Αρκετοί πιστεύουν ότι, η εναλλακτική «πράσινη» ενέργεια, θα αντικαταστήσει τις περισσότερες ή όλες τις πηγές ενέργειας των υδρογονανθράκων – κάτι που όμως δεν είναι ρεαλιστικό, αφού όλες οι δήθεν ανανεώσιμες πηγές ενέργειας δεν υπερβαίνουν το 3% της συνολικής ενέργειας που καταναλώνεται, συν αυτήν από τα υδροηλεκτρικά. Δήθεν ανανεώσιμες, αφού ο σωστός όρος είναι αντικαταστάσιμες – με την έννοια πως κάθε 20 περίπου χρόνια, όλα τα συστήματα ΑΠΕ και οι δομές τους πρέπει να αντικαθίστανται.
Μόνο ένα μικρό μέρος δε από τα υλικά που χρειάζονται για την εξόρυξη, κατασκευή και μεταφορά τους, μπορούν να πραγματοποιηθούν με την εναλλακτική ηλεκτρική ενέργεια που οι ίδιες παρέχουν – ενώ για το μεγαλύτερο απαιτούνται υδρογονάνθρακες και ειδικά πετρέλαιο. Υπάρχουν επί πλέον πολλές άλλες αντιξοότητες, όπως οι παρακάτω:
(1) Η αιολική και η ηλιακή ενέργεια δεν είναι συνεχείς και σταθερές – οπότε απαιτούν αλλαγές στην ανθρώπινη συμπεριφορά, όπως να μη χρησιμοποιούνται ηλεκτρικά μηχανήματα (πλυντήρια, φούρνοι κλπ.) το βράδυ ή όταν υπάρχει άπνοια. Ειδικά αφού η αποθήκευση τους σε μπαταρίες σε μεγάλη κλίμακα, δεν είναι επαρκής ή/και πρακτική – όσον αφορά τα απαιτούμενα υλικά για την κατασκευή τους.
(2) Ειδικά όσον αφορά τις μπαταρίες, είναι επίσης αντικαταστάσιμες και όχι ανανεώσιμες – ενώ δεν έχουν μεγάλη διάρκεια. Εκτός αυτού, το ποσοστό των ιόντων λιθίου που ανακυκλώνονται παγκοσμίως, είναι σχεδόν μηδενικό – με τελικό αποτέλεσμα να χρειάζεται ο δαπανηρός και τοξικός «ενταφιασμός» τους.
Αναφορικά δε με τις τεχνολογίες των μπαταριών, είναι περιορισμένες σε σχέση με την αποθήκευση ενέργειας και με τα υλικά τους – ενώ η μεταφορά των νέων τεχνολογιών από τα εργαστήρια στην παγκόσμια παραγωγή, δεν είναι ασήμαντη από την πλευρά του κόστους.
Για παράδειγμα, η ετήσια παραγωγή του Gigafactory της Tesla, του μεγαλύτερου εργοστασίου μπαταριών στον κόσμο, θα μπορούσε να αποθηκεύσει την ετήσια ζήτηση ηλεκτρικής ενέργειας των Η.Π.Α. μόλις για τρία λεπτά. Θα χρειαζόταν 1.000 χρόνια παραγωγής, για να δημιουργηθούν αρκετές μπαταρίες για την αμερικανική ηλεκτρική ενέργεια δύο ημερών. Εν τω μεταξύ, 25-50 κιλά υλικών εξορύσσονται, μεταφέρονται και επεξεργάζονται, για κάθε κιλό μπαταρίας που παράγεται.
(3) Τα υλικά και οι ενεργειακοί πόροι που απαιτούνται για την κατασκευή πηγών εναλλακτικής ενέργειας, οι οποίες θα μπορούσαν να αντικαταστήσουν όλη την ενέργεια που παρέχεται από τους υδρογονάνθρακες, υπερβαίνουν τα αποθέματα υλικών και ενέργειας που είναι διαθέσιμα στον πλανήτη μας – οπότε κάτι τέτοιο είναι αδύνατον, εκτός εάν χρησιμοποιηθούν άλλοι πλανήτες.
(4) Το εξωτερικό κόστος της «παλαιάς ενέργειας», δεν συμπεριλαμβάνεται στο κόστος της «νέας ενέργειας», της εναλλακτικής – ενώ κανένας δεν προσθέτει το τεράστιο κόστος των περιβαλλοντικών ζημιών που προκαλούνται από τα ορυχεία λιθίου, στην τιμή των μπαταριών λιθίου.
Εάν συμπεριλαμβάνονταν όλα αυτά, τότε το κόστος της νέας ενέργειας δεν θα ήταν πλέον προσιτό – ενώ μπορεί να θεωρούν όσοι αγωνίζονται για το περιβάλλον πως οι αντικαταστάσιμες και όχι ανανεώσιμες πηγές ενέργειας είναι προς όφελος του περιβάλλοντος, αλλά στην ουσία δεν συμβαίνει κάτι τέτοιο. Απλά χρησιμοποιούνται ως πιόνια, από αυτούς που κερδίζουν τεράστια ποσά από τις «πράσινες business» – μέσω των επιδοτήσεων της πράσινης ενέργειας από τα κράτη, οπότε από τα φορολογικά υποζύγια τους.
(5) Καμία από τις δήθεν ανανεώσιμες πηγές ενέργειας δεν έχει αντικαταστήσει τους υδρογονάνθρακες – αφού το μόνο που έχουν καταφέρει είναι η αύξηση της συνολικής κατανάλωσης ενέργειας. Εν προκειμένω, ισχύει το παράδοξο του Jevon στην οικονομία – σύμφωνα με το οποίο η τεχνολογική πρόοδος που επιτρέπει την πιο αποτελεσματική χρήση μίας πρώτης ύλης, οδηγεί τελικά στην αυξημένη χρήση αυτής της πρώτης ύλης, αντί στη μείωση της.
Ως παράδειγμα ο W.S.Jevon ανέφερε την αύξηση της κατανάλωσης του άνθρακα, μετά την εισαγωγή του κινητήρα ατμού με την καύση άνθρακα του J. Watt – η οποία ήταν πολύ πιο αποτελεσματική από την προηγούμενη, οπότε οδήγησε στην αυξανόμενη χρήση του άνθρακα ως μία πιο οικονομικά αποδοτική πηγή ενέργειας. Με ένα άλλο παράδειγμα, η κατασκευή ενός νέου αυτοκινητοδρόμου, δεν μειώνει στην πραγματικότητα την κίνηση στον παλαιό, αλλά ενθαρρύνει τους ανθρώπους να κυκλοφορούν περισσότερο – κάτι που συμβαίνει σε σύντομο χρονικό διάστημα.
Σε κάθε περίπτωση, μια βιομηχανική ανεμογεννήτρια δεν θα παράγει ποτέ αρκετή ηλεκτρική ενέργεια σε ολόκληρη τη διάρκεια ζωής της, για να αντισταθμίσει το λεγόμενο δικό της «αποτύπωμα άνθρακα» που απαιτείται – για την κατασκευή, την εγκατάσταση και τη συντήρησή της.
Εκτός από τα φορολογικά ευρώ, η αιολική ενέργεια εξαρτάται επίσης απόλυτα από «συμβατικούς» σταθμούς ηλεκτροπαραγωγής (άνθρακας, φυσικό αέριο, κλπ.) – επειδή όταν ο άνεμος δεν φυσάει, το αιολικό πάρκο εξακολουθεί να «χρωστάει» στο ηλεκτρικό δίκτυο την ονομαστική δυναμικότητα παραγωγής.
Συμπερασματικά λοιπόν, όλοι αυτοί που είναι ευαίσθητοι με το περιβάλλον και θεωρούν εξέλιξη, όσον αφορά την προστασία του, τις δήθεν ανανεώσιμες και στην ουσία αντικαταστάσιμες πηγές ενέργειας, προκαλούν τεράστιες περιβαλλοντικές ζημίες – χωρίς να μειώνεται η χρήση των υδρογονανθράκων που, αντίθετα, αυξάνεται. Αυτή είναι δυστυχώς η αλήθεια.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου