«Έφτασε η ώρα της κρίσης : Ανάπτυξη ή πλήρης απαξίωση του Δήμου Δελφών» «Κάντε στην άκρη τους μωρούς τοπικιστές» Άρθρο αναγνώστη

"Αν χάσει και αυτό το τρένο η περιοχή των Δελφών, είναι καταδικασμένη σε μαύρο μέλλον" 

Ας αφήσουν λοιπόν κάποιοι  Καστρίτες, Σαλωνίτες και Γαλαξιδιώτες τους  χαζούς  αυτοκαταστροφικούς τοπικισμούς και ας καταλάβουν ποια είναι η πραγματικότητα. Τους Ιτιώτες δεν τους αναφέρω , διότι τοπικιστική συνείδηση δεν έχουν ούτε κατ ελάχιστο. Ούτε αυτό  που θα πίστευε κανείς πως είναι απαραίτητο για την ταυτοποίηση ενός χωριού. Αναμενόμενο  βέβαια μιας και η Ιτιά είναι σχετικά νέος οικισμός.

Από τους προαναφερόμενους τοπικιστές δε, όσοι προωθούν αντιπαλότητες με ανύπαρκτο εχθρό, ή από κάτι ψυχοπνευματικό πάσχουν ή εξυπηρετούν συνειδητά ή ασυνείδητα κάτι αρκετά βρώμικο για να έχουν το θάρρος  ή το θράσος να το παραδεχτούν.

Αρκούν μόνο τρεις  αναφορές από την πανελλαδική και την παγκόσμια πραγματικότητα  που μπορεί να καταλάβουν ακόμη και τα μικρά παιδιά ,  οπότε κανείς ενήλικος και θεωρητικά «έχων σώας τας φρένας» :δεν μπορεί να παρακάμψει προκειμένου να πει το παραμύθι του ενώ συζητάμε σοβαρά και επικίνδυνα ζητήματα περί του δημοσίου συμφέροντος.  

Πρώτη.  Δεν υπάρχει πουθενά στον κόσμο σοβαρός τουριστικός προορισμός  που  η εδαφική του έκταση  να αποτελείται από ένα χωριό μόνο του. Θέλει κατ’ ελάχιστον κάποια έκταση (και πάνω)  η οποία να έχει όσο το δυνατόν ποιο ομοιόμορφη και προσεγμένη αισθητική τοπίου. 

Το κυρίαρχο μοντέλο που έχει αναπτυχθεί στην Ελλάδα και χαρακτηρίζει τους κορυφαίους προορισμούς της, αυτό δηλαδή που διαμορφώθηκε από την ίδια την ζήτηση της αγοράς, από τους ίδιους τους τουρίστες που θέλουμε να έρθουν και στους Δελφούς, είναι το μοντέλο «παραλία -κεφαλοχώρι».  

Δηλαδή , τουλάχιστον μία κεντρική παραλιακή περιοχή ή  ένα κεντρικό λιμάνι  και ένα εσωτερικό οικισμό με κάποιο στοιχείο τουριστικού ενδιαφέροντος. Όπου υπάρχουν περισσότερες   παραλίες ή λιμάνια και περισσότερα   εσωτερικά χωριά, παντού μα παντού έχουν, όλοι μαζί , πολύ περισσότερο τουρισμό. Επισκεπτών που  πηγαινοέρχονται κάθε μέρα μεταξύ παραλιών , χωριών και υπόλοιπων μονοήμερων που θα κάνουν στα υπόλοιπα σημεία τουριστικού ενδιαφέροντος της ευρύτερης περιοχής. 

Τα μοναχικά χωριά ότι και να προσφέρουν, αποτελούν παντού μονοήμερη εκδρομή αυτών που το βράδυ κοιμούνται κάπου αλλού.

Δεύτερη. Δεν υπάρχει ούτε ένας τουριστικός προορισμός στην Ελλάδα - ούτε ένας ως εξαίρεση -  που να μην έχει παραλία. 

Σε όλους τους αναγνωρισμένους Ελληνικούς προορισμούς, νησιά ή ηπειρωτική χώρα, μεγάλο ποσοστό  ξενοδοχείων , ενοικιαζόμενων δωματίων κ.λ.π. απέχει μέχρι και μισή ώρα από την παραλία , αλλά για τους τουρίστες αυτό σημαίνει δίπλα στην παραλία. 

Και όπως αναφέρθηκε ξανά , των υποψήφιων πελατών τα γούστα πρέπει να βλέπουμε, όχι το ψυχωτικό κόλλημα του καθενός.

Τρίτη. Δεν υπάρχει πουθενά Τουριστικός προορισμός -πουθενά στον κόσμο - όπου στον γεωγραφικό πυρήνα του να έχει έντονη παρουσία κάποιοι αντιαισθητικού αντιτουριστικού τοπίου όπως μία βιομηχανική περιοχή με ορατές άσχημες εγκαταστάσεις ( σαν τα χάλια των βωξιτών στην Ιτέα). 

Η ύπαρξη  τέτοιων περιοχών , μειώνει την αξία του τουριστικού προϊόντος ολόκληρης της περιοχής ως σύνολο.   

Εάν οι εκτάσεις  που προκύπτουν είναι μικρές και δεν ικανοποιούν  την πρώτη και δεύτερη παραδοχή, δεν αναπτύσσεται πουθενά τουρισμός. 

Σαν να λέμε τα χάλια των Δελφών και του Γαλαξιδιού σε σχέση με αυτό που λέγεται σοβαρή τουριστική περιοχή με τουλάχιστον εξάμηνη σεζόν σε όλη την υπόλοιπη Ελλάδα. 

Όποιος νιώθει άβολα με αυτή την αλήθεια, ας ρίξει μία ματιά στις πληρότητες των υποδομών του Δήμου Δελφών περιλαμβανομένου αυτών των χωριών Δελφών και Γαλαξιδιού  μετά το Πάσχα και μέχρι τον Ιούλιο, ας τις συγκρίνει με αυτές άλλων τουριστικών περιοχών της Ελλάδας και ας προσαρμόσει τις σκέψεις του στην πραγματικότητα  ή ας αποσυρθεί από την δημόσια συζήτηση.  

Η παραμονή με ψυχωτικές εμμονές δεν είναι ότι εκθέτουν τον ίδιο  αλλά κάνουν μεγάλο  κακό στον τόπο.  

Το να ισχυρίζεται κανείς ότι η κίνηση που ούτως ή άλλως υπάρχει επειδή   κάπου εκεί  υπάρχει και ο αρχαιολογικός χώρος των Δελφών και το μουσείο, δεν εξασφαλίζει και επιχειρηματικά ή νομικά  τον τουριστικό  χαρακτήρα της περιοχής, αποκαλύπτει μόνο το σοβαρό πρόβλημα αντίληψης του ίδιου. Τα χάλια είναι δεδομένα. 

Επιχειρηματικά εδώ και δεκαετίες δεν υπάρχει κανένα ενδιαφέρον για τους Δελφούς  και σε λίγο αν συνεχίσουν οι εξελίξεις όπως πάνε, και νομικά θα αποκλειστεί η τουριστική ανάπτυξη για πάντα. 

Το θέμα είναι σοβαρότατο και κρίσιμο. 

Όποιος έχει  άλλες εξηγήσεις ας τις εκφράσει δημόσια για να βοηθήσει στην συζήτηση. 

Μιλάμε πάντα για σοβαρό τουρισμό και σοβαρό επίπεδο ανάπτυξης και επίσης δεν γίνονται δεκτές εξηγήσεις που αποδίδουν την αιτία των πραγμάτων σε μάγια και εξωγήινους….

Κλειστά «μαντριά» all inclusive μπορεί  να φτιάξει  κάποιος  όπου θέλει  και απ’ έξω ας μην υπάρχει τίποτα. 

Σε αυτή την περίπτωση οι ντόπιοι δεν έχουν κανένα εκτεταμένο όφελος. Αν ένας Δήμος δεν έχει  φράγκο για διαφήμιση,  μπορεί  να φτιάξει   ένα  για να δουλέψει   διαφημιστικά  όπως δούλεψε στην Μεσσηνία.  

Δεν αφορούν στην συζήτηση αλλά ακόμη και σε αυτά,  πουθενά στον κόσμο η θέα από τις παραλίες τους ή τα δωμάτιά τους  δεν είναι νταμάρια ή καμινάδες κ.λ.π..  Ας ελέγξει την παγκόσμια πραγματικότητα όποιος νιώθει άβολα με αυτή την αλήθεια αλλά θέλει να έχει άποψη.  

Ακολουθούν εκτιμήσεις για την συγκεκριμένη περίπτωση των Δελφών προς αμφισβήτηση και  απόρριψη, ή διόρθωση και αποδοχή βάση των προαναφερομένων. 

Αφορά σε όποιον μπορεί να καταλάβει την πραγματικότητα που ζει και τι συμβαίνει γύρω του. 

Όσοι διαφωνούν με τα παραπάνω,  να βρουν ένα παράδειγμα που να τα διαψεύδει και να το κοινοποιήσουν, ή να σκεφτούν στην βάση αυτή. 

Σε κάθε άλλη περίπτωση ας μην χάσουν τον χρόνο τους γιατί θα προβούν σε χαζά σχόλια και θα φάνε χώρο και χρόνο σε όσους νοιάζονται και διαβάζουν τις διάφορες απόψεις ψάχνοντας την λύση στα χάλια μας. 

Αν θέλουν το καλό του τόπου, όσοι έχουν αποτύχει μέχρι σήμερα να δώσουν λύσεις αλλά επιμένουν ότι φταίει το κακό το μάτι και όχι οι ίδιοι, ας σκεφτούν τα παιδιά τους. 

Ίσως αυτό το τελευταίο βοηθήσει να αφήσουν τις θέσεις τους σε άλλους να προσπαθήσουν. 

Χειρότερα δεν πρόκειται να τα κάνουν. Άσε που αν πάει τελικά μπροστά ο τόπος θα μείνει κάτι για τα παιδιά τους αλλά και για τους ίδιους.

   

Η ανάπτυξη του τουρισμού έρχεται μέσα από συγκεκριμένες βασικές διεργασίες. Βασική προϋπόθεση είναι να έχει ο τόπος κάτι καλό να προσφέρει .Μετά φροντίζει  με ότι δυνάμεις έχει  και όσο το δυνατόν καλύτερο επαγγελματισμό  να εξασφαλίσει  ότι ο πελάτης θα μείνει ικανοποιημένος όπως γίνεται σε όλο τον κόσμο σε όλες τις ελεύθερες συναλλαγές. 

Οι πάντα λίγοι στην αρχή πελάτες  εφ όσον μείνουν ικανοποιημένοι , θα διαφημίσουν στην συνέχεια και θα παρακινήσουν άλλους προκαλώντας έτσι την αλυσιδωτή αντίδραση που θα φέρει τα επόμενα χρόνια  την ανάπτυξη. Όσα λεφτά και να ξοδευτούν σε διαφήμιση (από αυτά π.χ. που δεν έχει ο Δήμος Δελφών) αν κάτι σπάζει  συστηματικά την αλυσιδωτή αντίδραση, τότε δεν θα υπάρξει ποτέ ανάπτυξη και  δεν θα γίνει ποτέ ο Δήμος Δελφών σοβαρός τουριστικός προορισμός. Σαν και αυτό δηλαδή που συμβαίνει σήμερα.

Οι Δελφοί σαν χωριό από μόνο του δεν θα γίνει ποτέ προορισμός έστω και ολιγοήμερης διαμονής αν δεν αισθανθούν υπερήφανοι οι ίδιοι οι Δελφιώτες για την θάλασσά τους. 

Για τους ξένους τουρίστες, είκοσι  λεπτά από την θάλασσα είναι δίπλα στην θάλασσα. 

Οι Δελφοί ήταν για κάποια χρόνια προορισμός όταν κάθε μέρα ανεβοκατέβαινε ένα λεωφορείο του ΚΤΕΛ γεμάτο τουρίστες , Δελφοί -Ιτιά. Όταν κάποιοι χαλάσανε και παραμέλησαν την παραλία  και άρχισαν να μειώνονται χρόνο με το χρόνο  οι τουρίστες, οι φωστήρες Δελφών και Ιτέας της εποχής εκείνης τα έβαλαν ο ένας με τον άλλο και έκοψαν το λεωφορείο. Και εξαφανίστηκε ο τουρισμός  και από τα δύο χωριά.  

Η παραλία των Δελφών ήταν  είναι και θα είναι  η Ιτέα , θέλουν δεν θέλουν κάποιοι  , πιθανώς με ψυχολογικά προβλήματα ή προβλήματα αντίληψης. 

Δεν πρόκειται να γίνει ποτέ το Γαλαξίδι λιμάνι των Δελφών διότι ανάμεσα υπάρχει ότι χειρότερο για το τοπίο. Κανένας τουρίστας  δεν θα έρθει να μείνει πολλές  μέρες και να πηγαινοέρχεται Γαλαξίδι - Δελφοί όπως  κάνει σε όλους τους άλλους Ελληνικούς προορισμούς που πάει, αναγκαζόμενος να υποβάλλεται κάθε φορά στο οπτικό αισθητικό σοκ της  θέας της  περιοχής των εγκαταστάσεων του βωξίτη. 

Η τύχη να βρεθεί κάποιος με τουριστική υποδομή δίπλα στο παγκόσμιο μνημείο των Δελφών είναι απλά τύχη. Το να έχουν καταντήσει οι Δελφοί  μονοήμερη επίσκεψη ατόμων που διανυκτερεύουν αλλού  είναι ντροπή για όλους τους εμπλεκόμενους, επιχειρηματίες και   αιρετούς. .

Η Άμφισσα  σαν χωριό μόνη της  δεν θα γίνει ποτέ προορισμός διαμονής αν δεν γίνει υπερήφανη για την θάλασσά της για τους ίδιους λόγους. Ούτε ποτέ θα γίνει λιμάνι της το Γαλαξίδι επίσης για τους ίδιους λόγους. 

Ο ορεινός όγκος δεν θα αποτελέσει ποτέ το πρώτο κριτήριο για να κλείσει κάποιος πέντε μέρες διαμονής στην Άμφισσα. 

Ο ορεινός όγκος αποτελεί ένα πλούσιο και σημαντικό στοιχείο ενός  συνολικού τουριστικού προϊόντος αλλά δεν μπορεί να αποτελεί το πρώτο και χωρίς θάλασσα. 

Όσοι δεν μπορούν να το καταλάβουν αυτό, παρακαλούνται να κάνουν κατεπειγόντως ένα  ταξίδι στους ορεινούς όγκους των Βαλκανίων και της κεντρικής Ευρώπης να δουν τι ορεινούς όγκους και πόσο περιποιημένους τους έχουν εκεί. Δεν μπορεί, θα καταλάβουν. 

Αν  το καταλαβαίνουν αλλά δεν  αντέχουν να παραδεχτούν  το ότι  παραλία τους είναι η Ιτέα, ας παραιτηθούν. Η Άμφισσα έχει όλα τα προσόντα να είναι το ένα από τα δύο κεφαλοχώρια  του τουριστικού προορισμού των Δελφών.  Όλοι πρέπει να το θέλουν αυτό γιατί το σύνολο είναι ακόμη πιο πλούσιο.  Μόνη της δεν έχει δει και δεν θα δει ποτέ ξένο  τουρίστα από αυτούς που έχουν λεφτά στην τσέπη. 

Ο αγώνας ανάδειξης στοιχείων καθαρά τοπικού και άντε το πολύ ιστορικού  Ελληνικού ενδιαφέροντος, αν δεν αποτελεί ένα ακόμα στοιχείο εμπλουτισμού ενός συνολικού πακέτου σοβαρής ανάπτυξης, το πολύ να προσελκύσει λίγους έλληνες για μονοήμερη επίσκεψη. Άσε που ο Έλληνας τουρίστας έχει καταντήσει ανέκδοτο και πανελλαδικά κανένας σοβαρός επιχειρηματίας του τουρισμού  δεν επενδύει σήμερα ούτε ευρώ σε αυτό το καταναλωτικό κοινό για ευνόητους λόγους. Όποιος νιώθει άβολα με αυτή την αλήθεια ας ψάξει την πραγματικότητα κ.ο.κ. 

Το Γαλαξίδι σαν χωριό μόνο του  δεν θα γίνει ποτέ προορισμός διαμονής αν δεν παρουσιάσει ότι έχει  ενδοχώρα. Και έχει μοναδικά πλούσια και ποικίλη ενδοχώρα  αλλά  για να πας και να έρθεις κάθε μέρα στο Γαλαξίδι   πρέπει να βλέπεις κάθε μέρα  επί έξι –εφτά συνεχή χιλιόμετρα τα οπτικά αισθητικά χάλια δίπλα στην Ιτέα και για «σαντιγί» να περνάς και μέσα από αυτά ένα δύο χιλιόμετρα. Όσο και να  τάζουν   κάποιοι ψυχοπνευματικά άρρωστοι  ή υπονομευτές της ανάπτυξης  σε κάποιους ευφάνταστους (και σίγουρα και αυτοί με προσωπικά προβλήματα)  Γαλαξιδιώτες ότι το Γαλαξίδι θα γίνει το λιμάνι των Δελφών, απλά ανταγωνίζονται στο ποιος είναι ο πιο άρρωστος ή ο πιο απατεώνας. Και πάνω απ΄όλα βλάπτουν το Γαλαξίδι.   

Τέτοιος συνδυασμός με έντονο βιομηχανικό τοπίο στο κέντρο του «πακέτου» μέρος δεν υπάρχει  πουθενά στον πλανήτη. Όποιος νιώθει άβολα με αυτή την αλήθεια ας ψάξει την πραγματικότητα κ.ο.κ. 

Το να αδιαφορούν  οι Γαλαξιδιώτες για το έγκλημα εις βάρος του τοπίου που συνεχίζεται να διαπράττεται στην Ιτέα, στον ομφάλιο λώρο τους με τους Δελφούς,  ή  ακόμη χειρότερα  να συνεργάζονται για την υποβάθμιση της Ιτέας για να γίνουν αυτοί «το λιμάνι»,  είναι σαν η Λίνδος να υπονομεύει την πόλη της  Ρόδου. Άσε που η Ρόδος έχει πολλά  μοναδικά δικά της στοιχεία τουριστικού ενδιαφέροντος  ενώ η Ιτέα έχει το γεγονός ότι βρίσκεται στο σταυροδρόμι και μόνο τις παραλίες  και το μεγάλο λιμάνι που πρακτικά δεν μπορεί να αποκτήσει ποτέ το Γαλαξίδι.  Σε αυτή την περίπτωση η επιστήμη σηκώνει τα χέρια ψηλά.  

Αν κάποιος μπορεί να οραματιστεί το σύνολο αυτού του τόπου, χωρίς τα αισθητικά κόπρανα στην βιτρίνα του, συμφωνεί  ότι μέχρι σήμερα είμαστε εντελώς βλάκες που δεχόμαστε να παραμένουμε σε αυτά τα χάλια. Αυτός μπορεί να προσφέρει στην ανάπτυξη του τόπου.  Αν κάποιος διάβασε μέχρι αυτό το σημείο ενώ διαφωνούσε απ’ αρχής στα βασικά επιχειρήματα, ας σκεφτεί πολύ σοβαρά το εξής. Κάποιοι βγάζουν πολλά λεφτά από δραστηριότητες που βολεύονται αφάνταστα με την κατάντια του τόπου μας και γι’ αυτό μπορεί να δίνουν ή να δώσουν καλά λεφτά για να την συντηρούν και να την επιδεινώνουν. Με απλά λόγια, μην το κάνετε τσάμπα. Κάποιοι σε αυτές τις περιπτώσεις πληρώνονται πολλά λεφτά. Ψάξτε το.

Όποιος   καταλαβαίνει  αλλά δεν αντιδρά  και ταυτόχρονα  είναι  σε δύσκολη οικονομική κατάσταση, κυρίως εάν είναι επαγγελματίας του εμπορίου ,της εστίασης κ.λ.π. τουριστικού ενδιαφέροντος και δουλεύει σαν σκύλος αλλά δεν μπορεί να καλύψει τις βασικές ανάγκες  ή ακόμη χειρότερα , χρωστάει  στις τράπεζες και τα μαλλιά της κεφαλής του, ας τρέξει γρήγορα στον ψυχίατρο. Έχει πάθει  κατάθλιψη στην καλύτερη των περιπτώσεων…

Για όποιον  την παλεύει την ζωή και δεν του πέφτει βάρος, το να πάει μπροστά ο τόπος , χρειάζεται  μόνο μια απόφαση και ένα βήμα δρόμος. Αρκεί να σηκώσουμε  το πόδι. Αρχίστε  να λέτε την γνώμη σας δημόσια και κάντε τους άρρωστους επιτέλους να το ράψουν. Απαιτήστε από τους αποφασίζοντες να σοβαρευτούν. Στηρίξτε φανερά και με όσο περισσότερο θόρυβο γίνεται, χωρίς κομματικές και παραταξιακές παρωπίδες  όποιον αιρετό (και μη) διαφοροποιείτε από το απαράδεκτο παρελθόν που μας έχει οδηγήσει στο σήμερα. Απαιτήστε να τρέξουν όλοι στους νόμους που γράφονται σήμερα και δημοσιεύονται μέρα με την μέρα και καθορίζουν εάν είναι ή όχι «τουριστικού χαρακτήρα» ο Δήμος μας. Αυτοί οι νόμοι θα ορίσουν το μέλλον μας και όχι η «εντύπωση» που έχουν επικίνδυνοι άνθρωποι σε θέσεις ευθύνης. 

Ο τόπος μας αξίζει πολλά και σήμερα βρίσκεται κυριολεκτικά ένα βήμα πριν τον γκρεμό. Όχι μόνο η Ιτέα και η Άμφισσα μένουν εκτός τουριστικών περιοχών αλλά και το  Γαλαξίδι και οι Δελφοί. Η Δεσφίνα   ο  ορεινός όγκος και λοιπά χωριά είναι για κλάματα αυτό για το οποίο τα  προορίζουν. Οι εξελίξεις θα τρέξουν σε επίπεδο εβδομάδων. Τέλος οι μεσοβέζικες καταστάσεις του παρελθόντος. Ή θα ανέβουμε όλοι μαζί ψηλά  ή θα πέσουμε μαζί στον γκρεμό.