«Η ληστεία μέσω των κεντρικών τραπεζών» ( Βασ.Βιλιάρδος , twitter )

Βιώνουμε έναν πληθωρισμό προσφοράς – δηλαδή οι τιμές αυξάνονται, επειδή (α) είτε δεν υπάρχουν προϊόντα όση η ζήτηση τους, (β) είτε γίνονται πιο ακριβά. Οι αιτίες είναι ο πόλεμος της Ουκρανίας, οι δυτικές κυρώσεις που επιβλήθηκαν στη Ρωσία και κυρίως στην Κίνα, οι ενεργειακές αυξήσεις όπως του αμερικανικού LNG (ας μην ξεχνάμε εδώ πως οι ανεμογεννήτριες κλπ. δεν είναι κερδοφόρες - οπότε υπάρχουν μόνο επειδή επιδοτούνται), καθώς επίσης γενικότερα τα προβλήματα στις αλυσίδες εφοδιασμού.

Ο πληθωρισμός αυτός, αφού δεν οφείλεται στην αυξημένη ζήτηση, δεν καταπολεμάται με την άνοδο των επιτοκίων εκ μέρους των κεντρικών τραπεζών. Αντίθετα ανατροφοδοτείται - αφού δεν διενεργούνται επενδύσεις για να αυξηθεί η ποσότητα των προϊόντων, τα ανοδικά επιτόκια μεταφέρονται από τις επιχειρήσεις στα προϊόντα κοκ. Φαίνεται άλλωστε καθαρά από το ότι, άρχισε ξανά να αυξάνεται - παρά τις χαμηλές τιμές ενέργειας.

Εύλογα λοιπόν απορεί κανείς γιατί τα έχουν αυξήσει και συνεχίζουν να τα αυξάνουν οι κεντρικές τράπεζες – παρά τους κινδύνους ύφεσης και ανεργίας ή στασιμοπληθωρισμού. Η απάντηση είναι στην ουσία πολύ απλή: εν πρώτοις για να διασώσουν τις εμπορικές τράπεζες, οι περισσότερες από τις οποίες ήταν στο κόκκινο – όπως οι μεσαίες αμερικανικές, ορισμένες από τις οποίες χρεοκόπησαν στις αρχές του έτους.

Έτσι τους έδωσαν την ευκαιρία να εισπράττουν πολύ περισσότερους τόκους, από τα υφιστάμενα δάνεια τους κυμαινόμενου επιτοκίου – όπως στο παράδειγμα των ελληνικών τραπεζών που εκτοξεύθηκε η κερδοφορία τους το 2022 στα 3,6 δις € από ζημίες προηγουμένως (άρα τις διέσωσαν για πολλοστή φορά οι φορολογούμενοι), ενώ συνεχίζει να αυξάνεται το 2023. Στην ουσία πρόκειται για τη μέθοδο της «χρηματοπιστωτικής καταστολής» (https://analyst.gr/2021/03/19/the-financial-repression/)- με τις τράπεζες να αισχροκερδούν, εις βάρος των πελατών τους.

Η ληστεία τώρα που υφίστανται οι πελάτες των τραπεζών είναι διπλή:

(α) από τα επιτόκια καταθέσεων που είναι πολύ πιο χαμηλά από τον πληθωρισμό - οπότε οι καταθέσεις χάνουν σε αγοραστική αξία (μόνο πέρυσι οι Έλληνες καταθέτες έχασαν πάνω από 15 δις €). Με δεδομένο δε το ότι, οι καταθέσεις είναι δάνεια προς τις τράπεζες, τα χρήματα αυτά είναι κέρδος για τις τράπεζες – αφού όταν αναληφθούν από τους καταθέτες, θα έχουν πολύ χαμηλότερη αξία.

(β) από τα επιτόκια χορηγήσεων – από τους τόκους των δανείων δηλαδή που έχουν αυξηθεί κατακόρυφα. Εν προκειμένω, όταν το επιτόκιο αυξάνεται από 1% στο 5%, η αύξηση δεν είναι απλά 4 μονάδες, όπως την υπολογίζει κανείς, αλλά 400%. Εάν διενεργούταν σε έναν καφέ κόστους 2 €, θα αυξανόταν στα 8 € - οπότε θα ήταν πιο εύκολα κατανοητή η αισχροκέρδεια.

Την ίδια στιγμή, οι Πολίτες χάνουν από τον πληθωρισμό – αφού οι αυξήσεις των μισθών και των συντάξεων τους δεν είναι ανάλογες. Οι επιχειρήσεις όμως μεταφέρουν τον πληθωρισμό μέσω της αύξησης των τιμών τους στους καταναλωτές – ενώ επειδή δεν αυξάνουν ανάλογα τους μισθούς, το εργατικό κόστος τους είναι χαμηλότερο και τα κέρδη τους αυξάνονται, όπως φαίνεται καθαρά από την άνοδο των κερδών των εισηγμένων εταιριών στο χρηματιστήριο.

Σε τελική ανάλυση λοιπόν, οι κεντρικές τράπεζες στηρίζουν με την άνοδο των επιτοκίων τις τράπεζες και εκείνες τις επιχειρήσεις, τις μεγάλες κυρίως, που έχουν τη δυνατότητα να μεταφέρουν τον πληθωρισμό στις τιμές τους, εις υγείαν των κορόϊδων – ενώ ανατροφοδοτούν, αντί να καταπολεμούν τον πληθωρισμό.

Δυστυχώς όμως, η χειραγώγηση των Πολιτών μέσω των διατεταγμένων ΜΜΕ είναι τέτοια που δεν το καταλαβαίνουν – έχοντας πεισθεί πως η άνοδος των επιτοκίων έχει πράγματι στόχο να μειώσει τον πληθωρισμό, όπως συνέβαινε στο παρελθόν (όπου όμως, επρόκειτο κυρίως για πληθωρισμό ζήτησης, για ένα σπιράλ μισθών-τιμών και όχι προσφοράς).