Σκύλοι που έγιναν αγάλματα

Μανκς: ο διασώστης από την Ουγγαρία έσωσε εγκλωβισμένους από σεισμούς

Το να στήνουν αγάλματα ή ανδριάντες* σημαντικών ανθρώπων είναι κάτι, λίγο-πολύ, συνηθισμένο. Το να στήνουν όμως αγάλματα σκύλων μάλλον είναι σπάνιο. Σήμερα θα δούμε μερικές τέτοιες περιπτώσεις και είμαι βέβαιος ότι θα συμφωνήσετε κι εσείς πως κάποιοι σκύλοι άξιζαν αυτή την τιμή.

Μπάλτο: ανδραγάθησε στην Αλάσκα, του έστησαν άγαλμα στη Νέα Υόρκη | 

■ Θα ξεκινήσουμε με τον Μπάλτο, που έζησε στην Αλάσκα και ήταν, φυσικά, ένα πανέμορφο χάσκι. Το 1925 ξέσπασε μια επιδημία στη Νομ (έτσι λεγόταν η πόλη όπου ζούσε) και το κατάλληλο φάρμακο υπήρχε μόνο σε μια πόλη πολύ μακριά από τη Νομ.

Καθώς όμως οι γραμμές του τρένου είχαν παγώσει, ο μόνος τρόπος ήταν να πάνε και να το φέρουν με έλκηθρο. Αρχηγός των σκύλων που έσυραν το έλκηθρο ήταν ο Μπάλτο.

Παρά τις χιονοθύελλες και τα μύρια όσα εμπόδια, ο Μπάλτο διένυσε πάνω από 1.000 χιλιόμετρα σε 5,5 μέρες κι έφερε στην πόλη του το φάρμακο που την έσωσε.

Οταν οι κάτοικοι της Νομ θέλησαν να ευχαριστήσουν τον Γκούναρ Κάασεν, τον οδηγό του έλκηθρου, εκείνος τους είπε ότι η δόξα ανήκε στον Μπάλτο. Ετσι, όταν το σπουδαίο εκείνο σκυλί πέθανε, το 1933, του έστησαν ένα άγαλμα στο Σέντραλ Παρκ της Νέας Υόρκης!

■ Ο Τζακ, ένα ριτρίβερ, ζούσε στην Ουαλία, στο Σουόνσι, κοντά σ' ένα ποτάμι. Το 1931 έσωσε ένα 12χρονο παιδί από βέβαιο πνιγμό, αλλά στο γεγονός εκείνο δεν δόθηκε δημοσιότητα.

Δύο βδομάδες μετά διέσωσε κι έναν κολυμβητή, οπότε όλοι θυμήθηκαν τον προηγούμενο άθλο του. Του Τζακ, όμως, του έγινε συνήθεια να κάθεται στην όχθη του ποταμού έτοιμος να επέμβει όποτε θα έβλεπε κάποιον να κινδυνεύει.

Ετσι, μέχρι το τέλος της ζωής του, το 1937, έσωσε συνολικά 27 ανθρώπους! Δίκαια, λοιπόν, του έστησαν ένα άγαλμα στο Σουόνσι.

■ Ο Μανκς ήταν σκύλος-διασώστης (γερμανικός ποιμενικός) από το Μίσκολκ της Ουγγαρίας. Ειδικότητά του, ο εντοπισμός εγκλωβισμένων κάτω από συντρίμμια μετά από σεισμούς.

Από τη μυρωδιά καταλάβαινε αν ο εγκλωβισμένος ήταν νεκρός ή ζωντανός: στην πρώτη περίπτωση ξάπλωνε κάτω, στη δεύτερη κουνούσε σαν τρελός την ουρά του.

Μεγαλύτερος άθλος του ήταν όταν έσωσε ένα κοριτσάκι μετά από 82 ώρες που ήταν θαμμένο στα συντρίμμια του σπιτιού του (Τουρκία, 1999). Ο Μανκς πέθανε το 2006. Το 2004 του έστησαν άγαλμα στο Μίσκολκ. Του άξιζε!

■ Ο λοχίας Στάμπι ήταν ένα πίτμπουλ που υπηρέτησε στον αμερικανικό στρατό στον Α' Παγκόσμιο Πόλεμο. Πολέμησε επί 18 μήνες και πήρε μέρος σε 17 μάχες.

Μετέφερε μηνύματα μέσα από διασταυρούμενα πυρά και εντόπιζε τραυματίες και γάβγιζε για να 'ρθει βοήθεια.

Λέγεται ότι μια φορά, στο μέτωπο, μύρισε αέρια μουστάρδας που είχαν ρίξει οι Γερμανοί και ειδοποίησε τη μονάδα του σώζοντας πολλές ζωές. Και ότι, κάποτε, χίμηξε σ' έναν Γερμανό κατάσκοπο, τον ακινητοποίησε και βοήθησε στη σύλληψή του.

Πέθανε το 1926 πλήρης ημερών. Εφερε τον βαθμό του λοχία.

■ Βέβαια, είναι γνωστός ο Χατσίκο, ένα γλυκό Ακίτα, που περίμενε χρόνια στον σταθμό του τρένου να γυρίσει ο δικός του, ο οποίος όμως είχε πεθάνει. Εγινε μάλιστα και ταινία με τον Ρίτσαρντ Γκιρ. Το άγαλμά του βρίσκεται στον σταθμό της Σιμπούγια, στο Τόκιο.

■ Ενας σκύλος-διασώστης, της φυλής του Αγίου Βερνάρδου, έχει το δικό του άγαλμα στο νεκροταφείο σκύλων του Παρισιού. Εζησε 14 χρόνια στις ελβετικές Αλπεις και έσωσε 40 ανθρώπους από βέβαιο θάνατο. Πέθανε 14 ετών το 1814.

■ Ναι, υπάρχει το άγαλμα ενός σκύλου και στη Φωκίωνος Νέγρη (Κυψέλη, Αθήνα), αλλά δεν παριστάνει κάποιον συγκεκριμένο σκύλο. Το άγαλμα φιλοτεχνήθηκε από τον γλύπτη Ευριπίδη Βαβούρη και στήθηκε εκεί το 1940 από τον Δήμο Αθηναίων.

* Ανδριάντας είναι το άγαλμα εκείνο που παριστάνει κάποιον σημαντικό άνδρα και είναι πάντα υπερφυσικού μεγέθους.