Ο δρ. Lanza είναι ειδικός στην αναγεννητική ιατρική και είναι επιστημονικός σύμβουλος της εταιρείας Advanced Cell Technology. Προτού γίνει γνωστός για την εκτεταμένη έρευνά του για τα βλαστικά κύτταρα, ήταν επίσης γνωστός για πολλά επιτυχημένα πειράματα σχετικά με την κλωνοποίηση απειλούμενων ειδών ζώων. Στη συνέχεια ασχολήθηκε με τη φυσική, την κβαντομηχανική και την αστροφυσική και αυτό το εκρηκτικό μίγμα γνώσεων γέννησε τελικά τη θεωρία του “Βιοκεντρισμού” που ο καθηγητής πλέον προωθεί.
Η θεωρία του Βιοκεντρισμού υποστηρίζει ότι ο θάνατος απλά δεν υπάρχει. Είναι μια ψευδαίσθηση που δημιουργείται στη συνείδηση των ανθρώπων, γιατί στη διάρκεια της ζωής μας ταυτιζόμαστε πάρα πολύ με το σώμα μας και πιστεύουμε ότι επειδή το σώμα πρόκειται να χαθεί αργά ή γρήγορα, μαζί του θα εξαφανιστεί και η συνείδησή μας.
Στην πραγματικότητα, η συνείδηση υπάρχει έξω από τους περιορισμούς του χρόνου και του χώρου. Είναι σε θέση να βρίσκεται οπουδήποτε: στο ανθρώπινο σώμα και έξω από αυτό. Αυτό συμφωνεί με τα βασικά αξιώματα της κβαντικής μηχανικής επιστήμης, σύμφωνα με την οποία ένα συγκεκριμένο σωματίδιο μπορεί να είναι ταυτόχρονα παρών σε διάφορα σημεία του χώρου και ότι ένα γεγονός συμβαίνει με αμέτρητους τρόπους και οδηγόντας σε όλες τις πιθανές εκβάσεις του.
Ο δρ. Lanza και πολλοί άλλοι διάσημοι φυσικοί πιστεύουν σήμερα ότι στον κόσμο γύρω μας υπάρχουν πολλαπλά “υπο-σύμπαντα” . Αυτά τα σύμπαντα περιέχουν όλα τα πιθανά “σενάρια”. Σε κάποιο σύμπαν το σώμα μας μπορεί να είναι νεκρό, αλλά σε ένα άλλο συνεχίζει να υφίσταται. Η συνείδησή μας ταξιδεύει ασταμάτητα από το ένα υποσύμπαν στο άλλο και όπως είναι φανερό, συλλέγει περισσότερες “εμπειρίες” (αν και ίσως δεν έχει “μνήμη” όπως την εννοούμε στην καθημερινότητα) από εκείνα τα υποσύμπαντα στα οποία η συνείδηση “ζει” και “συμμετέχει” στα γεγονότα. Από μια οπτική, είναι σαν η συνείδηση να “μεταναστεύει” από σύμπαν σε σύμπαν, επισκεπτόμενη τα διάφορα “σώματα” που υπάρχουν στις διάφορες πραγματικότητες.
Αυτό σημαίνει ότι ο πεθαμένος, όταν διέρχεται από το περίφημο “τούνελ”, καταλήγει όχι στην κόλαση ή στον παράδεισο, αλλά σε έναν άλλον κόσμο, ίσως παρόμοιο με αυτό που κατοικούσε όσο ζούσε, ίσως διαφορετικό, αλλά στον οποίο παραμένει σίγουρα ζωντανός. Και αυτό συμβαίνει συνέχεια, στον “αιώνα τον άπαντα”, άπειρες φορές, με όλους τους πιθανούς τρόπους.
Αυτή η γεμάτη ελπίδες αλλά και εξαιρετικά αμφιλεγόμενη θεωρία έχει σήμερα πολλούς υποστηρικτές, όχι μόνο κοινούς θνητούς που θέλουν να ζήσουν για πάντα, αλλά και κάποιους πολύ γνωστούς επιστήμονες. Αυτές είναι φυσικοί και αστροφυσικοί που συμφωνούν με την ύπαρξη των “παράλληλων κόσμων” και υποστηρίζουν την ύπαρξη του “Multiverse” (Πολυσύμπαν). Σύμφωνα με αυτούς τους επιστήμονες δεν υπάρχουν φυσικοί νόμοι που απαγορεύουν την ύπαρξη παράλληλων κόσμων και το Σύμπαν αποτελείται στην πραγματικότητα από πολλά “υποσύμπαντα” σαν το δικό μας!
Η ιδέα για πρώτη φορά κατατέθηκε ως επιστημονική θέση από τον Hugh Everett, στη μεταπτυχιακή του διατριβή για το Πανεπιστήμιο του Princeton. O Everett, για να εξηγήσει κάποια παράδοξα κβαντικά φαινόμενα υποστήριξε ότι σε κάθε δεδομένη στιγμή το σύμπαν χωρίζεται σε “παρακλάδια” που περιέχουν όλες τις πιθανές εκβάσεις των γεγονότων που συμβαίνουν. Σε ορισμένους από αυτούς τους κόσμους είμαστε παρόντες, διαβάζοντας αυτό το άρθρο στο ένα σύμπαν, βλέποντας TV στο άλλο, κάνοντας άλλες δουλειές, ενώ σε πολλά άλλα δεν υπάρχουμε καν…
Ο διάσημος φυσικός David Deutch πριν μερικά χρόνια επιβεβαίωσε ότι αυτή η θεωρία είναι μαθηματικά σωστή και ότι είναι επίσης η πλέον “συμβατή” με όλα τα παράδοξα φαινόμενα του φυσικού κόσμου που έχουν καταγραφεί από τους επιστήμονες τα τελευταία χρόνια.
Ο Deutch είναι πλέον φανατικός της θεωρίας των “παράλληλων συμπάντων”. Σύμφωνα με την ερμηνεία του, όταν εμείς νομίζουμε ότι κάνουμε κάποια επιλογή, αυτό που συμβαίνει είναι ότι επιλέγουμε μια “συνειδησιακή πορεία” μέσα στο Πολυσύμπαν, ταξιδεύοντας στο υπο-σύμπαν που περιέχει την επιλογή μας – όμως ταυτόχρονα υπάρχει και κάποιο άλλο υποσύμπαν στο οποίο έχουμε κάνει την άλλη επιλογή. Ο Deutch υποστηρίζει ότι δεν “πολλαπλασιάζονται” τα σύμπαντα (όπως συμβαίνει στην ερμηνεία του Everett) αλλά ότι τα υποσύμπαντα υπάρχουν από πριν, άχρονα και αιώνια, και η “πορεία” της συνείδησης μέσα σ’ αυτά είναι που δημιουργεί την ψευδαίσθηση του χρόνου και των “επιλογών” μας!
Τη δεκαετία του 1980 ο Andrei Linde, ένας άλλος επιστήμονας από το Ινστιτούτο Lebedev ανέπτυξε κι αυτός μια παρόμοια θεωρία πολλαπλών συμπάντων. Σήμερα είναι καθηγητής στο Πανεπιστήμιο του Στάνφορντ.
Ο Linde υποστηρίζει ότι ο κόσμος αποτελείται από πολλές “σφαίρες” (υποσύμπαντα) που φουσκώνουν και δημιουργούν επιπλέον σφαίρες, και εκείνες με τη σειρά τους, παράγουν ακόμη μεγαλύτερους αριθμούς από υποσυμπαντα, ως το άπειρο. Αυτά τα υποσύμπαντα δεν επικοινωνούν μεταξύ τους και δεν “γνωρίζουν” την ύπαρξη των άλλων, παρόλα αυτά αντιπροσωπεύουν τμήματα του ίδιου φυσικού σύμπαντος, του “Πολυσύμπαντος”.
Το γεγονός ότι το σύμπαν μας δεν είναι μόνο του, υποστηρίζεται και από τα δεδομένα που λαμβάνονται από το διαστημικό τηλεσκόπιο Planck. Χρησιμοποιώντας αυτά τα δεδομένα οι επιστήμονες έχουν δημιουργήσει έναν ακριβή χάρτη των “μικροκυμάτων υποβάθρου”, της λεγόμενης κοσμικής ακτινοβολίας, η οποία έχει παραμείνει από την έναρξη του σύμπαντος μας. Διαπίστωσαν επίσης ότι το σύμπαν έχει πολλές σκοτεινές εσοχές και εκτεταμένες “ελλείψεις”.
Η θεωρητικός φυσικός Laura Mersini-Houghton από το North Carolina University και οι συνάδελφοί της υποστηρίζουν επίσης ότι οι ανωμαλίες του υποβάθρου μικροκυμάτων υπάρχουν λόγω του γεγονότος ότι το σύμπαν μας επηρεάζεται από άλλα σύμπαντα, τα οποία με κάποιο τρόπο αλληλεπιδρούν με το δικό μας, και οι τρύπες και τα κενά είναι το άμεσο αποτέλεσμα αυτών των αλληλεπιδράσεων.
Υπάρχει λοιπόν αφθονία απόψεων σύμφωνα με τις οποίες η ψυχή μας θα μπορούσε να μεταναστεύσει “αλλού” μετά το θάνατο. Αλλά υπάρχει η …”ψυχή”;
Ο καθηγητής Stuart Hameroff από το Πανεπιστήμιο της Αριζόνα δεν έχει καμία αμφιβολία σχετικά με την ύπαρξη μιας αιώνιας “ψυχής”. Πρόσφατα μάλιστα ανακοίνωσε ότι έχει βρει αποδείξεις ότι η συνείδηση δεν χάνεται μετά το θάνατο.
Σύμφωνα με τον Hameroff, ο ανθρώπινος εγκέφαλος είναι ο τέλειος κβαντικός υπολογιστής και η ψυχή ή συνείδηση είναι απλά πληροφορίες που αποθηκεύονται στο κβαντικό επίπεδο. Η κβαντική πληροφορία που αντιπροσωπεύεται από τη συνείδηση συγχωνεύεται με το σύμπαν και υπάρχει επ’ αόριστον. Η θεωρία βέβαια του Hameroff διαφωνεί με τη θεωρία του δρ. Lanza που υποστηίζει ότι η ψυχή μεταναστεύει σε άλλο σύμπαν, αλλά αυτές είναι διαφοροποιήσεις που ίσως υφίστανται λόγω διαφορετικής οπτικής και αναφέρονται στην ίδια πραγματικότητα.
Ο sir Roger Penrose, ο διάσημος Βρετανός φυσικός και ειδικός στα μαθηματικά από την Οξφόρδη, υποστηρίζει μια παρόμοια θεωρία και αυτός και μιλάει επίσης για ίχνη επαφών με άλλα σύμπαντα. Μαζί με την επιστημονική του ομάδα δουλεύει πάνω στην ανάπτυξη μιας κβαντικής θεωρίας που εξηγεί το φαινόμενο της συνείδησης.
Ο δρ. Penrose πιστεύει ότι έχουν βρεθεί οι φορείς της συνείδησης, τα στοιχεία που συσσωρεύουν πληροφορίες κατά τη διάρκεια της ζωής και μετά το θάνατο του σώματος μπορούν να μεταφέρουν τη συνείδηση κάπου αλλού. Σύμφωνα με τις θεωρίες του δρ. Penrose, τα στοιχεία βρίσκονται μέσα στις πρωτεΐνες των μικροσωληνίσκων (νευρωνικά μικροσωληνάρια), που μέχρι σήμερα νομίζαμε απλώς ότι επιτελούν τον απλό ρόλο του οπλισμού και της διοχέτευσης ενέργειας μέσα σε ένα ζωντανό κύτταρο. Η δομή των μικροσωληνίσκων φαίνεται ότι είναι η πλέον κατάλληλη για να λειτουργήσει ως φορέας κβαντικών ιδιοτήτων στο εσωτερικό του εγκεφάλου, καθώς είναι σε θέση να διατηρήσουν τις κβαντικές καταστάσεις για μεγάλο χρονικό διάστημα, πράγμα που σημαίνει ότι μπορούν να λειτουργούν ως στοιχεία ενός κβαντικού υπολογιστή!
Όλα αυτά μας δείχνουν ότι οι επιστήμονες είναι κοντά πλέον στην ολοκλήρωση μιας “κβαντικής θεωρίας της συνείδησης” που θα δώσει απαντήσεις στα μεγάλα ερωτήματα για τη ζωή και το θάνατο…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου