Η ΠΟΛΥΤΙΜΗ ΣΙΩΠΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ ΤΟΥ ΕΛΑΙΩΝΑ ΤΩΝ ΔΕΛΦΩΝ - 3 ΝΕΑ VIDEO

Μία μεγάλη καταστροφή συντελέστηκε στον ελαιώνα του Δήμου Δελφών. Μια καταστροφή χωρίς προηγούμενο στο βάθος της μνήμης των κατοίκων της περιοχής. Από τότε που όχι μόνο Πυροσβεστικά οχήματα και αεροπλάνα δεν υπήρχαν, αλλά ούτε καν αυτοκινούμενα οχήματα και ηλεκτρικό ρεύμα, ούτε δεξαμενές με νερό και πυροσβεστικοί κρουνοί.

 

Δεύτερη μέρα από την πυρκαγιά και τα δέντρα ακόμα καπνίζουν καθώς η φωτιά σιγοκαίει ύπουλα και υπόγεια τις τεράστιες ρίζες των αιωνόβιων δέντρων και είναι πολύ δύσκολο έως αδύνατο να γίνει υπόγεια κατάσβεση. Οι πληγές στην ψυχή των παλιότερων που τα δέντρα αυτά τους έσωσαν την ζωή πρίν μισό αιώνα, την εποχή που πολύ άνθρωποι πέθαιναν από την πείνα, δεν θα κλείσουν ποτέ. Το χτύπημα στην ελπίδα των νέων να ζήσουν από τους καρπούς και την ομορφιά αυτών των δέντρων είναι σοκαριστικό αλλά και αφυπνιστικό.

 

Ο «πολλοί» είναι πάντα και παντού ενός συγκεκριμένου μέσου όρου ποιότητας σε όλες τις πτυχές αξιολόγησης του ανθρώπινου είδους. Κατά τόπους και εποχές το μέσο επίπεδο έχει τόσο μικρή διακύμανση που έχουμε όλοι αποδεχτεί ότι απέχουμε πολύ από την κοινωνία των ανθρώπων που το κάθε άτομο θα έχει από μόνο του το επίπεδο αυτοπροσδιορισμού υπευθυνότητας και αυτοπεριορισμού ώστε να ζει απολύτως ελεύθερα μέχρι εκεί που δεν θα βλάπτει τον συνάνθρωπό του. Το αν ένα τέτοιο επίπεδο είναι ρεαλιστικά εφικτό είναι μια τεράστια συζήτηση, πολύ θεωρητική εν αρχή, που δεν αφορά όμως το σήμερα στους Δελφούς περισσότερο απ’ ότι όλο τον κόσμο. Αυτό που είναι πολύ ρεαλιστικό και κανένας δεν μπορεί να αμφισβητήσει, είναι ότι οι «πολλοί» μπορούν και φέρουν ευθύνες, μέχρι εκεί που οι ίδιοι έχουν δεχτεί την αναγκαιότητα ύπαρξης Αρχών και «Αρχόντων» για τα περεταίρω. Οι «πολλοί» έχουν δεχτεί και πληρώνουν φόρους προκειμένου να πληρώνονται οι Αρχές και οι «Άρχοντες» για να επωμίζονται τις ευθύνες της «μάζας», όταν η «μάζα» δεν μπορεί να αντεπεξέλθει.

Για πιο «αργούς», να υπενθυμίσουμε ότι η μεμονωμένη δράση νομοταγών πολιτών κατά άλλων ασυνείδητων θεωρείτε αυτοδικία, απαγορεύεται και καλά κάνει για πολλούς λόγους. Όπως είπαμε από ένα σημείο και μετά υπεύθυνη είναι η οργανωμένη Πολιτεία και όχι η «μάζα».

Διαχρονικά οι Αρχές και οι «Άρχοντες» αυτού του τόπου απολάμβαναν όχι μόνο τα οικονομικά προνόμια της υπόθεσης, αλλά και το κύρος και την κοινωνική αναγνώριση. Τόσο που πολλοί από αυτούς κατά καιρούς «καβάλαγαν» και «καβαλάνε» το καλάμι αλλά χάριν της «θέσης» αντιμετωπίζονταν μέχρι χθες με μοναδική επιείκεια από την (για άλλους «καβαλημένους») σκληρή κοινωνία. Αυτή η επιείκεια όμως είναι από τις πρώτες απώλειες της εποχής της κρίσης. Γι’ αυτό οι Αρχές και οι «Άρχοντες» θα πρέπει να προσέχουν πάρα πολύ τι κάνουν και τι λένε μετά από μία καταστροφή που, όσοι επιμέρους παράγοντες και να συνετέλεσαν στο αποτέλεσμα, φέρει πρώτα απ’ όλα την υπογραφή τους. Και των σημερινών και των «χθεσινών».

Όλοι γνωρίζουμε ότι πολλοί ιδιοκτήτες ελιών ζούν στην Αθήνα γιατί ποτέ δεν μπόρεσαν να βρούν δουλειά στην περιοχή που ερημώνει συνεχώς μετά από τον Β παγκόσμιο πόλεμο με απόλυτη ευθύνη «Αρχόντων» και Αρχών . Και ερχόντουσαν οι μετανάστες της Αθήνας τακτικά και καθάριζαν και καλλιεργούσαν τις λίγες ελιές τους και ας κόστιζαν το καύσιμο περισσότερο από τα κέρδη της καλλιέργειας. Τώρα όμως δεν έχουν λεφτά για βενζίνα, ούτε κάν για φαί. Πόσο μάλλον για πέταμα σε «συναισθηματικές αηδίες». 

 

Επίσης πολλοί κάτοικοι που έχουν παραμείνει στην περιοχή, είχαν και καλλιεργούσαν τις λίγες ελιές τους με προσωπική εργασία, αδιαφορώντας για το ότι εάν έδιναν μεροκάματο στον εαυτό τους το λάδι θα τους κόστιζε ακριβότερα από το να το αγόραζαν. Και αυτοί όμως έμειναν χωρίς δουλειά και χωρίς λεφτά. Και έχουν απλήρωτα δάνεια και χάνουν τα σπίτια τους, χρωστάνε στην εφορία, στο ΙΚΑ και στο διάολο λιβάνι. Το αναμενόμενο ήταν ότι θα ξοδέψουν λεφτά για να καθαρίσουν το χωράφι που δεν καλλιεργούν;

 

Όλοι γνωρίζουμε επίσης, ότι ακριβώς επειδή ο ελαιώνας είναι πάρα πολύ παλιός, ο κατακερματισμός του κλήρου μέσω κληρονομιάς από γενιά σε γενιά έχει σαν αποτέλεσμα πολλά χωράφια να έχουν δεκάδες συνιδιοκτήτες που κατοικούν οι μισοί στην Αμερική και οι άλλοι μισοί στην Αυστραλία (ή κάτι παρόμοιο). Αποτέλεσμα ο συνιδιοκτήτης το 5% που κατοικεί στην Ελλάδα να μην έχει κανένα λόγο να ασχοληθεί και υπάρχουν και χωράφια που δεν τα διεκδικεί κανένας πιά. Άρα κανένας δεν τα φροντίζει.

 

Ας αποδώσουμε σε όλους τους προαναφερόμενους μαζί με τα άλλα προβλήματά τους και την ασυνειδησία. Η ασυνειδησία υπάρχει ιστορικά και επιστημονικά πάντα σε ένα ποσοστό ανθρώπων. Ποιος δεν ξέρει ότι πάντα και παντού υπάρχουν και αυθεντικά και ολοκληρωτικά ασυνείδητοι; Να τους προσθέσουμε και αυτούς.

 

Κάποιοι ιδιοκτήτες ελιών δεν καθάρισαν τα χωράφια τους. Για κάθε στοιχειωδώς νοήμων όν αυτό ήταν αναμενόμενο. Και δεν παίζει ρόλο αν αυτούς τους πούμε ασυνείδητους ή εξαθλιωμένους. Αν τους κατηγορήσουμε ή αν του απαλλάξουμε από ευθύνες. Η ύπαρξή τους ήταν στατιστικά σίγουρη και προβλέψιμη. Και ακριβώς για αυτό το είδος προβλημάτων υπάρχουν και είναι αναγκαίοι οι Αρχές και οι «Άρχοντες». Αυτός είναι ένας από τους κυριότερους λόγους ύπαρξής τους και αυτοί φέρνουν την αποκλειστική ευθύνη απέναντι σε όλους τους υπόλοιπους κατοίκους της περιοχής.

Και αν δεν φτάνουν αυτά, να πιάσουμε το γενικότερο θέμα της οικονομική κατάντιας του τόπου μας και πόσο επηρέασε το αποτέλεσμα της φωτιάς; Ναι στον μικρόκοσμο του καμένου χωραφιού φταίνε και τα σκουπίδια και τα ακαθάριστα χωράφια. Πώς κατάντησε όμως έτσι το χωράφι;. Tο κάθε στοιχειωδώς νοήμων όν , πόσο μάλλον η «ελίτ» μιάς κοινωνίας ανθρώπων, γνωρίζει πολύ καλά την σχέση φτώχειας και εγκατάλειψης. Όπως προαναφέρθηκε, όταν υπάρχει εγκατάλειψη οι «Άρχοντες» και οι Αρχές έχουν την αποκλειστική ευθύνη να δράσουν προληπτικά και να αντιμετωπίσουν τις πιθανές επιπτώσεις και συν το χρόνο να ανατρέψουν την φτώχεια. Και οι δικοί μας γνώριζαν το πρόβλημα και είχαν και την ευθύνη. Πώς να βαθμονομήσουμε όμως τις ευθύνες τους όταν οι ίδιοι προκαλούν την φτώχεια σε ένα τόπο με απεριόριστες προοπτικές ανάπτυξης και παραγωγής πλούτου όπως η κοιλάδα των Δελφών;

Γιατί τόση φτώχεια στον Δήμο Δελφών; Ποιος φταίει για την εξαφάνιση του τουρισμού; Ποιος φταίει που τα προιόντα του ελαιώνα, παρά την μοναδική ποιότητά τους έχουν ξεπέσει να διακινούνται με τις τιμές της χειρότερης ποιότητας της διεθνούς αγοράς και να είναι ασύμφορη η καλλιέργεια; Ποιοι είναι αυτοί που οργάνωσαν τις τοπικές παραγωγές σε άλλες περιοχές και δημιούργησαν το θεσμικό πλαίσιο που στήριξε τους τοπικούς παραγωγούς; Να μιλήσουμε στην περιοχής μας για το πώς αντιμετωπίστηκαν από τις Κομματικές Αρχές οι επιδοτήσεις; Ποιοι εξαπάτησαν με τον ποιο αισχρό τρόπο την κοινωνία των Δελφών και αντί να οργανώσουν το Δελφικό Τοπίο ως μοναδική ευκαιρία για ανάπτυξη το χρησιμοποίησαν αποκλειστικά και μόνο για τον μαρασμό της τοπικής οικονομίας θάβοντας την καλλιέργεια του ελαιώνα και τον τουρισμό; Και αν για την παρακμή φταίνε οι «πρώην», τι έκαναν οι «νύν» για την ανάκαμψη;

Έχουμε έναν μοναδικό τόπο με ένα μοναδικό ελαιώνα. Χαρακτηρισμένος «Παραδοσιακός», χαρακτηρισμένος «Δελφικό Τοπίο» , χαρακτηρισμένος από την UNESCO Μνημείο Παγκόσμιας Πολιτιστικής Κληρονομιάς από το 1987 και οι Αρχές και οι «Άρχοντες» το κράταγαν κρυφό. Ένα χαρακτηρισμό που πολλές περιοχές ονειρεύονται να αποκτήσουν, που πολλές περιοχές αγωνίζονται και αγωνιούν μέχρι να δούν το όνομά τους στον διεθνή κατάλογο της UNESCO. Στην περίπτωσή μας όμως, οι Αρχές και οι «Άρχοντες» δεν το δημοσίευσαν ποτέ και γι’ αυτό δεν το γιορτάσαμε ποτέ σαν τοπική κοινωνία. Ένα χαρακτηρισμός που σε κάθε τέτοιο τόπο σε όλο τον κόσμο δημιουργεί υπεραξίες σε γη και προιόντα και δημιουργεί εκ του μηδενός δεκάδες χιλιάδες θέσεις εργασίας, εδώ δεν τον εκμεταλλευτήκαμε ποτέ. Και όχι μόνο δεν έκανε κανένας ποτέ τίποτα να αναδείξει το όνομα ΔΕΛΦΟΙ, αντίθετα πολλοί έκαναν μέχρι πρόσφατα πολλά για να το θάψουν.

Η πυρκαγιά που έκαψε την καρδιά του Παγκόσμιου Μνημείου δεν αποτέλεσε είδηση στα Εθνικά Κανάλια της τηλεόρασης. Καμία σχέση με την διάσταση που πήρε η φωτιά στην Ολυμπία όπου έγινε παγκόσμια είδηση. Κανένας τοπικός «Άρχοντας» δεν παρουσιάστηκε έξαλλος σε ένα δελτίο να βρίζει και να εγκαλεί τον Υπουργό ή οποιοδήποτε αποφάσισε την αποχώρηση των αεροπλάνων το μεσημέρι της πυρκαγιάς στο πιο κρίσιμο σημείο συντελώντας καθοριστικά στην έκταση της καταστροφής. Και ποιος θα τολμούσε να διατάξει την απομάκρυνση των αεροπλάνων από την περιοχή εν μέσω της πυρκαγιάς, αν είχε την φήμη και το όνομα που αξίζει στους ΔΕΛΦΟΥΣ; Ποιος θα τολμούσε να αφήσει πέρυσι την Πυροσβεστική Υπηρεσία του Παγκόσμιου Μνημείου χωρίς λάστιχα στα οχήματα και τους τοπικούς Πυροσβέστες με περίσσια προσωπική αξιοπρέπεια και πέρα από τις τυπικές υποχρεώσεις τους να «βγαίνουν στην ζητιανιά» για να τα βρουν. Πώς να χαρακτηρίσουμε την αναφορά του Κου Μαρκάτου Χάρη από τον τοπικό ραδιοφωνικό σταθμό Γαλαξίας FM που ενημέρωνε συνεχώς για την εξέλιξη της πυρκαγιάς και κάποια στιγμή πήρε μεσημεριάζοντας την Πολιτική Προστασία στην Αθήνα και του είπαν ότι δεν ήξεραν τίποτα και ότι ήταν ο πρώτος που τους ενημέρωνε ώρες μετά την έναρξη της φωτιάς; Πώς να χαρακτηρίσουμε την πλήρη απουσία συντονιστικού οργάνου ακόμα και αργά το βράδυ για να εκμεταλλευτεί την προσφορά των εθελοντών στο Σερνικάκι και την αξιοποίησή τους σε συνδυασμό με το προσωπικό της Πυροσβεστικής, με αποτέλεσμα την ανεξάρτητη αυτοοργάνωση των εθελοντών αλλά όχι την καλύτερη δυνατή αξιοποίησή τους.

Τα τελευταία χρόνια, όλο και περισσότεροι κάτοικοι και Σύλλογοι της περιοχής αντέδρασαν και αντιδρούν οργανωμένα στην «οργανωμένη» απαξίωση του τόπου. Έχουν καταθέσει πλήθος στοιχείων και προτάσεων για την ανάδειξη της περιοχής σε διεθνές επίπεδο με βάση τους Δελφούς και το Δελφικό Τοπίο. Έχουν καταθέσει συγκεκριμένες προτάσεις για την ανάπτυξη του Μοντέλου «Ποιοτικός Τουρισμός –Ποιοτική Αγροκτηνοτροφική Παραγωγή» το οποίο κυριαρχεί διεθνώς και για το οποίο ο τόπος μας διαθέτει σε μοναδικό επίπεδο τόσα πολλά και τόσο ποιοτικά συγκριτικά πλεονεκτήματα. Και παρά του ότι αποτελεί πρακτικά δύσκολη περίπτωση, στις προτάσεις αυτές υπάρχει και πλήρης αναλυτική πρόταση για την συνύπαρξη των άλλων δραστηριοτήτων με την δραστηριότητα της εξόρυξης βωξίτη που περιλαμβάνει απλά την εφαρμογή της ισχύουσας Νομοθεσίας και της λογικής. Όλες οι προαναφερόμενες προτάσεις για την ανάπτυξη του τόπου έχουν στην καλύτερη περίπτωση αγνοηθεί. Οι τοπικοί «Άρχοντες» ψηφίζουν σταθερά μέχρι σήμερα εναντίον στην προτεινόμενη προοπτική και επιμένουν ότι το καλύτερο που μπορεί να συμβεί στην περιοχή είναι αυτό που συμβαίνει μέχρι σήμερα. Δηλαδή η φτώχεια και η εγκατάλειψη που κατα τα άλλα αποτελεί δήθεν έκπληξη και αποτέλεσμα ασυνειδησίας.

Και κανένας δεν μπορεί να λέει «Δεν ήξερα, δεν είχα καταλάβει».

Μέσα στους προαναφερόμενους αγώνες δόθηκαν «μάχες» για να μην Νομιμοποιηθούν οι παράνομες εγκαταστάσεις της S&B στο Λαρνάκι, τα πιο προκλητικά αυθαίρετα εντός Δελφικού Τοπίου, γιατί αυτό «.. θα απαξίωνε το θεσμό του Δελφικού Τοπίου και την ευρύτερη περιοχή του ελαιώνα και θα οδηγούσε στην εγκατάλειψη με πολλαπλούς κινδύνους για το ίδιο το Δελφικό Τοπίο». Τονίστηκε πολλαπλά και σε Δημοτικά Συμβούλια και σε συνεδριάσεις του Κεντρικού Αρχαιολογικού Συμβουλίου (ΚΑΣ) ότι πρωταρχικός στόχος για την προστασία του Δελφικού Τοπίου είναι να μην καθίσταται απαγορευτική η καλλιέργεια της ελιάς γιατί «μόνο οι κάτοικοι και οι καλλιεργητές του ελαιώνα μπορούν να προστατέψουν το Δελφικό Τοπίο με την συνέχιση της δραστηριότητάς τους» και «η ελιές από μία βιομηχανική περιοχή, δεν μπορούν ποτέ να πάρουν υπεραξία ποιότητας».Και όπως χαρακτηριστικά ανάφερε επανειλημμένα σε αυτές τις συνεδριάσεις και στην συζήτηση για το Δελφικό Τοπίο στο τελευταίο ΚΑΣ ο Κος Δαραδήμος Φώτης (από τους λίγους νέους της περιοχής που έχουν την καλλιέργεια της ελιάς ως κύρια δραστηριότητα και υποστηρίζει την ύπαρξη του Δελφικού Τοπίου), «Αν συνεχιστεί αυτή η κατάσταση, ο ελαιώνας θα εγκαταλειφτεί, και είτε θα γεμίσει ξερόχορτα και θα γίνει προσάναμμα, ή και κάποιος τρελός θα βάλει μία φωτιά και θα καεί το Δελφικό Τοπίο». Και εκεί, σε αυτή την συνεδρίαση του ΚΑΣ, ΗΤΑΝ ΟΛΟΙ ΟΙ ΤΟΠΙΚΟΙ ΑΡΧΟΝΤΕΣ ΠΑΡΟΝΤΕΣ. Αλλού είχαν όμως το μυαλό τους. (Δαθέσιμα τα σχετικά αρχεία ήχου και βίντεο).

 

Και δεν χρειάστηκε κανένας τρελός. Και κανένας δεν μπορεί να πεί ότι τους τελευταίους αιώνες δεν είχε ξαναανάψει εσκεμμένα ή καταλάθος φωτιά μέσα στον ελαιώνα την καλοκαιρινή περίοδο και με αέρα. Και μέσα πυρόσβεσης είχαμε τώρα (έστω και απαξιωμένα που δεν διέθεταν πρίν από 100 και 200 χρόνια).

Γι’ αυτό καλά θα κάνουμε όλοι να δώσουμε λίγο χρόνο να συνέλθουμε από το σόκ και να αποφευχθούν οι περεταίρω δημόσιες τοποθετήσεις γιατί μπορεί κάποιοι να φανούν στα μάτια της κοινωνίας σαν «κοράκια» που προσπαθούν κάτι να αρπάξουν από το «πτώμα». Η αλήθειες και τα προβλήματα που έρχονται είναι πολύ βαριά και παραπανίσια λόγια «σήμερα», μπορεί να εκθέσουν και να εγκλωβίσουν σε λάθος θέσεις «αύριο» που θα συζητηθεί το Χωροταξικό και το Δελφικό Τοπίο στην Τοπική κοινωνία. Το καλύτερο που μπορεί να βγεί από αυτή την υπόθεση, είναι μία συνθήκη ειρήνης μεταξύ όλων και από εδώ και πέρα οργανωμένη και συστηματική δουλειά στην σωστή κατεύθυνση. Επερχομένων των εκλογών δε, οι σημερινοί αυτοδιοικητικοί θα πρέπει να αποδεχτούν ότι ήδη έχουν εκτεθεί με τις πράξεις τους και όπου έχουν κάνει λάθος, θα πρέπει μέχρι τις εκλογές να ακυρώσουν τις επιπτώσεις των λαθών τους ή να μη ξανακατεβούν καθόλου υποψήφιοι.

 

Η αποκατάσταση της ζημιάς από την πυρκαγιά θα πρέπει να είναι πλήρης και ας χρειαστεί χρόνια.

Εάν κάποιοι θίγονται από πιθανή οικονομική ανάπτυξη της περιοχής, καλά θα κάνουν να τα μαζεύουν και να φεύγουν παίρνοντας μαζί και όσα τσιράκια τους δεν αντέχουν μακριά τους. Η οργή για το «προαναγγελθέν έγκλημα» της πυρκαγιάς περισσεύει. Η πραγματοποίηση των χειρότερων αλλά ορθολογικά προβλεπόμενων φόβων εξοργίζει ακόμα περισσότερο όσους έχουν αγωνιστεί μέχρι σήμερα για την ισονομία, την ευνομία, την προστασία του Δελφικού Τοπίου και του Ελαιώνα και την βιώσιμη για όλους ανάπτυξη της περιοχής. Στο εξής, επιμονή σε παρασκηνιακές και διαπλεκόμενες δράσεις κατά της οικονομικής ανάπτυξης του τόπου μας, θα ισοδυναμεί με «κήρυξη πολέμου» κατά της τοπικής κοινωνίας.