ΔΙΗΜΕΡΟ ΣΤΗΝ ΙΤΙΑ

Απ΄την "Αγκάλη" μέχρι τα "βραχάκια" του Αγιάννη, τα βήματα με οδηγούν σε μονοπάτια νοσταλγικά, γεμάτα θύμισες απ΄ τα βράδυα του καλοκαιριού, από σκιρτήματα έρωτα, αλλά και από στιγμές αγνής παιδικότητας...

Ταγμένος πιστά να υπηρετώ μια τοπικίστικη ιδεοληψία, δεν αντέχω παρά να σταθώ με δέος μπροστά στ΄άγαλμα της αντάρτισσας, στεφανωμένο από τους στίχους του ποιητή...

Να ρεμβάσω νωχελικά το υπέροχο θέαμα του Κρισσαίου καθώς σουρουπώνει, να χαιρετώ οικείους και γνωστούς, όπου τους συναντώ...

Κλείνω τα μάτια και ταξιδεύω στο χρόνο...Ένα κρουαζιερόπλοιο άραξε τις άγκυρές του κι έδεσε στους κάβους με χοντρά καραβόσχοινα τον κορμό του... Συνειρμικά γυρίζω πίσω και στη σκέψη επιστρέφει το θέαμα δεκάδων σκαφών αναψυχής που πλεύριζαν στο μώλο, μεταφέροντάς μας κάτι απ΄την κοσμοπολίτικη "εσάνς" τους, που ακτινοβολούσε το κλίμα των καιρών...

Ένα φεγγαρόφωτό της σου χαρίζει εκλάψεις απόλαυσης και ευεξίας. Ένας περίπατος στα δρομάκια της σε πηγαινοφέρνει σε χρόνια ανεμελιάς, μια βόλτα στην προκυμαία της σου φέρνει τόσο κοντά την εποχή της δικής σου αθωότητας...

Ευτυχώς που υπάρχεις Ιτέα μου. Για μένα θα είσαι πάντα εδώ...

 

http://astiriteas.blogspot.gr/