H πισίνα του Διαβόλου: Κολυμπώντας στους απόκρημνους Καταρράκτες της Βικτωρίας στη Ζάμπια της Αφρικής
 |
| Μια φυσική κοιλότητα εκεί που χύνονται τα νερά ενός από τους εντυπωσιακότερους καταρράκτες του κόσμου, έχει γίνει σημείο συνάντησης για όσους αποζητούν λίγο «εξτρεμισμό» στο ταξίδι τους. |
Υπάρχει ένα σημείο, μεταξύ Ζάμπιας και Ζιμπάμπουε, που ο ποταμός Ζαμβέζης χύνεται σε ένα βάραθρο τεράστιο 1.708 μέτρων. Εκεί σχηματίζονται οι Καταρράκτες της Βικτώριας.
Την περίοδο του Φεβρουαρίου μέχρι τον Μάιο,που είναι η περίοδος των βροχών και ο Ζαμβέζης πλημμυρίζει, το ύψος του σύννεφου που σηκώνεται από την πτώση των νερών φτάνει τα 400 μέτρα και είναι ορατό από απόσταση 50 χιλιομέτρων.
Είναι ένα υπερθέαμα που μόνο με τους καταράκτες της Αργεντινής μπορεί να αντιπαραβληθεί.
Όχι άδικα, από το 1989 η UNESCO περιέλαβε τους καταρράκτες στον κατάλογο των Μνημείων Παγκόσμιας Κληρονομιάς.
 |
| Το μέγιστο ύψος τους φτάνει τα 108 μέτρα και το πλάτος τους τα 1708 μέτρα, ενώ ο όγκος του νερού που πέφτει φτάνει κατά μέσο όρο τα 1088 m³/s (κυβικά μέτρα/δευτερόλεπτο). |
Σε μια μικρή κοιλότητα που ουσιαστικά κρέμεται στην απόκρημνη άκρη πάνω από το βάραθρο, οι παράτολμοι ταξιδιώτες κάνουν μπάνιο σα να ισορροπούν σε τεντωμένο σκοινί. Πολλοί τραβάνε σέλφις. Στο ίνσταγκραμ υπάρχει πλήθος από σχετικές φωτογραφίες. Ατύχημα πάντως δεν έχει σημειωθεί ποτέ.
Οι Καταρράκτες της Βικτωρίας (αγγλικά: Victoria Falls) ή Mosi-oa-Tunya ( "Ο καπνός που βροντά") ονομάστηκαν έτσι από τον πρώτο Ευρωπαίο που τους αντίκρισε, τον Ντέιβιντ Λίβινγκστον, στις 17 Νοεμβρίου του 1855, στη διάρκεια του ταξιδιού του στον άνω Ζαμβέζη. Η ύπαρξή τους ήταν γνωστή στις ντόπιες φυλές, και ίσως και στους Άραβες. Ο Λίβινγκστον, που εντυπωσιάστηκε από τους καταρράκτες, τους έδωσε το όνομα της βασίλισσας Βικτωρίας της Αγγλίας.
Υπάρχουν διάφορα ρεύματα που ξεχύνονται, όλα εντυπωσιακά, και με χτυπητά ονόματα, π.χ. Νερό που πηδά, ή Καταρράκτες του Ουράνιου τόξου. Αυτό όμως που κάνει ελκυστικό το σημείο στους σημερινούς ταξιδιώτες της περιπέτειας είναι ο διαβόητος καταρράκτης του Διαβόλου, ή Πισίνα του Διαβόλου.
Οι Καταρράκτες της Βικτωρίας (αγγλικά: Victoria Falls) ή Mosi-oa-Tunya ( "Ο καπνός που βροντά") ονομάστηκαν έτσι από τον πρώτο Ευρωπαίο που τους αντίκρισε, τον Ντέιβιντ Λίβινγκστον, στις 17 Νοεμβρίου του 1855, στη διάρκεια του ταξιδιού του στον άνω Ζαμβέζη. Η ύπαρξή τους ήταν γνωστή στις ντόπιες φυλές, και ίσως και στους Άραβες. Ο Λίβινγκστον, που εντυπωσιάστηκε από τους καταρράκτες, τους έδωσε το όνομα της βασίλισσας Βικτωρίας της Αγγλίας.
Υπάρχουν διάφορα ρεύματα που ξεχύνονται, όλα εντυπωσιακά, και με χτυπητά ονόματα, π.χ. Νερό που πηδά, ή Καταρράκτες του Ουράνιου τόξου. Αυτό όμως που κάνει ελκυστικό το σημείο στους σημερινούς ταξιδιώτες της περιπέτειας είναι ο διαβόητος καταρράκτης του Διαβόλου, ή Πισίνα του Διαβόλου.
Σε μια μικρή κοιλότητα που ουσιαστικά κρέμεται στην απόκρημνη άκρη πάνω από το βάραθρο, οι παράτολμοι ταξιδιώτες κάνουν μπάνιο σα να ισορροπούν σε τεντωμένο σκοινί. Πολλοί τραβάνε σέλφις. Στο ίνσταγκραμ υπάρχει πλήθος από σχετικές φωτογραφίες. Ατύχημα πάντως δεν έχει σημειωθεί ποτέ.
Και ορισμένες πληροφορίες για όσους ψήνονται σχετικά: Τρόπος να πάτε μόνοι σας δεν υπάρχει.
Ο μόνος τρόπος είναι ως μέρος των Livingstone Island tours, που διοργανώνονται στο νησάκι Livingstone (πάνω στους καταρράκτες), και ξεκινούν από το Royal Livingstone Hotel. Ενώ μπορείτε να έχετε πρόσβαση στην Πισίνα του Διαβόλου από την πλευρά της Ζάμπια, η θέα του Βικτώρια Falls είναι καλύτερη από την πλευρά της Ζιμπάμπουε.
Η Πισίνα του Διαβόλου δεν είναι προσβάσιμη όλο το χρόνο. Συνήθως η πρόσβαση επιτρέπεται από τον Αύγουστο έως τον Ιανουάριο, όταν τα νερά του ποταμού είναι πολύ λιγότερα. Ο Οκτώβριος και ο Νοέμβριος είναι οι καλύτεροι μήνες.
Ο μόνος τρόπος είναι ως μέρος των Livingstone Island tours, που διοργανώνονται στο νησάκι Livingstone (πάνω στους καταρράκτες), και ξεκινούν από το Royal Livingstone Hotel. Ενώ μπορείτε να έχετε πρόσβαση στην Πισίνα του Διαβόλου από την πλευρά της Ζάμπια, η θέα του Βικτώρια Falls είναι καλύτερη από την πλευρά της Ζιμπάμπουε.
Η Πισίνα του Διαβόλου δεν είναι προσβάσιμη όλο το χρόνο. Συνήθως η πρόσβαση επιτρέπεται από τον Αύγουστο έως τον Ιανουάριο, όταν τα νερά του ποταμού είναι πολύ λιγότερα. Ο Οκτώβριος και ο Νοέμβριος είναι οι καλύτεροι μήνες.
WWW.LIFO.GR
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου