Η υπόθεση Χριστόδουλου Ξηρού δεν έχει μόνον την ανησυχητική της διάσταση, την οποία εκφράζουν πολιτικοί και αστυνομικοί, αλλά η ευκολία με την οποία ένας καταδικασμένος σε εξάκις ισόβια, ανοίγει την πόρτα της φυλακής και φεύγει -αποχαιρετώντας και τους δεσμοφύλακες- δεν μπορεί εύκολα να γίνει κατανοητή.
Η πρώτη αντίδραση της κοινής γνώμης είναι η συνήθης: «Μα τόσο ανίκανοι είναι κάποιοι»; Υπάρχουν άλλωστε τόσα και τόσα περιστατικά, όπου η ακαταλληλότητα των δήθεν αρμοδίων μάς έχει προσφέρει απίθανες καταστάσεις. Γιατί να μη είναι κι αυτή παρόμοια;
Η αλήθεια είναι, χωρίς να θέλω να δικαιολογήσω αυτούς που πήραν τις αποφάσεις, ότι αν δεν δινόταν άδεια στον Χριστόδουλο Ξηρό, όλος ο «προοδευτικός κόσμος» θα είχε ξεσηκωθεί, κάνοντας λόγο για παραβίαση δικαιωμάτων, για σκληρό κράτος και άλλα σχετικά. Και πάντα οι αστικές κυβερνήσεις, για να περιοριστούν οι αντιδράσεις των «προοδευτικών» υποχωρούν. Μπορεί να συνέβη έτσι.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου