 |
«...Όμορφη, Θε μου, που 'ναι η πλάση,
μύρια ποτήρια του νερού
φρεσκοπλυμένα, σκουπισμένα
στο περιγιάλι αστράφτουνε.
Απ’ όλα πίνω το γαλάζιο,
κι ακόμη, γιε μου, να μεθύσω. ...»
ΜΙΑ ΘΑΛΑΣΣΑ ΜΙΚΡΗ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ ΜΟΥ
(Στο Κρισσαίο στο Κορινθιακό)
Τελευταίες ημέρες του καλοκαιριού και αποφάσισα άρον άρον να ανανεώσω την επαφή μου με την θάλασσα.
Φυσικά με την βοήθεια του φουσκωτού μου, παλαίμαχου μεν αλλά ετοιμοπόλεμου FOST.
Πάντα όταν βρίσκομαι σε οποιαδήποτε παραθαλάσσια περιοχή, σε νησί Ελλάδα η αλλού, άθελα μου συγκρίνω τα χρώματα και τα αρώματα του νερού με τα αντίστοιχα του Ιονίου, καθόσον πιστεύω πως οι στίχοι του ποιητή « η πιο όμορφη θάλασσα ειναι αυτή που δεν έχουμε ακόμη ταξιδεύσει...» δεν περιλαμβάνει το Ιόνιο και την πολυνησία του.
Ο Αυγουστιάτικος ήλιος, η ελαφριά συννεφιά ο ελάχιστος σιρόκο λεβάντες, ήταν σταθερή παρέα μας καθώς αφήναμε την προστασία της Μαρίνας Ιτέας και με ανατολική πορεία απομακρυνόμασταν .
Πέρασα ανοιχτά από το Ξενία, τα βραχάκια, το κάμπινγκ . Κανένα πλεούμενο στον ορίζοντα. Λίγα γλαρόνια και συνειρμικά καθώς οι απολήξεις των απότομων χαραδρών σχημάτιζαν λιλιπούτιες παραλίες θυμήθηκα τον Τζωρτζ Κλούνευ στην «Καταιγίδα» όταν με το σιδερένιο ψαροκαίκο έβγαινε από το λιμάνι, «Αυτή είναι η ζωή...» Όντως Τζώρτζ αυτή είναι η ζωή... Άλλωστε ο Ψαραντώνης το λέει και το τραγουδάει πολύ καλλίτερα..
Έχω μια σκέψη τώρα μήνες και θέλω να τη μοιραστώ:
Πώς θα 'ταν Θάλασσα να ήμουν, όλο το κόσμο να γυρνώ,
Να κανω κύματα μεγάλα όταν θυμώνω και πονώ
Και ναμαι ότι πιο ωραίο όταν με πιάνει και ηρεμώ....
Τι διάολο. Επιασα τον εαυτό μου να μονολογεί. «...Έτσι να στέκω, θάλασσα, παντοτεινέ έρωτά μου με μάτια να σε χαίρομαι θολά και να ναι τα μελλούμενα στην άπλα σου μπροστά μου, πίσω κι αλάργα βάσανα πολλά...»
Ένα γαλαζοπράσινο σκηνικό ελάχιστα μίλια από την MARINE ITEAS, γέμιζε το οπτικό μου πεδίο. Και λίγο παρακάτω οι αποχρώσεις του μπλέ μια πανδαισία. «...Αγκαλιά να με πάρεις θάλασσά μου εσύ
τη μπορώ την αρμύρα και ας είμαι πληγή.
Γίνε δρόμος και μοίρα θάλασσά μου και πες
τι σημαίνουν οι λέξεις αλλά κι οι σιωπές...»
Λες και ένα κομμάτι από τα Εγκρεμνά, από την Πλατειά Αμμο από την πανέμορφη Αγ Κυριακή ακόμη ακόμη και από την ανεπανάληπτη Φτέρη το Βατούμι το Γιδάκι είχαν μεταφερθεί στα βορεινά προάστεια του Κορινθιακού, στα διαμερίσματα του Κρισσαίου. «..Μπορεί και τα λόγια μου
να είναι αέρας σαν τα δικά σου.
Καιρός είναι άλλωστε ν’ αφήσουμε
τα όνειρα, σαν μια φούχτα άμμο
που τη ρίχνουμε πίσω μας. Αρκεί
πως αυτός ο παράδοξα όμορφος
κόσμος μάς μάγεψε. Μεθύσαμε
θάλασσα! ...»
Φυσικά μην υπερβάλουμε. Το Ιόνιο είναι εκτός συναγωνισμού και παραλίες όπως τα Μανιά το Ξι και ο Μια Λάκος δεν υπάρχουν πουθενά αλλού.
«...Εχουµε τόση θάλασσα µπροστά µας.
Εκεί που τελειώνουµε εµείς αρχίζει η θάλασσα...»
Μα αρκετά. Ηρθε η ώρα να πούμε να δούμε μέσα από ατελέστατες φωτο ενός απλού κινητού τηλ ...
«...Βγάζει η θάλασσα κρυφή φωνή — φωνή που μπαίνει μες στην καρδιά μας και την συγκινεί και την ευφραίνει. Τραγούδι τρυφερό η θάλασσα μας ψάλλει, τραγούδι που έκαμαν τρεις ποιηταί μεγάλοι, ο ήλιος, ο αέρας και ο ουρανός. ....»
«...Η θάλασσα είναι η μόνη μου αγάπη. Γιατί έχει την όψη του ιδανικού. Και τ' όνομά της είναι ένα θαυμαστικό. ..»
«...Νὰ ζοῦσα καὶ πάλι στὴ θάλασσα ἐκεῖ τὴ ρηχὴ καὶ τὴν ἥμερη, στὴ θάλασσα ἐκεῖ τὴν πλατιά, τὴ μεγάλη ...»
Το αιώνιο τ ρ α γ ο ύ δ ι του πόντου απαντά στο κενό
και γεμίζει το μηδέν με καρδιά και με ήλιο
«...Ο κήπος έμπαινε στη θάλασσα
Βαθύ γαρίφαλο ακρωτήρι
Το χέρι σου έφευγε με το νερό
Να στρώσει νυφικό το πέλαγος
Το χέρι σου άνοιγε τον ουρανό...»
«...Η θάλασσα
χαμογελάει στα μάκρη
δόντια τ’ αφρού
ουράνια χείλη ...»
2 σχόλια:
Τελικά για τον Κρισσαίο ή για το Ιόνιο είναι το κείμενο; Ποιός θα διαφωνήσει ότι το Ιόνιο έχει μοναδικές θάλασσες και παραλίες αλλά και του καταγόμενου απο το Κακοσάλες η ομορφότερη γη είναι το Κακοσάλες και ας μην μας εξήγησε ποτέ γιατί ζεί στην πρωτεύουσα και δεν πάλεψε στην ζωή του να γυρίσει να ζήσει εκεί (όχι πως είναι υποχρεωμένος βέβαια). Απο το μοναδικό Ιόνιο (σε σχέση με τον Κορινθιακό σύμφωνα με το άρθρο τουλάχιστον), υπάρχουν αλλού απείρως καλύτερες θάλασσες σύμφωνα με τα μεν ή τα δεν κριτήρια. Απο το Ιόνιο και τον Κορινθιακό υπάρχουν σε πολλές περιοχές της Ελλάδας με πολύ υποδεέστερες θάλασσες (με τα μεν ή τα δε κριτήρια) οι οποίες όμως ζούνε πολύ καλά πουλώντας ήλιο και θάλασσα στους ξένους. Στον Κρισσαίο πεινάμε εώς αφανιζόμαστε ενώ στο Ιόνιο ζούν (να είναι καλά οι άνθρωποι) και βασιλεύουν χωρίς να φταίει η διαφορά των θαλασσών. Στην Λευκάδα π.χ. η όμορφη παραλία Κάθισμα είναι το μόνο τόσο αξιόλογο αξιοθέατο του νησιού, ασήμαντο βέβαια ως στοιχείο τουριστικού ενδιαφέροντος σε σχέση με τους παγκοσμίως γνωστούς Δελφούς. Όλοι όσοι πάνε στην Λευκάδα για πέντε ή δέκα μέρες, μία μέρα θα πάνε για μπάνιο εκεί, όπως στον Κρισαίο θα πάνε στους Δελφούς. Πρόσθετα εκεί έχουν το παλιό κέντρο της Λευκάδας και τον κεντρικό δρόμο λίγων δεκάδων μέτρων στο χωριουδάκι Άγιος Νικήτας αλλά εδώ έχουμε τρείς ολοκληρωτικά παραδοσιακούς οικισμούς του Γαλαξιδιού, του Χρισσού και της Αράχωβας. Και αν βγάλουμε περαιτέρω την μεζούρα να τα μετρήσουμε, για κάθε μικρό της Λευκάδας (να είναι καλά οι άνθρωποι) εμείς εδώ θα μπορούσαμε να υποστηρίξουμε ότι το έχουμε πολύ μεγαλύτερο αλλά … για όσους δεν έχουν λύσει το οικονομικό πρόβλημα όπως οι περισσότεροι Έλληνες και ακόμα περισσότεροι στον Κρισσαίο αλλού τους καίει. Στο Ιόνιο ζουν και βασιλεύουν σε σχέση με την κατάντια του Κρισσαίου. Όταν ο ξένος κλείνει να πάει στην Λευκάδα κάποιες μέρες κουβαλώντας τα ωραία του λεφτά, πάει Λευκάδα, όχι σε όλο το Ιόνιο. Και αν δεν έχει ξαναπάει Λευκάδα θα πάει μια μονοήμερη Κάθισμα και Άγιο Νικήτα. Τις πολλές υπόλοιπες μέρες όμως που θα μείνει στο νησί, αυτός και όλοι οι άλλοι, κοιμούνται και μένουν κατά 99% του χρόνου τους στην περιοχή από Λευκάδα μέχρι Νυδρί και κάνουν μπάνιο στην μοναδική καταπληκτική θάλασσα της περιοχή αυτής , πολύ πολύ υποδεέστερη όμως της θάλασσας του Κρισσαίου (σύμφωνα με το πνεύμα του κειμένου). Το θέμα για τούς νηστικούς είναι η πείνα τους και για αυτή περιμένουν να δώσουν λύση οι έχοντες την ευθύνη. Οι κάτοικοι του Κρισσαίου είναι από του πλέον νηστικούς της Ελλάδας και περιμένουν από τους έχοντες θέση ευθύνης πρώτα απ΄όλα λύση σε αυτό. Μπορεί βέβαια το κείμενο να είναι γενική και αόριστη λογοτεχνία και ως τέτοιο είναι πανέμορφο αλλά από την πολλαπλή θέση ευθύνης που κατέχετε μήπως θα ήταν καλύτερα να ασχοληθείτε για το αν θα βρούμε τρόπο να ζήσουμε στον Κρισσαίο ή αν δεν έχουμε καμία ελπίδα (όπως πολύ επίμονα και έντεχνα αναπαράγουν παπαγάλοι συγκεκριμένων κέντρων που έχουν συμφέρον στην ερήμωση του τόπου εδώ και χρόνια και όλοι τα γνωρίζουμε ποια); Μήπως καλό θα ήταν να παίρνατε και ξεκάθαρη θέση πρώτα απ΄ όλα επί αυτού και όσο είσαστε στην θέση ευθύνη να κάνατε κάτι περισσότερο απ΄ ότι οι προκάτοχοί σας που πούλησαν για ίδιο όφελος τις ευθύνες που είχαν αναλάβει έναντι όλων μας, απλά με το να μην κάνουν τίποτα (μιάς και αυτό είναι το ζητούμενο των πονηρών) ενώ ο τόπο βούλιαζε όπως βουλιάζει ακόμα σήμερα;
Δεν ρωτάω για να ανοίξουμε διάλογο εδώ. Με πολύ καλή θέληση απλά θέτω ένα προβληματισμό. Όποιος κατέχει θέση ευθύνης άλλωστε μπορεί ανα πάσα στιγμή να κάνει ένα ανοιχτό δημόσιο τίμιο διάλογο ή γιατί όχι και ένα τοπικό δημοψήφισμα αν έχει απορία για το τι θέλει ο κόσμος μπας και δεν κάνει το λάθος και τον φτύνουν στις επόμενες εκλογές αντί να τον ψηφίσουν.
Στις παραλιες του Ιονιου {στις περισσοτερες} υπαρχει ΑΜΜΟΥΔΙΑ !!! Εν αντιθεσει με τις του Κρισσαιου {τουλαχιστον της Ιτεας} που τις γεμισαν με βοθρολυμοπετρες των Σαλωνων και κινδυνευει καποιος να μπει στην θαλασσα !!! Κατω απο τις βοθρολυμοπετρες υπαρχει αμμουδια {παιζαμε μικροι μπαλα} και την σκεπασαν !!! Κι ενα αλλο δεν υπαρχει συγκριση με καμια απο τις παραλιες της Λευκαδος Ζακυνθου Κεφαλονιας κ.λ.π. διοτι απλα αυτες ειναι παραλιες για να παει ο κοσμος να κανει μπανιο !!!! Το θεμα της γαλαζιας σημαιας το προσπερναω !!! Τετοιες πουλαει ο κ. Κοκωνης στο Χαλανδρι και μαλιστα σε καλλες τιμες !!!!!
Δημοσίευση σχολίου