Ισχύει αυτό που καταγγέλθηκε δημοσίως; Το ότι δηλαδή οι τράπεζες πουλούν τα ενυπόθηκα δάνεια στα Fund σε χαμηλότερη τιμή, σε σχέση με την ονομαστική αξία του δανείου, ενώ τα Funds με τη σειρά τους, μέσω των Servicers, απαιτούν από τους δανειολήπτες την ονομαστική αξία του δανείου, συν τους τόκους; Οπότε οι δανειολήπτες αδυνατούν να πληρώσουν και οι Servicers εκπλειστηριάζουν τα σπίτια τους; Ότι με αυτόν τον τρόπο, το ακίνητο αποκτάται κατά τον πλειστηριασμό από μία εταιρία Real Estate, με παρόμοια ονομασία με το Fund που αγόρασε το δάνειο; Από μία μονοπρόσωπη ανώνυμη εταιρία, με μοναδικό εταίρο την ίδια την τράπεζα που μεταβίβασε το δάνειο; Πως σε τελική ανάλυση, η τράπεζα εξασφαλίζει τα κέρδη των funds που δεν φορολογούνται στην Ελλάδα; Αλλά σε έναν φορολογικό παράδεισο του εξωτερικού, όπως στην Ιρλανδία, αισχροκερδώντας αφορολόγητα; Ισχύει επίσης το ότι, οι τράπεζες είχαν ασφαλίσει με hedging τα δάνεια σε ελβετικό φράγκο, οπότε πως κερδοσκοπούν σήμερα εις βάρος αυτών των δανειοληπτών, στηριζόμενες στην, κατά ορισμένους, άδικη απόφαση του Αρείου Πάγου; (σύνδεσμοι ερωτήσεων μας στη Βουλή για τα κόκκινα δάνεια στο τέλος)..
Εισήγηση
Το σημερινό νομοσχέδιο αφορά στην ουσία πρόσθετες διαδικασίες και προσλήψεις – οι οποίες είναι μάλλον ο βασικός σκοπός του, η κύρια επιδίωξη του, αφού οι προσλήψεις είναι το μοναδικό που καθορίζεται πλήρως.
Πρόκειται δε για ένα υποσύνολο του ΠΔΕ που ορίζεται εδώ ως Αναπτυξιακό ΠΔΕ – κάτι που δημιουργεί την εντύπωση ότι, υπάρχει και μη αναπτυξιακό ΠΔΕ. Δεν είναι κωμικοτραγικό;
Όπως φαίνεται πάντως, αποτελεί ένα ακόμη εγχείρημα για επικοινωνιακή κατανάλωση – από μία κυβέρνηση που έχει εξειδικευθεί στην επικοινωνιακή διαχείριση όλων των προβλημάτων της χώρας μας, αντί να προσπαθεί να τα επιλύσει.
Από ένα υπουργείο που παρουσιάζει μία ρόδινη εικόνα για την οικονομία μας, όταν τόσο η καθημερινότητα, όσο και οι οικονομικοί δείκτες τη διαψεύδουν – όπως έχει άλλωστε διαπιστωθεί ακόμη και από τους Financial Times που μας χαρακτηρίζουν ως τη φτωχότερη χώρα της Ευρωζώνης.
Επίσης από την Moody’s που ούτε τώρα μας έδωσε επενδυτική βαθμίδα – ενώ μας προειδοποίησε για το δημογραφικό πρόβλημα και για τα απειλητικά δίδυμα ελλείμματα των ισοζυγίων.
Πώς να δώσει άλλωστε επενδυτική βαθμίδα, σε ένα κράτος που το έχουν εγκαταλείψει 1.300.000 Πολίτες του από το 2010 έως το 2023 για να επιβιώσουν, επιδεινώνοντας το ήδη καταστροφικό δημογραφικό; Που τα χρέη του στους προμηθευτές του, τα ληξιπρόθεσμα μόνο, αυξήθηκαν στα 3,2 δις € τον Ιούλιο;
Οι θετικές δε προοπτικές που σημείωσε, οφείλονται μόνο στις συστημικές τράπεζες που αισχροκερδούν, εις βάρος των Ελλήνων που τις διέσωσαν – για να τους ληστεύουν με τις υπέρογκες προμήθειες και τους τόκους τους, καθώς επίσης για να πλειστηριάζουν τα σπίτια τους, με τεχνάσματα όπως αυτά που ανέφεραν οι 11 βουλευτές της ΝΔ.
Παράδοξο βέβαια να διαμαρτύρονται και να κατηγορούν την κυβέρνηση σήμερα, όταν έχουν υπογράψει τα πάντα – μεταξύ των οποίων το ακαταδίωκτο των τραπεζικών.
Παρεμπιπτόντως εδώ, ισχύει το ότι, οι τράπεζες είχαν ασφαλίσει με hedging τα δάνεια σε ελβετικό φράγκο, οπότε πως κερδοσκοπούν σήμερα εις βάρος αυτών των δανειοληπτών, στηριζόμενες στην, κατά ορισμένους, άδικη απόφαση του Αρείου Πάγου;
Ελπίζοντας να μας απαντήσετε, απορούμε ειλικρινά γιατί καταναλώνετε άδικα τόσο το δικό μας χρόνο, όσο τον δικό σας και του προσωπικού του υπουργείου σας, με τέτοια άχρηστα νομοσχέδια, όπως το σημερινό – με την έννοια ότι δεν βλέπουμε κάποια χρησιμότητα, αλλά μόνο πολυπλοκότητα αντί για απλοποίηση, η οποία δημιουργεί απλά την ανάγκη σκόπιμων πρόσθετων πελατειακών προσλήψεων.
Σε κάθε περίπτωση, θεωρούμε το νομοσχέδιο αντιπαραγωγικό και περιττό, ενώ το μόνο θετικό στοιχείο του είναι ο πρόσθετος προϋπολογισμός του ΠΔΕ – αν και δεν είναι στο αναγκαίο ύψος για τη στήριξη της οικονομίας μας, ούτε επιμερίζεται ως προς τις χρήσεις.
Ειδικά όσον αφορά την οικονομία μας τώρα, η κυβέρνηση θριαμβολογεί προπαγανδίζοντας για τα εξής: (α) για την άνοδο του ρυθμού ανάπτυξης, (β) για τη μείωση του χρέους ως ποσοστό του ΑΕΠ, (γ) για την πτώση της ανεργίας και (δ) για τις αυξημένες τουριστικές αφίξεις.
Εύλογα εν πρώτοις, αφού όλοι οι άλλοι οικονομικοί δείκτες της χώρας μας είναι στο βαθύ κόκκινο – όπως το δημόσιο χρέος, τα δίδυμα ελλείμματα, ειδικά το θηριώδες εμπορικό ύψους 19,3 δις στο 7μηνο, το κόκκινο ιδιωτικό χρέος, το κατά κεφαλήν εισόδημα όπου είμαστε προτελευταίοι στην ΕΕ, το ωρομίσθιο που είμαστε τελευταίοι, ο μέσος πραγματικός μισθός, η ακρίβεια, η φτωχοποίηση του πληθυσμού κοκ.
Η αλήθεια όμως είναι η παρακάτω:
(α) O πραγματικός ρυθμός ανάπτυξης από το 2019 έως το 2023 συνολικά, ήταν μόλις 5,9% – από τα 183 δις € στα 194 δις €. Επομένως, σε καμία περίπτωση δεν είναι ο υψηλότερος της ΕΕ – ενώ για μία χώρα που έχει επιτύχει σύγκλιση με το μέσον όρο της ΕΕ μόλις 1% από το 2018 έως το 2023, από το 66% στο 67%, ενώ έχει χάσει πάνω από το 25% του ΑΕΠ της από τα μνημόνια, ο ρυθμός αυτός, περί το 1% ετήσια, είναι αστείος.
Πόσο μάλλον όταν δαπάνησε 50,5 δις € με δανεικά για να τον πετύχει – ενώ στηρίχθηκε επί πλέον από το Ταμείο Ανασυγκρότησης της ΕΕ που άλλες χώρες το αποφεύγουν, επειδή είναι συνδεδεμένο με προαπαιτούμενα.
(β) Το χρέος ως προς το ΑΕΠ είναι ένα κλάσμα – ο αριθμητής του οποίου, το χρέος, αυξάνεται χωρίς σταματημό. Συγκριτικά δε με τα προηγούμενα χρόνια, αυτό που μετράει είναι το χρέος της κεντρικής κυβέρνησης – το οποίο αυξήθηκε από τα 356 δις € το 2019 ή 194% του ΑΕΠ, στα 406,5 δις € το 2023 ή κατά 50,5 δις €.
Ο παρονομαστής του κλάσματος τώρα, το ΑΕΠ, αυξήθηκε στην πραγματικότητα μόλις κατά 11 δις € – ή κατά 5,9% από το 2019 έως το 2023.
Εν τούτοις, ο πληθωρισμός προσέθεσε περίπου 26 δις € ή 14% – οπότε το πληθωριστικό ΑΕΠ του 2023 ανήλθε στα 220 δις €.
Έτσι, το χρέος διαμορφώθηκε στο 185% του πληθωριστικού ΑΕΠ το 2023, από 194% το 2019 που ο πληθωρισμός ήταν αμελητέος – ενώ της Γενικής κυβέρνησης που όμως δεν είναι συγκρίσιμο με το παρελθόν, στο 162%.
Εδώ έχουμε υποβάλλει ερώτημα, για το από πού προέρχονται τα 50 δις € του ενδοκυβερνητικού χρέους που έχει υπερδιπλασιασθεί από το 2019, χωρίς να πάρουμε απάντηση – αν και όλα τα άλλα ερωτήματα μας έχουν απαντηθεί. Δεν είναι περίεργο, εάν όχι ύποπτο;
Αυτά δεν πρέπει να μας ενδιαφέρουν και με αυτά να ασχολούμαστε, αντί με επουσιώδη νομοσχέδια όπως το σημερινό;
Στην ουσία λοιπόν, το χρέος του 2023 σε σχέση με το 2019, αφού αυτά τα δύο έτη είναι σωστό να συγκρίνουμε, μειώθηκε μόλις κατά 9 μονάδες, σχεδόν αποκλειστικά λόγω του πληθωρισμού – άρα εις βάρος των Πολιτών.
Μειώθηκε δε μόλις κατά 9 μονάδες, παρά τον θηριώδη πληθωρισμό, όταν το χρέος αυξήθηκε κατά 14 μονάδες – άρα πολύ περισσότερο.
(γ) Εκτός του ότι η ανεργία αυξήθηκε στο 9,9% παρά τον τουρισμό τον Ιούλιο, από 9,5% τον Ιούνιο, είναι εξαιρετικά υψηλή – αφού έχει παραμείνει σε αυτά τα επίπεδα, παρά το ότι έχουν μεταναστεύσει από το 2010 έως το 2023 σχεδόν 1.300.000 εργαζόμενοι, ενώ αυτός ακριβώς είναι ο λόγος των ελλείψεων εργατικού δυναμικού, αν και όχι μόνο.
(δ) Σε σχέση με τον τουρισμό, είναι αδιανόητο να θριαμβολογεί η κυβέρνηση για τις αφίξεις, αντί για τα έσοδα – υπενθυμίζοντας πως η Ελλάδα το 2023, με 34 εκ. αφίξεις που έχουν διαλύσει τις υποδομές της, είχε έσοδα 20,5 δις €, ενώ η Πορτογαλία με 18 εκ. αφίξεις, έσοδα 25 δις €.
Αδιανόητο, όταν η μέση δαπάνη ανά τουρίστα μειώθηκε ξανά στα 580 € περίπου – έναντι 1.200 € της Πορτογαλίας και 1.600 € της Ισπανίας.
Το κόστος δε παραγωγής ανά τουρίστα είναι πολύ υψηλότερο – γεγονός που σημαίνει ότι, ο τουρισμός μας λειτουργεί ζημιογόνα, κάτι που θα φανεί με την πρώτη παγκόσμια ύφεση.
Ακόμη χειρότερα, είναι προβληματική η μεγάλη εξάρτηση του από τους ξένους tour operators – στο 26%, όταν ο μέσος όρος της ΕΕ είναι περί το 7,1%.
Περαιτέρω, ένα ακόμη μεγάλο πρόβλημα είναι το τεράστιο επενδυτικό μας κενό – το οποίο, σύμφωνα με το Γραφείο Προϋπολογισμού της Βουλής, ήταν στο 13,9% του ΑΕΠ το 2023, έναντι 22,2% του μέσου όρου της Ευρωζώνης.
Σημειώνει δε ότι, η κάλυψη αυτού του κενού δεν είναι δυνατόν να πραγματοποιηθεί μέσα σε λίγα μόνο χρόνια – οπότε θα απαιτηθεί η αναζήτηση επιπρόσθετων πόρων, μετά την λήξη του Ταμείου Ανάκαμψης και Ανθεκτικότητας το 2026.
Κάτι ανάλογο έχει διαπιστωθεί και από την Τράπεζα της Ελλάδος – γεγονός που σημαίνει πως πρέπει να επιτευχθούν πολύ περισσότερα με το ΠΔΕ, καθώς επίσης με τις ιδιωτικές επενδύσεις.
Πόσο μάλλον όταν οι επενδύσεις είναι μη παραγωγικές, αφού το μεγαλύτερο μέρος τους αφορά τα ακίνητα – ενώ είμαστε αντιμέτωποι με συνεχή λουκέτα στη βιομηχανία, λόγω της αύξησης του κόστους ενέργειας, καθώς επίσης με νέα προβλήματα στον πρωτογενή μας τομέα, από τις φυσικές καταστροφές και τη λειψυδρία.
Το ΠΔΕ βέβαια του 2024 ανέρχεται σε 8,55 δις και το ΤΑΑ σε 3,6 δις – οπότε ναι μεν συνολικά υπερβαίνουν τα 10 δις που ζητούσαμε ανέκαθεν, αλλά ένα μεγάλο μέρος τους αφορά κοινωνικές δράσεις που δεν στηρίζουν μία βιώσιμη ανάπτυξη.
Ακόμη χειρότερα οι ιδιωτικές επενδύσεις, με την αρνητική αποταμίευση που επέστρεψε, όπου είμαστε ξανά στην τελευταία θέση της ΕΕ, δεν είναι εφικτές – οπότε είναι απαραίτητο ένα υψηλότερο ΠΔΕ.
Επειδή τώρα μνημονεύεται στο παρόν η σύνδεση με το Μεσοπρόθεσμο, το 2024 παρατηρείται μια θετική υπέρβαση περίπου 2 δις, αλλά απομένει να δούμε πώς και εάν θα πραγματοποιηθεί – ενώ ένα μέρος της αύξησης οφείλεται στον πληθωρισμό που όμως προκαλεί άνοδο τους κόστους και δυσκολεύει την αποπεράτωση πολλών έργων.
Ιστορικά πάντως, διαπιστώνεται μία υποπραγματοποίηση στο ΠΔΕ – όπως στον Απολογισμό του 2021, όπου για το ΠΔΕ είχαν προϋπολογισθεί 9,35 δις αλλά τελικά δαπανήθηκαν 8,6 δις. Κάτι ανάλογο δε συμβαίνει και με το ΤΑΑ – όπου υπάρχει επίσης υποπραγματοποίηση, όπως έχουμε αναδείξει με ερωτήσεις μας.
Συνεχίζοντας, ο λόγος που επιμένουμε στο ΠΔΕ, αφορά κυρίως την παραγωγικότητα της εργασίας – από την οποία εξαρτώνται οι μισθοί και εξ αυτών η ιδιωτική κατανάλωση, οι εγχώριες επενδύσεις, η μείωση του εμπορικού μας ελλείμματος, το ΑΕΠ κοκ.
Εν προκειμένω, η παραγωγικότητα της εργασίας στην Ελλάδα είναι πάνω από 30% χαμηλότερη από τον μέσο όρο των κρατών μελών του ΟΟΣΑ, με την Ελλάδα να είναι 4η από το τέλος και τελευταία στην ΕΕ – όπως διαπιστώνεται στο ειδικό κεφάλαιο της ετήσιας έκθεσης του Economic Outlook για την Ελλάδα που δημοσιεύτηκε το Μάϊο του 2024.
Ειδικότερα, η παραγωγικότητα της εργασίας, υπολογιζόμενη σε ΑΕΠ ανά ώρα εργασίας, ήταν 34,5 $ στην Ελλάδα το 2022 – έναντι 53,8 $ στον ΟΟΣΑ, 55,7 $ στην ΕΕ και 60,8 $ στην Ευρωζώνη.
Όπως σωστά δε επισημαίνει ο ΟΟΣΑ, η παραγωγικότητα της εργασίας μόνο εν μέρει αντανακλά τις προσωπικές ικανότητες των εργαζομένων – αφού ο δείκτης εξαρτάται κυρίως από τις επενδύσεις, την τεχνολογία, τις οργανωτικές αλλαγές και τις οικονομίες κλίμακος.
Εάν λοιπόν δεν αυξηθούν άμεσα οι επενδύσεις, με τη στήριξη του ΠΔΕ, δεν πρόκειται σε καμία περίπτωση να αυξηθούν οι μισθοί – πόσο μάλλον ο μέσος που υποσχέθηκε ο πρωθυπουργός ότι, θα φτάσει στα 1.500 € το 2027, ελπίζοντας να μην εννοούσε μαζί με τον πληθωρισμό.
Σας έχουμε ρωτήσει επανειλημμένα κ. υπουργέ, εάν τα 1.500 € είναι με τον πληθωρισμό ή όχι, χωρίς να μας έχετε απαντήσει. Ελπίζουμε πάντως να μας απαντήσετε σήμερα – αλλιώς θα συμπεράνουμε ότι, απλά ο πρωθυπουργός κοροϊδεύει τους Έλληνες.
Κλείνοντας με τα περιεχόμενα του νομοσχεδίου επιγραμματικά, στο Μέρος Α αναφέρεται ο σκοπός – ο οποίος είναι σε γενικές γραμμές οι επιμέρους διαδικασίες, ενός τμήματος του ΠΔΕ που ονομάζεται αναπτυξιακό ή ΑΠΔΕ.
Αφού δηλαδή έχει προστεθεί ένας βαθμός πολυπλοκότητας στις υπάρχουσες διαδικασίες, όπως η σύνδεση με το Μεσοπρόθεσμο που λογικά θα έπρεπε ήδη να υπάρχει, μετά προτείνονται απλοποιήσεις.
Πώς είναι δυνατόν αλήθεια να αναφερόμαστε σε απλοποιήσεις, όταν έχουν εισαχθεί περισσότερες διαδικασίες; Δεν είναι οξύμωρο;
Στην ουσία λοιπόν, δρομολογούνται μεταρρυθμίσεις για τις μεταρρυθμίσεις – ενώ το αποτέλεσμα είναι η Ελλάδα, μετά από 14 χρόνια δήθεν μεταρρυθμιστικών μνημονίων, να έχει βυθιστεί στους δείκτες οικονομικής ελευθερίας στην 113η θέση.
Στο Μέρος Β, περιλαμβάνονται οι ρυθμίσεις για το Αναπτυξιακό ΠΔΕ – όπως ορισμοί, διαδικασίες ένταξης προγραμμάτων στο ΑΠΔΕ, διαδικασία πληρωμών, διαδικασίες ολοκλήρωσης, εποπτεία με κατάρτιση μητρώου δικαιούχων έμμεσων πληρωμών, αξιολόγηση των αποτελεσμάτων και ο ορισμός των φορέων που θα εμπλέκονται στο ΑΠΔΕ.
Στο Μέρος Γ, περιλαμβάνονται τροπολογίες σε προηγούμενους νόμους που αφορούν τα συγχρηματοδοτούμενα προγράμματα με την ΕΕ – καθώς επίσης την καταστροφική απολιγνιτοποίηση, τόσο για τις τοπικές κοινωνίες, όσο και για το κόστος ενέργειας.
Ονομάζεται βέβαια Δίκαιη Μετάβαση, κατά την παραπλανητική τακτική των μνημονίων – ενώ αφορά διαδικασίες και τη στελέχωση της. Δυστυχώς όχι το βασικό θέμα της έλλειψης χρηματοδότησης – λόγω της οποίας οι περιοχές αυτές φυλλοροούν και αργοπεθαίνουν.
Περιλαμβάνονται επίσης νέες προσλήψεις, για την Μονάδα Οργάνωσης της Διαχείρισης Αναπτυξιακών Προγραμμάτων του Υπουργείου – η οποία θα παρέχει συμβουλές και ρυθμίσεις, για την Ελληνική Αναπτυξιακή Τράπεζα.
Τέλος, στο Μέρος Δ ορίζεται πρόσθετος προϋπολογισμός για το ΠΔΕ, ύψους 900 εκ. € – κάτι που είναι θετικό και το μόνο ίσως συγκεκριμένο μέτρο του νομοσχεδίου, αν και δεν υπάρχει επιμερισμός του.
Όσον αφορά τώρα το ΓΛΚ δεν παρέχεται κάποια σημαντική κοστολόγηση – γεγονός που επιβεβαιώνει την επικοινωνιακή και διαδικαστική μορφή του νομοσχεδίου.
Τα μόνα ποσά που παρέχονται, είναι για τις προσλήψεις στις υπηρεσίες ΔΑΜ και ΔΟΜ, όπως επίσης ο πρόσθετος προϋπολογισμός – χωρίς όμως περαιτέρω πληροφορίες.
ΥΓ: Ερωτήσεις που έχουμε καταθέσει για τα κόκκινα δάνεια και οι απαντήσεις τους.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου