* Νίκος Γκάτσος 1911 έως 1992 (81)
Ο Νίκος Γκάτσος (1911-1992) ήταν Έλληνας ποιητής και στιχουργός, επίσης ασχολήθηκε με την αρθρογραφία και την μετάφραση. Γεννήθηκε στις 8 Δεκεμβρίου του 1911 στο χωριό Ασέα της Αρκαδίας.
Πέντε χρονών έχασε τον πατέρα του ο οποίος πηγαίνοντας στην Αμερική για να βρει δουλειά και να καλέσει αργότερα και την οικογένεια του πέθανε εν πλω. Το πτώμα του πετάχτηκε στον ωκεανό.
Ο Νίκος τελείωσε το Δημοτικό Σχολείο στο χωριό του, το Γυμνάσιο στην Τρίπολη και την φιλοσοφική σχολή στην Αθήνα.
Το 1931 δημοσίευσε το πρώτο του ποίημα στο περιοδικό «Νέα Εστία», την ίδια εποχή ξεκίνησε να συνεργάζεται ως κριτικός στο περιοδικό «Νέα Γράμματα».
Το 1943 κυκλοφόρησε την ποιητική συλλογή «Αμοργός», ένα υπερρεαλιστικό έργο που προκάλεσε μεγάλη αίσθηση και επηρέασε την σύγχρονη ποίηση αν και στην αρχή είχε αρνητικές κριτικές.
Μετά την Αµοργό δηµοσίευσε µόνο τρία ποιήµατα στον περιοδικό Τύπο ενώ ασχολήθηκε κυρίως με μεταφράσεις και με τη συγγραφή στίχων χαρίζοντας μας αξέχαστα τραγούδια όπως:
Χάρτινο το Φεγγαράκι, Πάει ο καιρός, Αν θυμηθείς τ΄ όνειρό μου, Άσπρο περιστέρι, Γεια σου χαρά σου Βενετιά Έβαλε ο Θεός σημάδι, Η μικρή Ραλλού, και εκατοντάδες άλλα που έγιναν μεγάλες επιτυχίες μελοποιημένα από Χατζιδάκι, Θεοδωράκη, Ξαρχάκο και άλλους.
Ο Νίκος Γκάτσος τιμήθηκε µε το Βραβείο του ∆ήµου Αθηναίων για το σύνολο του έργου του το 1987 και εκλέχτηκε µέλος της Ακαδηµίας της Βαρκελώνης για τις μεταφράσεις του από τα Ισπανικά. Πέθανε στην Αθήνα το 1992.
ΑΠΟΦΘΕΓΜΑΤΑ
και κουπιά στον άνεμο κρεμασμένα
Οι ναυαγοί κοιμήθηκαν ήμεροι
σαν αγρίμια νεκρά
μέσα στον σφουγγαριών τα σεντόνια
τα φιλιά και φύλλα στο στόμα σας
Θέλω να βγείτε γυμνοί στα ποτάμια
Κι όπως οι αστραπές αλωνίζουν τα νιάτα
Γιατί δεν είναι ο σταυραϊτός ένα κλεισμένο συρτάρι
Μια τρυφερή μου αγάπη
Ένα κορίτσι αμάραντο σα μυγδαλιάς κλωνάρι
Θα στύψουμε ένα σύννεφο
Κι αν θα πεινάσεις για ψωμί
Θα σφάξουμε ένα αηδόνι
Να είναι βαθύτερη παρηγοριά
και πιο πολύτιμη συντροφιά
από μια χούφτα ροδόσταμο
Εγώ που κάποτε σ’ άγγιξα με τα μάτια της πούλιας
1 σχόλιο:
Πότε θ’ ανθίσουνε τούτοι οι τόποι; Πότε θα 'ρθούνε κανούργιοι ανθρώποι, να συνοδεύσουνε την βλακεία στην τελευταία της κατοικία;
Σαν να το έγραψε μετά απο επίσκεψη στην Φωκίδα; Πάντα αναρωτιόμουνα εάν το πρόβλημα είναι τοπικό ή πανελλαδικό. Αφού έψαξα και γνώρισα, ένα έχω σίγουρο. Εάν κάνανε σε πολλούς άλλους Ελληνικούς τόπους αυτό που πάνε να κάνουν στην Φωκίδα και στους Δελφούς, θα τους είχε πάρει ο διάολος. Εδώ περιμένουμε να δούμε αν μετά τα παχιά λόγια και τις προσφυγές για το αυτονόητο που έκαναν οι τοπικοί μας άρχοντες, θα το παλέψουν και με κάθε άλλο διαθέσιμο τρόπο όπως να μας καλέσουν σε μία συγκέντρωση διαμαρτυρίας να δούμε τελικά τι λένε και οι πολίτες, ή εάν το αφήσουν απλά να ξεφουσκώσει. Εάν συμβεί το δεύτερο και τους ανεχτούμε, τότε θα είναι σίγουρο πως ο Γκάτσος εμπνεύστηκε το έργο του μετά από επίσκεψη στον τόπο των Δελφών.
Δημοσίευση σχολίου