ΑΓΚΥΡΑ. Τις γεωπολιτικές φιλοδοξίες του Τούρκου προέδρου Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, από την στην Αφρική, τον Καύκασο μέχρι και την προβληματική σχέση του με την ΕΕ, εξετάζει αφιέρωμα της εφημερίδας «Financial Times».
Η απόφαση του Ερντογάν να ρίξει όλη του την προσοχή στον πόλεμο του Αζερμπαϊτζάν με την Αρμενία, ακόμη και όταν οι δυτικές δυνάμεις ζητούσαν κατάπαυση του πυρός, ήταν η τελευταία επίδειξη δύναμης μιας εξωτερικής πολιτικής, που χαρακτηρίζεται αφενός από ασυμβίβαστη ρητορική και, αφετέρου, από στρατιωτική ισχύ, αναφέρει η εφημερίδα ξεκινώντας την ανάλυση της.
Η «Financial Times» εστιάζει στο πώς η εξωτερική πολιτική της Τουρκίας άλλαξε μετά το αποτυχημένο πραξικόπημα του 2016 και πώς στη συνέχεια, τα τελευταία πέντε χρόνια, ο Ερντογάν ενεπλάκη στη Συρία και στο Βόρειο Ιράκ, έστειλε στρατεύματα στη Λιβύη, είχε αντιπαράθεση με την Ελλάδα, καθώς και άλλες παρεμβάσεις που εκνεύρισαν τους συμμάχους της χώρας στο ΝΑΤΟ.
Σύμφωνα με το δημοσίευμα, το αποτυχημένο πραξικόπημα του 2016 άφησε τον κ. Ερντογάν ακόμη πιο καχύποπτο προς τη Δύση, τον ώθησε πιο κοντά στον Βλαντιμίρ Πούτιν της Ρωσίας, τον ανάγκασε να σφυρηλατήσει νέες πολιτικές συμμαχίες στο σπίτι του και του επέτρεψε να αναλάβει άνευ προηγουμένου έλεγχο του τουρκικού κράτους. Σε μια ομιλία τρεις μήνες μετά την απόπειρα, ο κ. Ερντογάν είπε ότι η χώρα δεν θα περιμένει πλέον για προβλήματα ή αντίπαλους να «χτυπήσουν την πόρτα μας». Η Τουρκία, είπε, αντ’ αυτού θα «πηγαίνει να τους βρίσκει και θα τους χτυπάει σκληρά».
Ο κ. Ερντογάν κατά καιρούς παίζει στη θρησκευτική του συντηρητική βάση με τον εαυτό του ως ηγέτη του μουσουλμανικού κόσμου, αλλά βασίζεται επίσης στις εθνικιστικές εικόνες και τη γλώσσα.
Παράλληλα, με φόντο την πρόσφατη αλλαγή στη ρητορική του Ερντογάν, μετά την ήττα του συμμάχου του Ντόναλντ Τραμπ στις ΗΠΑ και τις συμφωνίες του Ισραήλ, η εφημερίδα αμφιβάλει αν ο Ερντογάν είναι πρόθυμος ή ικανός να συμβιβαστεί για τα ζητήματα που μαστίζουν τις σχέσεις της Τουρκίας με τους συμμάχους της και εάν η νέα αυτή γλώσσα σύντομα αντικατασταθεί με νέο γύρο επίδειξης ισχύος.
Ο Τούρκος Πρόεδρος υπήρξε από καιρό ρεαλιστής, πρόθυμος να κάνει δύσκολες επιλογές εάν χρειαστεί για να διατηρήσει την εξουσία του. Ωστόσο, ορισμένοι αναλυτές υποψιάζονται ότι ο κ. Ερντογάν θα είναι απρόθυμος να κάνει τους συμβιβασμούς που απαιτούνται για τη βελτίωση των σχέσεων με τους συμμάχους του ΝΑΤΟ, ιδίως τις ΗΠΑ.
«Νομίζω ότι ο στόχος της ύπαρξης μιας ανεξάρτητης, ισχυρής εξωτερικής πολιτικής -ενώ παραμένει εντός του ΝΑΤΟ- θα παραμείνει», δήλωσε ο Αλαν Μακόβσκι, πρώην αξιωματούχος του υπουργείου Εξωτερικών των ΗΠΑ που βρίσκεται τώρα στη δεξαμενή σκέψης «Center for American Progress». «Ισως θα μετριάσει τη ρητορική, αλλά δεν νομίζω ότι θα μετριάσει το όραμα».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου