Νίκολα Τέσλα: Η ζωή και ο θάνατος του ανθρώπου που πίστευε ότι είχε καταγωγή απ' τους εξωγήινους

Ο μεγαλοφυής, εκκεντρικός εφευρέτης που ενέπνευσε θεωρίες συνωμοσίας ισχυριζόμενος ότι είχε φτιάξει την "Ακτίνα Θανάτου" 

Διαφημιστική φωτογραφία του 1899 απεικονίζει με διπλή έκθεση τον Nikola Tesla στο εργαστηριό του στο Colorado Springs, τη στιγμή που βρίσκεται σε πλήρη λειτουργία (σε διαφορετική λήψη βέβαια) ο "Μεγεθυντικός μετασχηματιστής" του, που είχε τη δυνατότητα να πάραγει εκατομμύρια βολτ και τόξα μήκους επτά μέτρων. Βλ. Wikipedia. «Οι πληροφορίες, μεταδιδόμενες ασύρματα, θα περνούν μέσα από τη Γη σαν ένας παλμός ενός ζωντανού οργανισμού. Το πιο αξιοπερίεργο είναι ότι στην παρούσα φάση με όλη τη γνώση και τις εμπειρίες μας, δεν γίνεται καμία προσπάθεια μεταβολής της ηλεκτροστατικής ή μαγνητικής κατάστασης της Γης για τη μετάδοση πληροφοριών» (Nikola Tesla, 1892). 

Του ΑΡΗ ΔΗΜΟΚΙΔΗ 

Ο Νίκολα Τέσλα (σερβ. Никола Тесла) ήταν Σέρβος εφευρέτης, μηχανολόγος, ηλεκτρολόγος μηχανικός.   

Γεννήθηκε στις 10 Ιουλίου του 1856 στο Σμίλιαν στην περιοχή Λίκα της σημερινής Κροατίας, και όπως γράφει η βικιπαίδεια, ανήκε στη Σερβική κοινότητα της Αυστριακής Αυτοκρατορίας. Πατέρας του ήταν ο ορθόδοξος ιερέας του χωριού Σμίλιαν, Μιλούτιν Τέσλα (1819-1879), μητέρα του ήταν η Γκεοργκίνα-Τζούκα Μάντιτς (1822-1892), κόρη ορθόδοξου ιερέα, ενώ και τα αδέρφια της ήταν μέλη του κλήρου της χώρας.   

Το όνομα Τέσλα δηλώνει το μικρό τσεκούρι με λεπίδα σε ορθή γωνία προς τη λαβή, ώστόσο, χρησιμοποιείται επίσης για να περιγράψει ένα άτομο με προεξέχοντα δόντια, ένα κοινό χαρακτηριστικό των μελών της οικογένειας Τέσλα.   

Το 1924 ο Τέσλα ισχυρίστηκε ότι είχε εφεύρει την περιβόητη «ακτίνα θανάτου», ένα υπερόπλο ικανό να καταστρέψει μεγάλες εκτάσεις δηλαδή έως και 10.000 αεροπλάνα σε απόσταση 200 μιλίων.   

Eίχε έναν μεγαλύτερο κατά επτά χρόνια αδελφό, τον Ντάνε Τέσλα, ο οποίος έχασε τη ζωή του, όταν ο Νίκολα ήταν επτά ετών, πέφτοντας από το άλογο ενώ έκανε ιππασία. Ο Νίκολα ζούσε στη σκιά του αδελφού του, ο οποίος αντιμετωπιζόταν από τους γονείς του ως ο πλέον ταλαντούχος. Για δεκαετίες ο Νίκολα Τέσλα υπέφερε από εφιάλτες και ψευδαισθήσεις που σχετίζονταν με το θάνατο του αδελφού του, ενώ εικάζεται πως πολυάριθμες φοβίες και εμμονές που χαρακτήριζαν τον Τέσλα ενδεχομένως ήταν απόρροια του αντίκτυπου που είχε η απώλεια του Ντάνε και η προβληματική σχέση με τους γονείς του οι οποίοι συντετριμμένοι από το θάνατο του Ντάνε αδυνατούσαν να εκτιμήσουν τις ικανότητες του Νίκολα.   

Όπως περιγράφει ο ίδιος στην αυτοβιογραφία του, το γεγονός αυτό είχε ως αποτέλεσμα να μεγαλώσει χωρίς αυτοπεποίθηση. Ο Νίκολα από μικρή ηλικία έδειξε πως είχε ζωηρή φαντασία και ενδιαφέρον στις εφευρέσεις ακολουθώντας το παράδειγμα της μητέρας του. Από μικρός ήταν επίσης βιβλιόφιλος καθώς διάβαζε τα περιοδικά που δημοσίευε ποίηση ο πατέρας του, ενώ λάτρευε τον Ιούλιο Βέρν και τον Εμίλ Ζολά. 

Σε γκραβούρα εποχής, μία διάλεξη του Nikola Tesla για τα μέλη της Γαλλικής Φυσικής Εταιρείας και της Διεθνούς Εταιρείας Ηλεκτρολόγων (1880). 

Στα 17 του, και μετά την αποφοίτησή του απ' το σχολείο, προσβλήθηκε από χολέρα. Χρειάστηκαν 9 μήνες για να αναρρώσει. Την ίδια περίοδο, ανακοίνωσε στον πατέρα του την πρόθεσή του να ακολουθήσει σπουδές μηχανολόγου, παρά την επιθυμία του τελευταίου να γίνει ιερέας. Καθώς ο Τέσλα ήταν σε ηλικία να υπηρετήσει τον Αυστριακό στρατό για τρία χρόνια, ο πατέρας του, από φόβο πως δεν θα μπορούσε να ανταπεξέλθει στη σκληρή στρατιωτική ζωή, τον παρότρυνε να κρυφτεί στα βουνά του Γκόσπιτς, όπου έμεινε για 9 μήνες μέχρι το καλοκαίρι του 1875.   

Κατά τη διάρκεια της παραμονής του στα βουνά, ο Τέσλα συνέλαβε δύο ευφάνταστες ιδέες οι οποίες, αν και αδύνατο να υλοποιηθούν στην πράξη, θεωρούνται ενδεικτικές της οικουμενικότητας των εφευρέσεων του: Η πρώτη αφορούσε ένα υποθαλάσσιο δίκτυο σωλήνων που θα επέτρεπε τη γρήγορη αποστολή αλληλογραφίας και δεμάτων από τη μία ήπειρο στην άλλη, και η δεύτερη ένα στάσιμο δακτύλιο κατά μήκος του ισημερινού που θα επέτρεπε τους χρήστες του να μεταβαίνουν, χωρίς να μετακινούνται, σε διαφορετικά σημεία της Γης καθώς αυτή θα περιστρεφόταν ως προς το δακτύλιο. 

Πειράματα στο εργαστήριο του Tesla το 1898 με ρεύμα υψηλής τάσης και υψηλής συχνότητας ("ασύρματη ενέργεια"). 

Oι σπουδές και τα προβλήματα 

Στην Ανώτατη Πολυτεχνική Σχολή του Γκρατς, η παρακολούθηση των διαλέξεων του καθηγητή Πεσλ του έδωσε το έναυσμα να καταπιαστεί με την ανάπτυξη ενός κινητήρα με χρήση εναλασσόμενου ρεύματος. Έχοντας ολοκληρώσει το πρώτο έτος σπουδών του, επισκέφτηκε την οικογένειά του στο Γκόσπιτς. Ο πατέρας του έδειξε μικρό ενδιαφέρον για τις επιδόσεις του στη σχολή και τον παρότρυνε να παραμείνει στο Γκρόσπιτς, γεγονός που προκάλεσε ρήξη στις σχέσεις τους.   

Οι προθέσεις του Μιλούτιν Τέσλα ήταν στην πραγματικότητα αγνές, καθώς χωρίς να το γνωρίζει ο Νίκολα, με επιστολή τους προς τον πατέρα του, οι καθηγητές του είχαν εκφράσει φόβους για την υγεία του εξαιτίας της υπέρμετρης αφοσίωσης του στις σπουδές του. Ο σχεδόν μοναστικός τρόπος ζωής του αποτελούσε αντικείμενο χλευασμού εκ μέρους των συμφοιτητών του και μέχρι το τέλος του δεύτερου έτους σπουδών του ο Τέσλα, αντιδρώντας, στράφηκε στην άσωτη ζωή και τη χαρτοπαιξία.   

Δεν αποφοίτησε ποτέ από την σχολή του Γκρατς.   

Μετά από μια ανεπιτυχή προσπάθεια να εξασφαλίσει νέα υποτροφία για να συνεχίσει τις σπουδές του, εγκαταστάθηκε στο Μάριμπορ όπου εργάστηκε ως μηχανικός. Εκεί τον επισκέφτηκε ο πατέρας του που προσπάθησε ανεπιτυχώς να τον πείσει να επιστρέψει στην οικογένεια του και να συνεχίσει τις σπουδές του στην Πράγα. Μερικές εβδομάδες αργότερα, o Τέσλα συνελήφθη στο Μάριμπορ και οδηγήθηκε πίσω στο Γκόσπιτς υπό αστυνομική συνοδεία. Ο πατέρας του πέθανε τον Απρίλιο του 1879, απογοητευμένος από την τροπή των γεγονότων. 

Ο Nikola Tesla δίπλα στις "μπομπίνες" του σε μία φωτογραφία τραβηγμένη με διπλή έκθεση. 

Αποφασισμένος να ακολουθήσει την επιθυμία του πατέρα του και να συνεχίσει τις σπουδές, ο Τέσλα επέλεξε τη Βουδαπέστη καθώς εκείνη την περίοδο ο Τιβαντάρ Πούσκας, γόνος αριστοκρατικής οικογένειας, είχε εξασφαλίσει άδεια από τον Τόμας Έντισον για τη δημιουργία ενός τηλεφωνικού κέντρου υπό την επίβλεψη του αδελφού του, Φέρεντς Πούσκας. Ο Πούσκας προσέλαβε τον Τέσλα, που κατάφερε να υλοποιήσει αρκετές βελτιώσεις στον εξοπλισμό του κέντρου. Στην Βουδαπέστη αντιμετώπισε ένα σοβαρό νευρικό κλονισμό, τον οποίο ξεπέρασε με τη βοήθεια του συνεργάτη και στενού φίλου του Anthony Szigeti.   

Μετά την πώληση του τηλεφωνικού κέντρου από τον Πούσκας, προσελήφθη στην Ηλεκτρική Εταιρεία Έντισον (Société Electrique Edison) στα περίχωρα του Παρισιού. Ήταν η πρώτη φορά που ο Τέσλα ήρθε σε άμεση επαφή με το έργο του Έντισον και απέκτησε βαθύτερη γνώση και εμπειρία γύρω από τις γεννήτριες και τους κινητήρες. Σύντομα ξεχώρισε για τις ικανότητές του, και την άνοιξη του 1884, του έγινε πρόταση να εργαστεί στην επιχείρηση του Έντισον στη Νέα Υόρκη... 

Αριστερά, το S.S. Saturnia, το πλοίο με το οποίο ο Nikola Tesla ταξίδεψε το 1884 από την Ευρώπη στην Αμερική. Κατά τη διάρκεια του ταξιδιού του, το εισιτήριό του, τα χρήματα, και μερικές από τις αποσκευές του εκλάπησαν, ενώ ο ίδιος κινδύνευσε να πεταχτεί στη θάλασσα μετά από μια ανταρσία που ξέσπασε στο πλοίο. Έφτασε με μόνο τέσσερα σεντς στην τσέπη του, μια συστατική επιστολή, λίγα ποιήματα, και το υπόλοιπο από τα υπάρχοντά του. Δεξιά, ο Tesla το 1879, σε ηλικία 23 ετών. 

Η ζωή στην Αμερική 

Ο Τέσλα έφτασε στη Νέα Υόρκη τον Ιούνιο του 1884 με το πλοίο  S. S. Saturnia στα 28 του χρόνια. Αμέσως συναντήθηκε με τον Έντισον, ο οποίος του ανέθεσε την πρώτη του δουλειά: να επισκευάσει τη γεννήτρια του ατμοπλοίου «Όρεγκον» (S. S. Oregon). Με μια ομάδα βοηθών και δουλεύοντας κατά τη διάρκεια της νύχτας, ο Τέσλα κατάφερε να θέσει τις γεννήτριες του πλοίου σε λειτουργία εντυπωσιάζοντας τον Έντισον και κερδίζοντας την εμπιστοσύνη του. Όμως οι σχέσεις των δυο ανδρών δεν ήταν ποτέ ιδιαίτερα θερμές.    

Ο Έντισον ήταν άνθρωπος πρακτικός και βασιζόταν περισσότερο στην εργατικότητα και στις εμπειρίες του, σε αντίθεση με τον Τέσλα που ήταν ένας άνθρωπος με ιδανικά, διανοούμενος και περισσότερο θεωρητικός. Ακόμα είχαν διαφωνίες στο αντικείμενο της εργασίας τους καθώς ο Έντισον ήταν υποστηρικτής της χρήσης του συνεχούς ρεύματος, κυρίως για πρακτικούς λόγους και για ζητήματα ασφάλειας, ενώ ο Τέσλα υποστήριζε τη χρήση του εναλλασσόμενου ρεύματος. Στο διάστημα που εργάστηκε στο εργαστήριό του, ο Τέσλα επανασχεδίασε τις γεννήτριες του Έντισον βελτιώνοντας την απόδοσή τους και είχε σημαντική συμβολή στην ανάπτυξη ενός συστήματος λαμπτήρων τόξου. Απογοητευμένος από το γεγονός πως το σύστημα που σχεδίασε δεν τέθηκε τελικά σε εφαρμογή, παραιτήθηκε περίπου έξι μήνες μετά την έναρξη της συνεργασίας του με τον Έντισον.   

Μετά από κάποιες αποτυχημένες επιχειρηματικές ενέργειες βρίσκει νέο χρηματοδότη για τα πειράματα του το 1887 ενώ το 1888 συνεργάζεται με τον βιομήχανο Τζώρζ Γουέστινχαουζ. Όμως ο Έντισον και ο χρηματοδότης του άνοιξαν μέτωπο δυσφήμισης εναντίον του Τέσλα. 

Παρά τις αθέμιτες και συχνά δυσφημιστικές μεθόδους που χρησιμοποίησε κατά κόρον ο Τhomas Edison εναντίον του, ο Nikola Tesla επικράτησε θριαμβευτικά στον τιτανικών διαστάσεων "πόλεμο του ηλεκτρικού ρεύματος", πετυχαίνοντας μαζί με τον βιομήχανο George Westinghouse να κατοχυρώσει τη χρήση του εναλλασσόμενου ρεύματος ενάντια στο συνεχές ρεύμα του Edison. Από το 1893, η εταιρεία Westinghouse αναλαμβάνει να εγκαταστήσει το σύνολο της ηλεκτρικής υποδομής των ΗΠΑ, και πολύ σύντομα ολόκληρη η Αμερική θα χρησιμοποιήσει αποκλειστικά το εναλασσόμενο ρεύμα που υποστήριζε ο Nikola Tesla. 

Η κορύφωση της δόξας και η προσπάθεια χαρακτηρισμού του ως τρελού 

Το διάστημα 1890-1891 ο Τέσλα έδωσε δεκάδες διαλέξεις για το εναλλασσόμενο ρεύμα και τη χρήση του. Το 1891 εφηύρε το πηνίο που φέρει το όνομά του. Το 1892 έλαβε μήνυμα ότι η μητέρα του πεθαίνει οπότε βρήκε ευκαιρία να δώσει σειρά διαλέξεων στο Λονδίνο και να γνωριστεί με τη βασιλική οικογένεια της Μεγάλης Βρετανίας και ύστερα στο Παρίσι. Στη συνέχεια πήγε να επισκεφθεί την ετοιμοθάνατη μητέρα του και μετά πήγε στο Βελιγράδι όπου τον βράβευσε ο βασιλιάς και η Σερβική Βασιλική Ακαδημία.   

Το 1892 έως το 1903 ο Τέσλα αγωνιζόταν να αποδείξει ότι η εκπομπή και λήψη ραδιοκυμάτων ήταν δική του εφεύρεση καθώς στηριζόταν σε 13 δικές του πατέντες, και όχι του Ιταλού Μαρκόνι. Τελικά δικαιώθηκε το 1940, ενώ αναγνωρίστηκε ως ο εφευρέτης του ραδιοφώνου το 1955. Παράλληλα τη νύχτα της 1η Μαΐου του έτους 1893 στη Διεθνή Έκθεση του Σικάγο, ο Γκρόβερ Κλήβελαντ, ο 24ος πρόεδρος των Η.Π.Α., φωταγώγησε την πόλη του Σικάγου με λάμπες που λειτουργούσαν με εναλλασσόμενο ρεύμα. Στο περίπτερο του Τέσλα και του Γουέστινχαουζ στην έκθεση επικρατούσε πανηγυρικό κλίμα. 

Η "ακτίνα του θανάτου", το υπερόπλο που οραματιζόταν ο Nikola Tesla. Η αμερικανική στρατιωτική διοίκηση δεν πήρε στα σοβαρά τα σχεδιά του και γι' αυτό ο Tesla τα πούλησε στη Σοβιετική 'Ενωση, αλλά ούτε και οι Ρώσοι μηχανικοί κατάφεραν να τα υλοποιήσουν. 

Το 1895 ο Ρέντγκεν με τη βοήθεια του Τέσλα μπορούσε να παινευτεί ότι εφεύρε τις ακτίνες Χ και έτσι η φήμη του Τέσλα εκτοξεύτηκε. Κατόπιν δήλωσε ότι είχε καταγωγή από εξωγήινους πολιτισμούς, πράγμα που συνάδει με τη σημερινή θεωρία της πανσπερμίας του σύμπαντος. Το 1898 ισχυρίστηκε, δημιουργώντας και χρησιμοποιώντας μια συσκευή τηλεγεωδυναμικής, ότι ήταν υπεύθυνος για μικρό σεισμό που συνέβη στη Νέα Υόρκη. Σήμερα γνωρίζουμε πως η πρόκληση σεισμών με ηλεκτρομαγνητικούς παλμούς (EMP ή ΗΜΠ) είναι όντως εφικτή.   

Εκείνη την περίοδο, η φήμη του Τέσλα στις Ηνωμένες Πολιτείες ήταν μεγαλύτερη από κάθε άλλου εφευρέτη ή επιστήμονα στη λαϊκή συνείδηση, αλλά λόγω της εκκεντρικότητάς του και των περίεργων και θεωρούμενων ως εξωφρενικών ισχυρισμών του για τις δυνατότητες της επιστημονικής και τεχνολογικής ανάπτυξης να βοηθήσουν την εκτόξευση του ανθρώπινου πολιτισμού σε άλλη κλίμακα, τελικά εξοστρακίστηκε σαν τρελός επιστήμονας.   

Από το 1936 έως το θάνατο του το FBI παρακολουθούσε τις συνομιλίες και τις κινήσεις του Τέσλα φοβούμενοι ότι είχε αναπτύξει φιλικές σχέσεις με την σταλινική Σοβιετική Ένωση.   

Έως το 1910 ο Τέσλα είχε ξεχαστεί ή παραγκωνιστεί λόγω των νέων εφευρέσεων και θεωριών των αδερφών Ράιτ, των Μαρί και Πιέρ Κιουρί και του Αϊνστάιν. Από το 1915 έως το 1917 κέρδισε πολλές διακρίσεις από διάφορες ακαδημίες αλλά έχασε την ευκαιρία να προταθεί για Νόμπελ φυσικής από τον Έντισον. Το 1916 νέα κόντρα ξεκίνησε στους κόλπους των φυσικών από τους οπαδούς της θεωρίας του Τέσλα, κυματική θεωρία, εναντίον των οπαδών της θεωρίας του Αϊνστάιν, ατομική θεωρία. 

Από το 1918 έως το 1922 κατοχύρωσε διάφορες πατέντες και ευρεσιτεχνίες για τη μηχανική των υγρών οι οποίες αγοράστηκαν από διάφορες εταιρίες για να τις εμπορευματοποιήσουν.   Το 1924 ο Τέσλα ισχυρίστηκε ότι είχε εφεύρει την περιβόητη «ακτίνα θανάτου», ένα υπερόπλο ικανό να καταστρέψει μεγάλες εκτάσεις δηλαδή έως και 10.000 αεροπλάνα σε απόσταση 200 μιλίων, ενώ επίσης ισχυρίστηκε ότι αυτό ήταν υπεύθυνο για την έκρηξη στην Τουγκούσκα. 

Αριστερά, ο Nikola Tesla, με το βιβλίο του Roger Boskovich, "Theoria Philosophiae Naturalis", μπροστά από την σπείρα του μετασχηματιστή υψηλής συχνότητάς του στο East Houston (Νέα Υόρκη, 1896). Δεξιά, ο Nikola Tesla σε ηλικία 38 ετών, στο απόγειο της φήμης του (1894). Βλ. Nikola Tesla Universe. 

Φυσικά οι δημοσιογράφοι και ο επιστημονικός κόσμος τον περιγέλασαν ενώ μέχρι σήμερα οι μελετητές εντάσσουν αυτή την εφεύρεση στο τομέα των ανεξήγητων φαινομένων και γεγονότων. Σήμερα η προσπάθεια αποκρυπτογράφησης μέρους των θεωριών και ανακαλύψεων του Τέσλα γίνεται με συστήματα όπως το Haarp.   

Το 1926, όταν έγινε 70 χρονών, τα πανεπιστήμια του Βελιγραδίου και του Ζάγκρεμπ τον εξέλεξαν ως επίτιμο διδάκτορα.   

Εφευρέσεις όπως τα πολυφασικά συστήματα διανομής ισχύος και ο κινητήρας εναλλασσόμενου ρεύματος συνετέλεσαν στην εκδήλωση της Δεύτερης Βιομηχανικής Επανάστασης. Το 1943 το Ανώτατο Δικαστήριο των Ηνωμένων Πολιτειών τον αναγνώρισε σαν τον εφευρέτη της ασύρματης επικοινωνίας. 

Σε αυτό το πείραμα, ένας μακρύς γυάλινος σωλήνας που ταλαντεύεται στο χέρι του Nikola Tesla φωτίζεται με μεγάλη λάμψη από τα ηλεκτρικά φορτία που μεταφέρονται σε αυτόν μέσα από το σώμα του (1899). 

Το τέλος του Τέσλα 

Από το 1936 έως το θάνατο του το FBI παρακολουθούσε τις συνομιλίες και τις κινήσεις του Τέσλα φοβούμενοι ότι είχε αναπτύξει φιλικές σχέσεις με την σταλινική Σοβιετική Ένωση. Το 1937 ένα αμάξι χτύπησε τον Τέσλα σπάζοντάς του αρκετά πλευρά και κλονίζοντας σοβαρά την υγεία του. Εδώ αξίζει να σημειώσουμε ότι ο Νίκολα Τέσλα είχε να αρρωστήσει από τα 30 του χρόνια, όπως δήλωνε ο ίδιος, ο οποίος πίστευε ότι αυτό οφειλόταν στα πειράματα του. Το κράτος της Γιουγκοσλαβίας, μετά το ατύχημα του, του έβγαλε ισόβια σύνταξη.

Ο Nikola Tesla στο δωμάτιο του ξενοδοχείου του στα τέλη της δεκαετίας του 1930, μετά το τροχαίο ατυχημά του. Δεξιά, πιθανόν η τελευταία φωτογραφία του πριν το θάνατό του. 

Το 1941, με την επέκταση του ναζισμού στην Ευρώπη και τον αναβρασμό του παγκοσμίου πολέμου, ο Τέσλα ήθελε να κατασκευάσει ένα «νέο» υπερόπλο για να σώσει την πατρίδα του.   

Τελικά πέθανε στις 7 Ιανουαρίου του 1943.   

Όμως, τον βρήκαν νεκρό δυο μέρες μετά γιατί είχε κρεμάσει, όπως έκανε πάντα, στην πόρτα του δωματίου του την επιγραφή «ΜΗΝ ΕΝΟΧΛΕΙΤΕ, ΕΡΓΑΖΟΜΑΙ».   

Ήταν 86 ετών. 

Δοχείο με την τέφρα του Τέσλα. Φέτος η Εκκλησία της Σερβίας επιχείρησε να μεταφέρει τις στάχτες του απ' το Μουσείο Τέσλα του Βελιγραδίου σε κοντινή εκκλησία. Εκατοντάδες πολίτες διαδήλωσαν εναντίον της μεταφοράς, φωνάζοντας συνθήματα όπως "Ο Τέσλα δεν έχει καμία σχέση και δουλειά με την Εκκλησία!" 

Ασύρματη μεταφορά ενέργειας: Το Όνειρο του Τέσλα για έναν Κόσμο με Ελεύθερη Ενέργεια 

(αποσπάσμα αναδημοσίευσμένο από το μπλογκ Λόγιος Ερμής)   

(...) Η ασύρματη μεταφορά ενέργειας ήταν βασικά μια τεχνολογία διανομής ενέργειας, η οποία όμως συνέχιζε να παράγεται με συμβατικό τρόπο, δηλαδή με γεννήτριες εναλλασσόμενου ρεύματος. Αλλά ο Τέσλα δεν ήταν ικανοποιημένος με τις υπάρχουσες μορφές ενέργειας, καθώς είχε ήδη γοητευτεί με την ιδέα μιας νέας και ανεκμετάλλευτης πηγής ενέργειας. Το 1892, σε μια από τις πιο διάσημες ομιλίες του, ο Τέσλα δήλωσε στο έκπληκτο ακροατήριο του: «Προτού περάσουν μερικές γενιές οι μηχανές μας θα μπορούν να λειτουργούν με μια δύναμη που θα αντλείται από οποιοδήποτε σημείο του σύμπαντος... Σε κάθε σημείο του χώρου υπάρχει αυτή η ενέργεια. Είναι αυτή η ενέργεια στατική ή κινητική; Αν είναι στατική, τότε οι ελπίδες μας είναι μάταιες. Αν είναι κινητική –και γνωρίζουμε ότι είναι– τότε είναι απλώς θέμα χρόνου πότε ο άνθρωπος θα κατορθώσει να συνδέσει τα μηχανήματά του με τα γρανάζια της Φύσης».   

Μια από τις βασικότερες εφευρέσεις του, πάνω στην οποία θα στηριζόταν το Παγκόσμιο Σύστημα του Τέσλα, ήταν και ο Αποδέκτης Ελεύθερης Ενέργειας (Free Energy Receiver), που κατοχυρώθηκε στις 5 Νοεμβρίου του 1901 με την ονομασία Apparatus for the Utilization of Radiant Energy (Αριθμός ευρεσιτεχνίας 685,957). Αυτή η βασική «συσκευή» αποτελούταν κυρίως από μια μεταλλική πλάκα, που λειτουργούσε ως συσσωρευτής της Ελεύθερης Ενέργειας για οικιακή χρήση!   

Ο Αποδέκτης Ελεύθερης Ενέργειας έμοιαζε κάπως με τους σημερινούς ηλιακούς συλλέκτες και συγκεκριμένα με τη συμβατική τεχνολογία των φωτοβολταϊκών. Η σημαντικότερη διαφορά του με τα συμβατικά ηλιακά συστήματα έγκειται σ' ένα υπόστρωμα κρυστάλλινης σιλικόνης: μια από τις τελευταίες ίσως χρήσεις της άμορφης σιλικόνης, η οποία υπόσχεται πολλά στην πρόσληψη ενέργειας από τον ήλιο. Βέβαια, οι σημερινές ηλιακές κυψέλες κοστίζουν ακόμη ακριβά, ενώ η «ηλιακή πλάκα» του Τέσλα ήταν μια απλή μεταλλική πλάκα καλυμμένη με μια διάφανη επίστρωση ενός μονωτικού υλικού. Ας δούμε όμως τον τρόπο λειτουργίας αυτής της απλής «συσκευής» του Τέσλα. 

1916. Ο Nikola Tesla δείχνει μία ηλεκτρική εκκένωση στη φωτογραφία που είχε τραβηχτεί το 1899 στο Colorado Springs και στην οποία φαίνεται και ο ίδιος (17 χρόνια νεότερος). 

Η «ηλιακή πλάκα» του Τέσλα τοποθετείται όσο γίνεται ψηλότερα –σαν να ήταν κεραία– και συνδέεται μ' έναν πυκνωτή που βρίσκεται κοντά στο έδαφος. Η ηλιακή ενέργεια φορτίζει συνεχώς τον πυκνωτή. Κατόπιν η ενέργεια που συσσωρεύεται στον πυκνωτή μετατρέπεται πολύ εύκολα σε ηλεκτρισμό για οικιακή χρήση. Και το εκπληκτικό είναι ότι αυτή η «ηλιακή πλάκα», που όσο μεγαλύτερη επιφάνεια έχει τόσο περισσότερη ενέργεια συσσωρεύει, δε χρειάζεται απαραίτητα το φως του ήλιου, εφόσον μπορεί να παράγει ενέργεια και τη νύχτα! Δε χρειάζεται βέβαια να συμπληρώσουμε ότι κάτι τέτοιο θεωρείται το λιγότερο αδύνατο από τη συμβατική επιστήμη...   

Ο Τέσλα πίστευε πως ήταν δυνατή η μετάδοση της ηλεκτρικής ενέργειας με ασύρματο τρόπο κι έφτιαξε ολόκληρα σχέδια για ένα παγκόσμιο ενεργειακό σύστημα. Το όραμα του ήταν ένα παγκόσμιο σύστημα, που ταυτόχρονα θα μετέδιδε ραδιοσήματα και θα μετέφερε με ασύρματο τρόπο ηλεκτρική ενέργεια! Το σχέδιο του ήταν τόσο προχωρημένο και ριζοσπαστικό για την εποχή του, που μόλις δημοσιοποιήθηκε οι πόρτες των επιχειρηματιών της Wall Street έκλεισαν γι' αυτόν. Τα μονοπωλιακά συμφέροντα, ακόμη κι εκείνοι που επένδυσαν εκατομμύρια δολάρια στο σύστημα εναλλασσόμενου ρεύματος, αρνήθηκαν να τον χρηματοδοτήσουν.   

Όταν ο μεγαλοτραπεζίτης Τζον Πίερποντ Μόργκαν, που αρχικά χρηματοδότησε με 150.000 δολάρια (λαμβάνοντας βεβαίως το 51% των κερδών από τις μελλοντικές πατέντες του Τέσλα πάνω στις ραδιοεπικοινωνίες) το σχέδιο του εφευρέτη στο Γουόρντεκλιφ του Λονγκ Άιλαντ, πληροφορήθηκε πως ο στόχος του Τέσλα ήταν η ασύρματη μεταφορά ενέργειας ρώτησε τον εφευρέτη: «Και ποιος θα πουλάει την ενέργεια στους αποδέκτες της;» «Κανείς», απάντησε με ειλικρίνεια ο Τέσλα, «ο καθένας θα μπορεί να τη λαμβάνει καρφώνοντας μια ράβδο στο έδαφος ή τοποθετώντας μια κεραία στη στέγη του σπιτιού του. Σκεφθείτε το: δεν θα υπάρχουν καλώδια, αερόπλοια θα πετούν χρησιμοποιώντας την εκπεμπόμενη ενέργεια...» «Αρκετά», τον διέκοψε ο μεγαλοτραπεζίτης. «Σας ευχαριστώ πολύ κύριε Τέσλα. Θα σας στείλω την απάντηση μου». Η απάντηση, και τα χρήματα, δεν ήρθαν ποτέ. Μέχρι το τέλος της ζωής του ο Τέσλα περίμενε μιαν απάντηση... 

Great Danger - Keep out". Αριστερά, ο Nikola Tesla εμφανίζεται πίσω από την πόρτα του εργαστηρίου του στο Colorado Springs στις αρχές του καλοκαιριού του 1899. Δεξιά, ο ίδιος στο εργαστηριό του της Houston Street (Νέα Υόρκη) δείχνει πως πραγματοποιείται μία "ασύρματη" μεταφορά ηλεκτρικής ενέργειας (1899). 

Στις αρχές του 20ου αιώνα ο αισιόδοξος Τέσλα είχε προβλέψει: «Στο κοντινό μέλλον θα δούμε πολλές χρήσεις της ηλεκτρικής ενέργειας. Θα είμαστε σε θέση να διασκορπίζουμε την ομίχλη με την ηλεκτρική δύναμη και με ισχυρές και διαπεραστικές ακτίνες. Θα δημιουργήσουμε ασύρματες εγκαταστάσεις με σκοπό τη φωταγώγηση των ωκεανών. Σύντομα θα επιτευχθεί η μετάδοση εικόνων με τις συνηθισμένες τηλεγραφικές μεθόδους. Μια άλλη σημαντική καινοτομία θα είναι μια ηλεκτρική γραφομηχανή, που θα καταγράφει την ανθρώπινη φωνή. Θα έχουμε εξουδετερωτές καπνού, απορροφητές σκόνης, αποστειρωτές του νερού, του αέρα, των τροφίμων και των ρούχων. Θα είναι επίσης αδύνατον να μεταδοθούν τα μικρόβια ασθενειών και οι άνθρωποι θα μπορούν να θεραπεύονται από αυτές.   

Αν χρησιμοποιήσουμε ορυκτά καύσιμα ύλες για να αντλήσουμε την ενέργειά μας τότε, ζώντας εις βάρος του κεφαλαίου μας, θα το εξαντλήσουμε γρήγορα. Αυτή η μέθοδος είναι βάρβαρη και επιπόλαια σπάταλη και θα πρέπει να σταματήσει για χάρη των ερχόμενων γενεών. Το αναπόφευκτο συμπέρασμα είναι ότι η υδροδυναμική είναι ο πολυτιμότερος ενεργειακός πόρος μας. Σε αυτήν η ανθρωπότητα πρέπει να εναποθέσει τις ελπίδες της για το μέλλον. Με την πλήρη ανάπτυξή της καθώς και μ' ένα τέλειο σύστημα της ασύρματης μετάδοσης της ενέργειας σε οποιαδήποτε απόσταση, ο άνθρωπος θα είναι σε θέση να λύσει όλα τα προβλήματα της υλικής του ύπαρξης. Η απόσταση, που είναι το κύριο εμπόδιο στην ανθρώπινη πρόοδο, θα εκμηδενιστεί εντελώς όσον αφορά τη σκέψη, τη λέξη, και τη δράση. Η ανθρωπότητα θα ενωθεί, οι πόλεμοι θα γίνουν αδύνατοι, και η ειρήνη θα βασιλέψει σε ανώτατο επίπεδο»(...)  

Φωτογραφίες στο περιοδικό Electrical Experimenter (1919) με τον Tesla να παρουσιάζει μια δική του εφεύρεση που χρονολογείται από τη δεκαετία του 1890, τον ασύρματο λαμπτήρα αερίου με επένδυση φωσφόρου, μισό αιώνα πριν τεθούν σε χρήση οι λαμπτήρες φθορισμού.

Ο Nikola Tesla (έννατος από αριστερά), ανάμεσα στους επιφανέστερους επιστήμονες της εποχής του, σε μία επιθεώρηση του πύργου New Brunswick Marconi Station (1921). Από αριστερά προς τα δεξιά : τρεις άγνωστοι άνδρες, David Sarnoff, Thomas J. Hayden, Ernst Julius Berg, S. Benedict, Albert Einstein, Nikola Tesla, Charles Proteus Steinmetz, A.N. Goldsmith, A. Malsin, Irving Langmuir, Albert W. Hull, E.B. Pillsbury, Saul Dushman, Richard Howland Ranger, George Ashley Campbell και άλλοι δύο άγνωστοι άνδφρες. Βλ. Wikipedia. 

1928. Το τελευταίο δίπλωμα ευρεσιτεχνίας για ένα διπλάνο με σύστημα κάθετης απογείωσης (U.S. Patent 1,655,114). Βλ. Wikipedia. 

Ο Nikola Tesla στη σειρά των Golden Age Comics: Real Heroes, #16, "Prophet of Science" (1946). Βλ. Serbianna, Carl Savich Blog. 

Επίδειξη από τον Tesla ενός ράδιο-ελεγχόμενου σκάφους κατά τη διάρκεια ηλεκτρικής έκθεσης στο Madison Square Garden το 1898. Nikola Tesla Museum, Belgrad. 

Παγκόσμια 'Εκθεση του Chicago, 1893. Αριστερά, το περίπτερο του Τhomas Edison. Δεξιά, η προσωπική έκθεση του Nikola Tesla στο περίπτερο της Westinghouse. Βλ. Tesla Memorial Society of New York. 

Αριστερά, τα νέον που παρουσίασε ο Nikola Tesla στην έκθεση του Chicago. Δεξιά, άποψη της εκθεσής του (κάτω), όπου είχε εγκατασταθεί και μία γεννήτρια πολυφασικού εναλασσόμενου ρεύματος ισχύος 500 ίππων δικής του σύλληψης (πάνω). Βλ. Tesla Memorial Society of New York. 

Βλ. Tesla Memorial Society of New York. 

Αριστερά, ο συγγραφέας και διπλωμάτης Robert Underwood Johnson κρατάει σε μία θηλιά ένα λαμπτήρα πυρακτώσεως, ενώ, πίσω του, ο Nikola Tesla πατάει το διακόπτη (1895). Δεξιά, η πρώτη φωτογραφία που τραβήχτηκε ποτέ από φωσφορίζοντα φως. Το πρόσωπο είναι του Nikola Tesla, και η πηγή του φωτός αποτελείται από έναν φωσφορίζοντα λαμπτήρα. Ο χρόνος της έκθεσης ήταν οκτώ λεπτά (1894). Βλ. Nikola Tesla Universe. 

Ρεύμα υψηλής τάσης και υψηλής συχνότητας διέρχεται μέσω του σώματος του αμερικανού συγγραφέα Mark Twain για να πυρακτώσει το λαμπτήρα. Πίσω του, ο Nikola Tesla κρατάει το διακόπτη (1895). Στην αριστερή φωτογραφία, η θολή φιγούρα στο κέντρο είναι του Tesla. Βλ. Nikola Tesla Universe. 

Δεξίωση το 1910 προς τιμήν του Henry Clews, του νέου πρόεδρος της American Civic Alliance. Ο Nikola Tesla είναι ο δεύτερος από δεξιά. Βλ. Nikola Tesla Universe. 

Ο Nikola Tesla σε ένα γεύμα στη σουίτα του στο ξενοδοχείο New Yorker συνομιλεί με τον παγκόσμιο πρωταθλητή του μποξ Fritzie Zivic, του οποίου ήταν χορηγός (1941). Βλ. Nikola Tesla Universe. 

Αριστερά, ο Nikola Tesla παρουσιάζει ένα ηλεκτρικό μηχάνημα στο εργαστηριό του (1916). Δεξιά, στο γραφείο του στo Manhattan (1916). Βλ. Nikola Tesla Universe. 

Συνέντευξη προς δημοσιογράφους το 1935. Βλ. Nikola Tesla Universe. 

Με μία άγνωστη γυναίκα (1900). Βλ. Wikipedia. 

Ένα πείραμα στο Colorado Springs. Η φωτεινή σειρά τροφοδοτείται με ρεύμα μέσω ηλεκτροδυναμικής επαγωγής από έναν ταλαντωτή που βρίσκεται 30 μέτρα μακριά από τις λάμπες. 

Αριστερά (πάνω), κωνικός ταλαντευτής HF. Κάτω, η φωτογραφική μηχανή σκέψης, μία θεωρητική εφεύρεση του Nikola Tesla (1933). Δεξιά (πάνω), Tesla Broadcast Tower (1904). Κάτω, μεγεθυντικός αναμεταδότης του Tesla στο Colorado Springs (1899). 

WWW.LIFO.GR