Οι Θερμοπύλες είναι το σύμβολο του απλού ανθρώπου που θέτει υψηλό σκοπό και αγωνίζεται για την υπεράσπισή του .
Το ποίημα του Καβάφη « Θερμοπύλες» γραμμένο το 1903 θυμίζει αρχαίο επίγραμμα. Είναι το λαμπρότερο από όσα ποιήματα γράφτηκαν εμπνευσμένα από τη μάχη των Θερμοπυλών και απευθύνεται σέ όσους έταξαν εαυτούς να φυλάξουν Θερμοπύλες κατ' εντολήν της κοινωνίας που τους εμπιστεύτηκε.
Τιμή σ’ εκείνους όπου στην ζωή των
ώρισαν και φυλάγουν Θερμοπύλες.
Ποτέ από το χρέος μη κινούντες•
δίκαιοι κ’ ίσιοι σ’ όλες των τες πράξεις,
αλλά με λύπη κιόλας κ’ ευσπλαχνία•
γενναίοι οσάκις είναι πλούσιοι, κι όταν
είναι πτωχοί, πάλ’ εις μικρόν γενναίοι,
πάλι συντρέχοντες όσο μπορούνε•
πάντοτε την αλήθεια ομιλούντες,
πλην χωρίς μίσος για τους ψευδομένους.
Και περισσότερη τιμή τούς πρέπει
όταν προβλέπουν (και πολλοί προβλέπουν)
πως ο Εφιάλτης θα φανεί στο τέλος,
κ’ οι Μήδοι επί τέλους θα διαβούνε.
Ο Ηρόδοτος αναφέρει ότι όταν τέλειωσε η μάχη, ο Ξέρξης ζήτησε να μάθει γιατί μόνο τόσο λίγοι Έλληνες υπερασπίστηκαν τα στενά. Τότε παρουσιάστηκαν μπροστά του κάποιοι Αρκάδες που είχαν αυτομολήσει στο περσικό στρατόπεδο και του είπαν ότι οι υπόλοιποι Έλληνες συμμετείχαν στους Ολυμπιακούς Αγώνες, όπου ο νικητής έπαιρνε ένα στεφάνι ελιάς. Όταν άκουσε αυτό ο Πέρσης στρατηγός Τιγράνης είπε: «παπαῖ Μαρδόνιε, κοίους ἐπ᾽ ἄνδρας ἤγαγες μαχησομένους ἡμέας, οἳ οὐ περὶ χρημάτων τὸν ἀγῶνα ποιεῦνται ἀλλὰ περὶ ἀρετῆς» δηλαδή: Αλίμονο, Μαρδόνιε, ενάντια σε τί άνδρες μας έφερες να πολεμήσουμε, σ' αυτούς που δεν πολεμούν για χρήματα αλλά για την αρετή.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου