ΣΤΗ ΜΝΗΜΗ ΤΩΝ ΘΥΜΑΤΩΝ ΤΗΣ ΜΑΡΦΙΝ ( του Σαράντη Μιχαλόπουλου , κατοίκου Ιτέας )

"Ας πάρουμε πρωτοβουλίες που θα ξεπερνούν το γενικό «ΟΧΙ ΣΤΗ ΒΙΑ»"

Τις τελευταίες ημέρες, με αφορμή την επέτειο του τραγικού συμβάντος, έγιναν πολλές αναφορές στο περιστατικό, μάλιστα το πλείστον των πολιτικών παρατάξεων συμφώνησε στο κεντρικό μήνυμα «ΟΧΙ ΣΤΗ ΒΙΑ».

Μία αναφορά σε μέσο κοινωνικής δικτύωσης, μου δίνει το ερέθισμα να προσθέσω και εγώ τις δικές μου σκέψεις. Και ξεκινώ από την, κατά την γνώμη μου, εκπληκτική συλλογιστική ενός ανθρώπου που για το συγκεκριμένο θέμα γράφει σε ανάρτησή του : «Δίκη έγινε για την υπόθεση αυτή και υπάρχουν άνθρωποι που πλήρωσαν για τα εγκλήματα τους. Η δίκη ολοκληρώθηκε τον Ιούλιο του 2013 και κρίθηκαν ένοχοι ο διευθύνων σύμβουλος της ΜΑΡΦΙΝ, ο υπεύθυνος ασφαλείας του κτιρίου και η διευθύντρια του καταστήματος για φόνο εξ αμελείας τριών υπαλλήλων, τις σωματικές βλάβες άλλων 21 υπαλλήλων και για πολλαπλές παραλείψεις στα μέτρα πυρασφάλειας και στην εκπαίδευση του προσωπικού. Σύμφωνα με το κατηγορητήριο, όχι μόνο δεν είχε δοθεί εντολή στους υπαλλήλους να εγκαταλείψουν τις θέσεις τους πριν τον εμπρησμό, όταν ήδη υπήρχαν φόβοι για σοβαρά επεισόδια στην πορεία που διέσχιζε τη Σταδίου, αλλά αντίθετα τους είχε δοθεί η οδηγία να εργαστούν κανονικά ενώ η Αθήνα ήταν ανάστατη από συγκεντρώσεις διαμαρτυρίας».

Έχοντας εργαστεί σε εταιρία που έκανε ασκήσεις εκκένωσης κτιρίου κάθε τρεις και λίγο, σε σημείο που, μεταξύ των υπαλλήλων άλλων εταιριών που συστεγάζονταν στο ίδιο κτίριο, να κυκλοφορεί σαν ανέκδοτο "πάλι οι εργαζόμενοι στη ΒΡ κάνουν διάλειμμα στο απέναντι παρκάκι", ήθελα να ρωτήσω τον συμπολίτη μας αν γνωρίζει σε τι βαθμό εκπαιδεύονται οι εργαζόμενοι σε γραφεία επιχειρήσεων σε θέματα ασφάλειας και πόσες φορές κάνουν σχετικές ασκήσεις.

Βέβαια, μία τέτοια πρακτική, δηλαδή να μη εφαρμόζονται οι προβλεπόμενοι άλλωστε από τη νομοθεσία κανόνες ασφάλειας, σε τίποτε δεν απαλλάσσει από ευθύνες τους αρμοδίους των εταιριών. Όμως, από το σημείο αυτό μέχρι την αποσιώπηση του γεγονότος ότι η φωτιά στο κτίριο δεν ήταν τυχαίο γεγονός, δηλαδή ατύχημα, αλλά εμπρησμός, δηλαδή σκόπιμη ενέργεια με φυσικούς αλλά και ηθικούς αυτουργούς, αυτό πραγματικά είναι ανατριχιαστικό, διότι ουσιαστικά υιοθετείται η άποψη ότι σε μία "συγκέντρωση διαμαρτυρίας" δικαιολογούνται και ακραίες ενέργειες σαν αυτές που έγιναν, και στη συγκεκριμένη εκδήλωση, αλλά και σε προηγούμενες, τότε που κόντεψε να καεί η Αθήνα.

Δυστυχώς, φαίνεται ότι θα πρέπει να συνηθίσουμε να ζούμε σε μία τέτοια πραγματικότητα. Ότι δηλαδή θα υπάρχουν πάντα ανάμεσά μας κάποιοι που αυτοχαρακτηρίζονται σαν "ιδεαλιστές και επαναστάτες" και που πιστεύουν ότι για την πραγμάτωση των σκοπών τους επιτρέπονται τα πάντα.

Όμως, πέρα από το θέμα αυτό, υπάρχει και το πρακτικό ζήτημα ότι μεγάλο μέρος της κοινωνίας δεν συνειδητοποιεί το πόσο σημαντικό είναι να εφαρμόζουμε σε κάθε περίπτωση βασικούς κανόνες για την ασφάλειά μας, είτε αυτή αφορά την οδική ασφάλεια, είτε αφορά την υγιεινή, που ήρθε τόσο πολύ στην επικαιρότητα, λόγω της πανδημίας, αλλά δείχνει να ξεχνιέται πολύ γρήγορα με τις συναθροίσεις στις πλατείες, είτε αφορά την προετοιμασία και εκπαίδευση για την αντιμετώπιση έκτακτων περιστατικών.

Η Πολιτική Προστασία μπορεί να οργανώνει κατά καιρούς ασκήσεις, αλλά είναι βέβαιο ότι σε επίπεδο μικρών (ή, και μεγάλων) επιχειρήσεων αλλά πολύ περισσότερο σε επίπεδο ατόμων, η σχετική προετοιμασία και εκπαίδευση είναι σχεδόν μηδενική. Οι Δήμοι επίσης μπορεί να οργανώνουν την Πυρασφάλεια σε επίπεδο Δασοπροστασίας κατά την θερινή περίοδο, αλλά και αυτοί δεν παίρνουν πρωτοβουλία για οργάνωση κάτι αντίστοιχου στη καθημερινή μας ζωή και λειτουργία.

Διερωτώμαι πόσο δύσκολο ή κοστοβόρο είναι να αξιοποιηθεί η Πυροσβεστική Υπηρεσία και να αναλάβουν τα στελέχη της να κάνουν εκπαιδεύσεις στο απλό θέμα της χρήσης πυροσβεστήρων. Και θα δώσω ένα απλό παράδειγμα.

Εγώ ζω τελευταία σε μία μικρή κωμόπολη. Η τοπική Πυροσβεστική Υπηρεσία δεν έχει τόση δουλειά, ειδικά τους χειμερινούς μήνες. Πόσο σπουδαίο είναι να αναλάβει την πρωτοβουλία το Τοπικό Συμβούλιο και να ζητήσει να διατεθούν δύο πυροσβέστες και να κάνουν επίδειξη χρήσης πυροσβεστήρων σε καταστηματάρχες ή απλούς πολίτες σε κάποιο ανοιχτό χώρο (και υπάρχουν πολλοί) ;

Αυτό δεν θα κρατήσει πάνω από μία ώρα, αλλά το μεγάλο όφελος θα είναι ότι αυτή η ενέργεια θα κυκλοφορήσει σαν πληροφορία σε όλη την κοινότητα, λόγω μεγέθους της τοπικής κοινωνίας, και θα κάνει αρκετούς ακόμη να θέλουν να συμμετάσχουν.

Βέβαια, κάθε τέτοιου είδους πρωτοβουλία, έχει και το ενδεχόμενο να συγκεντρώσει και επικριτικά σχόλια από αυτούς τους «αρνητικούς» τύπους μίας κοινωνίας, που όλα τα ξέρουν και όλα τα διακωμωδούν. Εδώ θα παίξουν ένα κρίσιμο λόγο όσοι προβάλλονται σαν εκπρόσωποι κοινωνικών ομάδων, όπως δημοτικοί σύμβουλοι, εκπρόσωποι συνδικαλιστικών οργανώσεων, τοπικές οργανώσεις κομμάτων και άλλων πολιτικών κινήσεων κλπ. Αν μπουν εκείνοι μπροστά, αυτόματα και η ενέργεια αποκτά βαρύτητα και θα έχει απήχηση. Μικρή ίσως στην αρχή, πολύ μεγαλύτερη αργότερα, αν καθιερωθεί σαν κάτι μόνιμο και συστηματικό.

Για τον λόγο αυτό, προτείνω στην πολιτική ηγεσία του τόπου, αυτή που θα τιμήσει την επέτειο της ΜΑΡΦΙΝ, να προχωρήσει σε περαιτέρω πρωτοβουλίες, σαν αυτή που πρότεινα, και να μην περιορίσει τη δράση της μόνο στην ανάδειξη του ΟΧΙ ΣΤΗ ΒΙΑ, έστω και αν αυτό είναι σίγουρα το μείζον αυτή την εποχή. Αυτό θα ήταν ο καλύτερος φόρος τιμής στα θύματα της ΜΑΡΦΙΝ. Και βέβαια, ακόμη περισσότερο προτείνω στις τοπικές πολιτικές ηγεσίες να κάνουν και αυτοί το αντίστοιχο, που μάλιστα είναι και ευκολότερο.