Νέο εργοστάσιο για παραγωγή ζύθου, στο νησί της Ρόδου, αναμένεται να ξεκινήσει μέσα στο επόμενο διάστημα για το νησί της Ρόδου, έπειτα από την έγκριση που έλαβε η εταιρεία από την Περιφέρεια Νοτίου Αιγαίου και συγκριμένα το τμήμα Ανάπτυξης, Βιομηχανίας, Ενέργειας και Φυσικών Πόρων.
Η άδεια για την εγκατάσταση και ίδρυση βιοτεχνίας ζύθου, ζητήθηκε από τον κ. Αθανάσιο Σ. Μουζάκη, κάτοικο Αθηνών και η περιοχή, όπου προσδιορίστηκε βρίσκεται στον Καλαμώνα, κοντά στο χωριό Δαματριά.
Το εργοστάσιο, θα έχει τη δυνατότητα παραγωγής έως και 12,5 τόνων καθημερινά και αναμένεται μέσα στους επόμενους μήνες, να κατατεθούν τα σχέδια ανέγερσης του κτιριακού συγκροτήματος και του μηχανολογικού εξοπλισμού που θα χρησιμοποιηθεί.
Σύμφωνα με σχετικό δημοσίευμα της «Καθημερινής», οι μικροζυθοποιίες, αυξάνονται με ραγδαίο ρυθμό τα τελευταία χρόνια, καθώς από μόλις έξι το 2009  τώρα υπολογίζονται σε περίπου 45.

Αν κοιτάξει κάποιος τον χάρτη της Ελλάδας και αντιστοιχίσει πάνω σε αυτόν τις ζυθοποιίες, προκύπτει ότι σχεδόν σε κάθε νομό της χώρας έχει δημιουργηθεί και από μία μικροζυθοποιία.
Ο λόγος είναι ότι  στα χρόνια της κρίσης, άρχισε να υπάρχει η ανάγκη για την παραγωγή πιο ξεχωριστών προϊόντων, πιο ιδιαίτερων, πιο εξειδικευμένων.
Το ζητούσαν οι ίδιοι οι καταναλωτές.

Πρόκειται στην πραγματικότητα για την ίδια τάση που εκδηλώθηκε στον χώρο του κρασιού στην Ελλάδα, αλλά που στο κρασί έγινε πριν από 25-30 χρόνια.
Ενας άλλος λόγος που η μικροζυθοποιία γνωρίζει ανάπτυξη στην Ελλάδα –τουλάχιστον σε ό,τι αφορά την ύπαρξη πολλών ετικετών και όχι τα μεγάλα μερίδια– είναι η τάση που καταγράφηκε τα τελευταία χρόνια για στήριξη ελληνικών σημάτων ή για τη στήριξη εταιρειών ελληνικών συμφερόντων.
Οι ονομασίες μπίρας που παράγουν οι μικροζυθοποιίες στην Ελλάδα είναι στην πλειονότητά τους ελληνικές, ενώ δεν λείπουν και οι ονομασίες εκείνες με «χρώμα» ελληνικό και αρκετή δόση χιούμορ. Χαρακτηριστικά παραδείγματα είναι οι μπίρες «Κατσίκα» της Μικροζυθοποιίας Φολεγάνδρου, η «Σκνίπα» της Πρότυπης Μικροζυθοποιίας Θεσσαλονίκης ή η μπίρα «Φονιάς» που παράγεται από τη Μικροζυθοποιία Σαμοθράκης και φυσικά η ονομασία του προϊόντος παραπέμπει στον ομώνυμο καταρράκτη.
Ο λεγόμενος «οικονομικός πατριωτισμός» βρήκε στον κλάδο της ζυθοποιίας ίσως τη μεγαλύτερη εφαρμογή του, με τις μεγάλες ζυθοποιίες που παράγουν στην Ελλάδα αλλά αποτελούν θυγατρικές ξένων ομίλων, να τονίζουν την ελληνικότητα των προϊόντων τους και τη συνεισφορά τους στην ελληνική οικονομία, ευρισκόμενες συχνά σε θέση άμυνας.

Παρά τη ραγδαία ανάπτυξή της και τον σχεδόν οκταπλάσιο αριθμό των επιχειρήσεων σε σχέση με λίγα χρόνια πριν, η ελληνική μικροζυθοποιία παραμένει εξαιρετικά περιορισμένη σε σύγκριση με τις άλλες χώρες.
Στην Ιταλία λειτουργούν 1.200 μικροζυθοποιίες, στη Γαλλία 1.000, στο Ηνωμένο Βασίλειο περίπου 2.000, στην Ολλανδία 550, στην Τσεχία 450. Στην Ελλάδα, σύμφωνα με τα τελευταία διαθέσιμα στοιχεία της Πανευρωπαϊκής Ενωσης Ζυθοποιών, η κατανάλωση μπίρας ανήλθε συνολικά το 2016 σε 3,88 εκατομμύρια εκατόλιτρα, η οποία αντιστοιχεί σε 36 λίτρα/κεφαλή ετησίως, η τρίτη χαμηλότερη στην Ε.Ε., μετά τη Γαλλία (33 λίτρα/κεφαλή ετησίως) και την Ιταλία (31 λίτρα/κεφαλή ετησίως).