Μοντεσκιέ , 1689 - 1755

" Δεν είναι κάτι δίκαιο επειδή είναι νόμος όμως είναι νόμος όταν είναι δίκαιο"

Ο Μοντεσκιέ (Σαρλ Λουί ντε Σεκοντά, βαρόνος της Μπρεντ και του Μοντεσκιέ) ήταν Γάλλος συγγραφέας και φιλόσοφος ο οποίος επηρέασε με το έργο του την πολιτική και κοινωνική οργάνωση της Ευρώπης. 

Γεννήθηκε στις 18 Ιανουαρίου 1689 κοντά στην πόλη Μπορντό, σπούδασε νομικά και στη συνέχεια εκλέχτηκε σύμβουλος στο τοπικό κοινοβούλιο του Μπορντό. Το 1716 κληρονόμησε την μεγάλη περιουσία των γονιών του και άρχισε να ασχολείται με τις επιστήμες. Όταν πέθανε ο θείος του ο βαρόνος, κληρονόμησε τον τίτλο, την περιουσία του και το αξίωμα του δικαστικού προέδρου.

Πέρασε τα χρόνια του μελετώντας και γράφοντας και το 1721 δημοσίευσε με ψευδώνυμο τις Περσικές Επιστολές όπου ασκούσε κριτική στην γαλλική κοινωνία μέσα από τις επιστολές δύο Περσών. Το 1728 εκλέχθηκε μέλος της γαλλικής Ακαδημίας, και στην συνέχεια αναχώρησε για ένα μεγάλο ταξίδι σε χώρες της Ευρώπης. Κατά τη διάρκεια αυτών των ταξιδιών μελέτησε Γεωγραφία, Οικονομία, Πολιτική καθώς και τα έθιμα των χωρών που επισκεπτόταν. Τη διετία 1729-1730 έμεινε στην Αγγλία και το 1731 επέστρεψε στην Γαλλία και απομονώθηκε στον πύργο του στην Μπρεντ, όπου έγραψε το Πνεύμα των Νόμων στο οποίο αναλύονται οι νόμοι τόσο της εποχής του όσο και προγενέστεροι και περιγράφονται τα διάφορα είδη πολιτεύματος, η δημοκρατία, η μοναρχία, ο δεσποτισμός. Με αυτό του το έργο έθεσε τις θεμελιώδεις αρχές των Οικονομικών και Κοινωνικών Επιστημών. Το έργο γνώρισε μεγάλη επιτυχία, δέχτηκε ωστόσο και σφοδρές κριτικές, έτσι έγραψε και δημοσίευσε το 1750 την Υπεράσπιση του Πνεύματος των Νόμων. Πέθανε 5 χρόνια αργότερα από υψηλό πυρετό και έχοντας χάσει πρωτύτερα την όραση του.

Στο έργο του ο Μοντεσκιέ μεταξύ άλλων υποστήριξε ότι το κλίμα επιδράει στην πολιτική συμπεριφορά ενός λαού, ότι δεν υπάρχει μία τέλεια μορφή πολιτεύματος, κατάλληλη για όλους τους λαούς και υπό όλες τις συνθήκες, ότι η κατάχρηση εξουσίας είναι μία φυσική ανθρώπινη τάση, άρα κάθε κράτος τείνει να εκφυλιστεί σε δεσποτικό. Πολύ σημαντική ήταν και η αρχή της διάκρισης των εξουσιών που διατύπωσε, διακρίνοντας τις σε νομοθετική, εκτελεστική και δικαστική.