«Δεν δίνουμε δεκάρα για την Κύπρο…»: Τα ηχητικά ντοκουμέντα, ο κυνισμός του Κίσιγκερ και η σημαδεμένη τράπουλα

FILE PHOTO: Ο πρώην υπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ Χένρι Κίσιγκερ, που σχεδίασε το χουντικό πραξικόπημα εναντίον του Μακάριου και την τουρκική εισβολή. EPA, SHAWN THEW

Του ΚΩΣΤΑ ΒΕΝΙΖΕΛΟΥ

Στο Πολεμικό Συμβούλιο, στις 20 Ιουλίου του ’74, στην Αθήνα, στη διάρκεια των συζητήσεων ο θλιβερός ταξίαρχος Δημήτριος Ιωαννίδης ανέφερε:

«Μα δεν την ξέρουμε τη λύση; Την ξέρουμε κ. Πρωθυπουργέ. Αυτή θα βγούνε στην Κυρήνεια, κι αφού βγούνε τότε θα μπουν. Αυτό που θέλουν οι Τούρκοι το κάνουν. Θα τους σταματήσουμε μετά, αφού πάρουν το λιμάνι, την Κυρήνεια και ενώσουν τη Λευκωσία τότε θα σταματήσουν. Γι’ αυτό είμαστε σίγουροι.»

Αυτό επιβεβαιώνει την προδοσία. Την προσυνεννόηση που υπήρξε μεταξύ της αμερικανοκίνητης χούντας, του πάλαι ποτέ ισχυρού Κίσιγκερ, της CIA και της Τουρκίας. Το ηχητικό ντοκουμέντο είναι στο εξαιρετικό βιβλίο του Αλέξη Παπαχελά, «Ένα σκοτεινό δωμάτιο 1967-1974» ( εκδόσεις Μεταίχμιο), στο οποίο περιλαμβάνονται 22 QR κωδικοί, προσφέροντας πρόσβαση σε ηχητικά, που επιβεβαιώνουν/ τεκμηριώνουν το τι έχει συμβεί το 1974.

• Ο Ιωαννίδης και τα άλλα ξενοκίνητα στρατιωτάκια, φοβισμένα ποντίκια, έτοιμα να πηδήσουν από το πλοίο που βυθιζόταν, είχαν εκπληρώσει την αποστολή τους. Η Κύπρος «παράπλευρη απώλεια» των σχεδιασμών των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ στην περιοχή.
• Η χούντα παρέδινε την Κύπρο, θεωρώντας πως θα σωζόταν το δικτατορικό καθεστώς. Ήταν, όμως, αναλώσιμοι και μετά την ολοκλήρωση της αποστολής κατέρρευσαν.

Είναι κάποιοι που υποστηρίζουν ακόμη πως οι Αμερικανοί και το ΝΑΤΟ δεν είχαν σχέση με τα όσα συντελέστηκαν σε βάρος του Ελληνισμού στην Κύπρο. Ότι ήταν μόνο  η… βλακεία των συνταγματαρχών, που  προκάλεσε την εισβολή. Ότι φέρει ευθύνη και ο βυζαντινισμός του Μακάριου.

Ο Παπαχελάς στην έρευνα του, αναδεικνύει και τον ρόλο των ΗΠΑ προς απάντηση σε νεωτεριστικές ιστορικές προσεγγίσεις. Ο Κίσιγκερ λίγο πριν τον δεύτερο γύρο της εισβολής ενημέρωνε το νέο Πρόεδρο, Φoρντ, πως «δεν υπάρχει κανένας αμερικανικός λόγος για τον οποίο οι Τούρκοι δεν πρέπει να έχουν το ένα τρίτο της Κύπρου».

Αλλά και ο υπεύθυνος επιχειρήσεων της CIA στην Αθήνα, Ρον Έστες, είχε πει στον Παπαχελά ότι: «Ξέραμε ότι δεν υπήρχε περίπτωση η Ελλάδα να πήγαινε σε πόλεμο, θα ήταν αυτοκτονία, η εκτίμησή μας ήταν ότι θα έχανε μέσα σε λίγες μέρες. Δεν δίναμε πάντως μια δεκάρα για την Κύπρο. Μας ένοιαζε το ΝΑΤΟ και να μην ξεσπάσει ελληνοτουρκικός πόλεμος…».

Άλλωστε για τον ρόλο αυτό των ΗΠΑ, υπήρξε απολογία από αμερικανικής πλευράς.

Όπως υπενθύμισε ο υπουργός Εξωτερικών, Νίκος Χριστοδουλίδης, που παρουσίασε με τον Χρίστο Στυλιανίδη, το βιβλίο στη Λευκωσία, ο Πρόεδρος Κλίντον όταν επισκέφθηκε την Αθήνα (19-20 Νοεμβρίου 1999) απολογήθηκε για τα όσα οι ΗΠΑ έκαναν στον Eλληνισμό. Το ίδιο έπραξε στη Λευκωσία ο προσωπικός απεσταλμένος του, Ρίτσαρντ Χόλμπρουκ, σε συνέντευξη Τύπου στο Λήδρα Πάλας.

• Το βιβλίο του Αλέξη Παπαχελά ρίχνει φως σε άγνωστες πτυχές της μεγάλης προδοσίας, της μεγάλης τραγωδίας. Όλα αυτά δεν είναι μόνο ιστορία. Είναι εγχειρίδιο πολιτικής για το πώς θα πρέπει να λειτουργούμε σήμερα και εφεξής. Υπάρχει ανάγκη ανάδειξης των λαθών, που έγιναν και τα οποία κόστισαν.

Ανάδειξη της προδοσίας, που συντελέστηκε. Ανάδειξη της πλήρους εξάρτησης, της εθελοδουλίας, που επιβεβαιώνεται και από αυτή την έρευνα. Αναδεικνύεται και ένας ακόμη παράγοντας: Πως όταν Αθήνα και Λευκωσία ακολουθούν παράλληλες πορείες και βρίσκονται σε αντιπαράθεση- υπόγεια και μη- οι επιπτώσεις είναι καταστροφικές. Όπως καταστροφικός είναι και ο διχασμός.

Το ζητούμενο, πάντα, είναι να μαθαίνουμε από τα παθήματα μας, τα λάθη που γίνονται, αλλά και τις μεγάλες προδοσίες. Στην προκειμένη περίπτωση, η προδοσία από τη χούντα των Αθηνών και το παράρτημα της στην Κύπρο, την ΕΟΚΑ Β.

Προφανώς και η διεθνής πολιτική ασκείται ψυχρά στη βάση των συμφερόντων. Σαφώς και δεν είναι «προσκοπικό». Ο κυνισμός του Κίσιγκερ και οι κινήσεις του στη σκακιέρα γίνονταν έχοντας την ισχύ, αλλά και γνωρίζοντας πως η… τράπουλα ήταν σημαδεμένη.

Σήμερα αναπτύσσεται ένα αφήγημα, που επιμένει πως πρέπει να υπάρχει προσαρμογή στους τρίτους και τους ισχυρούς. Πως δεν υπάρχει επιλογή παρά η αποδοχή όσων -κάθε φορά- προτείνονται. Ένα αφήγημα που βλέπει τη μικρή εικόνα.

• Την ώρα κατά την οποία στη μεγάλη εικόνα της γεωστρατηγικής ο Ελληνισμός έχει θέση και ρόλο, για κάποιους η «συνετή οδός» είναι πως πρέπει να εκχωρηθεί σε τρίτους η «προίκα» μας, να μην αξιοποιηθεί γιατί θα… θυμώσει η κατοχική Τουρκία.

Τότε, προβαλλόταν ρητορικά το ανέφικτο, που το είχαν ενταφιάσει οι ίδιοι, αλλά φάνηκε πως ήταν ικανοποιημένοι και με τη μισή Κύπρο και τον Ελληνισμό ανάπηρο.

Κάποιοι σήμερα, υπό άλλες συνθήκες και προσεγγίσεις, αντιλήψεις, με πολιτικούς μόνο όρους λειτουργώντας, είναι ικανοποιημένοι με τη μισή Κύπρο και νομιμοποίηση των αποτελεσμάτων της εισβολής και συνεχιζόμενης κατοχής.

πηγή