ΛΑΚΩΝΙΑ. Ένα τοπίο φρικαλέο αν αναλογιστεί κανείς ποια είναι η φέρουσα δύναμη ενός τόπου, της Λακωνίας εν προκειμένω, η ανάγκη για τη διαφύλαξη της φυσικής αρχιτεκτονικής και αισθητικής αλλά και η απόγνωση των πολιτών όταν ο τόπος τους «παράγει» ρεύμα αλλά αυτοί το πληρώνουν «χρυσό».

Σε ποια λογική αντέχει η άποψη και θέση ότι η Λακωνία πρέπει να «κατακτηθεί» από ανεμογεννήτριες λόγω της κλιματικής κρίσης αλλά την ίδια ώρα ο Λάκωνας πολίτης που βλέπει τον τόπο του να αλλάζει, πληρώνει ακριβό ρεύμα και βλέπει την φύση να αλλάζει βίαια;

Ένα φο «περιδέραιο»

Οι Λάκωνες είναι «στο πόδι» εδώ και μήνες από την επιδρομική διέλευση οχημάτων μεγάλου μήκους που για να μεταφέρουν τα πτερύγια της ήπιας ανάπτυξης ισοπεδώνουν περιβόλια, λόγγους, κάθετες σημάνσεις και περιφράξεις σε πόλεις και χωριά. Οι Λάκωνες πολίτες, είτε ανήκουν σε κινήσεις οικολόγων, είτε σε συλλόγους ενεργών πολιτών είτε είναι μονάδες που δεν αντέχουν την «παραβίαση» της κοινής λογικής, διαμαρτύρονται και καταγγέλλουν. Ωστόσο η φωνή τους δεν φθάνει στα κέντρα των αποφάσεων που έχουν καταδικάσει τη Λακωνία να δεχθεί ένα φο «πλουτοπαραγωγικό περιδέραιο» από ανεμογεννήτριες αλλά και απαστράπτοντα φωτοβολταϊκά.

Αν όλες αυτές, οι, μεγάλης έντασης, παρεμβάσεις στη φύση δεν αλλάζουν το κλίμα και τα δεδομένα σε πανίδα και χλωρίδα τότε ποιές; Αν ισχύει όπως λένε οι κατέχοντες το αξίωμα της προσαρμογής, φύσης και ανθρώπων στη νέα κατάσταση τότε γιατί άραγε η Πολιτεία σε κρατά αποστάσεις από τους πολίτες; Γιατί τα στόματα κλείνουν, η λογική απομονώνεται και η εκμετάλλευση, έτσι, αποθρασύνεται;

«Οι Γερμανοί ξανάρχονται»

Σήμερα μεγάλες εταιρείες εγκατάστασης και εκμετάλλευσης ανεμογεννητριών έχουν αλώσει τη Λακωνία. Δεν σταματούν σε κανένα φυσικό ή ανθρώπινο εμπόδιο και επενδύουν πάρα πολλά εκατομμύρια για να απορροφήσουν, (από τις χώρες που παράγουν τις ανεμογεννήτριες) εκατοντάδες απ’ αυτές ώστε να τις εγκαταστήσουν, επιδοτούμενες, στα βουνά - και σε λίγο και στις ακτές - της Ελλάδας.

Κανείς δεν έχει (απο)δείξει αν η παραγωγή των ανεμογεννητριών αξίζει τον κόπο, το κόστος και την υποβάθμιση του περιβάλλοντος σε σχέση με ότι παράγει. Κανείς δεν έχει εξηγήσει γιατί πρέπει, για να έχει φθηνό ρεύμα ο Γερμανός, να χάσει την φύση του ο Έλληνας. Κανείς δεν έχει δεσμευτεί για όσα θα γίνουν όταν οι επενδυτές - αφού κρίνουν ότι πλέον η επένδυση δεν τους ωφελεί - θα την εγκαταλείψουν για να γίνει «μνημείο» περιβαλλοντικής ρύπανσης και υποβάθμισης. Ποιος θα αποσύρει τις ανεμογεννήτριες και τα τσιμέντα τους όταν σε λίγα χρόνια δεν θα ενδιαφέρουν τους επενδυτές;

Μέσα σε ένα «κλίμα» στο οποίο ένας διαμαρτυρόμενος είναι και καταραμένος ή και υπανάπυκτος, οι φωνές και οι οργανωμένες αντιδράσεις «σβήνουν» κάπου εκεί στις ράχες των «απάτητων» βουνών ενώ ένας ορυμαγδός επενδυτικός υπόσχεται στους συμβιβασμένους ή στους άσχετους και άοσμους πολίτες, ανάπτυξη.

Ηθικά διλήμματα όπως «μην εμποδίζεις την «πράσινη» ανάπτυξη γιατί έχεις προπατορικό αμάρτημα στην κλιματική κρίση» διαδίδονται παντού και με έξυπνους τρόπους.

Ποιος τολμά να διαφωνήσει;

Οι νόμοι έχουν πλέον διάφορες ερμηνείες. Οι κανόνες αφορούν τους πολλούς και όχι τους λίγους. Η κοινή λογική υποκύπτει στη δύναμη της επικοινωνίας και της έμμεσης - και κάποτε άμεσης - εξαγοράς συνειδήσεων. Ως νέοι κατακτητές, σαρωτικά, βίαια και αυτόματα οι λεγόμενοι «ολιγάρχες» «φυτεύουν» στα Λακωνικά βουνά ανεμογεννήτριες. «Μεταλλικά κέρατα την ημέρα, δαιμονικά κόκκινα μάτια τη νύκτα…» θα γράψει ένας παρατηρητής ξωμάχος.

Ποιος τολμά να διαφωνήσει με την ανάπτυξη; Ποιος φορέας εξουσίας και εκπροσώπησης των Λακώνων αρθρώνει μια λέξη; Ποιος είναι σε θέση να απαντήσει γιατί στην κεντρική Ευρώπη έχει σταματήσει η εγκατάσταση ανεμογεννητριών. Τα μεγάλα βουνά της «μαμάς» Ευρώπης δεν έχουν ούτε μια ανεμογεννήτρια. Τα δίκτυα του μπλε και πράσινου ρεύματος της Ελλάδας καταλήγουν στην κεντρική Ευρώπη και όχι στα σπίτια και στις επιχειρήσεις των ιδιοκτητών της Λακωνίας και της Ελλάδας.

Ερωτήματα απάτητα…

Δεν χρειάζονται πλέον αναλύσεις και έρευνες για το αν ένα σμήνος πουλιών μπορεί να βληθεί από μια ανεμογεννήτρια. Δεν είναι το θέμα αν τα γίδια κάτω από τους κολοσσούς μπορούν να ζήσουν φυσιολογικά. Ας δεχθούμε ότι είναι λίγο αυτό το κακό. Για να το δεχθούμε όμως πρέπει προηγουμένως να μας πουν όσοι έχουν την ευθύνη (και όπως ισχυρίζονται τη γνώση):

Γιατί, κάθε ανεμογεννήτρια να μην είναι ιδιοκτησία του Ελληνικού Κράτους αφού εκμεταλλεύεται τον δημόσιο πλούτο (γη και αέρα); Ακόμα και με ΣΔΙΤ…

Γιατί, όπως προκαταβάλλονται τα εγγυημένα κίνητρα στους επενδυτές να μην προκαταβάλλονται και τα οφέλη στους πολίτες που ο τόπος τους αλλάζει από τα «πάρκα» ανεμογεννητριών;

Γιατί, ενώ η Λακωνία παράγει ρεύμα και μάλιστα από ανανεώσιμες πηγές, όπως ο αέρας και ο ήλιος, πληρώνει κάθε μήνα και πιο ακριβό το ρεύμα για να αντλήσει νερό, για να φωτίσει πόλεις, για να ζήσει κάθε νοικοκυριό;

Γιατί, ενώ η Λακωνία φαίνεται να γίνεται κόμβος δικτύων και αγωγών ενέργειας δεν απολαμβάνει σχεδόν τίποτα από αυτή την σύμβαση στην οποία ακούσια έχει προσχωρήσει;

Ποιος έχει - και με ποιες ρήτρες - δεσμευτεί ότι την εποχή που οι ανεμογεννήτριες θα σαπίζουν και θα εγκαταλείπονται όχι μόνον θα τις αποσύρει αλλά θα φροντίσει να αποκαταστήσει την φύση;

Χωρίς ενοχές

Τα σημεία όπου η αιολική δύναμη στη Λακωνία είναι «χρυσός» είναι γνωστά. Μια ματιά δείχνει την υπερεκμετάλλευσή της. Παράλληλα, αλλά πιο αθόρυβα, γίνεται η εκμετάλλευση της ηλιακής ενέργειας και απ’ ότι φαίνεται θα ακολουθήσει, όσο και όπου υπάρχει νερό, και της υδατικής.

Φυσικά καμία ενοχή όταν τοπία όπως η Μάνη και ο Πάρνωνας αλλοιώνονται, όταν οροπέδια και λόγγοι γίνονται «κρανίου τόποι», όταν η Λακωνία, ενώ στερείται βασικών υποδομών, αγαθών και προοπτικών, καταδυναστεύεται χωρίς κανείς «να δίνει λογαριασμό» στους ιδιοκτήτες της.

Όλη αυτή η οξύμωρη κατάσταση, (κάποιοι να πλουτίζουν όταν άλλοι πτωχεύουν) όχι μόνον δεν είναι σύμπτωμα ανάπτυξης αλλά είναι ένα απόλυτα σαφές δείγμα στυγνής εκμετάλλευσης. Δυστυχώς όμως μετά από τα συμπτώματα θα επέλθουν οι βλάβες και οι συνέπειες που εκτός από άδικες θα είναι και μη αναστρέψιμες.

Για να γράψει τελικά η Ιστορία της νεότερης Λακωνίας ότι ο τόπος, αν και είχε το πλεονέκτημα, έχασε μια ακόμα ευκαιρία, να αξιοποιήσει, ήπια, δίκαια και προς όφελος των Λακώνων το ανανεώσιμο δυναμικό της. Δεν αποκλείεται την ίδια τύχη να έχει και ο παραγωγικός της πλούτος εφόσον είναι άμεσα εξαρτώμενος από το νερό και την ηλεκτρική ενέργεια.