Την πιό θετική εντύπωση από την χθεσινοβραδινή
εκδήλωση "στο στοιχειό της Χάρμαινας" μου προξένησαν τα τρία παρακάτω γεγονότα :
- Χάρμαινα: Μία περιοχή που ήταν ερείπιο, ξεχασμένη από το Θεό, τώρα είναι σημείο αναφοράς και τουριστικός προορισμός.
- Το Στοιχειό: Ένας μύθος, μια παλιά ιστορία για τα μικρά παιδιά, που έγινε γιορτή με μερικές χιλιάδες κόσμο.
- Η εξέλιξη, η μετεξέλιξη καλύτερα χρόνο με τον χρόνο, σε κάτι καλύτερο, σε κάτι ομορφότερο και πολυπληθέστερο με το σωστό πάντα τρόπο. Προβλήματα όπως «δεν βλέπω τη μύτη μου» λύθηκαν με προβολείς στα σωστά σημεία, «τσιγγανάκια αντί για Στοιχειά» καλύφτηκαν με συνεχόμενη ροή των συμμετεχόντων στην εξέδρα. «Η μεγάλη φυγή» των κουδουνάδων μετά την παρέλαση, προς Γαλαξίδι και Ιτέα, σταμάτησε πάνω στους Κόζα Νόστρα με ξεσηκωτικούς ρυθμούς και φυσικά η «αδιάφορη Κυριακή μετά το Στοιχειό και πριν το Αλευρομουτζούρωμα», με τους STAVENTO.
Μετά από τόσα χρόνια όλο με Κότσιρα και Μάλαμα,
επιτέλους ένα συγκρότημα καθαρά για την νεολαία. Από την συναυλία των Active Members και
των Λευκή Συμφωνία στο γήπεδο του Φωκικού πριν από 15 χρόνια είχαμε να δούμε
κάτι τόσο φρέσκο και ταιριαστό για την περίπτωση…
Σαν «παλιός» στις εκδηλώσεις προτίμησα,
αφού έφαγα την βραστή γίδα που μοίραζαν (καθώς και ένα σουβλάκι και ένα Hot Dog) και πήρα το κρασάκι μου
ανά χείρας, να μην καθίσω γύρω από την εξέδρα αλλά να πάρω τα στενά σοκάκια και
να ανέβω προς τα επάνω, κοντά στα σκαλιά.
Θυμάμαι τα λόγια του διπλανού μου που περιέγραφε στη φίλη του την δική του
εμπειρία από το Στοιχειό: «το καλύτερο
σημείο είναι όταν ανεβαίνεις στην εξέδρα. Εκεί ‘δίν(ει)ς στα πόδια’ βλέπεις όλο
αυτόν τον κόσμο από ψηλά, φώτα, φλας, έκσταση σου λέω…»
Άντε και του χρόνου
ακόμα καλύτερα.
"Μύρκας"
 |
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου