόσμου

Στο Περού, αναφέρθηκαν 11 περιστατικά, με τα 10 από αυτά στο κεντρικό λιμάνι της χώρας του Callao, (το 2015 δεν παρουσιάστηκε κανένα κρούσμα).

Ο αριθμός των περιστατικών στο Βουνγκ Τάου, του Βιετνάμ, μειώθηκε, από 15 το 2015 σε επτά το 2016. Τέλος στο Μπαγκλαντές παρατηρήθηκε επίσης μια σημαντική μείωση, κάτω από 11 περιπτώσεις πειρατείας το 2015 σε τρεις το 2016.

Ο καπετάνιος Βαγγέλης Σπαθής βρέθηκε στον παράξενο ρόλο του διαπραγματευτή, εμπιστεύτηκε και αποκάλυψε λεπτομέρειες από την ιστορία της πειρατείας, όμως υπάρχουν και αναπάντητα ερωτηματικά που τα μοιράζεται με τους αναγνώστες:

-«Πώς γνώριζαν τόσο γρήγορα την αξία του φορτίου και του πλοίου;

-Πόσοι εμπλέκονται στην πειρατεία; Πρόκειται για παρέες πλιατσικολόγων; που ορμούν στα πλοία ή έχουμε να κάνουμε με ομάδες οργανωμένων εγληματιών που έχουν πλοκάμια παντού;

-Ακόμη και με τα χρήματα θεωρητικά είχαμε πρόβλημα, δεν μπορούσαμε να τα δώσουμε, γιατί σύμφωνα με τον νόμο των ΗΠΑ βοηθάμε τρομοκράτες, όμως λόγω των ομήρων κάνουν τα στραβά μάτια».

Safety - Security, δυο πολύ διαφορετικές έννοιες

Η σύγχρονη πειρατεία ξεκινά το 1985, όταν ταυτίζεται με την τρομοκρατία, πρόκειται για την πολύκροτη υπόθεση του Achille Lauro, μια ιστορία που ακόμη και σήμερα έχει κρυφές πτυχές, εμπλέκει και τη χώρα μας, ενώ έφτασε να γίνει αιτία που έπεσε η ιταλική κυβέρνηση.

Στη συνέχεια ακολουθεί το πολύνεκρο περιστατικό του Αμερικανικού αντιτορπιλικό USS Cole, στο Aden (2000, 17 νεκροί και 39 τραυματίες) και βέβαια το σοβαρότερο τρομοκρατικό γεγονός, που άλλαξε τα δεδομένα, το χτύπημα στους δίδυμους πύργους, ενώ και την αμέσως επόμενη χρονιά, το 2002, γίνεται επίθεση σε ένα γαλλικό πλοίο.

Οι διεθνείς αρχές είχαν πάρει τα μηνύματα, πρόβλεψαν το μέλλον, οργάνωσαν μια συνδιάσκεψη στο Λονδίνο και εκεί υιοθέτησαν έναν κώδικα, τον πασίγνωστο ISPS (International Ship and Port Facility Security), στη συνέχεια τροποποίησαν της Ασφάλεια για τη Ζωή στη Θάλασσα (SOLAS) (1974/1988) και τέθηκε σε ισχύει από την 1/7/2004.

Εκεί αναφέρονται οι ελάχιστες απαιτήσεις ασφάλειας που αφορούν τα πλοία, τα λιμάνια αλλά και τις κυβερνητικές υπηρεσίες.

Πώς αισθάνεται ο καπετάνιος όταν ταξιδεύει σε τέτοια νερά;

Την απάντηση μας δίνει ο καπετάν Παναγιώτης Παπουλίδης, ένας έμπειρος ναυτικός που πρόσφατα αποσύρθηκε από τη θάλασσα, γνωρίζει καλά τα περάσματα και το σημαντικότερο, σήμερα συνεισφέρει ως δάσκαλος, στον τομέα της σύγχρονης ναυτικής εκπαίδευσης.

«Στις επικίνδυνες θάλασσες ο καπετάνιος μοιάζει σαν το τερματοφύλακα την ώρα του πέναλτυ! Τα συνηθισμένα όπλα του είναι η υψηλή ταχύτητα του πλοίου και τα υψηλά έξαλα, αν όμως σε προδόσει η μηχανή; Σε μένα, με καινούριο και γρήγορο πλοίο, έτυχε τέτοιο περιστατικό λίγο έξω από τον κόλπο του Άντεν και για ένα 24ωρο έζησα μέσα στην ανασφάλεια και με τρομερή αγωνία».

Kαπετάν Παναγιώτης Παπουλίδης

Ο καπετάν Παπουλίδης πιστεύει ότι από τη μια οι ένοπλοι φρουροί και από την άλλη τα σύγχρονα μέσα, αυτά μπορούν να λειτουργήσουν αποτρεπτικά στο φαινόμενο της πειρατείας, όμως τέτοια εργαλεία εξακολουθούν να είναι προαιρετικά για τα πλοία.

«Δεν υπάρχουν κάμερες, ανιχνευτές μετάλλων, κυάλια νυχτερινής οράσεως, ούτε σύγχρονα αποτρεπτικά μέσα κατά των πειρατών. Σε ένα πλοίων 300 μέτρων δεν μπορείς να έχεις παντού μάτια, ειδικά οι κάμερες είναι σήμερα απαραίτητες, σκέψου να δουλεύουν 9 αμπάρια, πρέπει να υπάρχει ένα κεντρικό σημείο και με κάμερες να ελέγχεις όλο το πλοίο».

Αλλά και στο θέμα της εκπαίδευσης του πληρώματος θέτει ένα ερώτημα:

«Ποιος έχει κάνει δοκιμές, να δει το καράβι του, όταν γυρίσει, στις πόσες μοίρες πέφτει η ταχύτητα και πόσο; με δεδομένο ότι σε αυτές τις περιπτώσεις στόχος είναι να αναπτύξεις ταχύτητα και να ξεφύγεις, ή να φέρεις το πλοίο σε τέτοια θέση που να αποτρέψεις τους πειρατές»

Τα αποτρεπτικά μέσα είναι η λύση;

Η πειρατεία είναι μια πανάρχαια τακτική ταυτισμένη με την αγωνία τον ανθρώπων να ανοίξουν και να πορευτούν σε νέους θαλάσσιους δρόμους. Για τους ιστορικούς και τους ερευνητές ξεκινήσαμε από τις συμμορίες, περάσαμε στο οργανωμένο έγκλημα και φτάσαμε η απειλή της τρομοκρατίας, να γίνεται εμμονή, να συνοδεύει κάθε υποψία και δεν είναι λίγες οι στιγμές που φτάνει στα όρια του άκρατου παραλογισμού.

Στην έξαρση της πειρατείας μια τετράδα ειδικών φρουρών, για 10-15 μέρες συνοδείας εν πλω, είχε κόστος 35.000 δολλάρια, σήμερα τα χρήματα για μια αντίστοιχη δουλειά έχουν πέσει περίπου στο μισό, με δεδομένο ότι οι φρουροί δεν είναι πια Ευρωπαίοι ή Αμερικάνοι. Επίσης στο εμπόριο κυκλοφορούν απίστευτα εργαλεία για να αποτρέψουν την άνοδο πειρατών σε ένα πλοίο.

Δίχτυα, μηχανές που φτύνουν ατμό, πιεστικά νερού, αγκαθωτά σύρματα που τοποθετούνται στα έξαλα και ένα σωρό πρωτότυπες εφευρέσεις, υπόσχονται ασφάλεια από τα «σκοτεινά» περάσματα.

Άραγε η λύση σε θέματα πειρατείας-τρομοκρατίας έρχεται από τη θάλασσα ή μήπως η στεριά δίνει την οριστική διέξοδο στο διαχρονικό πρόβλημα;

- Στα όπλα η απάντηση είναι μεγαλύτερα και πιο ισχυρά όπλα;

- Μήπως η αληθινή φροντίδα και η οργάνωση των τοπικών κοινωνιών κοστίζει πολύ λιγότερο από την προετοιμασία από μια επίθεση;

- Τελικά η πειρατεία εξακολουθεί να φέρνει μεγάλα, τεράστια κέρδη...

http://www.huffingtonpost.gr/

Μανώλης Δημελλάς 

Αρθρογράφος στο περιοδικό «Εφοπλιστής», Εικονολήπτης