Του Ισίδωρου Νερούτσο
Αυτοί που μας έχουν κάτσει στο σβέρκο σαν τσιμπούρια, δεν θα ξεκολλήσουν από πάνω μας, αν δεν μας ρουφήξουν το αίμα τελείως. Ήδη αναζητούν τα λεγόμενα μαξιλάρια και να είστε βέβαιοι ότι θα τα βρουν. Λεφτά υπάρχουν. Τα μαξιλάρια, θα τους επιτρέψουν την συνέχιση και ολοκλήρωση τού καταστροφικού τους έργου.
Φαντάζομαι ότι σχεδόν όλοι έχουμε δει την σπουδαία ταινία υπάρχει και φιλότιμο με θέμα τον Υπουργό Μαυρογιαλούρο. Η ταινία είχε δύο καταπληκτικά στοιχεία, που όλοι θα τα θεωρούσαμε αυτονόητα.
Το πρώτο ήταν το εξαιρετικά σπάνιο φαινόμενο της πολιτικής ευαισθησίας, του πρώην «ανέμελου», ρομαντικού, ευκολόπιστου και επιπόλαιου υπουργού Μαυρογιαλούρου, που όταν «αντιλήφθηκε» την πραγματικότητα, παραιτήθηκε.
Το δεύτερο και ποιο σπουδαίο στοιχείο, ήταν το ότι οι «χωριάτες», με εκπληκτική απλότητα, αντιλήφθηκαν την μεγάλη απάτη και το εις βάρος τους μεγάλο φαγοπότι που γινόταν, από τους παράγοντες και κατ’επέκταση από τους κυβερνώντες.
Το συνηθέστερο όμως που συμβαίνει στην πραγματική ζωή, είναι ότι οι υπουργοί, οι κυβερνήσεις, δεν «αντιλαμβάνονται» την πραγματικότητα (Ο «χωριάτης» λέει στον Υπουργό «Εσύ όπως καταλαβαίνω δεν ξέρεις τι γίνεται στα Υπουργεία») ή το πιθανότερο ότι δεν τους συμφέρει να την αντιληφθούν, ενώ οι κάθε λογής παράγοντες «δουλεύουν» ασταμάτητα.
Σπάνε κοντέρ. Αυτή είναι η πολιτική τους που την ακολουθούν χρόνια τώρα. Πολιτική εξυπηρέτησης αλλότριων συμφερόντων, τελείως ξένων προς τα συμφέροντα της κοινωνίας και του λαού. Εμείς οι σύγχρονοι «χωριάτες» αντιλαμβανόμαστε «τι γίνεται στα Υπουργεία» και προς τα πού μας πάνε; Αν ναι πως εξηγείται ότι οι υπεύθυνοι για την λεηλασία, την γενοκτονία και την γενικευμένη καταστροφή,ψηφίζονται από τους σύγχρονους «χωριάτες», έστω και σαν μειοψηφία;
Πως εξηγείται το 170% του χρέους, που υπάρχει σήμερα, να αποτελεί μεγάλη επιτυχία και λόγο κυβερνητικού ενθουσιασμού και να βαφτίζεται ως βιώσιμο, έναντι του καταστροφικού και μη βιώσιμου 120% επί του ΑΕΠ, χρέους του 2009;
Φαντάζομαι ότι σχεδόν όλοι έχουμε δει την σπουδαία ταινία υπάρχει και φιλότιμο με θέμα τον Υπουργό Μαυρογιαλούρο. Η ταινία είχε δύο καταπληκτικά στοιχεία, που όλοι θα τα θεωρούσαμε αυτονόητα.
Το πρώτο ήταν το εξαιρετικά σπάνιο φαινόμενο της πολιτικής ευαισθησίας, του πρώην «ανέμελου», ρομαντικού, ευκολόπιστου και επιπόλαιου υπουργού Μαυρογιαλούρου, που όταν «αντιλήφθηκε» την πραγματικότητα, παραιτήθηκε.
Το δεύτερο και ποιο σπουδαίο στοιχείο, ήταν το ότι οι «χωριάτες», με εκπληκτική απλότητα, αντιλήφθηκαν την μεγάλη απάτη και το εις βάρος τους μεγάλο φαγοπότι που γινόταν, από τους παράγοντες και κατ’επέκταση από τους κυβερνώντες.
Το συνηθέστερο όμως που συμβαίνει στην πραγματική ζωή, είναι ότι οι υπουργοί, οι κυβερνήσεις, δεν «αντιλαμβάνονται» την πραγματικότητα (Ο «χωριάτης» λέει στον Υπουργό «Εσύ όπως καταλαβαίνω δεν ξέρεις τι γίνεται στα Υπουργεία») ή το πιθανότερο ότι δεν τους συμφέρει να την αντιληφθούν, ενώ οι κάθε λογής παράγοντες «δουλεύουν» ασταμάτητα.
Σπάνε κοντέρ. Αυτή είναι η πολιτική τους που την ακολουθούν χρόνια τώρα. Πολιτική εξυπηρέτησης αλλότριων συμφερόντων, τελείως ξένων προς τα συμφέροντα της κοινωνίας και του λαού. Εμείς οι σύγχρονοι «χωριάτες» αντιλαμβανόμαστε «τι γίνεται στα Υπουργεία» και προς τα πού μας πάνε; Αν ναι πως εξηγείται ότι οι υπεύθυνοι για την λεηλασία, την γενοκτονία και την γενικευμένη καταστροφή,ψηφίζονται από τους σύγχρονους «χωριάτες», έστω και σαν μειοψηφία;
Πως εξηγείται το 170% του χρέους, που υπάρχει σήμερα, να αποτελεί μεγάλη επιτυχία και λόγο κυβερνητικού ενθουσιασμού και να βαφτίζεται ως βιώσιμο, έναντι του καταστροφικού και μη βιώσιμου 120% επί του ΑΕΠ, χρέους του 2009;
http://anemosantistasis.blogspot.gr/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου