«Του Δείπνου η ώρα έφτασε και των Βαΐων η μέρα»

Ελληνικέ Λαέ,

σου μιλώ από τα «γουναράδικα»  στα Ηλύσια Πεδία. Ήρθε η ώρα, πριν η ψυχή μου γίνει σκόνη γαλαξιακή να σου στείλω την εξομολόγησή μου, όχι για να κατηγορήσω αλλά για να σε στηρίξω στις ώρες του πάθους σου, στην ώρα της Σταύρωσής σου, γιατί δεν θέλω να αναφωνήσεις «τετέλεσται», αλλά για άλλη μια φορά  «ΑΕΡΑ» και «ΜΟΛΩΝ ΛΑΒΕ».

 Σου ψάλλω και σιγοτραγουδώντας σου λέω με χαρά «Δεν υπάρχει κανένα δημόσιο χρέος και έλλειμμα στο Ελλαδικό  ΑΕΠ».

 Έρχομαι για άλλη μια φορά  και η αλεπού θα μάθει στα αλεπόπουλα ανατροφή…

Στις 6/06/1941 ο RICHART DIERKS έγραφε: «..Οι κύριοι της Εθνικής Τράπεζας μου εξήγησαν ότι  η τράπεζα δεν έχει ανάγκη χρημάτων, έχει μεγάλη ρευστότητα και διαθέτει 11 δισεκατομμύρια δραχμές (225 εκατομμύρια REICHSMARK)….». Στις 17/06/1941 μεταξύ της DEUTSCHE BANK και της Εθνικής Τράπεζας Ελλάδος υπογράφτηκε μια συμφωνία που οδήγησε στο σχηματισμό μιας Επιτροπής Κοινοπραξίας από 3 Έλληνες και 3 Γερμανούς. Στην συμφωνία αυτή αναφέρονται τα ακόλουθα: «Η Εθνική Τράπεζα της Ελλάδας θα στείλει στην DEUTSCHE BANK στο Βερολίνο εκθέσεις για τα διάφορα προγράμματα και ιδιαίτερα για την κατασκευή υδροηλεκτρικών έργων, την εκβιομηχάνιση, την εξόρυξη λιγνίτη και μεταλλευμάτων, για την ανάπτυξη της γεωργικής οικονομίας και ιδιαίτερα την αγροτική βιομηχανία. κ.λ.π.».

Αλλά ο «πελαργός» έκανε τη δουλειά του. Όταν μπήκαν οι Γερμανοί στην Αθήνα « το ταμείον ήταν μείον».

Μέχρι τον Ιούνιο του 1942 η κυκλοφορία των γραμματίων της Τράπεζας της Ελλάδος είχε φτάσει τα 109.845.947.000 δις. Δραχμές και από αυτά μόνο τα 32 δις, δραχμές έφτασαν στον Ελληνικό λαό.

Και βέβαια υπογράφτηκε  και η δανειακή συμφωνία στις 14/03/1942 από τους πληρεξούσιους της Γερμανίας και της Ιταλίας με την Ελλάδα να μην έχει προσκληθεί και να μην είναι παρούσα ,αλλά επιβαλλόταν στην Ελλάδα  και ήταν υποχρεωτικά εκτελεστή (αναγκαστική). Με αυτήν η Ελλάδα υποχρεούται να καταβάλλει έξοδα κατοχής 1,5 δις. δραχμές το μήνα (άρθρο 2) … η συμφωνία είχε αναδρομική ισχύ από 01.01.1942. Οι 3 τροποποιήσεις της σύμβασης αυτής, οδήγησαν στο να είναι το δάνειο κοινό συμβατικό δάνειο και επειδή υπήρξαν και  δύο εξοφλητικές δόσεις του, αναγκαία το μεταβάλλουν σε έντοκο λόγω υπερημερίας, σταθερού νομίσματος και έντοκο. Το 1944 το ύψος του δανείου ήταν δίχως τους τόκους  σε 227.940.201 εκ. δολάρια  ή σε 400 εκ. μετακατοχικά μάρκα…

Λάβε υπόψη σου ότι εκείνη η καθημαγμένη χώρα πλήρωνε και ΔΟΕ σε ώρα πολέμου… Η Διεθνής Οικονομική Επιτροπή  αναλαμβάνει επίσημα  την οικονομική διοίκηση  της Ελλάδος  στις 28/04/1898 και θα «έφευγε»  το 1978! Ήταν όμως εδώ από το 1897 και «ήλεγχε», ετοιμάζοντας τα τεχνοκρατικά τμήματα. Μάλιστα, συνέταξε νόμο τον οποίο ψήφισε η Ελληνική Βουλή  στις 21/02/1898 και έτσι θρονιάστηκε στο σβέρκο μας. Για να εξασφαλίσει τα έσοδά της δέσμευσε: τα σιγαρόχαρτα, τα τραπουλόχαρτα, τα πυρεία- κοινώς σπίρτα-, τη σμύριδα Νάξου, το αλάτι, το πετρέλαιο, το φωτιστικό πετρέλαιο, τη βενζίνη, το οινόπνευμα, το φόρο καπνού, το φόρο σταφίδας, τα έσοδα του Λιμένος Πειραιώς και αν δεν έφταναν τα δεσμευθέντα για την πληρωμή του «χρέους» θα λάμβανε και τα έσοδα Λιμένων Πάτρας και Βόλου.

Διάβασα τα παρακάτω λόγια και είπα να τον «ξουρίσω» αλλά δεν πρόλαβα: « Έφτασα στο χείλος ενός τάφου που ήταν τόσο μακρύς και τόσο φαρδύς όσο μια σχολική αίθουσα… Στο πλάι  φαίνονται οι αυλακιές ενός κάρου. Προφανώς την ημέρα είχαν φέρει νεκρούς για να τους κατεβάσουν απευθείας από το κάρο στον λάκκο, χωρίς φέρετρα, όπως γίνεται στον πόλεμο και σε περίοδο λοιμού. Αυτή την φορά, χειμώνας 1941-1942 ήταν η πείνα… Ο λάκκος ήταν ως τη μέση γεμάτος. Είχαν βάλει τους νεκρούς μέσα, και η σοδειά ήταν καλή» (Έρχαρτ Κάστνερ).

Τα ‘χαν συμφωνήσει να μας διαλύσουν. Η Επιτροπή τής ΔΟΕ έπαιρνε τα δικά της, και σκέψου, τι  συμμαχική αλληλεγγύη, που οι δανείστριες χώρες είχαν πουλήσει τα δικαιώματά τους- για κάποιο διάστημα- και τα χρήματα τα μάζευε όλα η ΑΓΓΛΙΑ την περίοδο 1941-1944!

Οι Γερμανοί τα δικά τους, οι Ιταλοί τα δικά τους και μείς μείναμε «μπουκάλα»..

Ελληνικέ Λαέ,

τα τραγικά λάθη τα « εν οίκῳ». Το δρομολόγιό μου το έδωσε το Π.Γ. και η  Κ.Ε. του ΚΚΕ. Τους ήμουν άχρηστος πλέον και εμπόδιο. Αντέδρασαν σθεναρά στην κατάληψη των Αθηνών από το ΕΑΜ-ΕΛΑΣ. Με τη συνάντηση των Καπεταναίων στην Λαμία τούς είχα μπει στο μάτι. Από την άλλη ήξερα κάτι που δεν ήθελαν να διαρρεύσει. Οι Άγγλοι «φίλοι τους» τούς είχαν κλέψει τα αρχεία με τις δολοφονίες ,τις διαταγές και τα ονόματα των εκτελεστών. Ο ΔΙΚΗΓΟΡΟΣ στο Παγκράτι, γιατρός στο επάγγελμα, εκτελέστηκε και τα αρχεία εξαφανίστηκαν… Δεν απορώ που υπέγραψαν τη ΣΥΝΘΗΚΗ ΤΗΣ ΒΑΡΚΙΖΑΣ, τούς είχαν δέσει μια χαρά.

Και έτσι κορόιδα η «ηγεσία « μάς πούλησε σε τιμή ευκαιρίας. Μας  «λιάνισε» για τα καλά, όλους μας… Και αυτοί που τίναξαν τη Γέφυρα του Γοργοπόταμου δικάστηκαν και φυλακίστηκαν για 15 χρόνια  με την κατηγορία της «φθοράς του Ελληνικού Δημοσίου»… Γιατί δε γελάτε με την «πίστη» μας στο Κόμμα;  Γιατί δεν ρωτάτε: «Γιατί με σκοτώνεις, σύντροφε;».

Καημένη πατρίδα,

σου ζητώ συγνώμη, αν και ήδη, με την υπογραφή του  υπουργού εσωτερικών, η κεφάλα μου κρεμάστηκε στα Τρίκαλα… και πλήρωσα με το παραπάνω. Δεκάρα δε δίνω για το θάνατο, μόνο που σπίλωσαν το όνομά μου…

Σου ζητώ συγνώμη,

για το παιδομάζωμα. Τι σας φταίγαν τα παιδιά; Τι κάνατε μανάδες και τρίχρονα παιδάκια; Καημένη Φλώρινα..και Πρέσπες …και Μακεδονία. Γιατί ο Πέτρος ο Κόκκαλης μάζεψε τον χρυσό και τα αρραβωνιάσματα των κοριτσιών και τα νυφιάτικα φλουριά. Όλα για τον αγώνα είπε, και κείνοι τα ‘δωσαν, γιατί είχαν εμπιστοσύνη. Κρίμα που ήσουνα και γιατρός και ήξερες από πόνο… απάνθρωπε. Τα ‘κρυψες καλά και έγινες μεγάλος και τρανός και όνομα στους δρόμους. Αχ! Και να ξέρανε τα άπλυτά σου όλα, θα στέναζαν από ντροπή και σε ‘χαν για καμάρι!

Και σεις καραβανάδες, χαίρεστε; 

Εκεί στα Αλβανικά τα σύνορα έγινε χρήση χημικών και επιτρέψατε να γίνει η χώρα το πρώτο ωραίο  πείραμα του « σιρίν». Εύγε, παλιόσκυλα… Σκοτώνατε στο ξύλο αθώους ανθρώπους και οι ταγματασφαλίτες συνταξιοδοτήθηκαν το 1969 από τη Χωροφυλακή, αφού πρώτα έβαλαν αντικαταστάτες τα παιδιά τους και ανίψια τους…. Ρημάξατε τη χώρα, δειλοί και βάρβαροι μαζί, αυτό είστε.

Τώρα , πάλι τα ίδια. Μας χρωστάς, σου χρωστώ και θα σε τιμωρήσω αν το αίμα σου δεν πιω, το διάβολό μου και αφέντη μου να ποτίσω.

Εγώ ο ΜΙΖΕΡΙΑΣ σας λέω να πείτε:

« Είμαστε ελεύθεροι. Είμαστε Πολιορκημένοι. Δεν παραδίδουμε ψυχή, σώμα και πατρίδα. Σκλάβοι και δούλοι δε γινόμαστε». 

Η Ελλάδα πάντα ήταν μόνη και μάχιμη και πληγωμένη.

Πάντα χωρισμένη και έτσι πάντα νικημένη.

Τώρα, όμως, ενωθείτε. Είναι τόσο το ψέμα και η αλήθεια θάφτηκε βαθιά και ίχνη ποιος θα φέρει;

Με τη λίγη μου αριθμητική σάς λέω ότι, ενώ μας στέρησαν το δικαίωμα έκδοσης νομίσματος, εμείς μπορούμε να κόψουμε νόμισμα, γιατί η Δημόσια Περιουσία, στην οποία συμπεριλαμβάνονται οι Θησαυροί των Μουσείων, ξεπερνά σε δις. όλα τα αποθέματα των χωρών της Ε.Ε σε άργυρο και χρυσό.

Το μυστικό που θα σου αποκαλύψω είναι τραγικό, γι’  αυτό σηκώθηκα από τον ίσκιο μου. Δεν με νοιάζουν τα παλιά, και  λίγα έψαλα από συντροφική συμπόνια, μην τους εξευτελίσω και  δεν πάρουν ούτε ένα κουκί και ψήφο.

Κύριε, Τόμσεν,

 δεν σου βάζουμε ενέχυρο τους Θησαυρούς των Μουσείων μας σε όλη την  Ελληνική Επικράτεια και δεν εκποιούμε τα ταφικά ευρήματα του τάφου του Αγαμέμνονος και δεν δίνουμε τα έσοδα από τους αρχαιολογικούς χώρους της Βεργίνας, των Μυκηνών, της Ακρόπολης και των Δελφών.

Δεν σου δίνουμε τα έσοδα των τελωνείων, δε σου δίνουμε ούτε το νερό, γιατί διψάμε πολύ, ούτε το λάδι, γιατί μαγειρεύουμε πολύ, ούτε τον ήλιο  και τον αέρα μας.

Γη και Ύδωρ,

δε δώσαμε στον Πέρση Βασιλιά, θα δώσουμε σε σένα ρε σχολιαρόπαιδο; Για να  μη σου πω όμορφα λόγια αντιστασιακά και φρίξεις. Κράτα τα λόγια σου κοντά, και μην μας ταπεινώνεις γιατί:

«Ο ΕΛΛΗΝΑΣ ΣΗΚΩΝΕΤΑΙ ΚΑΙ ΒΡΙΣΚΕΣΑΙ ΓΥΜΝΟΣ ΝΑ ΧΑΣΚΕΙΣ ΣΤΟ ΑΛΩΝΙ».

Γύρνα στη χώρα σου και πες τους την αλήθεια: « Χρωστάμε  στους Έλληνες 700 δις. και ‘ κεινοι δεν το ξέρουν. Τους ήπιαμε το αίμα αρκετά, ας κάνουμε λίγο κράτει. Γιατί, αν μάθουν πρόσθεση, αφαίρεση και βρούν τα διπλά βιβλία και τις  συναλλαγές, καήκαμε και θα μας κυνηγούν, ακόμα και στο κατούρημα δεν θα έχουμε ησυχία».

Ελληνικέ Λαέ,

αυτορυθμίσου και συνέφερε, πολύ βαριά τα πήρες.

Έχεις Χριστό και πολεμά, και μην την πίστη χάνεις, είναι η Μέρα της Λαμπρής και υπομόνεψε και θα’ ρθει.

Σήκω και γίνε «μάρτυρας»,

μην έρθει πάλι ώρα που- κούφια στιγμή που το ακούει  – και  θάψεις από πείνα τα παιδιά  σου…

Κλείνω με μια ιστοριούλα: «…Τα βράδια,  πριν από τον ύπνο, εκείνη έλεγε στα παιδιά ιστορίες ή και τα παιδιά έλεγαν σε ‘κείνην δικές τους ιστορίες. Κι εκείνη  τα άκουγε με αφοσίωση και τα μάτια της είχαν ένα φως τόσο γλυκό που, αν κανείς δεν έχει ερωτευτεί στη ζωή του, δεν το ξέρει. Τα παιδιά τής είχαν βγάλει και τραγουδάκι:

«Κόκκινα τα γοβάκια της

και άσπρη η φορεσιά της,

απάνω τα μαλλάκια της

και Βίργω τ’ όνομά της»(13/12/41,ΣΥΡΙΑΝΑ ΓΡΑΜΜΑΤΑ)

 

  Για την αντιγραφή του χειρογράφου,

Βασιλική Κοντοπούλου (ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟΣ)

ΙΤΕΑ, 11/12/2013.