Αθήνα 1942
Η μεγάλη Πείνα επέστρεψε...
(Γράφει ο Νίκος Δημ. Νικολαΐδης)
Ακριβώς 70 χρόνια μετά, σε μια απολύτως συμβολική συγκυρία, ο φριχτός χειμώνας του 1941/42 επαναλαμβάνεται.
Νοικοκυριά δίχως τη δυνατότητα να προμηθευτούν πετρέλαιο, άστεγοι που ξημεροβραδιάζονται στους δρόμους, άνεργοι, απολυμένοι και πεινασμένοι να συνωστίζονται σε ουρές συσσιτίων, όλα στην Ελλάδα του 2012, παραπέμπουν σε καταστάσεις που όλο και περισσότερο θυμίζουν Κατοχή.
Τότε, που η ανηλεής μπότα του βάρβαρου κατακτητή, συνέθλιβε χωρίς οίκτο τον τράχηλο μιας χώρας που είχε την ατυχία να τα βάλει με δυο αυτοκρατορίες μαζί και πάρα την αυτοθυσία των παιδιών της, να υποκύψει.
Εβδομήντα χρόνια αργότερα, το ίδιο θανατερό σκηνικό ξαναστήνεται στους δρόμους της ελληνικής πρωτεύουσας. Ο κόσμος διαδηλώνει, σχεδόν όπως τότε, και δέχεται τη βάναυση επίθεση των οργάνων της "τάξης". Το ίδιο βασανιστικό ψύχος επικρατεί και το μόνο που λείπει για να συμπληρώσει την ταυτοσημία είναι τα καροτσάκια του δήμου.
Αυτή τη φορά δεν πρόκειται για τα "Χιόνια του Δεκέμβρη που πάντα παραμονεύουν" όπως έγραψε πρόσφατα ο Μένης Κουμανταρέας, αλλά για έναν σαφέστατο οιωνό. Ένα προάγγελμα που προειδοποιεί όλους μας για το τι θα ακολουθήσει, έπειτα από την υπερψήφιση του επονείδιστου "μνημονίου 2". Καιρός για "σύνεση" ή καιρός για ΠΑΛΗ; Η απόφαση δική μας...
Αθήνα 2012
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου