Κατώτεροι των περιστάσεων δημοτικοί σύμβουλοι, πολίτες και προσωπικό στο θέμα του Νοσοκομείου.

Του Ηλία Τσίγκα
Επρόκειτο ίσως για τη χειρότερη συνεδρίαση του δημοτικού συμβουλίου Δήμου Δελφών κατά την πενταετή “καλλικρατική” του θητεία. Ενώ το οντολογικό ζήτημα της υποβάθμισης των υπηρεσιών του Γ.Ν. Άμφισσας και συνολικότερα των δομών υγείας του νομού τελεί σε οριακό σημείο και βαίνει διαρκώς προς το χειρότερο, όσοι χθές κλήθηκαν να συναποφασίσουν τη δέσμη δράσεων που επιβάλλεται να ακολουθηθεί πέρασαν χαρακτηριστικά κάτω από τον πήχυ των περιστάσεων, πλην εξαιρέσεων των επικεφαλής ίσως των παρατάξεων, αποδεικνύοντας ότι οι μέρες που περιμένουν το πολύπαθο νοσοκομείο του νομού αναμένονται ζοφερότερες. Στην περίπτωση πράγματι και βέβαια που οι συμμετάσχοντες χθες στη συνεδρίαση του Σώματος αποτελούν αντιπροσωπευτικό δείγμα του ύφους, των ικανοτήτων, των νοοτροπιών, των ιδιοτελειών και του ακραίου επαρχιωτισμού που έδειξε και χθες να έχει εμποτίσει μεγάλο μέρος της “κοινωνίας των πολιτών” της Παρνασσίδας και της Φωκίδας γενικότερα.

Στις περισσότερες των εισηγήσεων κοινός τόπος ήταν η θυμηδία που εκλυόταν από τα λεγόμενα, τα αναφερόμενα και τις προθέσεις πολλών από όσους ζήτησαν και έλαβαν τον λόγο και η γενική εντύπωση που ηγεμόνευσε δεν ήταν άλλη από την απογοήτευση, ιδίως όταν αναλογιστεί κανείς ότι, αν και η κατάσταση στην υγεία στη Φωκίδα πνέει τα λοίσθια, ζητούμενο για τους περισσότερους αποτέλεσε ακόμα και τώρα η αποκόμιση αντιπολιτευτικών οφελών, η εντυπωσιοθηρία και όχι η κατάθεση βιώσιμης πρότασης για την διευθέτηση σε ρεαλιστική βάση των οξυμένων και εκτεταμένων προβλημάτων που επιπολάζουν εδώ και πέντε χρόνια στο Γ.Ν. Άμφισσας.

Στο πλαίσιο αυτό, ο εκτελών χρέη Διοικητή αναλώθηκε μόνο σε μια απόπειρα αναστροφής της εμπεδωμένης γνώμης της τοπικής κοινωνίας για τον ρόλο των γιατρών στο όλο πρόβλημα -μια ήπια ενδεικτικά σχετική κατηγορία που διατυπώθηκε ήταν η μομφή για σύσταση “κλίκας” με προφανή ιδιοτελή κίνητρα. Σύμβουλοι αρκέστηκαν μόνο στις αντιπολιτευτικές κορώνες και στο να κατηγορούν για το θέμα όσους νόμιζαν ότι αυτό θα τους προσφέρει “πόντους” στο επικοινωνιακό παιχνίδι μπροστά σε “κερκίδα” πλήθους δημοτών και πάντα, βέβαια, σε συνάρτηση με τις εκάστοτε ιδεολογικές καταβολές μιας “ανεξάρτητης” κατά τα άλλα αυτοδιοίκησης. Άλλοι εξαντλήθηκαν μόνο στην περισπούδαστη και επιπόλαιη υπόδειξη “αθώων” και “φταιχτών” και άλλοι αξίωσαν την παραίτηση Κωστοπαναγιώτου επιχειρώντας να την παρουσιάσουν ως μέσο πίεσης, άσχετα βέβαια αν κάτι τέτοιο ευθυγραμμίζεται με “συντροφικές” (άλλοτε) κομματικές επιδιώξεις.
Παράλληλα, άλλοι έδειξαν να αντιλαμβάνονται την πολιτική διεκδίκηση στα πλαίσια “αναποδογυρισμάτων τραπεζιών” σε υπουργικά γραφεία, αν και κώφευαν χαρακτηριστικά όταν βρίσκονταν σε θέση ευθύνης και ορισμένοι πρότειναν “μπούκα” στο οικονομικό φόρουμ των Δελφών στα τέλη Φεβρουαρίου, βρίσκοντας ανεπανάληπτη ευκαιρία να σύρουν τον δήμο στην κατάληψη των χειμερινών ανακτόρων και στο ξέσπασμα της προλεταριακής επανάστασης θεωρώντας, συνάμα, μια τέτοια κίνηση ως “ρεαλιστική” πολιτική.
Στο όλο πλαίσιο δεν ολιγώρησε και η αντιπροσωπεία της “κοινωνίας των πολιτών” του Δήμου Δελφών. Από τα πλέον εντυπωσιακά από όσα ακούστηκαν αξίζει να αναφερθεί η απαίτηση συμπολίτη να επαναλάβει ο δήμος ενέργειες της… μεταξικής δικτατορίας, με το πρόσθετο αιτιολογικό ότι ο Μεταξάς εξέφραζε τον λαό (sic), ενώ άλλοι που δήλωσαν ότι δεν έχουν πρόθεση για αντιπολίτευση, αλλά προτάσσουν την ενότητα και τη συστράτευση, συσχέτισαν τις μη προσλήψεις στο νοσοκομείο με τις προσλήψεις στην ΕΡΤ, αγνοώντας χαρακτηριστικά προφανώς την ανυπαρξία συσχέτισης μεταξύ των θεμάτων.

Η αναζήτηση αποδιοπομπαίων τράγων και εύκολων θυμάτων στη μεταπολιτευτική λαϊκιστική Ελλάδα υπήρξε και συνεχίζει να είναι το πλέον προσφιλές σπορ μιας αμήχανης και παραζαλισμένης κοινωνίας, που ποτέ δεν εκπαιδεύτηκε στην ανάλυση των προβλημάτων, στον μετριοπαθή διάλογο και στην αναζήτηση λύσεων που προάγουν το δημόσιο συμφέρον και μόνο. Η χθεσινή συζήτηση στο δημοτικό συμβούλιο αποτέλεσε την αποθέωση του λόγου μιας κατακερματισμένης κοινωνίας που ακόμα και υπαρξιακά ζητήματα όπως αυτό του νοσοκομείου συνεχίζει να τα εντάσσει αποκλειστικά και αυτοκαταστροφικά στη λογική των ατομικών στρατηγικών προώθησης και εντυπωσιοθηρίας, καθώς και της προαγωγής των νιτερέσων ειδικών ομάδων συμφερόντων υψηλής κατά τα άλλα επιστημονικής συγκρότησης αλλά αμοιβαδιαίας κοινωνικής ευθύνης και δή σε εποχές κρίσεων, δείχνοντας ότι όχι μόνο δεν έχει τις λύσεις για το πρόβλημα, αλλά αγνοεί και την ουσία του ίδιου του προβλήματος.

Ταυτόχρονα, αποδεικνύει ότι η διηνεκής επιλογή των εκλογέων να επιλέγουν τον “δικό τους άνθρωπο” σε καίριες θέσεις αιρετής ευθύνης στα πλαίσια της πελατειακής πρακτικής κομμάτων και αυτοδιοικητικών συνδυασμών προυχόντων του 19ου αιώνα όχι μόνο έχει ξεπεράσει τα πεπερασμένα όρια της, αλλά στρέφεται ήδη άμεσα και θανάσιμα πλέον εναντίον της…
(Στη φωτογραφία: Speakers Korner: Εικαστική σύνθεση του Κώστα Βελώνη, 2015)

http://www.amfissaface.gr