ΔΟΜΙΚΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ των social media είναι το πλήθος από αγκιτάτορες που ενδημούν σε αυτά. Σε κούφια βάθρα οι περισσότεροι ανεβασμένοι, με πυρετό στο μάτι, σφιγμένο στόμα, και προπαντός σηκωμένο δάχτυλο, διασπείρουν το ηθικολογικό τους κήρυγμα από το πρωί μέχρι το βράδυ, ακατάπαυστα. Δεν υποφέρονται, διότι είναι και απειράριθμοι πλέον.
Δεν έχει σημασία αν πιστεύουν όσα λένε. Είναι πιθανόν, οι περισσότεροι (αν όχι όλοι) να αποκομίζουν κάποιο όφελος από τα κυρηγματολογικό τους ρόλο. Ευκαιρίες εργασιακής ανέλιξης, μικρομπίζνες που πωλούν και αγοράζουν ήθος ή έστω sustainability, ένα νέο νόημα στη ζωή, ρόλο στην κοινωνία/ το κόμμα/ την εταιρία, ή το απλό κάψιμο μιας εμμονής... Συνήθως, κάτι παίζει πίσω από τη μανία τους. Αλλιώς η ζωή τους θα ήταν λίγο πιο σύμφωνη με όσα υπέροχα βροντοφωνάζουν. Δυστυχώς όμως, σε όσο πιο ανεμοδαρμένα ύψη ανεβαίνεις, τόσο πιο πιθανό είναι να σου σηκώσει το φουρό ο αέρας και να φανεί η μεταξωτή κιλότα σου…Ή να φανεί ότι είσαι ένας Sans-cullotte που εκφοβίζοντας δια της μικροπολιτικής ορθότητας, κάνεις καριέρα στο γήπεδο που καταγγέλλεις ως επιμολυσμένο.
Καθένας όμως έχει τη μικρή ή τη μεγάλη κόλασή του. Ας κουρεύονται.
Το πρόβλημα είναι η πληθύς τους. Στις ελάχιστες φορές που αντέχει να σεφράρει πια κανείς σε αυτό το λασποχώρι, χιλιάδες τσούχτρες (με ονοματεπώνυμο και ιστορικό βεβαρυμένο!) πετιούνται σα μαινάδες δωματίου, να διορθώσουν, να ελέγξουν, να μαλώσουν, να επαναφέρουν στην τάξη, να δείρουν με τη βέργα τους, να επιπλήξουν, να ψέξουν, να κατσαδιάσουν, να τα ψάλλουν ένα χεράκι, να αποπάρουν, να κράξουν, να προγκήξουν, να ταπώσουν βέβαια, να την πουν του καριόλη, να κολλήσουν στο τοίχο, να αποδοκιμάσουν, να δικάσουν, να νουθετήσουν, να δώσουν τα φώτα τους (στα ορκ), να κάνουν λιώμα, να περάσουν πριονοκορδέλα, να αποστομώσουν (το λαμόγιο), να στηλιτεύσουν, να ρίξουν σπόντες, μπηχτές, καρφιά, να κατακεραυνώσουν, να σφάξουν με το μπαμπάκι, να υπονοήσουν πράγματα με ένα αμένσιοτο (ή δύο, ή τρία), να μεμφθούν, να στιγματίσουν, να εγκαλέσουν, να σταυρώσουν, να εξουδετερώσουν όποιον έχει διαφορετική γνώμη από τη δική τους, ή απλώς στέκεται εμπόδιο στο πλάνο τους.
Δεν υποφέρονται. Ασχέτως αν είναι υποκριτές ή εμμονικοί ή αυταπατημένοι, το ουσιώδες είναι ότι συνέβαλλαν όσο κανείς, στη απαξίωση των social media και στο κουρέλιασμα της δημόσιας συζήτησης.
Στο μέλλον, πάλι οι λίγες καλές εφημερίδες και τα λίγα καλά sites (λίγοι ήταν οι καλοί ανέκαθεν), θα είναι αυτά που θ΄ ανατάξουν τη φάση― για να ξαναπερπατήσει ο άρρωστος. Από τα social, μη περιμένετε τίποτα πια. Μόνο ηλιθιότητες, τύπου TikTok.
Στάθη Τσαγκαρουσιάνου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου