Ο σεισμός των 9 Ρίχτερ και το τσουνάμι που έπληξε την Ιαπωνία στις 11 Μαρτίου του 2011, είχαν ως συνέπεια την κατάρρευση των πυρηνικών αντιδραστήρων στη Φουκουσίμα. Η τακτική που επέλεξαν οι Ιάπωνες για να κρατήσουν σε χαμηλά επίπεδα τη θερμοκρασία των κατεστραμμένων αντιδραστήρων, ήταν η ροή νερού. Το νερό όμως
μολύνεται από τα κατάλοιπα, με αποτέλεσμα να πρέπει να αποθηκευτεί στις παρακείμενες δεξαμενές, που όπως αποδείχθηκε κατασκευάστηκαν ταχύτατα, χωρίς τις απαιτούμενες προφυλάξεις. Εκτιμάται ότι σε ημερήσια βάση πρέπει να αποθηκεύονται περίπου 170 τόνοι μολυσμένου, και συνεπώς επικίνδυνου, νερού.
Λόγω της περιορισμένης χωρητικότητας των δεξαμενών όπου έχει αποθηκευτεί το μολυσμένο με τρίτιο και άλλες ουσίες νερό, η εταιρεία ηλεκτρικής ενέργειας του Τόκιο (TEPCO) έχει αποφασίσει να απορρίψει πάνω από έναν τόνο ραδιενεργών υδάτων στον Ειρηνικό, έπειτα από επεξεργασία. Όπως όμως
επισημαίνουν οι ειδικοί, η επεξεργασία δεν επαρκεί ώστε να απομακρυνθούν όλα τα κατάλοιπα: Το 72% των υδάτων που έχουν ελεγχθεί υπερβαίνει τα όρια που έχουν τεθεί. Ορισμένες ουσίες δε ανιχνεύονται σε ποσότητες έως και 20.000 φορές υψηλότερες από τα επιτρεπτά όρια. Οι απορρίψεις αναμένεται να ξεκινήσουν στο τέλος του 2022, και να συνεχιστούν μέχρι τα μέσα της δεκαετίας του 2050, με ανυπολόγιστες συνέπειες για τον υδάτινο ορίζοντα.
Και βέβαια οι επιπτώσεις δεν περιορίζονται στην Ιαπωνία. Η θαλάσσια μόλυνση και δη με ραδιενεργά κατάλοιπα, δεν γνωρίζει σύνορα μεταξύ χωρών και ηπείρων. Ραδιενεργά υλικά που εκλύθηκαν στη θάλασσα μετά το δυστύχημα
έχουν φτάσει μέχρι τις ακτές της Καλιφόρνια, ενώ μολυσμένα ψάρια έχουν αλιευτεί χιλιάδες χιλιόμετρα μακριά. Ραδιενεργά κατάλοιπα έχουν βρεθεί
ακόμη και στο κρασί.
Κίνδυνος για το περιβάλλον και τα ανθρώπινα δικαιώματα
Japan set to release Fukushima water into Pacific Ocean | NikkeiAsiaSouth Korea expresses 'serious concern' over any radioactive water dump | thejapantimes τόσο οι κάτοικοι της περιοχής όσο και αλιείς, που έρχονται αντιμέτωποι με την προοπτική μιας νέας καταστροφής. Την αντίθεσή τους εξέφρασαν και αρκετοί πολίτες και αξιωματούχοι της Νότιας Κορέας.
Should Japan dump radioactive water from Fukushima into the ocean? | New Scientist με τα σχέδια των Ιαπώνων.
OPINION: Fukushima nuclear waste decision also a human rights issue | Kyodo News με άρθρο του, όπου μεταξύ άλλων ανέφερε χαρακτηριστικά: «Η απελευθέρωση των τοξικών λυμάτων που συλλέγονται από τον πυρηνικό σταθμό της Φουκουσίμα θα ήταν, χωρίς αμφιβολία, ένα τρομερό πλήγμα για την επιβίωση των τοπικών ψαράδων». Ήδη για παράδειγμα, η Κίνα ανακοίνωσε ότι θα απαγορεύσει τις εισαγωγές θαλασσινών από την Ιαπωνία.
«Ανεξάρτητα από τους κινδύνους για την υγεία και το περιβάλλον, η ενέργεια θα συνιστούσε μια ανεπανόρθωτη, αόρατη και μόνιμη απειλή για το θαλάσσιο περιβάλλον» συνεχίζει ο Τουντσάκ, τονίζοντας παράλληλα ότι πρόκειται για ζήτημα ανθρώπινων δικαιωμάτων: «Οι κοινότητες της Φουκουσίμα που καταστράφηκαν από τα τραγικά γεγονότα της 11ης Μαρτίου 2011, εξέφρασαν τις τελευταίες εβδομάδες την ανησυχία τους και την αντίθεσή τους στην απόρριψη του μολυσμένου νερού. Είναι το ανθρώπινο δικαίωμά τους σε ένα περιβάλλον που τους επιτρέπει να ζουν μια αξιοπρεπή ζωή, να απολαμβάνουν τον πολιτισμό τους και να μην εκτίθενται σκόπιμα σε επιπλέον ραδιενεργή μόλυνση. Τα δικαιώματα αυτά πρέπει να γίνονται πλήρως σεβαστά και να μην αγνοούνται από την κυβέρνηση στο Τόκιο» γράφει χαρακτηριστικά.
Greenpeace: Το επικίνδυνο ισότοπο
Stemming the tide 2020 – The reality of the Fukushima radioactive water crisis | Greenpeace Germany, μέσω της οποίας κρούει καμπανάκια κινδύνου προς όλες τις κατευθύνσεις. Το γραφείο ανατολικής Ασίας της οργάνωσης ολοκλήρωσε μια πολύμηνη έρευνα, η οποία κατέληξε σε πολλά και άκρως ανησυχητικά συμπεράσματα. Το βασικότερο είναι ότι ο ραδιενεργός άνθρακας που περιέχει το νερό που βρίσκεται στις δεξαμενές του εργοστασίου Daiichi θα απορριφθεί στον Ειρηνικό Ωκεανό. Η απόφαση της ιαπωνικής κυβέρνησης είναι ειλημμένη και οι πρώτοι από τους 1,23 εκατ. τόνους αναμένεται ήδη να απορριφθούν στον ωκεανό. Τονίζεται μάλιστα πως η συνολική ποσότητα μολυσμένου νερού αναμένεται να αυξηθεί στα 1,37 εκατομμύρια κυβικά μέτρα έως το τέλος του 2020 και σε αυτήν θα προστεθούν επιπλέον 500.000 έως και ένα εκατομμύριο τόνοι μολυσμένου νερού μέχρι το 2030.
Οι ειδικοί της Greenpeace όμως επισημαίνουν ότι το προηγμένο σύστημα επεξεργασίας υδάτων (
ALPS) είναι ελαττωματικό και παραμένει αμφίβολο αν το νερό που θα υποστεί εκ νέου επεξεργασία, θα μπορέσει να καθαριστεί. Τονίζουν ότι το σύστημα δεν έχει τη δυνατότητα πλήρους καθαρισμού του μολυσμένου νερού από ραδιενεργά ισότοπα όπως ο Άνθρακας-14, το στρόντιο-90 και διάφορα ραδιονουκλεΐδια. Το ραδιενεργό ισότοπο Άνθρακας-14 έχει χρόνο ημιζωής 5.370 χρόνια, γεγονός που συνεπάγεται ότι δεν παραμένει απλώς στο περιβάλλον για τόσα πολλά χρόνια, αλλά ότι απορροφάται από οτιδήποτε είναι ζωντανό – προφανώς και από τα ψάρια, με ανυπολόγιστες συνέπειες για το οικοσύστημα. Ο Άνθρακας-14 δύναται να προκαλέσει βλάβες και στο ανθρώπινο γονιδίωμα.
Οι ερευνητές της Greenpeace αποκαλύπτουν ακόμα ότι το τρίτιο που απομένει στο νερό μετά την επεξεργασία κάθε άλλο παρά ακίνδυνο είναι, όπως ισχυρίζονται οι ιθύνοντες της εταιρείας, ενώ παράλληλα χαρακτηρίζουν μύθευμα τον ισχυρισμό ότι δεν υπάρχουν εναλλακτικές λύσεις για την απόρριψη του νερού. Ιδιαίτερη ανησυχία προκαλούν και τα ραδιοϊσότοπα που φτάνουν στην τροφική αλυσίδα, όπως το καίσιο-137 και το στρόντιο-90 – τα οποία συγκεντρώνονται στον οργανισμό των ψαριών (συνεπώς και στα πιάτα μας) σε υπερπολλαπλάσιες ποσότητες συγκριτικά με το νερό της θάλασσας.
«Έχουμε να κάνουμε με συνεχόμενα λάθη της τοπικής κυβέρνησης που δεν αντιμετωπίζει υπεύθυνα το πρόβλημα και ασφαλώς θέτει την υγεία των ανθρώπων σε κίνδυνο» δήλωσε στο inside story ο
Τάκης Γρηγορίου, υπεύθυνος για θέματα ενέργειας στο ελληνικό γραφείο της Greenpeace.
Όπως μας τόνισε ο κ. Γεωργίου, τόσο στην Ιαπωνία όσο και διεθνώς «προωθείται ακόμη και σήμερα ένα ψευδές αφήγημα ότι αντιμετωπίζουν την κρίση, αλλά προφανώς αυτό δεν συμβαίνει, καθώς το νερό που βρίσκεται αποθηκευμένο δεν έχει υποστεί την κατάλληλη επεξεργασία. Οι αποφάσεις τους υποκινούνται από οικονομικά συμφέροντα και πολιτική σκοπιμότητα» ανέφερε χαρακτηριστικά. Όπως επισημαίνει ο Τάκης Γεωργίου, από την υπόθεση της Φουκουσίμα θα μπορούσαμε να αντλήσουμε χρήσιμα συμπεράσματα και για τη χώρα μας, για το πώς μεγάλες βιομηχανίες σε συνεργασία με την κυβέρνηση αποκρύπτουν ή διαστρεβλώνουν την αλήθεια και παίρνουν επικίνδυνες αποφάσεις για το περιβάλλον.
Πέρα από τον καταγγελτικό χαρακτήρα της έκθεσης, οι ερευνητές της Greenpeace κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι υπάρχει εναλλακτική, που δεν είναι άλλη από τη μακροχρόνια αποθήκευση και παράλληλη επεξεργασία του μολυσμένου νερού. Όπως ισχυρίζονται αυτό είναι εφικτό ακόμη και με τις υπάρχουσες τεχνολογίες, ενώ θεωρούν ότι στο προσεχές μέλλον θα είναι εφικτή η βέλτιστη διαχείριση λόγω της αξιοποίησης άλλων τεχνολογιών.
Τι απαντούν η εταιρεία και η κυβέρνηση
Ιαπωνική κυβέρνηση και TEPCO από την άλλη επιμένουν ότι τα ύδατα έχουν υποστεί επεξεργασία με τη βοήθεια ενός ιδιαίτερα προηγμένου συστήματος καθαρισμού (
Multi-nuclide Removal Facility), προκειμένου να εξαλειφθούν ή να μειωθούν αισθητά οι επιβλαβείς ουσίες. Αναφέρουν μάλιστα χαρακτηριστικά ότι το νερό που θα απορριφθεί στη θάλασσα περιέχει απλώς «ακίνδυνο» τρίτιο. Βασίζονται δε στις
αποφάσεις μιας διεπιστημονικής ομάδας που ασχολήθηκε επί μήνες με το ζήτημα.
Πρόσφατα όμως η TEPCO αναγνώρισε ότι σχεδόν μία δεκαετία μετά το φονικό δυστύχημα, τα λάθη όχι μόνο δεν διορθώθηκαν, αλλά επιτείνονται μέσω ψευδών αναφορών, συγκαλύψεων και διαπιστωμένων ψευδών. Χαρακτηριστική είναι η
παραδοχή εκ μέρους της εταιρείας ότι η τεχνολογία επεξεργασίας των υδάτων (ALPS) που επιλέχθηκε ήταν λανθασμένη. Όπως αποδεικνύεται, ο λόγος που επιλέχθηκε η εν λόγω τεχνολογία που αναπτύχθηκε από δύο εγχώριους κολοσσούς (Toshiba και Hitachi) ήταν προφανώς οικονομικός, καθώς
υφίσταται η δοκιμασμένη μεν, ακριβότερη δε λύση επεξεργασίας της εταιρείας ύδρευσης των ΗΠΑ Purolite.
Θεωρούν μάλιστα ότι η ιαπωνική κυβέρνηση υποστηρίζει το αφήγημα για οικονομικούς και πολιτικούς λόγους, καθώς η απόρριψη των μολυσμένων υδάτων στον ωκεανό δεν είναι απλώς η πλέον οικονομική επιλογή, αλλά και ένας μηχανισμός «διαφυγής» από το αδιέξοδο της κρίσης.
Τι λέει ο καθηγητής που κάνει καθημερινά δειγματοληψίες από τα παράκτια νερά κοντά στον πυρηνικό σταθμό
Hyoe Takata - My portal - researchmap είναι αναπληρωτής καθηγητής στο Πανεπιστήμιο της Φουκουσίμα και το ερευνητικό του έργο επικεντρώνεται αφενός στους παράγοντες που ρυθμίζουν τις συγκεντρώσεις των ραδιονουκλεϊδίων που προέρχονται από τον πυρηνικό σταθμό της Φουκουσίμα (FDNPP), και αφετέρου στην παρακολούθηση των δεικτών των επεξεργασμένων λυμάτων από τις δεξαμενές, προτού αυτά απορριφθούν.
Ως εκ τούτων, θεωρείται ο πλέον ειδικός να σχολιάσει την απόφαση της ιαπωνικής κυβέρνησης. «Προτού αποδεχθώ τη δήλωση της κυβέρνησης, θεωρώ ότι οι πληροφορίες και τα δεδομένα των επιστημονικών αναλύσεων αναφορικά με την απελευθέρωση επεξεργασμένων λυμάτων στον ωκεανό, είναι λιγοστές». Όπως εξηγεί στο inside story ο κ. Τακάτα, η ιαπωνική κυβέρνηση είχε αναθέσει σε μια διεπιστημονική ομάδα (ερευνητές και εμπειρογνώμονες από διάφορους κλάδους και ειδικεύσεις, όπως θαλάσσια ραδιοτεχνολογία, κοινωνικές επιστήμες, δοσιμετρία, ραδιοχημεία κ.ά.) τη μελέτη του ζητήματος. Οι εμπειρογνώμονες κατέληξαν ότι η πολιτική της κυβέρνησης αναφορικά με τη διαχείριση των επεξεργασμένων λυμάτων πρέπει να αποφασιστεί με υπευθυνότητα και αποφασιστικότητα, ενώ όμως λαμβάνει προσεκτικά υπόψιν τις απόψεις όλων των ενδιαφερομένων, συμπεριλαμβανομένων των τοπικών κυβερνήσεων, των αγροτών, των δασοκόμων και της αλιευτικής βιομηχανίας. Ο κ. Τακάτα επιμένει ότι τα ευρήματα της επιστημονικής επιτροπής πρέπει να δημοσιοποιηθούν ώστε να πειστεί το κοινό για την ασφάλεια της απελευθέρωσης των υδάτων στο ωκεανό. Ο ίδιος ο καθηγητής Τακάτα, προς το παρόν, κάνει «επιθετικές δειγματοληψίες» από τα παράκτια νερά κοντά στο εργοστάσιο Daiichi, προκειμένου να αποκαλύψει τις συγκεντρώσεις καισίου και τριτίου. «Πιστεύω ότι τα αποτελέσματα των ερευνών μας θα αποτελέσουν πολύτιμα δεδομένα για μελλοντική επιστημονική επαλήθευση».
Ειδικά για τον τρόπο απελευθέρωσης του τριτίου στον ωκεανό, ο Χαϊόε Τακάτα επισημαίνει ότι απαιτούνται περισσότερες πληροφορίες. «Προς το παρόν καταλαβαίνω ότι περίπου 860 TBq τριτίου περιέχονται στις δεξαμενές κοντά στο εργοστάσιο και εάν όλα αυτά απελευθερωθούν εντός 30 έως 40 ετών, η τιμή που ισοδυναμεί με 22 TBq θα εκφορτώνεται ετησίως (περίπου 50 GBq/ημέρα)». Η ετήσια κυκλοφορία του τριτίου από το
κέντρο επεξεργασίας πυρηνικών αποβλήτων της Χάγης ισοδυναμεί με 1200TBq από το 2014. Και επίσης, η δραστηριότητα του τριτίου σε θαλάσσιους βιοτόπους κυμαινόταν από 2,5-14 Bq/L και 4,2-13,8 Bq/L περίπου από το 2000 έως το 2009. «Ακόμη και με αυτά τα δεδομένα, είναι δύσκολο να προβλεφθεί ο αντίκτυπος του τριτίου που απελευθερώνεται από το εργοστάσιο» λέει στο inside story ο κ. Τακάτα, λόγω των διαφορών στα ωκεάνια ρεύματα, καθώς το κέντρο επεξεργασίας στη Χάγη εκβάλλει στα ημίκλειστα παράκτια ύδατα της Βόρειας Θάλασσας, αλλά και των παραλλαγών στο θαλάσσιο οικοσύστημα (π.χ. οικότοπος και είδη) μεταξύ του Daiichi και του La Hague.
Πώς ορίζουμε την ασφάλεια; Ο ερευνητής των ραδιονουκλεϊδίων απαντά
Atmosphere and Ocean Research Institute | The University of Tokyo, Γιούκιο Μασουμότο, ο οποίος συμμετείχε στη μελέτη για τα ραδιονουκλεΐδια μετά το ατύχημα στο εργοστάσιο Daiichi στη Φουκουσίμα, μίλησε στο inside story για το ζήτημα που έχει προκύψει. Στην ερώτησή μας για την ασφάλεια της υπό σχεδιασμό διαδικασίας απόρριψης των ραδιενεργών υδάτων, ο κ. Μασουμότο μας απάντησε: «Αυτή είναι μάλλον δύσκολη ερώτηση. Η απάντηση εξαρτάται από τον ορισμό της λέξης "ασφαλής". Λαμβάνοντας υπόψη τα κριτήρια για την ποιότητα του νερού από την άποψη των ραδιονουκλεϊδίων, θα λέγαμε ότι το νερό που πρόκειται να απελευθερωθεί στον ωκεανό θα ήταν ασφαλές. Ωστόσο, οι άνθρωποι δεν αισθάνονται "ασφαλείς" ακόμη και αν πληρούνται οι τεχνικές προϋποθέσεις. Μια φημολογία (ή η έλλειψη καλής φήμης) ενδέχεται να αλλοιώσει το κριτήριό μας για το τι σημαίνει "ασφαλές"». Όπως μας είπε ο καθηγητής, τόσο η TEPCO όσο και η ιαπωνική κυβέρνηση οφείλουν να εξετάσουν αυτόν τον σημαντικό κίνδυνο και βέβαια να ελαχιστοποιήσουν στο έπακρο τους κινδύνους της διαδικασίας.
Αναφορικά με τις εναλλακτικές, ο κ. Μασουμότο ανέφερε στο inside story ότι επί του παρόντος δεν υφίσταται κάποιος εναλλακτικός τρόπος μείωσης της ποσότητας του μολυσμένου νερού. Όπως μας λέει, μια εναλλακτική θα ήταν το ενδεχόμενο «εξάτμισης» του νερού, αλλά ούτε αυτή θα έκανε το κοινό εντός και εκτός της χώρας να αισθάνεται άνετα.
Environmental Contamination from the Fukushima Nuclear Disaster – Dispersion, Monitoring, Mitigation and Lessons Learned | Cambridge University Press για τις επιπτώσεις του ατυχήματος στον υδάτινο ορίζοντα, ποιες είναι οι αναμενόμενες συνέπειες για τον Ειρηνικό Ωκεανό και το παγκόσμιο οικοσύστημα, ειδικά αν δεχθούμε ότι τα ραδιενεργά υλικά θα μπορούσαν να «μεταφερθούν» παγκοσμίως.
«Το μολυσμένο νερό διαχέεται αρκετά γρήγορα και ως εκ τούτου, δεν θα περίμενα σοβαρές επιπτώσεις στο οικοσύστημα σε παγκόσμια κλίμακα» μας απάντησε ο κ. Μασουμότο. «Ωστόσο, στην περιοχή κοντά στο σημείο απόρριψης θα μπορούσαν να συσσωρευτούν ραδιονουκλεΐδια, ιδιαίτερα στα ιζήματα στον βυθό της θάλασσας. Εφόσον συμβεί αυτό, ο αντίκτυπος στο τοπικό οικοσύστημα μπορεί να είναι σοβαρότατος, όπως άλλωστε διαπιστώσαμε μετά το ατύχημα», τόνισε ο καθηγητής.
Όλοι συμφωνούν ότι ο παροπλισμός των αντιδραστήρων του εργοστασίου Daiichi θα συνεχίσει να αποτελεί έναν δυσεπίλυτο γρίφο για την κυβέρνηση της χώρας. Το θέμα είναι να μην εξελιχθεί σε ένα αίνιγμα επιβίωσης και για τον υπόλοιπο πλανήτη.
πηγη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου