(απόσπασμα απ΄ το ανέκδοτο βιβλίο του Νίκου
Δ. Νικολαΐδη, "Η ιστορία της οικογένειάς μου")
Η προετοιμασία για τις καλοκαιρινές διακοπές
ξεκινούσε κατά παράδοση μετά το κλείσιμο των σχολείων. Οι γονείς μας φρόντιζαν
να προμηθευτούν όλες τις απαραίτητες τροφές και τα ποτά, ενώ εμείς σπεύδαμε για
το ετήσιο «σέρβις» των δυο μας ποδηλάτων λίγες μέρες πριν την αναχώρηση, στον ηλικιωμένο ιδιοκτήτη του
σχετικού συνεργείου στην οδό Σμύρνης, κοντά στην πλατεία Εσταυρωμένου. Η ημέρα
της εξόρμησης ήταν γεμάτη άγχος να μην ξεχαστεί κάτι απαραίτητο, να στοιβασθούν
τα πάντα σε καλάθια και μπόγους και να τοποθετηθούν με τάξη στην καρότσα του
φορτηγού, να προστεθούν τα μαξιλάρια και η ειδική ξύλινη προστατευτική μαρκίζα
για τον ήλιο (ευρεσιτεχνία του πατέρα) και να βρεθεί χώρος για το σκύλο της
οικογένειας που ζαλισμένος από το ξεκίνημα γάβγιζε ακατάπαυστα έως ότου βρεθούμε
εκτός πόλης. Οι γάτοι θα παρέμεναν φυσικά πίσω, αφού μια παλιότερη απόπειρα να
συμμετάσχει ο μεγαλύτερος από αυτούς στο ταξίδι κατέληξε σε αποτυχία.
Θυμόμαστε τα αρχικά ταξίδια μας στη δεκαετία του
’70 να διαρκούν από 5 έως και 6 ώρες αφού το τρίκυκλο μας δεν μπορούσε να
αναπτύξει μεγάλη ταχύτητα και ο πατέρας μας προτιμούσε την παλιά Εθνική οδό.
Όμως τη δεκαετία του ’80 με την διαπλάτυνση των δρόμων και την αλλαγή του
οχήματος ο χρόνος περιορίσθηκε σε λιγότερες από 3,5 ώρες, χρησιμοποιώντας ενίοτε
την επιλογή μέσω Δεσφίνας, αντί της κλασσικής διαδρομής
Αράχωβας-Δελφών-Χρισσού.
Πανοραμική άποψη της
Ιτέας (Φωτό: Αυγούστα Στυλιανού) |
Κατά τη διάρκεια της παραμονής μας στο παραλιακό
θέρετρο που συνήθως κρατούσε τουλάχιστον 4-5 εβδομάδες σχεδόν καθημερινή
διαδικασία ήταν το διπλό μπάνιο στα «βραχάκια» του Αϊ-Γιάννη στο «Ξεροπήγαδο»
(Κίρρα) και το διάβασμα περιοδικών τα μεσημέρια (με το μόνιμο «πονοκέφαλο» της
κατά μία εβδομάδας καθυστερημένης άφιξής τους σε σχέση με την Αθήνα), κάποιες
παραστάσεις Καραγκιόζη στις αυλές που τις παρακολουθούσαν μεγάλοι και μικροί,
βόλτες με τα ποδήλατα, εκδρομές και παιχνίδια σε κοντινές παραλίες, πρωινή
αναζήτηση δολωμάτων στου «Ξενία» και ψάρεμα με τον πατέρα μας στους «γαλλικούς
μώλους» αλλά και δίπλα στο φάρο στην είσοδο του λιμανιού, βραδινές έξοδοι για
φαγητό στις ταβέρνες και παγωτό στην προκυμαία.
Αγία Παρασκευή
Σερνικακίου (Φωτό: fokidatv.blogspot.com) |
Ανήμερα της Αγίας Παρασκευής (26 Ιουλίου) όλη η
οικογένεια μετέβαινε για προσκύνημα στον ομώνυμο Ιερό Ναό του χωριού Σερνικάκι,
κοντά στην Άμφισσα, εκεί που ήταν ταγμένος ο Νίκος (και είχε βαπτιστεί), λόγω
κάποιου προβλήματος με το ματάκι του στη βρεφική ηλικία, το οποίο ιάθηκε πλήρως
έπειτα από το Ιερό Μυστήριο.
Συχνά επίσης κάναμε εκδρομές με το φορτηγάκι του
πατέρα μας, όπως π.χ. εκείνη στο απομακρυσμένο παραλιακό χωριουδάκι του Μαραθιά,
όπου παραθέριζε κάποιος φίλος του εκπαιδευτικός, είτε προς τη Ναύπακτο. Σε μια
διαδρομή μας μάλιστα προς Γαλαξίδι, συναντήσαμε έναν απεγνωσμένο Αυστριακό
τουρίστα που κυλούσε τη χαλασμένη μηχανή του μέσα στο λιοπύρι. Χωρίς δεύτερη
σκέψη ο πατέρας μας, αφού πρόχειρα συνεννοηθήκαμε μαζί του στα αγγλικά,
προθυμοποιήθηκε να τον εξυπηρετήσει φορτώνοντας τον ίδιο και τη μηχανή του στην
καρότσα μας. Όταν τον αφήσαμε στο φέρι μπόουτ, μόνο που δεν έπεσε να του φιλήσει
τα χέρια. Τέτοιας ποιότητας άνθρωπος ήταν ο Δημήτρης
Νικολαϊδης.
Η Ιτέα, φωτογραφημένη από
την πλευρά του Γαλαξειδίου Διακρίνονται στο βάθος, το Χρισσό και οι Δελφοί (Augousta Stylianou Art) |
Το
μοναδικό κουραστικό σημείο των διακοπών μας αποτελούσε η μέριμνα για την
προμήθεια του αναγκαίου για τον κήπο της μητέρας μας στην Αθήνα λιπάσματος, από
μία τεράστια σπηλιά που είχαν ανακαλύψει τα τελευταία χρόνια οι γονείς μας στο
δρόμο προς το Γαλαξίδι και από όπου με «επιχείρηση αυτοκτονίας» μέσα σε συνθήκες
καύσωνα συλλέγαμε με σάκους και ανεβάζαμε με κόπο στο αμάξι μας τις απαραίτητες
ποσότητες «βιρβιλιάς» από τα εκεί τεράστια αποθέματα έπειτα από το ξεχειμώνιασμα
των κοπαδιών, που είχε προηγηθεί! Σε μία χαρακτηριστική περίπτωση που θυμόμαστε,
ήταν τόση η δίψα που νιώσαμε ώστε ακόμα και ο "Ρούμπης" -ο πιστός σκύλος μας-μη
αντέχοντας την αφόρητη ζέστη- έφτασε στο σημείο να πιει θαλασσινό νερό για να
ανακουφιστεί!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου