Η ΦΩΚΙΔΑ ΚΑΙ ΟΙ ΠΟΛΙΤΙΚ(Η)ΟΙ ΤΗΣ. ΜΕΡΟΣ Β΄

ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΝΑΡΤΗΣΗ: http://karteria1.blogspot.com/2011/12/blog-post_3371.html

Η ΘΕΣΗ ΜΑΣ: ΔΕΝ ΜΑΣ ΑΞΙΖΕΙ!

Μια μαυρίλα απλώνεται στη χώρα μας ιδίως στα μεγάλα αστικά κέντρα, ως εκεί όπου ήδη στενάζουν μαγαζιά και επιχειρήσεις. Έχει ήδη πλακώσει η ύφεση που στέλνει σαραντάρηδες και πενηντάρηδες στην ανεργία. Οι ψυχές πλακώνονται από απαισιοδοξία, αυτοϋποτίμηση, αυτολοιδορία. Από την ταγκή γεύση της ήττας. Σαν εκκρεμές. Από την έπαρση του Ελληναρά στην βαθιά αυτό-ϋποτίμηση του ραγιά. Από την αυθάδεια του αλαζόνα, στην άνευ όρων προσκυνημένου, του ψυχικά ηττημένου. Πολύ χειρότερη από την χρεοκοπία, ίσως και από την μακρά ύφεση που πλανάται, είναι η μοιρολατρία, η εγκατάλειψη στην πτώση, η αποδοχή της ήττας χωρίς αγώνα, χωρίς σκέψη. Η απώλεια της πίστης στις ίδιες δυνάμεις. Αυτογνωσία και πίστη χρειαζόμαστε τώρα. Ποιος μπορεί να εμπνεύσει πίστη και κουράγιο σε αυτόν τον δοκιμαζόμενο λαό, τούτη την ώρα της κρίσης; Από πού θα αντλήσουμε κουράγια για να διορθώσουμε πορεία και να ατενίσουμε το μέλλον; Δεν είναι εύκολη η απάντηση. Στην κοινωνία μέμφονται τους πολιτικούς. Ορθά. Πρόδωσαν την εμπιστοσύνη, πολιτεύτηκαν με ψέματα, εμπορεύτηκαν ελπίδες, καλλιέργησαν την συναλλαγή, αποθέωσαν την αναξιοκρατία, έσπειραν την διαφθορά έως τις εσχατιές της διοίκησης. Και η κοινωνία, εκμαυλισμένη, μπουκωμένη με σκουπίδια, υπερδανεισμένη, χωρίς κρίσιμε πληροφορίες, χωρίς γνώση, υπέκυψε συναλλάχθηκε, ανέχθηκε, χρεοκόπησε ηθικά και ψυχικά, παραδόθηκε και υποτάχθηκε.

Αυτή την τελευταία περίοδο, η Ελλάδα πέρασε πτυόμενη σε όλα τα ευρωπαϊκά μέσα μαζικής επικοινωνίας, με τους Έλληνες απορριπτέους, παραδομένους στη χλεύη και την περιφρόνηση «της Ευρώπης των λαών και της δημοκρατίας». Η Ελλάδα πέρασε στα ειρωνικά μειδιάματα των βλοσυρών νοικοκυραίων της γηραιάς ηπείρου και των κίτρινων φυλλάδων. Χλεύη και ρατσιστικά κλισέ ίδια με αυτά που χρησιμοποιούμε και εμείς οι ίδιοι για αδύναμους. Στερεότυπη σκέψη, στενοκεφαλιά, μνησικακία, υποκρισία. Ιδού τι απομένει από το πνεύμα της Ενωμένης Ευρώπης των λαών, την Ευρώπη της αλληλεγγύης και της συνοχής: Η μνησικακία, η μοχθηρία, η κλειστότητα των νοικοκυραίων και η μετακύληση της ενοχής στις πλάτες των άτυχων. Όμως δεν μας αξίζει η αποδοχή της ενοχής, της ήττας. Δεν είναι αυτοί όλοι οι Έλληνες. Δεν είναι οι Τσαχατζόπουλοι, δεν είναι οι Μαντέληδες, δεν είναι οι δομημένοι και οι κουμπάροι, δεν είναι οι πρώην ή νυν 117 βουλευτές και 250 συνταξιούχοι εθνοπατέρες που ζητούν τώρα να τους καταβληθούν τα ..ρέστα τους από τις αλλεπάλληλες περικοπές των μικροσυνταξιούχων! Υπάρχουν και οι πραγματικοί επιστήμονες, οι γραμματισμένοι, μαζί με τον κόσμο του μόχθου, του αγρού του εμπορίου, των υπηρεσιών, αυτοί οι αόρατοι και βουβοί Έλληνες οι αξιοπρεπείς σιωπηλοί, αυτοί που κουβαλάνε την Ελλάδα στους ώμους τους, αγόγγυστα και περήφανα, αξιοπρεπείς μέσα στην αβεβαιότητα, μοντέρνοι και ταπεινοί μαζί, ενωμένοι μπροστά στις δυσκολίες και δυνατοί. Αυτοί οι άνθρωποι, εμείς, δεν αξίζουμε την αυτό-λοιδορία, και την ήττα και το γονάτισμα.

ΠΗΓΗ: ΕΦΗΝΕΡΙΔΑ «ΜΑΙΣΤΡΟΣ»