Οι συμβολισμοί στην ελληνική μυθολογία ποτέ δεν είναι τυχαίοι. Οι Μούσες, που ταυτίσθηκαν με τις τέχνες, ήταν θυγατέρες του Δία και της Μνημοσύνης. Η μητέρα τους δεν ήταν κοινή θνητή αλλά αυθεντική θεότης. Εμείς οι σύγχρονοι Ελληνες έχουμε την υποχρέωση να κάνουμε ακόμα σπονδές, κοντολογίς να θυμόμαστε τους αρχαίους προγόνους, και αυτό το καθήκον συχνά μας εξουθενώνει. Υπάρχουν όμως πολλοί τρόποι να ανακαλεί κανείς το παρελθόν του ώστε το βάρος να γίνεται ψυχική ανάταση μέσα από την τέχνη, τη μουσική, τη δημιουργικότητα, τη λεπταισθησία, τη συγκίνηση. Παρακολουθώντας τον μαέστρο Θεόδωρο Κουρεντζή με το μαύρο κοστούμι να διευθύνει την ορχήστρα musicAeterna στο αρχαίο Θέατρο των Δελφών και τη Μαρία Γκράτσια Κιούρι του οίκου Ντιορ ντυμένη ολόλευκα να περπατάει μετά το τέλος του ντεφιλέ στο Καλλιμάρμαρο, έχει κανείς τη βεβαιότητα ότι η έμπνευση επέστρεψε σε γνώριμα λημέρια, στα μνημεία μας, που είναι φορτισμένα από την ανθρώπινη ανάσα. Και μας γέμισε πραγματική υπερηφάνεια, που τόσο είχαμε ανάγκη ύστερα από πολλά χρόνια συνεχών δυσκολιών.
Η εκπληκτική συναυλία στον Ομφαλό του Κόσμου κράτησε λίγο, όπως και η εκδήλωση του γαλλικού οίκου μόδας στην καρδιά της Αθήνας. Ωστόσο, άφησαν πίσω τους μια εύθραυστη κληρονομιά που είναι στο χέρι μας να της χαρίσουμε πιο στέρεη υπόσταση. Εδώ και δεκαετίες έχουμε δώσει ξανά πνοή σε αρχαία σπαράγματα και ιστορικές τοποθεσίες με παραστάσεις, συναυλίες και εικαστικές δράσεις en plein air – αυτό δεν είναι κάτι καινούργιο. Ομως, πολλά χρόνια μετά τους Ολυμπιακούς Αγώνες, επιβεβαιώσαμε εκ νέου ότι μπορούμε να είμαστε οι καλύτεροι οικοδεσπότες του κόσμου. Ξέρουμε να υποδεχόμαστε, να φιλοξενούμε, να είμαστε γενναιόδωροι και να μοιραζόμαστε τα μοναδικά που έχουμε με όποιον θέλει πραγματικά να τα τιμήσει.
Είναι εκπληκτικό ότι κάθε θέρος γεμίζουν η μικρή και η μεγάλη Επίδαυρος, το Ηρώδειο στη σκιά της Ακρόπολης μας περιμένει με ανυπομονησία και οι Φίλιπποι, στη Βόρεια Ελλάδα, ζουν στον παλμό ενός φεστιβάλ. Μεγάλο μας προνόμιο. Ομως η σωστά ενορχηστρωμένη εξωστρέφεια δεν είναι απλώς μια καλή τουριστική διαφήμιση για τη χώρα, αλλά μια πολλαπλώς επωφελής διαδικασία για εμάς τους ίδιους.
Πέρα από κοσμικότητες, φλας, αφίξεις, σχόλια για εμφανίσεις, η διαχρονικά αναλλοίωτη ενέργεια των μνημείων σιγοψιθυρίζει πολύ διαφορετικά μηνύματα στα αυτιά των σύγχρονων ανθρώπων. Τόσο στην περίπτωση των Δελφών όσο και στο Καλλιμάρμαρο, ο σεβασμός στον χώρο από τους διοργανωτές ήταν τόσο έκδηλος όσο και η σύνδεση που αισθάνθηκαν γι’ αυτόν. Η Ελλάδα ξαναμπαίνει στη διαδικασία ανάκτησης της αυτοπεποίθησής της και αυτή η έστω και προσωρινή αντανάκλαση της ομορφιάς και της Ιστορίας, μας δείχνει τον δρόμο.
2 σχόλια:
Σωτά τα λέει ο αρθρογράφος , όμως δεν γνωρίζει το πόσο υποβαθμισμένος είναι ο χώρος των Δελφών ..
α)Οι ιθύνοντες (της περιοχής) πιστεύουν ότι το Δελφικό Τοπίο ..βλάπτει την «ανάπτυξη»
β)Οι εκδηλώσεις στους Δελφούς είναι ελάχιστες. Ρίξτε μια ματιά να δείτε το φεστιβάλ στους «Φιλίππους» της Καβάλας και θα καταλάβετε..
Θαυμάστε εκτίμηση από Δελφιώτες που ασχολούνται και με την αυτοδιοίκηση :
«Στους Δελφούς δεν έχουμε πόρους να ζήσουμε τώρα με την πανδημία γιατί δεν έχουμε ιχθυοκαλλιέργειες και ..βωξίτη..»
«Ανεμογεννήτριες Δεσφίνας: «Η μεγαλύτερη επένδυση στην Φωκίδα τα τελευταία χρόνια...»
Υπάρχει ελπίδα ...;;
Τα τελευταία χρόνια, όταν οι εκλεγμένοι μας βουλευτές, δήμαρχοι, αντιπεριφερειάρχες και περιφερειάρχες φαίνονται να κάνουν κάτι επι της ουσίας για το μέλλον των Δελφών, που σχετίζεται αναπόφευκτα με την τουριστική δραστηριότητα, αμέσως μετά κάνουν ένα ακόμα εγκληματικό βήμα προς το να γίνει ο τόπος μας "χωματερή" για να βολευτούν τα συμφέροντα τα οποία προσκυνούν επι χρόνια. Δεξιοί και αριστεροί. Μακάρι κάτι να άλλαξε αλλά το καλύτερο είναι να μην τους πιστεύει και να μην τους εμπιστεύεται κανείς. Και όταν έρθει η ωρα των εκλογών θα κριθεί το συνολικό έργο τους. Μέχρι τότε θα πρέπει να είμαστε όλοι σε εγρήγορση αν χρειαστεί να τους στείλουμε ακαριαία απο εκεί που ήρθαν. Δεν υπάρχουν άλλα περιθώρια λάθους ούτε για ένα ακόμα μικρό βηματάκι. Είμαστε ήδη πρακτικά "χωματερή" για εξόρυξη αιολικά και ιχθυοκαλλιέργειες άνευ όρων και περιορισμών σύμφωνα με το Χωροταξικό της Στερεάς Ελλάδας, το οποίο τα βρίσκει όλα και καλά και τους δίνει και νομικό δικαίωμα να επεκταθούν σε ότι κάνουν. Η Άμφισσα είναι ήδη χωματερή και σε επίπεδο Γενικό Πολεοδομικού Σχεδίου πόλης,το γνωστό ΓΠΣ της Άμφισσας που το έχουν οριστικοποιήσει απο το 2013. Είναι "χωματερή" δηλαδή σε όλα τα επίπεδο Χωροταξικού σχεδιασμού, και κατά τα άλλα τάζουν στους μπακούμπα τουρισμό και αυτοί χαζογελάμε με ικανοποίηση αντί να απαιτήσουν ανατροπή των χωροταξικών αποφάσεων που έχουν ήδη ληφθεί. Εκκρεμεί της Ιτέας και του Υπ. Πολιτισμού για το Δελφικό τοπίο που έχουν ήδη συμφωνήσει σε τελικό στάδιο ότι και η Ιτέα είναι "χωματερή" για τους γνωστούς συμμορίτες και μένει η ανατροπή ή η υπογραφή και δημοσίευση και του ΓΠΣ της Ιτέας. Αν γίνει και αυτό τίτλοι τέλος για τους Δελφούς και ας μείνουν οι Γαλαξιδιώτες και οι Δελφιώτες τοπικιστές να απορούν γιατί βαράνε μύγες και τρώνε απο τα έτοιμα. Μην τους εμπιστεύεστε αν δεν φέρουν οριστικά ανατρεπτικά αποτελέσματα όπως ο ίδιος ο Ταγκαλής έχει παραδεχτεί ότι χρειάζονται, όπως ανατροπή του Χωροταξικού της Στερεάς Ελλάδας. Ενώ τόσα χρόνια υπέγραψε και υποστήριξε πολλές αποφάσεις για να φτάσουμε σε αυτό το αίσχος , τώρα λέει λόγια αλλά δεν κάνει τίποτα ουσιαστικό για να το ανατρέψει. Μην τους εμπιστεύεστε. Μην τους πιστεύεται. Σπανός Δελμούζος Ταγκαλής και Μπούγας μέχρι χθές έχουν υπηρετήσει εντελώς τα αντίθετα απο αυτά που οι ίδιοι τάζουν και όλοι γνωρίζουμε ότι είναι μονόδρομος για να έχει ο τόπος μέλλον.
Δημοσίευση σχολίου