Σάββατο 10 Αυγούστου 2013

Η ελιά η τιμημένη. Άρθρο αναγνώστριας.


Μαύρισε το δελφικό τοπίο, στάχτες στις στάχτες, εφιάλτης στο δρόμο με τις ελιές.
Και λέω, οι κάτοικοι αυτού του τόπου θα πρέπει να κηρύξουν πένθος, να ντυθούν στα μαύρα -όταν πεθαίνει ένας δικός μας, παραδοσιακά για κάποιο καιρό δε φοράμε μαύρα; Κι όταν δεν πρόκειται για έναν δικό μας αλλά για χιλιάδες δικά μας πλάσματα; Δέντρα; Κι όχι μόνο δικά μας, αλλά και δικά τους, γενεών πίσω; Κι όχι μόνο δικά τους αλλά και του τόπου μας; Και του τόπου των Δελφών με ότι μύθους, ιστορίες, μνημεία κι ενέργειες φέρει;
Και λέω, οι κάτοικοι αυτού του τόπου -κι αυτό δεν τους τιμά, κι αυτοί δεν ξέρουν να τιμούν- δεν θα ντυθούν βεβαίως στα μαύρα ακριβώς γιατί δε χάσανε και τίποτα. Γιατί δεν πρόκειται για τις “ελιές μας” αλλά για τις ελιές του άλλου ιδιοκτήτη, του άλλου χωριού, κι ο εγωκεντρισμός τραβάει την ανηφόρα, και η απάθεια το ίδιο. Και ο φόβος. Και η αδιαφορία.
Δεν πρόκειται να θρηνήσουν τις ελιές, ούτε να αποδώσουν ευθύνες, πόσο μάλλον να ντυθούν στα μαύρα, εφόσον οι ίδιοι δεν τις έχουν γνωρίσει. Είτε καθόλου, είτε τις μεταφράζουν σε χρήμα, οι περισσότεροι στέλνουν άλλους να δουλέψουν τις ελιές τους και κοιτούν με συγκατάβαση τους νέους που δουλεύουν εκεί. Δεν έχουν περιπλανηθεί ανάμεσα σ΄ αυτές τις χιλιάδες -σε αριθμό, σε χρόνια, σε μορφές- ψυχές, κορμούς, καμπύλες, μυρωδιές, σχήματα, στο χώμα και στο χρώμα, δεν έχουν αναζητήσει κάτι εκεί. Δεν έχουν αναπνεύσει με τα δέντρα, δεν τα έχουν ερωτευτεί, δεν είναι περήφανοι για τα δέντρα, για τη γη που τους έφερε συγκάτοικους μ' αυτά, δεν έχουν καν συστηθεί μαζί τους.
Διαδρομές 25 αιώνων κενές πλέον ανθρώπινης παρουσίας. Ζωντανό μουσείο άδειο. Ζωντανοί συνδετικοί κρίκοι του χώρου με το χρόνο, τους ανθρώπους, το φως, τους Δελφούς, ανεκμετάλλευτοι.
Και λέω πένθος για καθεμιά τους. Πένθος για κάθε μία καμένη ελιά.
Αλλιώς απάθεια. Αλλιώς απομόνωση. Αλλιώς αποκτήνωση ενός είδους που με έπαρση τοποθέτησε εαυτόν στο κέντρο της δημιουργίας να ορίζει τα πάντα και από αυτά θλιβερά να αποξενώνεται.
Η ελιά η τιμημένη κάηκε -κ. Κωστή Παλαμά- γιατί δεν είχε κανέναν να την τιμήσει.
Μαριαλένα Μαμαρέλη.
 

1 σχόλιο:

Ανώνυμος είπε...

OΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΤΗΣ ΠΈΡΙΟΧΗΣ ΕΜΑΘΑΝ ΤΟΥΛΆΧΙΣΤΟΝ ΤΑ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΤΡΙΆΝΤΑ ΧΡΌΝΙΑ ΝΑ ΖΟΥΝ ΑΠΟ ΑΛΛΕΣ- ΧΡΗΜΑΤΟΔΟΤΙΚΕΣ ΠΗΓΕΣ, ΚΑΙ ΝΑ ΜΗΝ ΚΟΥΡΑΖΟΝΤΑΙ ΤΟΥΛΑΧΙΣΤΟΝ ΣΩΜΑΤΙΚΆ ΜΕ ΤΙΣ ΕΛΙΕΣ. ΠΟΙOΣ ΠΕΡΙΜΈΝΕΙΣ ΝΑ ΒΑΛΕΙ ΜΑΥΡΑ ΡΟΥΧΑ; ΑΥΤΟΣ ΠΟΥ ΣΗΜΕΡΑ ΛΕΙΜΕΝΕΤΑΙ ΌΤΙ ΈΧΕΙ ΑΠΟΜΕΊΝΕΙ ΑΠΟ ΤΟΝ ΙΔΡΩΤΑ ΤΩΝ ΠΑΠΠΟΥΔΩΝ ΜΑΣ Ή ΑΥΤΟΣ ΠΟΥ ΠΡΟΣΑΘΕΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΕΊ ΝΑ ΒΡΕΙ ΠΑΤΗΜΑ ΝΑ ΒΓΕΙ ΣΤΗΝ ΕΞΟΥΣΙΑ ΚΑΙ ΝΑ ΛΕΙΜΕΝΕΤΑΙ Ο ΙΔΙΟΣ . ΑΠΟΓΟΗΤΕΥΣΕΙ ΠΑΝΤΟΥ . ΚΑΝΕΝΑΣ ( ΑΠΟ 30-50 ΧΡΟΝΩΝ ) ΔΕΝ ΠΗΓΕΝΑΙ ΣΤΟΝ ΕΛΑΙΩΝΑ ΜΑΣ ΤΟΥΛΑΧΙΣΤΟΝ ΤΑ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΤΡΙΑΝΤΑ ΧΡΟΝΙΑ ΣΟΒΑΡΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΕΡΙΟΥΣΙΑ ΤΟΥ ΠΑΠΠΟΥ ΤΟΥ. ΕΓΚΑΤΑΛΛΙΕΨΕΙ ΠΛΗΡΕΣ . ΟΙ ΜΟΝΟΙ ΠΟΥ ΑΣΧΟΛΟΥΝΤΑΝ ΗΤΑΝ ΑΥΤΟΙ ΠΟΥ ΤΟ ΕΠΑΙΖΑΝ ΑΓΡΟΤΕΣ ΜΕ ΜΕΓΑΛΟΔΑΝΕΙΑ ΚΑΙ ΟΙ ΑΛΒΑΝΟΙ .ΝΤΡΟΠΗ ΜΑΣ... ΕΤΣΙ ΜΑΣ ΕΜΑΘΑΝ . ΠΟΙΟΣ ΠΕΡΙΜΕΝΕΙΣ ΝΑ ΒΑΛΕΙ ΜΑΥΡΑ ΡΟΥΧΑ ;....