Το σινεμά πάντως από την πλευρά του παρέχει άφθονες τέτοιες ευκαιρίες. Σας φαίνεται δραματική η προοπτική να χρειαστεί να περάσετε 1-2 εβδομάδες κλεισμένοι στο σπίτι, α λα Γουχάν, λόγω κορωνοϊού; Σκεφθείτε πως ο κακόμοιρος Μπρους Γουίλις ζούσε αναγκαστικά επί χρόνια υπογείως και έκανε ταξίδια στον χρόνο ψάχνοντας την απάντηση για τον δικό του ιό, στους «12 Πιθήκους». Σας ανησυχούν μήπως τα άδεια ράφια στα σούπερ μάρκετ και η έλλειψη σε μάσκες; Στο κορεατικό «Gamgi», οι Αρχές κλείδωσαν πολίτες μέσα στο σούπερ μάρκετ με σκοπό να τους ψήσουν ζωντανούς για να μην εξαπλωθεί η αρρώστια...
Αυτά και διάφορα άλλα «ευχάριστα» θα ανθολογήσουμε σήμερα, από μια κινηματογραφική δεξαμενή ενός ιδιαίτερου είδους, του ιατρικού θρίλερ, δίχως μάλιστα να μπούμε στον πειρασμό να ασχοληθούμε και με τη ζόμπι μυθολογία – ως γνωστόν κι αυτά από ιούς γεννιούνται. Με κριτήρια λοιπόν κυρίως θεματικά και κατά το δυνατόν ποιοτικά, συγκεντρώνουμε επτά ταινίες από όλο τον κόσμο, ανάμεσά τους μια πρόσφατη ελληνική και μια σχετική σειρά ντοκιμαντέρ του Netflix, καθόμαστε αναπαυτικά στον καναπέ και απολαμβάνουμε. Η μάσκα είναι προαιρετική.
«Οι 12 Πίθηκοι»
Ζώντας σε «καραντίνα» ετών κάτω από την επιφάνεια της Γης
Αντλώντας έμπνευση από το μικρού μήκους κομψοτέχνημα «Η αποβάθρα», του Κρις Μαρκέρ, το κλασικό σήμερα φιλμ του Τέρι Γκίλιαμ είναι πιθανότατα ό,τι καλύτερο έχουμε δει στο συγκεκριμένο είδος. Παρόλο που το θέμα τους δεν είναι αυστηρά ο ιός –εδώ υπάρχουν άλλα, πολύ πιο ενδιαφέροντα να παρατηρήσει κανείς– «Οι 12 Πίθηκοι» ξεκινούν από τη βάση μιας τρομερής πανδημίας, η οποία έχει εξολοθρεύσει 5 δισ. ανθρώπους, αναγκάζοντας τους υπόλοιπους επιζήσαντες να κρύβονται επί χρόνια κάτω από την επιφάνεια του πλανήτη. Με την αποστολή να εντοπίσει την πηγή του κακού, ο κρατούμενος Τζέιμς Κόουλ (Μπρους Γουίλις) στέλνεται πίσω στον χρόνο, μπλέκοντας σε μια περιπέτεια που θα τον φέρει αντιμέτωπο με τον ίδιο
του τον εαυτό.
του τον εαυτό.
Με ευφάνταστο σενάριο, φιλοσοφικές αναζητήσεις αλλά και αρκετές ποπ αναφορές, η ταινία του Γκίλιαμ σε απορροφά και σε ξαφνιάζει με τις ανατροπές της. Ειδική μνεία αξίζει η παραληρηματική –και υποψήφια για Οσκαρ– ερμηνεία του Μπραντ Πιτ σε δεύτερο ρόλο. Ο βασικός μύθος της ταινίας μεταφέρθηκε σχετικά πρόσφατα και στην τηλεόραση μέσα από μια αρκετά αξιόλογη σειρά του Netflix.
«Pandemic»
Μια μάχη εκατοντάδων χρόνων
Η σειρά ντοκιμαντέρ του Netflix επιχειρεί μέσα από έξι επεισόδια να μας εξοικειώσει με τον πολύ επίκαιρο ιό της γρίπης, στις διάφορες μορφές που παίρνει καθώς μεταδίδεται από τα ζώα στους ανθρώπους. Αυτό η σειρά το πετυχαίνει επικεντρώνοντας την προσοχή της σε συγκεκριμένα πρόσωπα: μια επιδημιολόγο και μητέρα δύο παιδιών που εργάζεται ακούραστα για τον έλεγχο του ιού, έναν γιατρό στην Τζαϊπούρ της Ινδίας, τη μοναδική συνάδελφό του σε μια κωμόπολη της Οκλαχόμα, τον ιδρυτή μιας startup που αναπτύσσει εμβόλιο κ.ά. Ολοι αυτοί μάχονται, με τον έναν ή τον άλλο τρόπο, ενάντια σε έναν εχθρό που κάθε χειμώνα επανεμφανίζεται, πολλές φορές ισχυρότερος από πριν. Το 1918 ο ιός της γρίπης σκότωσε περισσότερο κόσμο από ό,τι οι δύο Παγκόσμιοι Πόλεμοι μαζί, επισημαίνει δυσοίωνα το ντοκιμαντέρ. Ας ελπίσουμε πως, έναν αιώνα αργότερα, παίζουμε με διαφορετικούς κανόνες.
«Contagion»
Ολα άρχισαν από την Πάλτροου
Τον δρόμο του ιατρικού θρίλερ ακολούθησε πριν από μία δεκαετία περίπου (2011) και ο Στίβεν Σόντερμπεργκ, με ένα φιλμ γεμάτο από κορυφαίους σταρ, το οποίο επιχείρησε να καλύψει πολύπλευρα το θέμα της επιδημίας. Μια μπιζνεσγούμαν (Γκουίνεθ Πάλτροου) επιστρέφει από ένα ταξίδι στην Ιαπωνία κουβαλώντας μαζί της το θανατηφόρο στέλεχος ενός καινούργιου ιού. Μέσα σε λίγα εικοσιτετράωρα ο τελευταίος αρχίζει να εξαπλώνεται σε όλες τις ΗΠΑ, ενώ ειρωνικά, ο μόνος που φαίνεται να έχει ανοσία είναι ο σύζυγός της (Ματ Ντέιμον). Ταυτόχρονα επιδημιολόγοι, επιστήμονες και κρατικοί αξιωματούχοι πασχίζουν να διαχειριστούν μια κατάσταση που ξεφεύγει όλο και περισσότερο από κάθε έλεγχο. Ο Σόντερμπεργκ δημιουργεί αποκαλυπτικές εικόνες σε μια Αμερική που βυθίζεται στο χάος λόγω του θανατηφόρου ιού. Η ταινία του διαθέτει ιδιαίτερη πρωτοτυπία, είναι ωστόσο ικανή να σε τρομάξει για τα καλά.
«Παράνοια»
Ο σώζων εαυτόν σωθήτω!
Με τίτλο που ήδη προδιαθέτει για το περιεχόμενο, το φιλμ του Μπρεκ Αϊσνερ («Σαχάρα») ασχολείται με έναν ιό, ο οποίος εκτός από θανατηφόρος, καθιστά και τα θύματά του άκρως επικίνδυνα για τους υπόλοιπους. Σε μια μικρή αμερικανική πόλη, ένα αεροπλάνο πέφτει μυστηριωδώς και χωρίς κανένας(;) να το αντιληφθεί. Από τη συντριβή απελευθερώνεται στα νερά της περιοχής ένας άκρως τοξικός ιός, ο οποίος μολύνει τη μικρή κοινότητα. Ο ντόπιος σερίφης (Τίμοθι Ολιφαντ) μαζί με την οικογένειά του και ένα ακόμα φιλικό ζευγάρι βρίσκονται ξαφνικά να παλεύουν για τη ζωή τους κόντρα στον ιό αλλά και τους τρομερά επιθετικούς μολυσμένους συμπολίτες τους. Η ταινία έχει αρκετά καλό ρυθμό και πυκνή δράση, ενώ τα κλισέ του είδους είναι πότε απολαυστικά και πότε απλά ανυπόφορα. Γενικώς εδώ μην ψάχνετε για πολλές εξηγήσεις και βαθυστόχαστα συμπεράσματα· ο σώζων εαυτόν σωθήτω!
«Gamgi»
Το κορίτσι, η μητέρα και ο διασώστης
Το φιλμ από τη Νότια Κορέα αποτελεί μία από τις μεγαλύτερες παραγωγές της λίστας, με διαστάσεις οι οποίες στο δεύτερο μέρος του γίνονται τουλάχιστον εντυπωσιακές. Σε μια πόλη κοντινή στην πρωτεύουσα Σεούλ, ένας τρομακτικός ιός εξαπλώνεται ταχύτατα, σκοτώνοντας τα θύματά του μέσα σε λίγες μόνο μέρες.
Ενας νεαρός εθελοντής διασώστης μπλέκει τη μοίρα του με εκείνη ενός μικρού κοριτσιού και της μητέρας του, που τυχαίνει να είναι και επιδημιολόγος. Καθώς η τελευταία προσπαθεί να εντοπίσει έναν πιθανό φορέα αντισωμάτων, εκείνος αγωνίζεται να προστατέψει τη μικρή, ενώ η πόλη βυθίζεται στο χάος και η κυβέρνηση ετοιμάζεται για την... τελική λύση.
Η κορεατική αισθητική με το ιδιότυπο χιούμορ και την ανάλογη δράση υπάρχει εδώ, σε μια περιπέτεια γοργών ρυθμών και μερικών επικών σκηνών που χορογραφούνται χάρη στη συνδρομή χιλιά-
δων κομπάρσων.
δων κομπάρσων.
«Το ξέσπασμα»
Αγώνας δρόμου για το αντίδοτο
Από τα πιο κλασικά και ταυτόχρονα καλτ παραδείγματα του είδους, το φιλμ του Βόλφγκανγκ Πίτερσεν, συγκεντρώνει επίσης ένα εντυπωσιακό καστ (Ντάστιν Χόφμαν, Μόργκαν Φρίμαν, Κέβιν Σπέισι κ.ά.), με πλήρη εξάρτυση βιολογικού πολέμου.
Ενας θανατηφόρος ιός που μοιάζει με τον Εμπολα μεταφέρεται μέσω ενός ζώου που ταξιδεύει από την Αφρική σε μια κωμόπολη της Καλιφόρνιας και σκορπά τον όλεθρο. Ο στρατιωτικός επιδημιολόγος Σαμ Ντάνιελς (Χόφμαν) μεταβαίνει επί τόπου, ξεκινώντας έναν απελπισμένο αγώνα δρόμου προκειμένου να εντοπίσει την άτακτη... μαϊμού και να παρασκευάσει (εννοείται σε χρόνο ρεκόρ) το αντίδοτο.
Φυσικά ο χρόνος τον πιέζει ανελέητα, αφού εκτός των εκατοντάδων ασθενών που αργοπεθαίνουν, οι ανώτεροί του είναι έτοιμοι να πατήσουν το «κουμπί» εξαφανίζοντας την άρρωστη πολίχνη από τον χάρτη.
«Δεν θέλω να γίνω δυσάρεστος, αλλά πρέπει να μιλήσουμε για κάτι πολύ σοβαρό»
«Αυτό που... δεν θέλουν οι γυναίκες»
Με τίτλο σιδηρόδρομο, η ταινία του Γιώργου Γεωργόπουλου που είδαμε στο περασμένο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης –η τύχη της στη διανομή είναι άγνωστη προς το παρόν– είναι έξυπνη όσο και επίκαιρη με διάφορους τρόπους.
Ο πρωταγωνιστής Αρης (Ομηρος Πουλάκης) θα διαγνωστεί με ένα θανατηφόρο σεξουαλικώς μεταδιδόμενο νόσημα, το οποίο ωστόσο είναι μοιραίο μόνο για τις γυναίκες. Υποχρεωμένος να ενημερώσει σχετικά τις συντρόφους του των τελευταίων ετών, εκείνος θα βρεθεί απέναντι σε μερικά πολύ δυσάρεστα όσο και αμήχανα τετ α τετ, που τον αναγκάζουν να επανεκτιμήσει την ζωή του.
Το ελληνικό φιλμ ακολουθεί επιτυχημένα τους κώδικες της μαύρης κωμωδίας, εισάγοντας για παράδειγμα έναν απίθανο δεύτερο ήρωα, ερμηνευμένο από τον Βαγγέλη Μουρίκη, κρατώντας ωστόσο παράλληλα και έναν πολύ σοβαρό πυρήνα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου