Χαμένοι παράδεισοι στην Φωκίδα #1 Τοπόλια (Ελαιώνας)

 

Μερικές φορές ένας στίχος μπορεί να γίνει αφορμή για να γραφτεί ένα βιβλίο ή για να γυριστεί μία ταινία , σε εμάς το τραγούδι του φίλου μας (έχει τραγουδήσει 2 φορές στην Ιτέα και άλλες τόσες στους Ήχους του Δάσους) Λεωνίδα Μπαλάφα ήταν η αφορμή για ένα οδοιπορικό μέσα στην Φωκίδα για τους Χαμένους παράδεισους της…

Ξεκινάμε με Ελαιώνα ή Τοπόλια και από ένα «εξοχικό κέντρο» στην τέλεια πραγματικά τοποθεσία  δίπλα σε μία πηγή , μέσα στα πλατάνια πάνω από έναν μικρό καταρράκτη με θέα τον ελαιώνα…. Κάποτε εδώ γλένταγαν ακόμα και χίλια άτομα (σε ένα γάμο πριν πολλά χρόνια) . Η φυσική του διαμόρφωση σε επίπεδα βοηθάει στο να έχεις θέα από κάθε σημείο αλλά οι χοντρόπλακες  στο δάπεδο είναι καλυμμένες πια από τα φύλα .

Όλα άλλαξαν από την στιγμή που το αγόρασε ο Δήμος , «επένδυσε»  και «έφτιαξε» ένα καινούργιο κτίριο….  και ο ιδιώτης έφυγε για να αγοράσει ένα φορτηγό για τα μεταλλεία ή να ανοίξει ένα άλλο μαγαζί παραδίπλα….
Είναι κρίμα γιατί όση ώρα ήμουν εκεί για να αφουγκραστώ τον τόπο σταμάτησαν δεκάδες αυτοκίνητα για να δροσιστούν στην πηγή… στο γνωστό κουφώνερο.

                                                                                               Μύρκας

Ο ΠΛΑΤΑΝΟΣ

Στίχοι / Μουσική:Λεωνίδας Μπαλάφας

Ερήμωσε όλο το χωριό, κάποτε εδώ γλεντούσαν όλοι
και τραγουδούσανε γύρω από τον πλάτανο

Φύγαμε όλοι και μαραζώνει το χωριό
αφού μας στήσανε παγίδα οι μεγάλοι
σαν τα ποντίκια στο τυρί με το κεφάλι
Για μια πόλη πιαστήκαμε όλοι χέρι χέρι μες στη φάκα
όλες οι τράπεζες μαζί να σπάνε πλάκα
και μας αρέσει να ζούμε αδιάφορα στο πλήθος στριμωγμένα
και να αναπνέουμε τα δάση τα καμένα
Ομιλίες, όλα τα κόμματα μαζί ένα σινάφι
κόβουμε συντάξεις και μισθούς με το ξυράφι
και οι ειδήσεις παραπλανεύτρες που ποτίζουν τις αισθήσεις
να μεγαλώσουν, να ωριμάσουν
και να γίνουν παραισθήσεις
Κι όλα ωραία εδώ στην πόλη έχουμε γίνει μια παρέα
που δε μιλάμε, πληκτρολογούμε
να μαθαίνουμε τα νέα
…….

 βίντεο από το τραγούδι:

 

φωτογραφίες: