Ο Γιώργος Παπανδρέου ψάχνει για κοινό τόπο συνεννόησης των πολιτικών δυνάμεων της χώρας.

ΔΗΛΩΣΗ
ΠΡΟΕΔΡΟΥ ΚΙΝΗΜΑΤΟΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΩΝ ΣΟΣΙΑΛΙΣΤΩΝ
ΓΙΩΡΓΟΥ Α. ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ

Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι αποτελεί αδήριτη ανάγκη η συνεννόηση των πολιτικών δυνάμεων.

Η χώρα διαχειρίζεται μια κρίση εδώ και έξι χρόνια, προκειμένου να μη χρεοκοπήσει. Ακριβώς για αυτόν τον λόγο κατέστη αναπόφευκτη η καταφυγή σε αναγκαστικό δανεισμό.

Εάν είχε υπάρξει σοβαρή συνεννόηση μεταξύ των πολιτικών δυνάμεων - τουλάχιστον όταν ξέσπασε η κρίση, σήμερα δεν θα συζητούσαμε για νέους φόρους, κόκκινα δάνεια, νέες μειώσεις συντάξεων και αφελληνισμό των τραπεζών.

Θεωρώ ότι, η κρίση είναι βαθύτερη. Όχι απλά του πολιτικού συστήματος, αλλά μιας πολιτικής κουλτούρας που καλλιέργησε ως ύψιστο στόχο την κατάκτηση και νομή της εξουσίας. Την κατάκτηση του κράτους και τη λαφυραγώγησή του.

Όσο αυτό δεν αλλάζει, τόσο θα παραμένουμε μακριά από τη δημιουργία ενός κράτους αποτελεσματικού και μιας δημοκρατίας λειτουργικής, οι υπηρέτες της οποίας θα είναι ουσιαστικά υπόλογοι απένατι στον πολίτη, ενός κράτους που θα υπηρετεί το δημόσιο, το κοινό συμφέρον και όχι το ευκαιριακό συμφέρον των κρατούντων.

Είναι ιστορική ανάγκη η κρίση αυτή να αποτελέσει την απαρχή μιας νέας πορείας για τη χώρα.

Αυτό απαιτεί όλες οι πλευρές, κυβέρνηση και αντιπολίτευση, να ξεπεράσουν τις ακραίες εκφράσεις, τις άγονες πολώσεις, τις σχεδόν βίαιες αντιπαραθέσεις, που ισοπέδωσαν κάθε έννοια συνεννόησης, αποδόμησαν κάθε ουσιαστική προσπάθεια μεταρρύθμισης - τουλάχιστον, όσο αυτή δεν προερχόταν από τους ίδιους. Και όλα αυτά, στο βωμό ενός βραχυπρόθεσμου κέρδους.

Αυτά υπονόμευσαν τη δημοκρατική λειτουργία αλλά και το φρόνημα και την  αυτοπεποίθηση του Ελληνικού λαού.

Μπορεί η Ελλάδα να είχε επί χρόνια την πολυτέλεια αυτά να τα αντέχει - και οι Έλληνες να τα ανέχονται. Σήμερα αυτή η πολυτέλεια δεν υπάρχει.

Θυμίζω ότι, μέχρι το 2011, είχαμε πετύχει το 90% της προσαρμογής με πολύ μικρό κόστος για τον Ελληνικό λαό, σε σχέση με τα πολλαπλάσια που πληρώσαμε στη συνέχεια και πληρώνουμε και σήμερα.

Αντί να υπάρξει ουσιαστική συναίνεση για να πετύχουμε το υπόλοιπο 10% της προσαρμογής, η Ελληνική κοινωνία πληρώνει με υψηλότατο τίμημα την προσπάθεια κομμάτων να αναρριχηθούν στην εξουσία.

Αυτές οι λογικές ηττήθηκαν. Όμως, εάν συνεχίσει να επικρατεί αυτή η αντίληψη, θα ηττηθεί και η συνολική προσπάθεια της χώρας, με ανυπολόγιστες επιπτώσεις για τον Ελληνικό λαό και τη θέση της χώρας στον παγκόσμιο χάρτη.

Σήμερα, πέραν της οικονομικής κρίσης, η χώρα μας βρίσκεται ενώπιον νέων γεωπολιτικών δεδομένων και αντιμετωπίζει την τεράστια ανθρωπιστική κρίση και τον ιδεολογικό απολυταρχισμό που εκπηγάζουν από τις συγκρούσεις στη Συρία και τη γύρω περιοχή.

Η Ευρώπη και η παγκόσμια κοινότητα, αντιμετωπίζουν ολοένα και νέες, δύσκολες προκλήσεις. Πέρα από την ανάπτυξη της τρομοκρατίας, αναδύονται νέες προτεραιότητες, όπως αυτή της κλιματικής αλλαγής που θα συζητηθεί σύντομα στο Παρίσι από τους ηγέτες του πλανήτη.

Με αυτά τα δεδομένα, όλοι εμείς, οι Έλληνες, είμαστε ενώπιον ιστορικών διακυβευμάτων. Πολιτικές δυνάμεις και κοινωνία. Καθένας βεβαίως, από τη δική του θέση και με γνώμονα τις υποχρεώσεις του έναντι της συλλογικής μας πορείας.

Καλώ όλους να αναλογιστούν τις ευθύνες τους.