Δεν μπορείς να βασίσεις δημόσια πολιτική στην ατομική ευθύνη

Πάσχει η θεωρία ότι η έλλειψη ατομικής ευθύνης ευθύνεται για τις δυσκολίες που αντιμετωπίζει η χώρα με την πανδημία (ΑΠΕ-ΜΠΕ/ΓΙΑΝΝΗΣ ΚΟΛΕΣΙΔΗΣ). 

ΠΕΡΙ ΑΤΟΜΙΚΗΣ ΕΥΘΥΝΗΣ 

Υποστηρίζεται από πολλούς ότι η δύσκολη κατάσταση που περνάει η χώρα με την πανδημία οφείλεται στην έλλειψη προσωπικής ευθύνης που έδειξαν οι πολίτες. 

Ποιοι άνθρωποι λειτούργησαν ανεύθυνα; Νέοι και λιγότερο νέοι, διάφορες ακροδεξιές ομάδες, κάποιοι ελευθεριακοί που θεωρητικοποίησαν τους περιορισμούς ως κατάλυση της ελευθερίας, συνωμοσιολόγοι παντός τύπου, αφελείς ή μη, και άλλοι. Αν τους αθροίσουμε, χοντρικά θα πάρουμε ένα 20% με 25% του πληθυσμού, πιθανόν και περισσότερο. Για την Ελλάδα το 25% δίνει περίπου 2,5 εκατομμύρια κατοίκους και για την Ευρωπαϊκή Ένωση πάνω από 100 εκατομμύρια. 

Με τέτοιους αριθμούς (στην πραγματικότητα αρκεί και κάτω από το μισό τους), οποιαδήποτε πολιτική που θα επικαλείται την ατομική ευθύνη για την αντιμετώπιση της covid-19 στερείται λογικής. Αν μάλιστα συνδυαστούν με μια γενικότερη χαλάρωση στους ελέγχους που γιγάντωσε τον εφησυχασμό, οι αριθμοί μεγαλώνουν δραματικά. 

Δεν μπορείς να βασίσεις δημόσια πολιτική στην ατομική ευθύνη. 

Δεν μπορείς να περιμένεις από 1 ή 2 εκατατομμύρια άτομα να ακολουθήσουν αυτό που έχεις ως πολιτεία στο μυαλό σου. Δεν μπορείς να λες χαλαρώνουμε, και τον έλεγχο θα τον αναπληρώσει η ατομική ευθύνη. Οι άνθρωποι έχουν διαφορετική αντίληψη του κινδύνου, διαφορετικά κίνητρα και διαφορετικές προσδοκίες. Αυτός είναι ο λαός, μας αρέσει δεν μας αρέσει. 

Προφανώς, η πολιτεία πρέπει να ζητάει από τους πολίτες να λειτουργούν ως υπεύθυνα άτομα. Προφανώς, και τα άτομα πρέπει να προτρέπουν άλλους να συμπεριφέρονται υπεύθυνα. Άλλο αυτό, και άλλο κάποιος να πιστεύει ότι έτσι θα αντιμετωπιστεί το πρόβλημα. Διότι ανάμεσα στο πρέπει και την πραγματικότητα ενίοτε το χάσμα είναι τεράστιο. 

Πηγή: www.lifo.gr